Τα σημεία της βασιλείας του Θεού.

Ίσως νομίσει κανείς από τον τίτλο ότι θα αποκαλύψουμε πράγματα που θα δείχνουν αν έφθασε σήμερα η βασιλεία του Θεού.
Το θέμα μας αφορά τα θαύματα ως σημεία της βασιλείας του Θεού. Ο Χριστός όπως και ο...

Πρόδρομός του Ιωάννης άρχισαν με την φράση «Μετανοείτε, ήγγικεν γαρ η βασιλεία των ουρανών».

Οι άνθρωποι της εποχής εκείνης ζούσαν κάτω από την παγκόσμια κυριαρχία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Η Ρώμη είχε επιβάλλει την τάξη στον κόσμο, είχαν σταματήσει οι πόλεμοι, ωστόσο ο πόνος, η δυστυχία, τ’ αδιέξοδα, οι τραγικότητες έμεναν μέσα στην ψυχή του ανθρώπου και τον βασάνιζαν φρικτά.

Έρχεται ο Χριστός να μας κηρύξει και να μας πει ότι και στους ανθρώπους της εποχής εκείνης και στους ανθρώπους που ζούνε κάτω από οποιοδήποτε πολίτευμα σε όλες τις εποχές, να μας θυμίσει ότι πρέπει ν’ αλλάξουμε νοοτροπία. Ότι οι νόμοι βάσει των οποίων κυβερνούνται οι άνθρωποι στις εγκόσμιες πολιτείες, είναι νόμοι ανθρώπινοι, ο νους που τους κατευθύνει είναι ανθρώπινος και ο τρόπος ζωής είναι εκείνος που μπορεί να εξιχνιάσει ο άνθρωπος.

Τώρα, λέει, έφθασε μία άλλη εποχή, πλησίασε, σας αγγίζει, είσαστε σ’ επαφή με την βασιλεία του Θεού. Γι’ αυτό πρέπει ν’ αλλάξετε νου «Μετανοείτε».

Να καταλάβετε ότι θα επικρατήσουν άλλοι νόμοι.

Οι νόμοι του Θεού. Θα επικρατήσει όχι η λογική του ανθρώπου, αλλά η λογική του Θεού.

Και ο τρόπος ζωής που σας φέρνω εγώ είναι θεϊκός, δεν είναι ανθρώπινος. «Ήγγικεν η βασιλεία του θεού» βρίσκεσθε σ’ επαφή, αλλάξτε νου, πάρτε τον θεϊκό νου, τον νου εκείνο που έφερε η λογική του Θεού, ο Λόγος του Θεού που φόρεσε την ανθρώπινη σάρκα.

Όταν ο Ιωάννης βρίσκεται στην φυλακή και καταλαβαίνει ότι πλησιάζει το τέλος του, τον επισκέπτονται οι μαθητές και τους λέει: - Πηγαίνετε να ρωτήσετε αν είναι αυτός ο Μεσσίας ή πρέπει να περιμένουμε άλλον. Το Άγιο Πνεύμα είχε πληροφορήσει τον Ιωάννη ότι αυτός ήταν ο Μεσσίας, αλλά ήθελε να το διαπιστώσουν και οι ίδιοι οι μαθητές του, τους οποίους ήθελε να τους αφήσει να συνδεθούν με τον Μεσσία.

Ρώτησαν οι μαθητές τον Κύριο, και αυτός τους απάντησε: - Να πάτε και να πείτε στον Ιωάννη αυτά που βλέπετε και ακούτε. Τυφλοί βλέπουν το φως, παράλυτοι περπατάνε, λεπροί καθαρίζονται, νεκροί ανασταίνονται και φτωχοί και άσημοι άνθρωποι κατά κόσμον, δέχονται το κήρυγμα της βασιλείας του Θεού και σώζονται.

Και θα είναι μακάριος εκείνος που δεν θα σκανδαλισθεί για την ταπεινή μορφή κάτω από την οποία ενεργεί ο υιός του Θεού, την ταπεινή μορφή του ανθρώπου. Επέστρεψαν οι μαθητές και είπαν στον Ιωάννη ότι όσα ακούσαμε να διαδίδονται για τον Ιησού, έτσι ακριβώς τα είδαμε.

