Η μή δυϊστική Οικολογία (nondual ecologry)

"Η σημερινή Βαθιά Οικολογία φαίνεται να θεωρεί την τεχνολογία ως μία κακή δύναμη, κάτι ξένο στον φυσικό κόσμο, σταλμένη σχεδόν από λάθος του Θεού πάνω σε αυτόν τον πλανήτη. Αυτές οι νέες ενέργειες δεν θεωρούνται εύλογες εκφράσεις της αισθητηριακότητας, της παγκόσμιας ζωτικής δύναμης, ή να τους αποδίδεται ο σεβασμός που αναφέρεται στην "φυσική εξέλιξη", αλλά μάλλον σε κάτι κακό, κάτι που πρέπει να ελεγχθεί και να κατασταλεί. ΟΙ Βαθιοί Οικολόγοι φαίνεται να έχουν τον ίδιο φόβο και αηδία προς την σημερινή ανεξέλεγκτη τεχνολογία όπως είχαν οι άνθρωποι μέχρι πρόσφατα προς την ανεξέλεγκτη Φύση, με την αγριότητά της, την αδάμαστη γη. Αυτοί αποκαλούν την....
τεχνολογία απάνθρωπη, σκληρή, και άκαρδη, χρησιμοποιώντας τις ίδιες λέξεις που κάποτε συνηθίζαμε να περιγράφουμε την ανελέητη άγρια φύση και όπως οι άνθρωποι του 19ου αιώνα επίσειαν τον πόλεμο στην άγρια φύση, οι περιβαλλοντολόγοι σήμερα λαχταρούν μόνο να υπερνικήσουν την τεχνολογία, να την καθυποτάξουν και να την ελέγξουν.

Μια τέτοια δυϊστική όψη του κόσμου, συστηματικά διαιρώντας σε καλή, καθαρή φύση, και επιθετική τεχνολογία, δεν μας οδηγεί σε μια πλήρη σχέση με οτιδήποτε υπάρχει. Αυτό διαιωνίζει το ίδιο είδος σεναρίων του καλού ανθρώπου και του κακού ανθρώπου στο οποίο έχουμε πάντα την προδιάθεση να παραδινόμαστε, και μας αφήνει μια άσχημη γεύση. Ειδικά, καθώς οι "κακοί τύποι" φαίνεται να κερδίζουν παντού όπου κι αν κοιτάξεις. Γιατί να μην πάρουμε την βαθιά οικολογία με όλους τους τρόπους στην καρδιά από οτιδήποτε είναι πραγματικά άγριο πάνω σε αυτόν τον πλανήτη, γιατί να μην συμπεριλάβουμε, στον κατάλογο του άγριου και ιερού, "Κάθε τι Που Κινείται"; Αφού οτιδήποτε που υπάρχει κινείται, θα έπρεπε να κάνουμε συνέχεια επιλογές και μαζέματα, και όλη την ανησυχία και τον αγώνα που πηγαίνει με αυτό. Θα πρέπει να είχαμε μια πλήρη, έτοιμη, άψογη ιερή άποψη."

"Η βιολογία είναι μια σειρά από προσωρινά σκίτσα από negentropic συστήματα. Αυτά τα συστήματα είναι δομημένα έξω από και στην πάνω από και μέσα το ένα στο άλλο, σε ατελείωτα κελύφη από αλληλοεξαρτώμενα συν- εξελισσόμενα πεδία, ακριβώς όπως ο κόσμος των μικροβίων είναι δομημένος έξω από και πάνω από και μέσα στον υλικό κόσμο των τεσσάρων στοιχείων, όπως ακριβώς τα πολυκύτταρα ζώα και φυτά και έντομα είναι δομημένα έξω από και μέσα στα μικρόβια, και εμείς οι ίδιοι οι άνθρωποι είμαστε δομημένοι έξω από και πάνω στα ζώα και στα φυτά. Ο κόσμος της τεχνολογίας, οι πολιτισμικές συμπεριφορές και τα αφηρημένα και συγκεκριμένα σύμβολα και δομές είναι παρόμοια δομημένα έξω από και πάνω από και μέσα στους ανθρώπινους εγκεφάλους, στις συναισθηματικές πορείες και στα σώματα. Αυτή είναι η πλανητική συμβίωση στο έργο. Τέλεια φυσική. Όλη αυτή η δημιουργική δραστηριότητα ωθείται στον ατελείωτο άνεμο των αλλαγών, της Παροδικότητας, σαν τις μορφές σκέψεις που πηγάζουν μέσω του νου μας. Πολλοί άνθρωποι, ειδικά στις ιερές παραδόσεις, έχουν φτάσει στην κατανόηση του έργου του νου μας, την θεωρία και επίσης, σε κάποιο βαθμό, της εξάσκησης - αλλά ακόμη φαίνεται να διατηρούμε πρωτόγονες πίστεις σχετικά με το έργο της πλανητικής εξέλιξης και ζωτικών συστημάτων."

