Η κρίση και η Αιτωλοακαρνανία

(από http://www.e-politeia.gr/)

Ανοιχτή πληγή παραμένει για την Αιτωλοακαρνανία η ανεργία καθώς πολλές είναι οι επιχειρήσεις που έχουν κλείσει μέσα στη χρονιά που τελειώνει. Οι άνεργοι αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο το τελευταίο διάστημα, ωστόσο και στην περίπτωση της ανεργίας, στην Ελλάδα αντιμετωπίζουμε πρόβλημα με τις στατιστικές. Είναι ενδεικτικό πως η Eurostat μέχρι πριν λίγο καιρό δεν διέθετε στοιχεία για την ανεργία στην Ελλάδα από τον Ιούλιο του τρέχοντος έτους μέχρι και τον Οκτώβριο.

Μόλις την περασμένη Πέμπτη ανακοινώθηκε πως το ποσοστό ανεργίας το Σεπτέμβριο του 2009 που ανήλθε σε 9,1%, σημειώνοντας αύξηση κατά αύξηση κατά 1,7% σε σχέση με πέρυσι. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη για αντιληφθούμε την έκταση του προβλήματος πως ο ίδιος ο υπουργός Απασχόλησης κ. Λοβέρδος δήλωσε πως στο επίσημο ποσοστό πρέπει να προστεθούν 5,9 ποσοστιαίες μονάδες για τους μερικώς ή ευκαιριακά απασχολούμενους. Έτσι το ποσοστό των Ελλήνων που είναι πραγματικά άνεργοι φθάνει σήμερα στο 15,5%... Αυτό με βάση τα λεγόμενα του υπουργού…Ωστόσο είναι βέβαιο πως υπάρχει και μη καταγεγραμμένη ανεργία που μάλιστα είναι μεγάλη. Την ίδια ώρα τα επίσημα στοιχεία δείχνουν πως στην περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας η ανεργία ανήλθε σε ποσοστό 9,8%. Δυστυχώς στοιχεία ανά νομό δεν υπάρχουν, αλλά είναι βέβαιο πως στην Αιτωλοακαρνανία με βάση τα λουκέτα που έχουν μπει σε επιχειρήσεις και δημόσια έργα το τελευταίο χρόνο η ανεργία ξεπερνά κατά πολύ το ποσοστό της περιφέρειας. Μάλιστα αν λάβει κανείς υπόψη και την δήλωση του υπουργού Απασχόλησης σχετικά με το ποσοστό της μερικής απασχόλησης, τότε η ανεργία στο νομό μας ίσως αγγίζει και το 20%.

Το 2009 ήταν αναμφισβήτητα η χρονιά που οι εργαζόμενοι στην Αιτωλοακαρνανία δοκιμάστηκαν περισσότερο από ποτέ τα τελευταία χρόνια. Πρώτα από όλα πολλοί είναι οι άνθρωποι που έχασαν τη δουλειά τους και εργάζονταν σε μεγάλα δημόσια έργα και τα οποία σταμάτησαν. Πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι η διακοπή των εργασιών στο νέο Νοσοκομείο Αγρινίου και στο Φράγμα των Αχυρών. Οι 110 εργαζόμενοι του Νοσοκομείου είναι σχεδόν τρείς μήνες άνεργοι, ενώ ήδη 60 από τους εργαζομένους στο Φράγμα Αχυρών έχουν χάσει τη δουλειά τους την ώρα που η κατασκευάστρια εταιρεία του έργου έχει ανακοινώσει πως και οι υπόλοιποι 60 από τους 120 εργαζομένους θα περάσουν στην ανεργία όταν στα τέλη Γενάρη θα διακοπούν πλήρως οι εργασίες στο έργο. Όσο αφορά τις επιχειρήσεις να θυμίσουμε το πρόβλημα που αντιμετώπισαν μέσα στη χρονιά οι 100 εργαζόμενοι στην Κεραμοποιία «Κατσίκης» αρχικά με την μη καταβολή των δεδουλευμένων, στη συνέχεια με τις υποχρεωτικές άδειες άνευ αποδοχών και τέλος με την απόλυση. Την ανεργία βιώνουν των τελευταίο καιρό και οι 23 εκδοροσφαγείς μετά την αλλαγή ιδιοκτησίας στα Σφαγεία του Αχελώου. Στο εργοστάσιο της Provim είχε κλείσει για μικρό χρονικό διάστημα και μετά από την αλλαγή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς όταν λειτούργησε ξανά οι μισοί εργαζόμενοι είχαν χάσει τη δουλειά τους. Ακόμη στην κλωστοϋφαντουργία Πολύχρονος στη Ναύπακτο την τελευταία χρονιά 46 από τους 90 εργαζομένους είδαν την πόρτα της εξόδου. Ακόμη αξίζει να σημειωθεί πως τεράστια είναι και η κρίση που μαστίζει τις οικοδομικές εργασίες, ενδεικτικό είναι το γεγονός πως τους τελευταίους μήνες οι οικοδομικές άδειες εκδίδονται με το σταγονόμετρο, πράγμα που συνεπάγεται πως οι περισσότεροι από τους μισούς οικοδόμους είναι άνεργοι.

