Ο «γερμανικός ιδεαλισμός» και ο αστάθμητος παράγοντας του σχεδιασμού της Νέας Τάξης Πραγμάτων.

Το «χριστουγεννιάτικο δέντρο» του συστήματος κλυδωνίζεται

Οι αρνητικές ειδήσεις που φτάνουν από κάθε σημείο του πλανήτη, και η διόγκωση που τους γίνεται μέσα από τα Μέσα Μαζικής …Αποβλάκωσης (ΜΜΕ), έχουν κάνει την κατάθλιψη να αποτελεί μεγαλύτερη επιδημία από αυτή της Νέας γρίπης ή «γρίπης των χοίρων». Δεν θα μου προκαλούσε έκπληξη, αν άκουγα σε λίγο ότι ο Π.Ο.Υ. ετοιμάζει και εμβόλιο κατά της …μαζικής κατάθλιψης.

Πέρα από την πλάκα όμως τα πράγματα είναι αρκετά σοβαρά. Σοβαρά όμως για ποιους; Αυτή τη φορά πιστεύω ότι το μεγαλύτερο «μούδιασμα» το έχουν οι «άνετοι» του Συστήματος, άσχετα από το αν το δείχνουν αυτό ή όχι, διότι είναι η πρώτη φορά που έχουν χάσει τον έλεγχο σε τέτοιο βαθμό.

Το μέλλον δεν δείχνει δυσοίωνο μόνο για τους μη προνομιούχους σήμερα. Το ίδιο σκοτεινό παρουσιάζεται και στα μάτια αυτών που πίστευαν, ότι ποτέ δεν θα κλονιστεί ο γυάλινος κόσμος της ευημερίας τους.

Γερμανικός ανθελληνισμός

Μου κάνει μεγάλη εντύπωση η αντίδραση μεγάλου τμήματος των γερμανών πολιτών, οι οποίοι σχολιάζουν τα αρνητικά για την Ελλάδα δημοσιεύματα γερμανικών εφημερίδων, όπως της έγκριτης “DIE ZEIT” – της οποίας εκδότης είναι ο πρώην καγκελάριος Helmut Smidt. Τα σχόλια λοιπόν χαρακτηρίζονται, κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, ως άκρως ανθελληνικά έως κατάφορα δυσφημιστικά, ενώ αντίθετα διαφαίνεται μια υποστηρικτική γραμμή υπέρ των Τούρκων οι οποίοι έχουν αδράξει την ευκαιρία να αδειάσουν, σε αυτά τα forum, το δηλητήριο ενός φανατικού εθνικισμού (πάνω από 3 εκατ. Τούρκοι ζουν στην Γερμανία, στην τρίτη γενιά ήδη, οι οποίοι έχουν δραστηριοποιηθεί στο μεταξύ σε όλο το φάσμα της γερμανικής δημόσιας ζωής, ακόμα και στην.......

πολιτική). Τι μπορεί να έχουν άραγε οι γερμανοί πολίτες κατά των ελλήνων και βιάστηκαν να μας αποδώσουν τα χειρότερα, ενώ το φυσικό θα ήταν να δείξουν συμπάθεια, καθώς η διεθνής οικονομική κρίση χτυπάει και τη δική τους πόρτα; Και πως προτιμούν να δείχνουν αλληλεγγύη σε έναν λαό σαν τους Τούρκους, ενάντια στους οποίους έδηξαν επανειλημμένα στο παρελθόν έναν φανατικό ρατσισμό, ο οποίος ακολουθήθηκε από ακραίες εξτρεμιστικές επιθέσεις ακόμα και θανάτους αθώων ανθρώπων;

Η εξήγηση βρίσκεται στο ότι τα δημοσιεύματα των εφημερίδων παρουσιάζουν την αρνητική οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, ως πιθανή αιτία μιας ενδεχόμενης κατάρρευσης του «ευρωπαϊκού ονείρου» ευημερίας.

Η γερμανική κουλτούρα

Η προτεσταντική Γερμανία, που έφερε στον δυτικό κόσμο το «χριστουγεννιάτικο δέντρο» της υλιστικής ευημερίας, το οποίο εκφράσθηκε από την λεγόμενη «προτεσταντική ηθική» (κατά τον Μαρξ Βέμπερ), αρχίζει να νιώθει για πρώτη φορά μια ασυνήθιστη αβεβαιότητα.