"Η τεχνολογία φαίνεται να παίζει τον ρόλο του διαβόλου για εμάς σε αυτήν την άποψη. Δεν είναι λάθος να έχεις έναν διάβολο ή δύο ή δέκα χιλιάδες τριγύρω, αλλά οι διάβολοι δεν θα έπρεπε να είναι δέκτες προσβολών από εμάς, και καμία προσπάθεια να τους εξορίσουμε ή να τους συντρίψουμε δεν είχε ποτέ επιτυχία, σύμφωνα με αυτά που γνωρίζω. Όπως οι κατεργάρικες νεράιδες, αν δεν προσκαλέσετε τους διαβόλους στην γιορτή, να τους τιμήσετε και να τους ταίσετε, θα κάνουν χειρότερη ζημιά. Εκείνοι που θα λάτρευαν τους αγγέλους των καθαρών "άθικτων" βιολογιών, πρέπει να επιτρέψουν τους διαβόλους της τεχνολογίας να κάνουν αυτό που οφείλουν. Αυτό σημαίνει την αναγνώρισή τους ως ανεξάρτητες εξελικτικές δυνάμεις, στην συμβίωση, όπως τα μικρόβια, με τα βιολογικά συστήματα."

"Θεωρώ όλη αυτήν την δραστηριότητα, που αυτόματα αναδύεται στην πρωτόγονη, ανέγγιχτη, άγρια φύση αυτού του πλανήτη, ότι είναι φυσικά ελεύθερη και πρωταρχικά αγνή, είτε μας αρέσει, είτε όχι. Πολλές από αυτές τις οντότητες ή τις τέχνο-βιοτικές προόδους είναι επικίνδυνες, αλλά το ΄ίδιο ισχύει και για τις φυσικές δυνάμεις σε μεγάλες περιοχές των βιολογικών συστημάτων της άγριας φύσης, Έχουμε, επιτέλους, αποδεχτεί και ακόμη εκτιμήσει αυτό το στοιχείο του κινδύνου στην φύση, ίσως πρέπει να μάθουμε να το αποδεχόμαστε το ίδιο καλά και στον κόσμο που ζούμε σήμερα, στον κόσμο των πόλεων, των πολέμων, των περιοχών με λιμούς, τα καταρρέοντα οικοσυστήματα, κοκ, συμπεριλαμβανομένης της εξάλειψης των ειδών και ακόμη ίσως την εξαφάνιση της ανώτερης μορφής ζωής σε αυτόν τον πλανήτη, όπως εμείς οι ίδιοι, Ίσως αυτό το είδος του κινδύνου είναι καλό, κι ακόμη υγιές. Νομίζω ότι είναι ουσιαστικό σε οποιοδήποτε άγριο περιβάλλον."