Ακόμη μεγάλο αγκάθι είναι στην περιοχή μας η εποχιακή εργασία. Βέβαια είναι προτιμότερο από την πλήρη ανεργία να έχει κανείς δουλειά έστω για τρείς τέσσερις μήνες το χρόνο που θα του δώσουν το δικαίωμα να μπει και στο ταμείο ανεργίας. Τι γίνεται όμως όταν χαθεί και η εποχιακή εργασία; Τέτοια παραδείγματα είναι οι εκατοντάδες εργαζόμενοι που κατά καιρούς βρίσκουν δουλειά στο λιμάνι του Πλατυγυαλιού. Κατά καιρούς όπως πρόσφατα με τις απεργίες στα λιμάνια του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης όταν η κίνηση στο Πλατυγυάλι αυξήθηκε κατακόρυφα δούλευαν έως και 450 άνθρωποι. Ωστόσο οι μόνιμοι εργαζόμενοι στο λιμάνι μόλις και μετά βία ξεπερνούν τους 40. Το εργοστάσιο της Nestle λίγο έξω από την Βόνιτσα, όπου γίνεται η εμφιάλωση του νερού «Κορπή» κάθε χρόνο στην διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών (Μάιος – Οκτώβριος ) προσλάμβανε 40 έως 50 εποχιακούς εργάτες το φετινό καλοκαίρι δεν προσελήφθη κανείς όμως. Στο εργοστάσιο της Knauf στο Στάνο Αμφιλοχίας μειώνοντας την παραγωγή το τελευταίο διάστημα δίνει εκ περιτροπής υποχρεωτικές άδειες στους εργαζομένους του. Τέλος αβέβαιο μοιάζει να είναι το μέλλον για τους περισσότερο από τρείς μήνες απλήρωτους εργαζόμενους στις Αλυκές Μεσολογγίου (50 μόνιμοι και 200 εποχικοί), αφού κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να συμβεί αν η επιχείρηση ιδιωτικοποιηθεί.

Σε όλα αυτά θα πρέπει να υπολογίσει κανείς και τη καταγεγραμμένη ανεργία που υπάρχει στο νομό μας. Αυτή εντοπίζεται κυρίως στους αγρότες καθώς μετά από τις καθυστερήσεις στη καταβολή των επιδοτήσεων πολλοί είναι αυτοί που βρέθηκαν σε οικονομικό αδιέξοδο και μην μπορώντας να συνεχίσουν την παραγωγή τους έχουν αφήσει τα χωράφια ακαλλιέργητα. Από την άλλη μεγάλη είναι η ανεργία στους νέους και ιδίως στους νέους πτυχιούχους που αναγκάζονται να απασχολούνται σε εργασίες πέρα από το αντικείμενό τους, και συνήθως πρόκειται για τις λεγόμενες δουλειές του «ποδαριού» (γκαρσόνια, delivery κ.α).

Για το θέμα της ανεργίας μίλησε στην «Π» ο βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας του ΚΚΕ κ. Νίκος Μωραΐτης, τόνισε πως «όσο αφορά την Αιτωλοακαρνανία η ανεργία έχει πάρει εφιαλτικές διαστάσεις και πλήττει κυρίως τους αγρότες, το χώρο της οικοδομής, τους νέους και τις γυναίκες. Η ανεργία στην περιοχή μας δεν είναι αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης αλλά συνέπεια του ότι δεν τα κόμματα εξουσίας δεν έδωσαν προοπτικές εργασίας για τους Αιτωλοακαρνάνες» και συνέχισε επισημαίνοντας «ιδίως εδώ στην Αιτωλοακαρνανία με τόσο φυσικό πλούτο που έχουμε αλλά και με τις κλιματολογικές συνθήκες θα μπορούσαμε να παράγουμε πολύ περισσότερα. Όμως παρά το τεράστιο υδάτινο δυναμικό που έχουμε οι μισές περίπου εκτάσεις παραμένουν ξηρικές, αφού δεν υπάρχουν τα αρδευτικά έργα που χρειαζόμαστε. Από την άλλη τα προϊόντα των αγροτών μας πλήττονται από τις αθρόες εισαγωγές. Δεν είναι δυνατό να εισάγουμε ελιές από το Μαρόκο και λάδι από την Τυνησία, γιατί έτσι έχουμε φτάσει στο σημείο το έλλειμμα στο αγροτικό ισοζύγιο να είναι 4 δισ ευρώ». Ο κ. Μωραΐτης παράλληλα πρόσθεσε «πως η ανεργία στο νομό μας δεν έχει να κάνει μόνο με την οικονομική κρίση αλλά και με την αδιαφορία της κρατικής πολιτικής για την περιοχή μας. Για παράδειγμα θα μπορούσαμε να έχουμε δώσει μια τόνωση στο χώρο της οικοδομής και στους οικοδόμους που το 60% είναι άνεργοι, αν είχαμε ενδιαφερθεί για το πρόβλημα που έχουμε με τη σχολική στέγη».