Στο «Business Plan» της παγκόσμιας οικονομικής επικράτησης που είχαν επεξεργαστεί, για την δημιουργία του 4ου Ράιχ, δεν είχε προβλεφθεί η σημερινή οικονομική κρίση. Τον εχθρό, που λέγεται «αστάθμητος παράγοντας» και που έγινε φανερός μέσα από την απληστία των ευημερούντων golden boys, δεν τον είχαν λάβει προφανώς υπόψη -και ακόμα δείχνει να μη μπορούν να τον ελέγξουν- καθώς ψάχνουν αλλού να βρουν τα εξιλαστήρια θύματα. Ένα από αυτά είναι και η Ελλάδα.

Μια Ελλάδα, που είναι ένα διαχρονικό θύμα αυτής της λαίλαπας που λέγεται «γερμανικός ιδεαλισμός», τον οποίο όμως εγώ θα χαρακτηρίσω «γερμανικό ουτοπισμό», διότι εμφανίστηκε ως μονόφθαλμος οδηγός τυφλών, στην κατακερματισμένη από διάφορα φιλοσοφικά ρεύματα Ευρώπη. Σε μια Ευρώπη, η οποία μόλις είχε αρχίσει να ξυπνάει από τον πνευματικό λήθαργο του Μεσαίωνα.

Όσοι ενδιαφέρονται, ας ψάξουν λίγο την υποτιθέμενη γερμανική κουλτούρα και αν έχουν ψήγματα αντικειμενικής κρίσης τότε θα διαπιστώσουν εύκολα, πως δεν πρόκειται, παρά για μια «φούσκα», που οικοδομήθηκε πάνω στην ψευδαίσθηση της ανωτερότητας. Πρόκειται για την κουλτούρα κάποιων νεόπλουτων χωρικών, οι οποίοι, παρασυρμένοι από «λαμπρούς φωστήρες», όπως ο Λούθηρος, ο Φίχτε, ο Σέλινγκ, ο Χέγκελ, ο Νόβαλις κ.ά., επιδίωξαν να παρουσιαστούν ως «αριστοκράτες», καθώς είχαν ζηλέψει την χλιδή της Βρετανίας της Γαλλίας και της Ρωσίας των Τσάρων. Τότε γεννήθηκε ο σύγχρονος γερμανός, ο οποίος δεν οδηγείται σε σωστές πράξεις από κίνητρο ανθρωπισμού ή αρετής, αλλά από μια απόλυτη «politically correct» λογική. Οι γερμανοί σκληροτράχηλοι χωρικοί, βασισμένοι στο ιδανικό της σκληρής εργασίας που ευλογείται από τον Θεό, που ευαγγελίστηκε ο Λούθηρος, απέκτησαν πλούτο, και με αυτόν άρχισαν να αγοράζουν …πολιτισμό. Έναν πολιτισμό, τον οποίο προσπάθησαν να τον προσαρμόσουν στα μέτρα τους, όπως είχαν κάνει παλαιότερα και οι Ρωμαίοι. Αυτός που τους ταίριαξε γάντι, ήταν ο ελληνικός πολιτισμός, καθώς φάνταζε ανώτερος από τον αιγυπτιακό -επάνω στον οποίο είχαν οικοδομήσει οι Βρετανοί την κοσμοαντίληψή τους- και επάνω σε αυτόν τον πολιτισμό άρχισαν να οικοδομούν τον ουτοπικό τους κόσμο. Αυτή ήταν η αιτία που προσέγγισαν ύπουλα τους Οθωμανούς, προσφέροντάς τους απλόχερα την υποστήριξή τους. Ας σκεφτεί λίγο ο υποψιασμένος ερευνητής: σε ποιους ανήκε μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα η περιοχή όπου άνθησε ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός;

Χρειάζεται εξειδικευμένη ιστορική γνώση για να ερμηνεύσει κανείς τις αιτίες των όσων επακολούθησαν σε αυτόν τον γεωγραφικό χώρο της νοτιοανατολικής Ευρώπης από τότε μέχρι σήμερα;