"Περίπου 4 δισεκατομμύρια χρόνια με το DNA, η εξέλιξη ήταν ήσυχη με, κατά εποχές, ονειρεμένες βιολογίες. Τελικά, μία από τις μορφές ή τους τύπους των σωμάτων (άνθρωποι) αναπτύσσουν έναν εγκέφαλο ικανό από μόνο του για ανεξάρτητη αποθήκευση και χειρισμό δομών πληροφοριών, αρκετά πολύπλοκο για να γεννήσει μορφές και σώματα, δικά του. Τελικά, το πρώτο νέο αντιγραφικό σύστημα στην ιστορία της ζωής! Ο κόσμος της τεχνολογίας και της κουλτούρας γεννήθηκε. Με την τρομακτική συμβολική δραστηριότητα την οποία επέτρεψαν οι ακατανόητα μεγάλοι εγκέφαλοί μας, οι κώδικες της πληροφορίας είχαν πηδήξει έξω από το αρχαίο τους λίκνο χημικών στοιχείων και ξεκίνησαν να επιδιώκουν το δικό τους εξελικτικό πεπρωμένο. Αμέσως ένας χείμαρρος από νέες μορφολογίες και συμπεριφορές ξεχύθηκαν στον αθώο και ανυποψίαστό μας πλανήτη. Τέτοια πράγματα όπως η γλώσσα, το αλφάβητο, τα μαθηματικά, η μηχανική, οι τέχνες και οι χειροτεχνίες, οι θρησκείες, οι πίστεις τα κοινωνικά έθιμα, το υλικό του τέχνο-βιοτικού πολιτισμού, νέα εργαλεία, νέες συμπεριφορές κυνηγιού και καλλιέργειας, νέα οικοδομική, νέες μορφές κοινωνικής οργάνωσης. Σε μια εκτυφλωτική λάμψη, από ένα πλαίσιο χρόνου εξέλιξης, ο πλανήτης έχει μεταμορφωθεί. Ένα νέο είδος εξέλιξης, τελικά, ξεδιπλώνεται εδώ. Οι πληροφορικοί κώδικες είναι ελεύθεροι, ελεύθεροι, να αντιγράψουν με οποιονδήποτε τρόπο αυτοί θέλουν ή είναι ικανοί. Η κούρσα της εξελικτικής αλλαγής υφίσταται έναν εκπληκτικό βαθμό επιτάχυνσης, αν συγκριθεί με την βιολογική εξέλιξη."

"Αυτές οι νέες "οντότητες" που παρατηρούμε γύρω μας, σήμερα στον κόσμο, οι μηχανές και οι κοινωνικές συμπεριφορές και σώματα της γνώσης και τα ενεργειακά συστήματα κοκ, δεν είναι φυσικά πιο ανεξάρτητα από εμάς από ότι εμείς είμαστε με τα δικά μας βιολογικά συστήματα. Αλλά τότε, ποια μορφή ζωής ήταν ποτέ ανεξάρτητη από τους συμβιωτικούς της συντρόφους και τα οικολογικά υπόβαθρα; Η Συμβίωση είναι το κλειδί της κατανόησης αυτής της θέσης.

Η Lynn Margulis λέει ότι όλη η ζωή είναι ένα "συμβιωτικό φαινόμενο", με άλλα λόγια, κανένα πλάσμα δεν υπάρχει ως ανεξάρτητη οντότητα. Όλα λειτουργούνε σε μια ενδόμυχη προσωπική ανεξαρτησία με όλα τα άλλα, σε μια απερίγραπτη πολυπλοκότητα και ατελείωτα περιβλήματα από επεκτεινόμενες σχέσεις. ΟΙ άνθρωποι φανερά έχουμε αυτήν την σχέση με τις τεχνολογίες μας, μαζί με τις μηχανές μας και τα συστήματα πίστης και συμπεριφοράς μας. Εμείς δεν είμαστε άλλο πια καθαρά βιολογικά πλάσματα, αλλά έχουμε γίνει, σύμφωνα με την Margulis "τεχνοβιόντα", "τέχνο - βίo - όντα" (technobionts), και δεν θα μπορούσαμε να επιζήσουμε άλλο πια σε αυτόν τον πλανήτη χωρίς τα τεχνολογικά συστήματα που μας υποστηρίζουν."

"Έτσι ποιοι είμαστε; Είμαστε ακόμη καθαροί άνθρωποι; Είναι ακόμη δυνατό να φανταστούμε την τεχνολογία, τις μηχανές και τα συστήματα πληροφόρησης κ.α., ως μια ξεχωριστή τάξη ύπαρξης από τους ανθρώπους; Δεν το νομίζω. Έχουμε γίνει "τεχνοβιόντα", συμβιωτικά μέλη αυτής της νέας μορφής ζωής που έγινε κυρίαρχη στον πλανήτη. Κάποιος εξωγήινος βιολόγος θα το αναγνώριζε με μια ματιά. Η "ανθρώπινη" μας φύση έχει συγχωνευτεί με αυτές τις νέες μορφολογίες για να γίνουν τέχνο-βιοτική φύση. Είναι μια φύση που δεν μπορεί να γίνει ξεκάθαρα κατανοητή. Τα όριά της δεν μπορούν να σχεδιαστούν, καθώς συμπεριλαμβάνουν κάθε τι στον πολιτισμό μας, σε μια ποικιλία ομαδοποιήσεων σε ατελείωτα επίπεδα νοημάτων και οργάνωσης. Μέσω όλης αυτής της εξελικτικής μεταμόρφωσης, η αρχική μας φύση του Βούδα είναι ακόμα ξεκάθαρη; Δεν το νομίζω. Η αληθινή φύση είναι υπερβολικά μυστήρια, αλλά μία από τις πιο αξιόπιστες αποδεδειγμένες της ποιότητες είναι το ακατάλυτό της, η αφθαρσία της, η φύση του vajra. Οι σημερινοί Βούδες επιβεβαιώνουν ότι η φύση του Βούδα είναι ζωντανή και ορθή, σε πείσμα των αλλόκοτων περιστάσεων και των περίεργων πραγμάτων που την περιτριγυρίζουν, αυτή βρίσκει τον εαυτό της μέσα εκεί."