Ο Χριστός κάνοντας σημεία, αυτές τις θεϊκές ενέργειες, κατηγορήθηκε από τους Φαρισαίους ότι με την βοήθεια του σατανά βγάζει τα δαιμόνια.

Και ο Χριστός απάντησε: -Εάν ο σατανάς κυνηγάει τον άλλο σατανά, άρχισε εμφύλιος σατανοπόλεμος και αυτό είναι σημάδι ότι καταργήθηκε η εξουσία του σατανά. Εάν όμως ο υιός του Θεού που είναι ταυτόχρονα και υιός του ανθρώπου, βγάζει με την δύναμη του Αγίου Πνεύματος τα δαιμόνια, αυτό είναι σημάδι ότι έφθασε η βασιλεία του Θεού. Διότι το Πνεύμα του Θεού κατευθύνει πλέον τα πράγματα.

Σ΄ όλη την Καινή Διαθήκη η λέξη θαύμα δεν υπάρχει, ενώ γι’ αυτές τις ενέργειες του Χριστού αναφέρεται η λέξη σημεία πάνω από 60 φορές, η λέξη δυνάμεις πάνω από 30 φορές, η λέξη θαύμα δεν αναφέρεται ούτε μία φορά. Υπάρχει όμως το ρήμα θαυμάζω σε διάφορους τύπους, αυτό όμως δεν σημαίνει τι έκανε ο Χριστός, αλλά τι αισθάνονταν οι άνθρωποι με τα σημεία που έκανε ο Χριστός.

Γιατί τα λέει η Γραφή σημεία και δυνάμεις;

Κάνοντας ένα θαυμαστό γεγονός ξεφεύγει τα όρια τα συνηθισμένα, ο νους μας πάει ότι αυτός έχει δύναμη.

Βεβαίως ο Χριστός ήθελε να δείξει θεϊκή δύναμη, αλλά όχι εξουσιαστική δύναμη, δεν ήθελε να μας υποτάξει.

Ας ανατρέξουμε στην παλιά εποχή όταν ο άνθρωπος βγήκε από τα χέρια του Θεού και αναγνώριζε τον Θεό ως Βασιλιά του και ό,τι του έλεγε ο Θεός εκείνος το έκανε, κατευθυνόταν. Και η λογική του ανθρώπου και οι πράξεις του κατευθύνονταν από την λογική του Θεού.

Όμως όπως ξέρουμε αυτό δεν κράτησε πολύ, ήρθε η ανυπακοή, ήρθε η διάσπαση της κοινωνίας και ο άνθρωπος βρέθηκε έξω από την αγάπη του Θεού.

Η Παλαιά Διαθήκη προσπαθεί να επαναφέρει αυτήν την επικοινωνία μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού .

Να ρίξει τον φραγμό της έχθρας που δημιουργήθηκε .

Και η Καινή Διαθήκη πραγματοποιεί αυτήν την επικοινωνία. Έτσι ο Χριστός κάνει σημεία για να δείξει την πραγματοποίηση αυτής της επικοινωνίας.

Σημεία σημαίνει τεκμήρια, αποδείξεις ότι έφθασε μία άλλη εποχή, η εποχή της βασιλείας του Θεού για την οποία μας είπε στην πρώτη φράση του κηρύγματός του «Μετανοείτε» σας αγγίζει, είσαστε σ’ επικοινωνία με την βασιλεία του Θεού.

Ο Χριστός άρχισε το δημόσιο κήρυγμά του μ΄ ένα τέτοιο σημείο «Ταύτην την αρχήν των σημείων εποίησεν ο Ιησούς εν Κανά της Γαλιλαίας».

Η λέξη όμως σημείο πρωτοαναφέρεται στην γέννηση του Χριστού. Είπε ο άγγελος στους ποιμένες «και τούτο υμίν το σημείον, ευρίσετε βρέφος εσπαργανωμένον κείμενον εν φάτνη». Αυτό είναι το σημάδι για ν’ αναγνωρίσετε ότι δεν είναι γέννηση ενός κοινού ανθρώπου, αλλά του υιού του Θεού, του Μεσσία.

