"...Οι Έλληνες πολίτες δεν θα πρέπει να ανατρέχουν στην ιστορία άλλων χωρών για να διαπιστώσουν ότι μια αποτελεσματική ηγεσία είναι η κατάλληλη να τους συστρατεύσει απέναντι σε μια επικείμενη απειλή..."Άρθρο του κ. Π. Μουρδουκούτα,
καθηγητή του Πανεπιστημίου Long Island της Νέας Υόρκης
Σε όσους πολίτες ανησυχούν για την πορεία της χώρας ενόσω βρίσκεται υπό την επιτήρηση του...
ΔΝΤ, ιδιαίτερα δε για το ενδεχόμενο πτώχευσης, το προηγούμενο της Νοτίου Κορέας και της Αργεντινής προσφέρουν δύο πιθανά σενάρια.
Ας δούμε πρώτα το σενάριο που παραπέμπει στη Νότια Κορέα.
Όταν η χώρα αυτή βρέθηκε σε θέση παρόμοια με τη δική μας το 1998, οι γυναίκες πούλησαν τα χρυσαφικά τους κι έδωσαν τα χρήματα στο κράτος, προκειμένου η χώρα να απαλλαγεί από την κηδεμονία του ΔΝΤ.
Και όντως απαλλάχθηκε τρία χρόνια μετά, όταν αποπλήρωσε τα δάνειά της. Το νόμισμά της ισχυροποιήθηκε και η οικονομία της τέθηκε σε αναπτυξιακή τροχιά, στην οποία κινείται μέχρι και σήμερα.
Το δεύτερο σενάριο είναι της Αργεντινής. Όταν η χώρα του ταγκό προσέφυγε στο Ταμείο την ίδια περίοδο, οι γυναίκες βγήκαν στους δρόμους, χτυπώντας τις κατσαρό- λες. Τρία χρόνια μετά, το νόμισμά της υποτιμήθηκε, η χώρα χρεοκόπησε και ουδέποτε επανήλθε στους αναπτυξιακούς ρυθμούς του παρελθόντος. Ποια είναι η διαφορά;
Τι έκανε τις μεν Νοτιοκορεάτισσες να είναι τόσο γενναιόδωρες, τις δε γυναίκες της Αργεντινής να βγουν στους δρόμους;
Η απάντησή είναι: στη μεν Νότιο Κορέα υπήρχε μια αποτελεσματική πολιτική ηγεσία, κάτι που έλειπε από την Αργεντινή. Οι Νοτιοκορεάτες πολιτικοί άρχισαν τις περικοπές από τα υψηλά εισοδήματα, πατάσσοντας παράλληλα τη διαφθορά που δηλητηρίαζε τις οικονομικές και κοινωνικές σχέσεις. Έπεισαν έτσι τους πολίτες ότι οι θυσίες τους δεν θα πάνε χαμένες.
Η πολιτική ηγεσία της Αργεντινής άρχισε τις περικοπές από τα χαμηλά εισοδήματα, τροφοδοτώντας παράλληλα τη διαφθορά που εξακολούθησε να κατατρώει τον οικονομικό και κοινωνικό ιστό. Και οι πολίτες φυσικά δεν πείστηκαν ότι οι θυσίες τους θα πιάσουν τόπο.
Είμαι σίγουρος ότι οι Ελληνίδες γυναίκες, αλλά και κάθε Έλληνας, προτιμούν την επιλογή της Νοτίου Κορέας. Και είναι διατεθειμένοι να επωμιστούν τα βάρη που απαιτούνται, με την προϋπόθεση ότι η πολιτική ηγεσία θα τους πείσει ότι το στοίχημα θα κερδηθεί.
Άλλωστε οι Έλληνες πολίτες δεν θα πρέπει να ανατρέχουν στην ιστορία άλλων χωρών για να διαπιστώσουν ότι μια αποτελεσματική ηγεσία είναι η κατάλληλη να τους συστρατεύσει απέναντι σε μια επικείμενη απειλή. Η ελληνική ιστορία προσφέρει πληθώρα τέτοιων παραδειγμάτων. Ας θυμηθούμε μόνο τη συστράτευση των Αθηναίων υπό το Θεμιστοκλή, που απέτρεψε την περσική εισβολή...
Πηγήκαθηγητή του Πανεπιστημίου Long Island της Νέας Υόρκης
Σε όσους πολίτες ανησυχούν για την πορεία της χώρας ενόσω βρίσκεται υπό την επιτήρηση του...
ΔΝΤ, ιδιαίτερα δε για το ενδεχόμενο πτώχευσης, το προηγούμενο της Νοτίου Κορέας και της Αργεντινής προσφέρουν δύο πιθανά σενάρια.