"Μια νέα μορφή ζωής έχει αναδυθεί σε αυτόν τον πλανήτη, η οποία μπορεί να αποκαλείται "Τεχνοβίος" (Technobia). Η δύναμή της και η ταχύτητα της εξέλιξης, μας οδηγούν αμέσως έξω από κάθε κλίμακα πάνω στην οποία συνηθίσαμε να μετρούμε τα ζωντανά συστήματα. Είναι νέα, αλλά τρομακτικά, υπερβολικά ρωμαλέα. Τρέφεται με εμάς τους ανθρώπους, όπως εμείς τρεφόμαστε από το φυτικό και ζωικό βασίλειο, και όπως ακριβώς κι αυτά τρέφονται με το μικροβιακό βασίλειο, το οποίο με την σειρά του αναπαύεται στο υλικό σύμπαν. Εμείς δεν βρισκόμαστε στον έλεγχο αυτής της διαδικασίας, είμαστε μέρος της. Συμβαίνει σε εμάς, σε πείσμα μας, καθώς και εξαιτίας μας. Σε αυτήν την περίπτωση είμαστε ο ξενιστής οργανισμός, το μέσο στο οποίο η τέχνο-βιοτικές ζωτικές δυνάμεις βρίσκουν το γόνιμο τους έδαφος. Εμείς οι άνθρωποι, με τα σώματά μας, εύκολα εκμεταλλευόμενα από συναισθηματικές συμπεριφορές, και τους υπέροχους μας εγκεφάλους, είμαστε η πρωταρχική σούπα μέσα στην οποία έρχονται να ζήσουν οι σύντροφοι της συμβιωτικής τεχνολογίας,."

"Η διάσωση των αισθητηριακών όντων είναι ίσως το πιο περίπλοκο θέμα. Όλοι είναι σύμφωνοι ότι αυτό πρέπει να γίνει, αλλά ποιοι πρέπει να σωθούν, πώς πρέπει να σωθούν, και σε ποια κλίμακα; Τι γίνεται με εκείνους που είναι έξω από την αντίληψή σου, ή χειρότερα, που κατοικούν σε παρελθοντικούς ή μελλοντικούς χρόνους;

¨Έχω σκεφτεί μερικές φορές ότι η πιο ανώτατη και πιο απλή αποσαφήνιση που θα έπρεπε να κάνουμε σε αυτό το θέμα είναι να επιδιώξουμε τον πληθυντικό και αντί "όντα" να λέμε "ον". Αυτό το σχέδιο ξαφνικά γίνεται αχανές αλλά με πολλούς τρόπους απλούστερο στο να σώσει το Αισθητηριακό Ον. Αμέσως σταματάμε να ανησυχούμε πώς να χειριστούμε το πλήθος των συγκεκριμένων ατομικών όντων, περισσότερο ή λιγότερο προσιτά στις σημερινές μεθόδους διάσωσης το καθένα από τα οποία πρέπει να έχει περάσει ένα πιστοποιημένο τεστ για την αίσθηση (όχι βράχους, σύννεφα σκόνης, ή κενός χώρος, όχι κομπιούτερ, φτυάρια, λάστιχα αυτοκινήτων κ.α.) και να έχει γίνει προφανής η άμεση ανάγκη για διάσωση, που είναι στην πραγματικότητα μια ξεχωριστή, ατομική οντότητα, "εγώ", που δεν έχει προηγουμένως διασωθεί από άλλους (γίνεται δύσκολο να βρεις μη διασωσμένα όντα πλέον) κοκ.