Αυτό δεν είναι σημείο κατά τα ανθρώπινα φαινόμενα που δείχνει δύναμη, αλλά αδυναμία.

Στα ανθρώπινα μέτρα Εκείνος που με τον λόγο του εκάλεσε από την ανυπαρξία τα σύμπαντα στην ύπαρξη, γίνεται ένα βρέφος που δεν μπορεί να μιλήσει και κλαυθμυρίζει. Εκείνος που ήταν παντοδύναμος και έπλασε τα πάντα με τον λόγο του, τώρα δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια του, είναι ένα αδύνατο βρέφος. Και τελικά ο μεγάλος και παντοδύναμος Θεός φοράει την ανθρώπινη σάρκα. Εκεί όμως είναι το μεγαλείο της δυνάμεως του Θεού. Αυτό είναι το μεγαλύτερο σημείο ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος.

Έτσι τα σημεία δείχνουν ενέργεια και δύναμη, ονομάζονται ενεργήματα και δυνάμεις.

Η αιμορροούσα γυναίκα έχει τόση πίστη, ώστε λέει: -Αν καταφέρω και πλησιάσω και αγγίξω μόνο το κράσπεδο του ενδύματός Του, θα θεραπευθώ.

Καταλάβαινε ότι και το ένδυμά Του ακόμα έφερε θεϊκό ενέργημα, έφερε την δύναμη του Θεού.

Καταφέρνει μέσα στον συνωστισμό και αγγίζει το ρούχο του Χριστού και αμέσως σταμάτησε η ροή του αίματος.

Ο Ιησούς ρωτάει «Τις ο αψάμενός μου»; και οι μαθητές του λένε με απορία: «Τα πλήθη Κύριε, σε συνθλίβουν και συ ρωτάς ποιος σε άγγιξε»;

Λέει ο Κύριος «εγώ γαρ έγνω δύναμιν εξερχομένην εξ εμού. Εγώ κατάλαβα ότι βγήκε δύναμη από πάνω μου, ήταν διαφορετικό άγγιγμα.

Ο Ωριγένης εξηγώντας αυτήν την σκηνή λέει ότι ο Χριστός ήταν κάτοχος δύναμης μεγάλης και αισθανόταν να βγαίνει ποσότητα απ’ αυτήν την δύναμη όταν θεράπευε. Αυτή η δύναμη ήταν ανεξάντλητη γιατί ήταν θεϊκή. Το πρώτο που μας περνάει από το μυαλό είναι ότι το θαύμα είναι κάτι που ξεπερνάει το φυσικό, τους φυσικούς νόμους. Όταν λέμε ξεπερνάει τους φυσικούς νόμους, καταργεί τους φυσικούς νόμους.

Αν το πάρουμε αυτό με την έννοια που το λέμε συνήθως, σημαίνει ότι οι νόμοι δεν λειτουργούν καλά και τους σταματάει ο Χριστός. Όμως αυτούς τους νόμους τους έφτιαξε ο ίδιος ο Χριστός. Ο Χριστός προαιωνίως έφτιαξε τα πάντα «εν σοφία». Δηλαδή δεν τους έφτιαξε καλά την πρώτη φορά και έρχεται ξανά να τους διορθώσει; Οι πατέρες λένε ότι η φύση δεν λειτουργεί σωστά μετά την πτώση και ο άνθρωπος πλάσθηκε για να είναι αρχηγός της κτίσεως και είναι φυσικό το κάθε τι ν’ ακολουθεί τον αρχηγό του.

Το κάθε τι ακολουθεί τον αρχηγό του και η κτίση ακολούθησε τον αρχηγό της.

Ο Χριστός θεραπεύει αρρώστιες και ρωτάμε: Η αρρώστια είναι φυσιολογική; Φυσιολογική θα πει λογική λειτουργία της φύσεως. Όμως λειτουργεί λογικά η φύση στην αρρώστια αφού ο οργανισμός υποφέρει και πάσχει; ΄Εχουν μπει μέσα μικρόβια, υπάρχει μία ακαταστασία και πρέπει αυτή η ακαταστασία να φύγει για να επανέλθει η κανονική λειτουργία της φύσεως.