Όταν οι απέλπιδες προσπάθειες των γερμανών ουτοπιστών να πείσουν τον κόσμο ότι είναι οι γνήσιοι απόγονοι των αρχαίων ελλήνων (βλέπε Φαλμεράγιερ) ναυάγησαν, τότε επιχείρησαν να μιμηθούν τους Άγγλους -που προσεταιρίστηκαν τον αιγυπτιακό πολιτισμό- «καπελώνοντας» την Ελλάδα και τους Έλληνες. Αποφάσισαν να κάνουν τον γεωγραφικό αυτό χώρο δικό τους προτεκτοράτο. Να αποκτήσουν δηλαδή τον έλεγχο του έθνους των Ελλήνων και του πολιτισμού τους, ως προστάτες ή ανώτατοι άρχοντες, βασιλείς!

Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία

Το «όνειρο» αυτό των γερμανών προσέκρουσε βίαια, επάνω στην νοοτροπία του Έλληνα, που δεν δέχεται εύκολα ζυγό στις πλάτες του. Το πείσμα όμως των Γερμανών ήταν αμείωτο και η επιθυμία τους να εξομοιωθούν και να ξεπεράσουν μάλιστα τους αριστοκράτες της Ευρώπης ήταν τόσο μεγάλο, που δεν δίστασαν να βυθίσουν την ανθρωπότητα στο αίμα, με τον Α’ ΠΠ, προκειμένου να το πετύχουν. Το μόνο που είχαν καταφέρει όμως τότε ήταν να εξαφανίσουν μόνο έναν από τους αντιπάλους τους, την τσαρική δυναστεία. Του Γάλλους και τους Άγγλους τους ανέλαβε η επόμενη γενιά των γερμανών ουτοπιστών, με κύριο εκφραστή της τον Αδόλφο Χίτλερ και την αιμοσταγή παρέα του.

Η καπιταλιστική μηχανή σπρώχτηκε στον χρόνο από τους γερμανούς ουτοπιστές, οι οποίοι επιδίωκαν με κάθε μέσω να αναβιώσουν την «Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία» και να καθιερώσουν διεθνώς μια νέα «pax romana», όπου τα γερμανικά φύλα θα ήταν οι κοσμοκράτορες. Με αυτό συνάδει απολύτως η αναφορά του Novalis (Η Χριστιανοσύνη ή άλλως Ευρώπη) σε μια Ευρώπη ενιαία, με ενιαίο συμφέρον και έναν ηγεμόνα. Να ποιοι είναι στη πραγματικότητα οι εμπνευστές μιας κοσμικής Παγκόσμιας Τάξης Πραγμάτων (New Order).

Θα μπορούσα να παραθέσω πληθώρα αποδείξεων, που επιβεβαιώνουν τον διαχρονικό ρόλο της γερμανικής διανόησης στη δηλητηρίαση της κοινής ανθρώπινης λογικής και στην απαλλοτρίωση των παραδοσιακών ανθρώπινων αξιών, αλλά αφήνω εσάς τους αναγνώστες να τις αναζητήσετε μόνοι σας. Ας κρατήσουμε όμως, πως ο γερμανικός ουτοπισμός έδωσε φιλοσοφικό υπόβαθρο στην αθεΐα, στην αμφισβήτηση της αξίας της αρετής και στην καθιέρωση της ιδιοτέλειας. Όσοι παρασύρθηκαν από αυτό το ρεύμα του λεγόμενου «προοδευτισμού», έχασαν τον «μπούσουλα» και έγιναν υποχείρια των ποιο σκληρών εκφραστών του καπιταλιστικού συστήματος που δημιουργήθηκε. Έγιναν οι υποτελείς ενός συστήματος αξιών, το οποίο βασιζόταν, στην αλαζονεία του πλούτου, της ρητορείας και της επιστημοσύνης. Αυτό είναι το «χριστουγεννιάτικο δέντρο» του συστήματος, και αυτό έχει αρχίσει σήμερα να κλυδωνίζεται.

Κάποιοι που θα διαβάσουν αυτό το κείμενο ίσως αντιτείνουν, ότι «έχουμε πολλά να μάθουμε από τους γερμανούς», όπως μου είχε πει κάποτε και ο αείμνηστος Ευάγγελος Αβέρωφ σε μια προσωπική συζήτηση που είχα μαζί του, αλλά εγώ θα απαντήσω: «Φοβού του Γερμανούς και …δώρα φέροντες».

(από kafeneio)