Διώξτε απλά τον ενοχλητικό πληθυντικό από τα "όντα" και το Αισθητό Ον από μόνο του προβάλλει, απέραντο, ακατανόητο, λαμπρό, σε όλες τις εποχές και σε όλους τους τόπους φανερά ακατάλυτο, πέρα από όλα τα συγκεχυμένα μέρη. Αυτή η απέραντη παρουσία της Ζωής, αισθητηριακότητας, που γεμίζει τον χώρο και τον χρόνο από την αρχή έως το τέλος, που σμικρύνει όλους τους Bodhisattvas, όλους τους αγίους, τους επαναστάτες και τους φιλελεύθερους στοχαστές -αναγκάζει τους ποιητές να σιωπήσουν και υπερχειλίζει πιο πολύ και από τις καρδιές των μητέρων. Είναι ανεξάντλητο, αύταρκες, που δεν χρειάζεται τίποτε, και δεν θέλει τίποτε. Ο πόνος είναι μια φυσική και οργανική διαδικασία σε αυτό όπως η αναπνοή. Οι παλίρροιες της ζωής και του θανάτου βρίσκονται στον ρυθμό του."

"Καθώς τα αναρίθμητα πλάσματα στον πλανήτη μας που αναμφίβολα υποφέρουν και χρειάζονται βοήθεια, συμπεριλαμβάνοντας ειδικά και τους εαυτούς μας, τι είδος διάσωσης πραγματικά χρειαζόμαστε; Υποπτεύομαι ότι αυτή η διάσωση έχει να κάνει περισσότερο με την ικανότητα να δούμε και να μοιραστούμε την αληθινή φύση αυτών των όντων παρά ότι έχει να κάνει με την προσπάθεια να καλυτερέψουμε την υγεία τους και να αυξήσουμε τον ρυθμό τους. Ίσως θα έπρεπε να συγκεντρωθούμε περισσότερο στο να τα δούμε καθαρά, στο να αισθανθούμε τι αισθάνονται, γνωρίζοντάς τα και προσέχοντας τα, παρά να προτείνουμε προστατευόμενους βιότοπους και σχέδια κατοίκησης τους για να τα διασώσουμε. εκεί μέσα. Σκεπτόμενοι με αυτόν τον τρόπο, κάποιος φτάνει να αισθανθεί ότι η διάσωση των όντων έχει να κάνει περισσότερο με την γνώση και το συναίσθημα και τον πόνο και την φροντίδα τους, παρά να εμποδίσει την εξάλειψή τους ή την αύξηση του ελάχιστου επιπέδου ενέργειάς τους ή να σκουπίσουμε λίγη μόλυνση από το μέτωπό του. Τα αισθητηριακά όντα μπορούν να προσέχουν τους εαυτούς τους, όπως ακριβώς μας αρέσει να σκεφτόμαστε για εμάς. Θεωρώντας αυτά με αυτόν τον τρόπο, είναι ένα σημάδι σεβασμού τους, τα τιμάει.

Αυτό το πλαίσιο αναφοράς μοιάζει ψυχρό σε κάποιον, αλλά δεν είναι. Αντιθέτως, ζεσταίνει την καρδιά και "φωτίζει τα βήματά μας" και θα μπορούσε να βοηθήσει να σώσουμε την γη και να προωθήσουμε σε ημερήσια διάταξη την διατήρηση της βιολογίας επίσης, μαζί με άλλα παγκόσμια σχέδια. Οι Βούδες και οι Πατριάρχες φαίνεται να παίζουν σκληρά, αλλά αυτή η σκληρότητα είναι καλή για εμάς. Αυτή είναι η αγριότητα της αληθινής άγριας φύσης. Δεν υπάρχει κανένας λόγος στον κόσμο, που οι περιβαλλοντολόγοι δεν θα έπρεπε να είναι ικανοί να διατηρούν μια βαθιά όψη και ακόμη να είναι ενεργητικοί κι αποτελεσματικοί, καλοί άνθρωποι όταν τριγύρω ους τα πράγματα είναι σκληρά. Δεν είμαστε μωρά. Μπορούμε να κοιτάξουμε προς την Πραγματικότητα μαζί τα υπόλοιπα αισθητήρια πλάσματα. Δεν χρειάζεται να λέμε στον εαυτό μας παιδικές ιστορίες για το πόσο είμαστε μοναδικοί και πολύτιμοι, να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας και να βοηθήσουμε τον κόσμο. Είμαστε πολύτιμοι και άχρηστοι την ίδια στιγμή. Δεν είμαστε ούτε πολύτιμοι ούτε και άχρηστοι. Αυτό δεν είναι έτσι."

"Κάθε εξωγήινος παρατηρητής γρήγορα θα συμπέραινε, έχοντας παρατηρήσει το ρεύμα του τεχνοβιοτικού μας πολιτισμού για λίγες χιλιάδες χρόνια, ότι έχει μικρή ή καμία διαφορά το τι κάνουν τα ανθρώπινα όντα στην γη για αυτό το θέμα. Ο δαυλός της εξελικτικής ανάπτυξης έχει φύγει έξω από τους εγκεφάλους μου και είναι ελεύθερος στον κόσμο. Τα όντα τους τεχνοβιότοπου είναι η κυρίαρχη μορφή ζωής, τώρα, στον πλανήτη και εμείς (ή αυτά) καθορίζουμε το μέλλον μας, όπως κάνουν όλες οι μορφές ζωής. Καμία δύναμη οποιαδήποτε κι αν είναι δεν μπορεί να μας ελέγξει, ή ακόμη να ασκήσει διακριτή επιρροή πάνω μας. Είμαστε μόνοι με τους νόμους της φυσικής και τους κανόνες της εξέλιξης. Από αυτήν την άποψη των πλήρως ελεύθερων τεχνοβιόντων, είμαστε άγρια πλάσματα. Δεν υπάρχει ασφάλεια για άγρια πράγματα. Ποτέ δεν υπήρχε. Αυτή είναι η καλή ζωή όπως την ζει κάποιος στην πραγματική άγρια φύση. Όσα για το ποιος έχει δίκαιο σχετικά με αυτό και ποιος έχει άδικο, δεν υπάρχει περίοδος αναμονής. "Θα δούμε" ή "Ο χρόνος θα δείξει" δεν ταιριάζουν εδώ."

"Η βαθιά Οικολογία είναι καλή, αλλά όχι πάντα χρήσιμη στην καθημερινή ζωή. Χρειαζόμαστε μια λειτουργική οικολογία, κάτι σκληρό και εύκαμπτο, που μπορείς να χρησιμοποιήσεις για να σώσεις τον κόσμο με αυτό. Μια πρακτική οικολογία έρχεται σε δύο μέρη, άποψη και άσκηση, όπως ακολουθεί:

Η Άποψη. Η πραγματικότητα είναι το τέλειο σήμερα όπως ποτέ δεν υπήρχε. Ο κόσμος αυτήν την στιγμή, μαζί με το νου κάποιους στην ίδια στιγμή, είναι η Μεγάλη Τελειότητα, που έχει αναγγελθεί στις διδασκαλίες. Πρέπει να την απολαύσουμε ακριβώς όπως είναι: μόλυνση, πόλεμος, λιμός και φτώχεια, σύγχυση και υλιστική απληστία και όλα, άσχετα με το πόσο είναι δυσάρεστα. Τα οικοσυστήματα όπως και ο νους μας είναι πάντοτε σε τέλεια ισορροπία, ακόμη και αν είναι νευρωτικά, άρρωστα, συγχυσμένα, ή τείνουν να εκλείψουν, δυστυχισμένα και ανώφελα.

Η Άσκηση. Μια δυναμική οικολογία πρέπει να εργαστεί σε έναν κόσμο ο οποίος αλλάζει από την μια στιγμή στην άλλη. Η οικολογία δεν μπορεί να βασιστεί στην προσπάθεια να διατηρήσει οικοσυστήματα σε μια συγκεκριμένη βαθμίδα της εξέλιξης, άσχετα με το πόσο όμορφη μοιάζει να είναι αυτή η βαθμίδα. Αυτό είναι σαν την προσπάθεια να εμποδίσουμε τα παιδιά μας από το να μεγαλώσουν, ή τους γέρους μας από το να πεθάνουν. Είναι μια μορφή υλισμού να είσαι σε μεγάλο βαθμό προσκολλημένος σε μια συγκεκριμένη διαμόρφωση του Έργου του Θεού, και είναι καταδικασμένο σε αποτυχία σε κάθε περίπτωση.

Δεν θα μπορέσουμε ποτέ να "δούμε" το όνειρό μας για ελκυστικά, υγιή οικοσυστήματα θα είναι πάντα σε κατάρρευση γύρω μας. Αυτό είναι που κάνουν τα οικοσυστήματα! Έχουν μια φυσική διάρκεια ζωής, η οποία επιπρόσθετα είναι σύντομη, συχνά τερματισμένη "ανώφελα" νωρίς από ατύχημα ή συμφορά. Όπως ακριβώς οι ζωές μας Επιθυμώντας να "παγώσουμε" τα οικοσυστήματα σε μια συγκεκριμένη θελκτική βαθμίδα της ύπαρξής τους είναι σαν αυτά τα ανόητα όνειρά μας για την αιώνια νιότη, ελκυστικότητα και υγεία. Καλή Τύχη!