Δεν μπορεί λοιπόν, ο λόγος που έπλασε λογικά την ζωή του ανθρώπου ν΄ ανεχθεί να κυκλοφορεί η ζωή με ακαταστασία, να μην λειτουργεί φυσιολογικά.

Έτσι αποκαθιστά την λογική λειτουργία της φύσεως, διώχνει την ασθένεια «πάντας τους κακώς έχοντες εθεράπευσε». Υπάρχει θάνατος. Ο θάνατος είναι φυσιολογικός; Φυσιολογικό θα πει λογική λειτουργία της φύσεως. Όμως στον θάνατο λειτουργεί τίποτα; Το παν διαλύεται και ο ίδιος ο Χριστός μπροστά στο φάσμα αυτό του θανάτου που διαλύει και συντρίβει τον άνθρωπο δάκρυσε, στην περίπτωση του Λαζάρου.

Δεν μπορεί όπου περνάει ο Χριστός και υπάρχει νεκρός ν’ αφήσει αυτήν την δύναμη του θανάτου, τον έσχατο εχθρό του ανθρώπου να διαφεντεύει.

Έστω και προσωρινά τον καταργεί, για να δείξει ότι δεν είναι η λογική λειτουργία αυτή της φύσεως του ανθρώπου. Λέμε προσωρινά γιατί όσοι άνθρωποι που ανέστησε ο Κύριος μετά από κάποιο διάστημα, πέθαναν.

Ο Χριστός περπατάει πάνω στα κύματα και πηγαίνει προς το πλοίο όπου κινδυνεύουν οι μαθητές του.

Το να περπατάει πάνω στα κύματα είναι κατάργηση του νόμου της βαρύτητας; Όχι, γιατί σε λίγο ο Πέτρος αρχίζει να καταποντίζεται. Απλώς το σώμα του Χριστού είναι ελαφρύτερο. Όταν ο άνθρωπος πλάστηκε στην αρχή της κτίσεως, δεν πλάστηκε για να βουλιάζει μέσα στο νερό και να πνίγεται. Πλάστηκε για να είναι αρχηγός της κτίσεως, και όχι να γίνεται υποχείριο της κτίσεως.

Τα περισσότερα σημεία ο Χριστός τα κάνει το Σάββατο. Το Σάββατο ο Θεός αναπαύθηκε όχι γιατί κουράστηκε. Ξεκούραση και ανάπαυλα χρειαζόμαστε εμείς π ου φοράμε σάρκα. Ανάπαυση του Θεού σημαίνει ότι σταμάτησε το δημιουργικό έργο και έβαλε τάξη στη φύση. Μετά παρατήρησε την κτίση και είδε ότι όλα ήταν «καλά λίαν».

Αυτό ήταν η ανάπαυση του Θεού, να βλέπει να λειτουργεί αρμονικά ο κόσμος. Το ίδιο συμβαίνει και σε μας, μπορούμε ν’ αναπαυθούμε μόνο στο περιβάλλον που υπάρχει τάξη και όχι μέσα σε αταξία.

Έτσι και ο Θεός όταν έβαλε τάξη μέσα στο χάος που επικρατούσε και την αταξία της ύλης και τακτοποίησε τα πάντα, τότε αναπαύθηκε.

Αυτήν την τάξη την οποία χάλασε ο άνθρωπος την επαναφέρει ο Χριστός γι’ αυτό και κάνει τις θεραπείες την εβδόμη ημέρα. Αυτό δεν μπορούν να το καταλάβουν οι Φαρισαίοι και γι’ αυτό τον κατηγορούν.