Ας δούμε πρώτα το σενάριο που παραπέμπει στη Νότια Κορέα.
Όταν η χώρα αυτή βρέθηκε σε θέση παρόμοια με τη δική μας το 1998, οι γυναίκες πούλησαν τα χρυσαφικά τους κι έδωσαν τα χρήματα στο κράτος, προκειμένου η χώρα να απαλλαγεί από την κηδεμονία του ΔΝΤ.
Και όντως απαλλάχθηκε τρία χρόνια μετά, όταν αποπλήρωσε τα δάνειά της. Το νόμισμά της ισχυροποιήθηκε και η οικονομία της τέθηκε σε αναπτυξιακή τροχιά, στην οποία κινείται μέχρι και σήμερα.
Το δεύτερο σενάριο είναι της Αργεντινής. Όταν η χώρα του ταγκό προσέφυγε στο Ταμείο την ίδια περίοδο, οι γυναίκες βγήκαν στους δρόμους, χτυπώντας τις κατσαρό- λες. Τρία χρόνια μετά, το νόμισμά της υποτιμήθηκε, η χώρα χρεοκόπησε και ουδέποτε επανήλθε στους αναπτυξιακούς ρυθμούς του παρελθόντος. Ποια είναι η διαφορά;
Τι έκανε τις μεν Νοτιοκορεάτισσες να είναι τόσο γενναιόδωρες, τις δε γυναίκες της Αργεντινής να βγουν στους δρόμους;
Η απάντησή είναι: στη μεν Νότιο Κορέα υπήρχε μια αποτελεσματική πολιτική ηγεσία, κάτι που έλειπε από την Αργεντινή. Οι Νοτιοκορεάτες πολιτικοί άρχισαν τις περικοπές από τα υψηλά εισοδήματα, πατάσσοντας παράλληλα τη διαφθορά που δηλητηρίαζε τις οικονομικές και κοινωνικές σχέσεις. Έπεισαν έτσι τους πολίτες ότι οι θυσίες τους δεν θα πάνε χαμένες.
Η πολιτική ηγεσία της Αργεντινής άρχισε τις περικοπές από τα χαμηλά εισοδήματα, τροφοδοτώντας παράλληλα τη διαφθορά που εξακολούθησε να κατατρώει τον οικονομικό και κοινωνικό ιστό. Και οι πολίτες φυσικά δεν πείστηκαν ότι οι θυσίες τους θα πιάσουν τόπο.
Είμαι σίγουρος ότι οι Ελληνίδες γυναίκες, αλλά και κάθε Έλληνας, προτιμούν την επιλογή της Νοτίου Κορέας. Και είναι διατεθειμένοι να επωμιστούν τα βάρη που απαιτούνται, με την προϋπόθεση ότι η πολιτική ηγεσία θα τους πείσει ότι το στοίχημα θα κερδηθεί.
Άλλωστε οι Έλληνες πολίτες δεν θα πρέπει να ανατρέχουν στην ιστορία άλλων χωρών για να διαπιστώσουν ότι μια αποτελεσματική ηγεσία είναι η κατάλληλη να τους συστρατεύσει απέναντι σε μια επικείμενη απειλή. Η ελληνική ιστορία προσφέρει πληθώρα τέτοιων παραδειγμάτων. Ας θυμηθούμε μόνο τη συστράτευση των Αθηναίων υπό το Θεμιστοκλή, που απέτρεψε την περσική εισβολή...
Σχόλιο: Το σενάριο είναι καλό, αλλά ο "δράκος" κρύβεται στην λέξη "κυβέρνηση", η οποία πρέπει να είναι αποτελεσματική, να έχει και κοινωνική κατεύθυνση και να μην βλέπει τους πολίτες ως αριθμούς. Συμβαίνει αυτό με την παρούσα παρέα του Γιώργου Παπανδρέου που υποκρίνεται πως κυβερνά και πως παίρνει αποφάσεις, ενώ αποκρύπτει σκάνδαλα και ταυτόχρονα υπαινίσσεται πως έχει υπογράψει συμφωνίες με άγνωστο περιεχόμενο; Είναι δυνατόν αυτή η κυβέρνηση να εκπροσωπεί έναν ολόκληρο λαό και να τον καλεί σε θυσίες που δεν έχουν ξαναγίνει από κανέναν σε ολόκληρο τον πλανήτη και ταυτόχρονα τα κυβερνητικά στελέχη ανερυθρύαστα να πολεμούν για να παραπληροφορήσουν εκείνους που καλούνται να πληρώσουν την πολιτική ανικανότητα και τις παρανομίες προηγουμένων πολιτικών;
(από kostasxan)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου