Το επόμενο στάδιο της ασθένειας μας: Αποπληθωρισμός!

Αισθανόμαστε καταπληκτικά! Όπως ο άρρωστος που δεν μπορεί να πάρει ανάσα και ξαφνικά του βάζουν μάσκα. Ανασταίνεται. Βλέπει καθαρά, ενώ ζαλιζόταν. Και μετά, παραισθήσεις. Όχι από έλλειψη. Από υπερβολική δόση οξυγόνου.
Αυτό έλεγε και η Μέρκελ, όταν έδινε μάχες για να μη δώσει μάρκο, ευρώ ή φράγκο. Αν δανείσετε τους Έλληνες, πρώτον οι ίδιοι (γνωστοί τύποι…) θα τα ξεκοκαλίσουν μέχρι σέντσι και θα επιστρέψουν με άδειες τσέπες, και, δεύτερον, θα μάθουν το κόλπο και οι άλλοι νότιοι («απατεώνες», όπως μας έγραφε το Focus) και θα ξοδεύουν αβέρτα, περιμένοντας πακέτα. Αυτό μας είπε –ακριβώς- να ΜΗΝ κάνουμε και το αφεντικό του Διεθνούς...

Νομισματικού Ταμείου, ο ομοϊδεάτης μας σοσιαλιστής Ντομινίκ Στρως-Καν. Το είπε ευγενικά: «αποπληθωρισμός». Το επιχείρημά του συνοπτικά: Έχετε πρόβλημα (ευχαριστούμε, το ξέραμε…) Το πρόβλημά σας είναι ότι μπερδέψατε το ευρώ με ...
τις δραχμές. Ότι είδατε το ευρώ σαν ευκαιρία να φάνε κι οι κότες. Ότι αποτιμήσατε τα σπίτια των Πετραλώνων σαν να ήταν penthouse στο Μανχάταν και τον καφέ για τους αραχτούς στο Μπουρνάζι σαν να τον σερβίρει το Café de la Paix (που για την ακρίβεια των πραγμάτων είναι κατά τι φθηνότερο, παρότι βρίσκεται ακριβώς απέναντι από την Όπερα του Παρισιού).
Άρα, αφεντικό, τι πρέπει να κάνουμε; Να κάνετε «αποπληθωρισμό» - είπε ο προφήτης. Τι εννοεί;
Όπου πηγαίνει, το ΔΝΤ το πρώτο που κάνει είναι να αναλάβει την άσκηση της νομισματικής πολιτικής. Πρακτικά: κάνει υποτίμηση. Δηλαδή, στα πραγματικά νομίσματα του κόσμου (σε δολλάρια, σε ευρώ, ή σε ελβετικά φράγκα) ό,τι είχε κάποιο κόστος τη μια μέρα, την επομένη κόστιζε τα μισά, ή τα δύο τρίτα. Πιο φθηνά, σημαίνει πιο ανταγωνιστικά.
Εμείς, όμως, είμαστε (όπως πάντα) ειδική περίπτωση. Γιατί υποτίμηση δεν μπορούμε να κάνουμε, αφού δεν έχουμε εθνικό νόμισμα. Εκτός αν φύγουμε από το ευρώ – που πολύ θα το ήθελαν οι Γερμανοί, ας πούμε, αλλά δε σφάξανε…
Επομένως, πρέπει να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί και μάλιστα σε ευρώ. Σημαίνει όλα να είναι φτηνότερα, σε ευρώ, χωρίς την ψευδαίσθηση της διατήρησης της ίδιας τιμής σε δραχμές, αν είχαμε δραχμές και τις υποτιμούσαμε. Σημαίνει να σκάσει η περίφημη φούσκα των ακινήτων. Να προσαρμοστούν οι τιμές στον πραγματικό πλούτο που παράγεται στην Ελλάδα. Να γίνουν λιγότερα τα εισαγόμενα – κι αν δεν μπορούν να φτηνύνουν, πάντως να αγοράζουμε με περισσότερη σκέψη πριν πάμε στο ταμείο να τσακίσουμε την κάρτα.
Αυτά δεν είναι άγρια. Άγριο είναι ένα άλλο, που δείχνει αναπόφευκτο. Να γίνουν τα προϊόντα μας, ό,τι παράγουμε τελοσπάντων, από τον τουρισμό μέχρι τη φθισική βιομηχανία μας, πιο ανταγωνιστικά. Διάβαζε: φτηνότερα. Να ρίξουμε τις τιμές, να ρίξουμε τα περιθώρια κέρδους. Και μείωση μισθών, στον ιδιωτικό τομέα.
Αυτό εννοεί κυρίως ο κ. DSK. Καλομελέτα κι έρχεται…

ΥΓ Αβόλευτος: Επιτέλους βγήκε ένας και τάπε για να τα καταλάβει ο κόσμος. Το καλλύτερο ήταν της Μερκελ με τους γνωστούς τύπους που ξεκοκαλίζουν...

(από ellispoint, listonplace)