Το πρώτο σημείο ήταν όταν έκανε το νερό κρασί. Αυτό μας φαίνεται αφύσικο και όμως κάπως έτσι γίνεται. Αν δεν βρέξει να πάει το νερό στις ρίζες να διοχετευθεί στον κορμό, στα φύλλα στα σταφύλια, να γίνει κατόπιν ζύμωση, γλεύκος, δεν γίνεται το κρασί. Αλλά το σημείο δείχνει ότι αν ο άνθρωπος έχει ανάγκη άμεση, δεν μπορεί να περιμένει να γίνει όλη αυτή η διεργασία για να έχει κρασί, μπορεί άμεσα να ικανοποιήσει τις ανάγκες του, όπως έκανε ο Χριστός. Όλα αυτά τα κατορθώματα της φύσεως είναι σημεία, είναι θαυμαστά πράγματα, αλλά επειδή τα έχουμε συνηθίσει τα λέμε φυσικά.

Όμως είναι πολύ αξιοθαύμαστο πως γίνονται όλες αυτές οι μεταβολές, όλες αυτές οι χημικές ενώσεις τις οποίες δεν τις έχει φτιάξει ο άνθρωπος.

Και αν τις φτιάξει θα χρειασθεί πολλών χρόνων εργασία, παρατηρήσεις, μελέτες κ.λπ.

Οι άνθρωποι της εποχής εκείνης, όπως και πολλοί σήμερα, ζητάνε σημείο για να πιστέψουν.

Οι Ιουδαίοι επίμονα ζητούσαν σημείο, αλλά τότε ο Χριστός δεν έκανε ποτέ σημείο.

Απεναντίας για να κάνει σημείο απαιτούσε πρώτα πίστη. Η πίστη είναι κάτι που δημιουργεί εμπιστοσύνη και η εμπιστοσύνη είναι εκείνη που δημιουργεί σχέση του πιστεύοντος ανθρώπου προς τον πιστευόμενο Θεό. Δεν δημιουργούμε σχέσεις με κάποιον που δεν έχουμε εμπιστοσύνη.

Έτσι η πίστη προς τον Θεό είναι προϊόν εμπιστοσύνης και είναι δύναμη δραστική η οποία συνενώνει τον αδύναμο άνθρωπο με τον παντοδύναμο Θεό.

Και όταν γίνει αυτή ή ένωση του ανθρώπου με τον Θεό δια της πίστεως, τότε γίνεται τόσο δυνατός ώστε μπορεί και όρη να μετακινήσει.

Ο Άγιος Μάξιμος λέει ότι μπορεί να πει στο όρος της κακίας του να φύγει και ενώ σαλεύει το όρος, αυτός μένει ασάλευτος. Εκείνος που είναι πιστός σαλεύει τα όρη της κακία του. Εκείνος όμως που μπόρεσε να γίνει μαθητής του Χριστού, παίρνει στα χέρια του τους άρτους από τον θεϊκό λόγο της θεϊκής γνώσεως και διατρέφει χιλιάδες. Και έτσι αποδεικνύει την δύναμη του λόγου που πληθήνεται. Και εκείνος που μπόρεσε να γίνει απόστολος, γιατρεύει τις πνευματικές αρρώστιες, φυγαδεύει τα πάθη των ανθρώπων και τις κακίες, γιατί διατάχθηκε να πατάει πάνω σε φίδια και σκορπιούς και έτσι αποδιώχνει την αμαρτία, που είναι πολύ πιο θανατηφόρα από τα φίδια και τους σκορπιούς.

Ποιος μπορεί ν’ αντισταθεί στην δύναμη του Θεού;

Μας λέει το Ευαγγέλιο ότι σε κάποιο μέρος που πήγε ο Χριστός «ουκ ηδύνατο εκεί ποιήσαι ουδεμίαν δύναμιν» δεν μπορούσε εκεί ο Χριστός να κάνει κανένα σημείο, κι’ αυτό έγινε για την απιστία τους.