Η μόνη ανάπαυση βρίσκεται στην ίδια την διαδικασία της εξέλιξης. Η ορθή οικολογία πρέπει να είναι βασισμένη στον σεβασμό της δημιουργικής / καταστροφικής εργασίας του θεού, όχι σε παιδιάστικη προσκόλληση σε χαριτωμένα παιχνίδια που Αυτός μπορεί να έχει κατασκευάσει. Τότε μπορούμε να ζούμε σε αυτόν τον κόσμο, βοηθώντας τον λίγο, και προχωρώντας μαζί του, στηριγμένοι σε αυτό το μυστήριο ξεδίπλωμα του."

"Για να συνδυαστεί αυτή η προκλητική άποψη με την προκλητική άσκηση, κάποιος, απλά θεωρεί, οτιδήποτε κινείται ως μια μορφή ιερής δράσης. Η τρελή, υλιστική, τεχνοβιοτική φρενίτιδα που έχει πιάσει αυτόν τον πλανήτη δεν είναι τίποτε άλλο παρά αυτό. Υπάρχει μόνο Ένα πράγμα που συμβαίνει, όχι κάποια πράγματα που είναι καλά και κάποια που είναι κακά. Αυτό περιλαμβάνει τα ευώδη οικοσυστήματα, φρέσκα και αμόλυντα στις άγριες περιοχές στα πρωινά της άνοιξης, και περιλαμβάνει τα αστικά, βιομηχανικά, μεγαθήρια, τα γκέτο και τις περιοχές του λιμού, την υλιστική νοητική απληστία, την εξάλειψη των άγριων ειδών ζώων και την σκλαβιά και τυραννία των "εξημερωμένων". Ζωή και θάνατος. Ακόμη και τηλεόραση.

Κάθε τι που αγαπάμε θα πεθάνει, και κάθε τι που μισούμε θα ζήσει, και αντιστρόφως και ποτέ δεν θα απαλλαχθούμε από τέτοια προβλήματα. Κανένας Βούδας ή Πατριάρχης δεν θα ήθελε να δραπετεύσει από τον θάνατο, πολύ λιγότερο να απαλλαχθεί από αυτόν. Ο θάνατος είναι ιερή δραστηριότητα.. Αυτό που συμβαίνει τώρα στον πλανήτη είναι η ιερή δραστηριότητα της ζωής και του θανάτου την οποία μερικές φορές αποκαλούμε εξέλιξη. Είναι τέλεια όπως βρίσκεται, άψογη, χωρίς ατέλεια. Αλλά όπως είπε ο Suzuki Roshi υπάρχει πάντα χώρος για βελτίωση, επίσης. Έτσι είναι σημαντικό να πολεμήσεις και να αγωνιστείς με την κατάσταση, να προσέξει ο ένας τον άλλον, και να σώσεις λίγα πλάσματα που υποφέρουν. Πρέπει να το κάνουμε αυτό! Και το κάνουμε, ακριβώς όπως αγωνιζόμαστε να βελτιώσουμε το "κλίμα", το "έδαφος", και την εξελικτική διαδικασία στο νου μας και στις καρδιές μας. Αυτό το οποίο πρέπει να προσέχουμε είναι να μην απορρίψουμε ότι είναι άσχημο και σκληρό, επικίνδυνο και δηλητηριώδες, ακόμη και τις άκαρδες μηχανές, τα κομπιούτερ και τις τηλεοράσεις, τα αυτοκίνητα και τις λεωφόρους, τις πυρηνικές βόμβες, την φυτική και ζωική τυραννία και τα χρήματα.

Αυτοί είναι οι ιεροί μας εχθροί. Θα μπορούσαν να είναι ακόμη και οι ιεροί μας φίλοι, κανείς δεν ξέρει σίγουρα. Δεν θα έπρεπε να σιγουρευτούμε. Δεν είναι δική μας δουλειά. Φίλος και εχθρός δεν διακρίνονται σε αυτό το επίπεδο. Είναι ασεβές να προσπαθήσουμε να το κάνουμε. Στον εχθρό κάποιος προσφέρει μια βαθιά υπόκλιση, τόσο βαθιά και τόσο γεμάτη σεβασμό όπως κάποιος προσφέρει στους δικούς του φίλους και δασκάλους. Αυτή η υπόκλιση γίνεται σε κάθε τι χωρίς επιφύλαξη. Είναι μια μορφή προστασίας. Μας σώζει από την προσκόλληση και την ψευδαίσθηση, και στο τέλος, από τον λάθος τύπο της απελπισίας."