Φραγμός στην δύναμη του Χριστού, η απιστία του ανθρώπου και εξακολουθεί να είναι. Δεν προοδεύουμε στην πνευματική ζωή διότι στέκεται φραγμός η απιστία μας. Ανάλογα με την πίστη μας προοδεύουμε, ενεργεί τότε η δύναμη του Θεού μέσα μας, είναι ένωση μεγάλη και υπερφυσική του πιστεύοντος προς τον πιστευόμενο Θεό. Στο πρώτο σημείο που έγινε στην Κανά, μας λέει «ταύτην την αρχήν των σημείων εποίησεν Ιησούς εν Κανά της Γαλιλαίας και επίστευσαν εις αυτόν οι μαθηταί αυτού». Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είχαν πίστη οι μαθητές, αλλά ενισχύθηκε περισσότερο η πίστη τους. Ούτε σημαίνει ότι τελειοποιήθηκε η πίστη τους. Ας θυμηθούμε τι έκαναν όταν συνελήφθη και σταυρώθηκε ο Κύριος. Όλοι τους σκορπίστηκαν, η πίστη τους ήταν τόσο αδύναμη ακόμη.

Η πίστη τους τελειώθηκε όταν ήρθε το Άγιο Πνεύμα.

Γι’ αυτό λέει ο Χριστός: -Αν με την δύναμη του Αγίου Πνεύματος εκβάλλω τα δαιμόνια, αυτό είναι σημείο ότι έφθασε η βασιλεία του Θεού.

Σημάδι ότι έφθασε η βασιλεία του Θεού είναι όταν έχουμε και εμείς μέσα μας την δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Αυτό που λέμε στο Πάτερ ημών, «ελθέτω η βασιλεία σου» είναι ελθέτω το Άγιο Πνεύμα.

Το Άγιο Πνεύμα να έρθει να κυβερνήσει τον τρόπο ζωής μας, ώστε να γίνει πολίτευμα ουράνιας βασιλείας.

Ο Χριστός θεράπευε χρησιμοποιώντας την ύλη.

Στον εκ γενετής τυφλό με το σάλιο του και χώμα κάνει λάσπη και χρίει τα μάτια του τυφλού.

Ή πιάνει από το χέρι τον νεκρό, αγγίζει τον άρρωστο. Αυτό σημαίνει ότι διοχετεύει την λειτουργία της δικής του φύσεως που ήταν τέλεια, στον άνθρωπο μέσω της ύλης. Οι προτεστάντες λένε ότι η ύλη δεν αγιάζεται, δεν αγιάζονται τα νερά, δεν αγιάζεται ο άρτος και ο οίνος. Αυτά είναι απλά σύμβολα.

Αυτά είναι μεγάλα λάθη. Η αιμορροούσα το ένδυμα μόνο άγγιξε του Χριστού και είχε την δύναμη να την θεραπεύσει. Στην Μεταμόρφωση λάμπουν τα ενδύματα και γίνονται λευκά ως το φως.

Η ύλη αγιάζεται γιατί είναι δημιούργημα του Θεού. Και ο άνθρωπος δοξάζει τον Θεό εν τω σώματι και εν τω πνεύματι. Και τα δύο είναι του Θεού, εάν εμείς τα καταστρέψαμε είναι στην δική μας βούληση και όχι στο σχέδιο του Θεού.

Ο Χριστός χρησιμοποιεί την ύλη, αλλά και τον λόγο του «η παις εγείρου» «Λάζαρε, δεύρο έξω».

Κάποιος που δεν πιστεύει θα έλεγε, αυτά τα πράγματα δεν γίνονται, σήμερα έχουμε την επιστήμη.

Ο λόγος του Θεού έχει δύναμη, αλλά και ο λόγος του ανθρώπου έχει δύναμη. Ο εκατόνταρχος είπε στον Κύριο: -Εγώ έχω δούλους και στρατιώτες και τους λέω να κάνουν αυτό ή εκείνο και το κάνουν, να πάνε εκεί και πηγαίνουν.

Και συ «ειπέ λόγο» από μακριά και θα γίνει καλά ο δούλος μου. Ένας ειδωλολάτρης είχε τόση πίστη στον λόγο και τον ανθρώπινο και στον λόγο του Χριστού, αν τον πίστευε για μεγάλο προφήτη ή για Θεό. Αυτό είναι κάτι που δεν μας το διευκρινίζει η Γραφή, πάντως πίστευε στην δύναμή του. Ο λόγος έχει δύναμη, αλλά όταν είναι λογικός. Όταν είναι παράλογος πρέπει να εξαπατάει για να έχει δύναμη, όπως εμφανίσθηκε ως λογικός ο πρώτος πειρασμός και όλοι οι πειρασμοί που μας παρουσιάζονται μέχρι σήμερα. Τότε μπορεί πράγματι να εξαπατηθούμε.

Αναρωτιόμαστε εάν ήρθε πράγματι η βασιλεία του Θεού για την οποία μιλάμε. Αν πούμε ναι, πάψαμε να αρρωσταίνουμε και να πεθαίνουμε; Βασιλεία του Θεού σημαίνει αιωνιότητα. Αν πούμε όχι, τότε τι σημασία έχει αυτό που λέει ο Χριστός «ήγγικεν» σας αγγίζει.

Όταν ο Χριστός ανέστησε τους νεκρούς, μετά από κάποιο διάστημα αυτοί πέθαναν. Δεν θεράπευσε όλους τους αρρώστους της εποχής εκείνης και πολύ περισσότερο δεν γιατρεύονται οι άρρωστοι των επομένων αιώνων.

Όμως εξακολουθούν να υπάρχουν σημεία. Οι άνθρωποι της εποχής εκείνης γεύθηκαν τα σημεία, οι μεταγενέστεροι όμως είδαν κάποια σημάδια;

Ο Χριστός το είπε: -Αυτά τα σημεία θα παρακολουθήσουν και τους πιστεύοντες. Θα βγάλουν δαιμόνια, θα κάνουν καλά αρρώστους και θανατερό να πιουν δηλητήριο, δεν θα τους βλάψει.

Αυτά τα βλέπουμε στα σημεία των αγίων, δια μέσου των αιώνων οι άγιοι κάνουν σημεία, υπάρχουν άγιοι που γιατρεύουν ασθένειες, άλλοι ανέστησαν και νεκρούς. Υπήρξαν άγιοι που έκαναν σημεία και τέρατα.

Τα τέρατα σημαίνει πράγματα που προκαλούν τον τρόμο γιατί μας φαίνονται ασυνήθιστα.

Ο ίδιος ο Χριστός, μας είπε «η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστί». Τα σημεία της βασιλείας είναι σημαδιακά γεγονότα, δεν ήρθε καθολικά η βασιλεία αλλά σημαδιακά έρχεται στους Αγίους.

Υπάρχουν και σύγχρονοί μας ‘Αγιοι όπως ο Άγιος Νεκτάριος, ο Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς, ο γέρων Πορφύριος, ο γέρων Σιλουανός και άλλοι, που όταν διαβάσουμε τα βιβλία που γράφουν γι’ αυτούς θα δούμε εκεί τα σημεία της βασιλείας του Θεού.

Η ζωή δεν χωρίζεται ουσιαστικά και σε τούτη και στην άλλη ζωή. Η ζωή είναι μία, απλώς υπάρχουν στάδια ζωής. Σήμερα όλοι είμαστε προσκεκλημένοι και είμαστε έξω από την πόρτα του παλατιού του Θεού.

Όταν έρθει ο θάνατος ανοίγει η πόρτα, αν όμως δεν έχουμε το κατάλληλο ένδυμα, ότι πρέπει να έχουμε την ορθή συμπεριφορά, εκεί που θα πάμε θα μας κλείσουν την πόρτα. Ύστερα μπαίνουμε μέσα και εκεί περιμένουμε το μεγάλο τραπέζι μέχρι την Δευτέρα Παρουσία. Το Μεγάλο Δείπνο θα γίνει όταν συγκεντρωθούμε όλοι στην Β΄ Παρουσία.

Ακόμα για να φθάσουμε να έχουμε την βασιλεία του Θεού μέσα μας, είναι το μεγάλο σημείο που ζούμε στην Εκκλησία, η ζωοποίηση του άρτου και του οίνου. Τα άψυχα στοιχεία της φύσεως γίνονται σώμα και αίμα του Κυρίου και εμείς τα παίρνουμε για να μπολιαστούμε την αφθαρσία, την αθανασία, να πάρουμε τον τρόπο ζωής του Θεού, τον τρόπο του ουρανίου πολιτεύματος της ουρανίου βασιλείας.

του Νικ. Πουρναρά

(από gonia.gr)