"Μπορούμε να επιλέξουμε να αναγνωρίσουμε όλη την ύπαρξη ως "ζωντανή", ή μπορούμε να την αναγνωρίσουμε ως "μη-ζωντανή". Μπορούμε να την αναγνωρίσουμε και ως "ταυτόχρονα ζωντανή και μη-ζωντανή", ή ως "ούτε ζωντανή ούτε μη-ζωντανή". Αυτά όλα είναι όλα είναι έγκυρες οντολογικές κατασκευές. Αυτό που δεν μπορούμε να κάνουμε είναι να διαιρέσουμε την ύπαρξη σε δύο τάξεις, και να αποκαλέσουμε την μία ζωντανή και την άλλη όχι. Μία, φυσική, καθαρή και ωραία βιολογική φύση, και την άλλη τραχιά, αφύσικη, ξένη, κακή και άσχημη μηχανή, βιομηχανική, πυρηνική, πολεμική, μολυσματική, τοξική, υλιστική, άπληστη, φτωχική, και τηλεοπτική αστική φύση. Δεν υπάρχει κάποια άλλη φύση εδώ γύρω.

Ως περιβαλλοντολόγοι, πρέπει να μάθουμε αυτόν τον τρόπο επίσης. Υποκλινόμενοι σε οτιδήποτε υπάρχει, εργαζόμενοι σκληρά και ευγενικά να βελτιώσουμε αυτό σε ένα τοπικό επίπεδο την ίδια στιγμή. Όχι προσπαθώντας να αλλάξουμε το μεγαλύτερο σχέδιο, αλλά απλά συνεισφέροντας με κάποια μεθοδικότητα και μετριοπάθεια στον άμεσο περίγυρό μας. Διατηρώντας μία όμορφη κατασκήνωση σε αυτή την μεγάλη αγριότητα, ένα λογικό, ασφαλή και άνετο χώρο όπου οι θεοί τιμώνται και τα παιδιά έχουν φροντίδα και υπάρχει διασκέδαση.

Έξω από αυτήν την κατασκήνωση υπάρχει η Μεγάλη Άγρια Φύση. Ιερά όντα περιπλανώνται έξω εκεί, στον δρόμο, απολαμβάνοντας επικίνδυνους βαθμούς ιερής ελευθερίας. Οι Θεοί είναι υπό κατηγορία έξω εκεί. Τι επέλεξαν να κάνουν και τι να μην κάνουν δεν είναι δική μας δουλειά, αλλά δική τους. Κανείς δεν ελέγχει τι γίνεται αποδεκτό σε αυτόν τον δρόμο, κανένας παρά ληστές, "βαποράκια" και "μπάτσοι". Δεν θέλετε να είστε έτσι. Θέλετε να γίνετε Bodhisattva του Ελέους και της Αφύπνισης, με συμπάθεια για όλες τις μορφές της ζωής. Θέλετε να "περπατήσετε στα νύχια" μέσω του δρόμου σε μια κατάσταση σεβασμού και δέους, οπλισμένοι και ικανοί να προστατέψετε τον εαυτό σας, όπως είναι αναγκαίο, όπως σε κάθε άγριο φυσικό σύστημα. Αλλά βασικά με σεβασμό για οτιδήποτε συναντήσετε εκεί έξω. Οτιδήποτε. Ο δρόμος, τα τοπικά οικοσυστήματα, ή ο πλανήτης, θα έπρεπε να θεωρούνται άγριες περιοχές, ελεύθερες να προσδιορίσουν τον εαυτό τους, άσχετα με το τι συμβαίνει. Αυτή είναι η βασική Ηθική της Άγριας Φύσης, και είναι ο πρώτος και μεγάλος κανόνας για όλη την βαθιά οικολογία."

Τα παραπάνω είναι επιλεγμένα αποσπάσματα από το άρθρο:

http://csf.colorado.edu/sol/nondual-ecology/nondual-ecology.html

John McChellan
Boulder, Colorado

(από esoterica.gr)