Ακόμη ο βουλευτής του ΚΚΕ τόνισε με νόημα πως «εμείς πιστεύουμε πως υπάρχει ένας άλλος δρόμος ανάπτυξης για την χώρα, ένας δρόμος που θα βάζει στο επίκεντρο αποκλειστικά τα προβλήματα των εργαζομένων, των αγροτών και της νεολαίας. Στην Αιτωλοακαρνανία για παράδειγμα η αγροτική παραγωγή θα έπρεπε να είχε συνδυαστεί με την μεταποίηση των αγροτικών προϊόντων, κάτι που θα μπορούσε να συνδυαστεί με το λιμάνι του Αστακού για να εξάγονται τα προϊόντα. Αλλά δυστυχώς το λιμάνι αυτό αντί να δώσει ζωή στην περιοχή μας λειτουργεί σαν απεργοσπαστικός μηχανισμός και σαν ορμητήριο των ιμπεριαλιστών» και συμπληρώνει ο κ. Μωραΐτης

αφού πρώτα σπεύδει να χαρακτηρίσει την οικονομική κρίση, ως κρίση του καπιταλισμού, σημειώνει πως «όσο επιχειρήσεις είχαν κέρδη δεν διένειμαν από τα κέρδη τους στους εργαζόμενους. Τώρα την κρίση τους ας την πληρώσουν οι ίδιοι. Εμείς έχουμε προτείνει να φορολογηθεί το μεγάλο κεφάλαιο με συντελεστή 45%. Από τη άλλη και οι πολιτικές για το επίδομα αλληλεγγύης την κατώτατη εθνική σύνταξη και το ταμείο της φτώχειας της θεωρούμε πολιτικές φτωχοκομείου. Όταν το ίδιο το κράτος δεν πληρώνει εισφορές και μάλιστα όταν οι εισφορές των εργαζομένων έχουν παιχτεί σε διάφορα παιχνίδια στο χρηματιστήριο και στα ομόλογα, δεν μπορεί τώρα να ζητάνε από τους εργαζόμενους να πληρώσουν τη κρίση που δημιούργησαν αυτοί». Τέλος ο κ. Μωραΐτης εξηγεί σχετικά με την οικονομική κρίση «η κρίση είναι κατασκευασμένη και αυτό γιατί επιδιώκουν να πέσει ο πήχης των διεκδικήσεων του λαού. Στο ΚΚΕ πιστεύουμε πως δεν πρέπει η εργατική τάξη να πληρώσει ούτε ένα ευρώ για την κρίση, για αυτό καλούμε τους εργαζόμενους να μην φοβηθούν από την κρίση και να παλέψουν μαζί με το ΠΑΜΕ απεργία στις 17 Δεκέμβρη ώστε να μην χαθούν οι κατακτήσεις δεκαετιών».

Εν μέσω κρίσης το αντίδοτο στην ανεργία μοιάζει να είναι γρίφος για δυνατούς λύτες. Όμως είναι γεγονός ότι κανένα κόμμα τα τελευταία χρόνια δεν έδωσε αναπτυξιακή προοπτική στην Αιτωλοακαρνανία. Πριν την κρίση και σύμφωνα με το Επιμελητήριο Αιτωλοακαρνανίας, το διάστημα 2004-2008 έκλεισαν 3.080 επιχειρήσεις και καταστήματα. Αυτό το στοιχείο αρκεί για να δει κανείς πως η κρίση στο νομό μας δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Η κρίση στη Αιτωλοακαρνανία είναι παλιά ιστορία.

Η ανεργία ρίχνει βαριά σκιά στο Μεσολόγγι

H έλλειψη προοπτικών οδηγεί τον ενεργό πληθυσμό σε άλλους τόπους

Η περιοχή του Μεσολογγίου σε ότι αφορά την απασχόληση και τις προοπτικές της δεν ξεφεύγει από το γενικό κανόνα, ο οποίος δεν περίμενε την οικονομική κρίση των ημερών μας για να διαμορφωθεί. Η «βαλτωμένη» κατάσταση καταγράφεται από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 ακόμη. Οι μεγάλες βιομηχανικές μονάδες παραγωγής που ανέστειλαν την λειτουργία τους, δεν «αντικαταστάθηκαν» με οποιοδήποτε άλλο τρόπο παραγωγής. Παράλληλα, παραδοσιακά επαγγέλματα (π.χ. αλιεία) άρχισαν να εγκαταλείπονται μαζικά, ενώ οι θέσεις εργασίας την τελευταία δεκαετία κυρίως είχαν αποσπασματικό χαρακτήρα (κατασκευή Γέφυρας – Ιόνιας Οδού κ.λ.π.).Στον τομέα των κατασκευών και ειδικά της οικοδομικής δραστηριότητας, οι εκπρόσωποι του κλάδου σήμερα μιλούν κυριολεκτικά για «κατάρρευση»…

Το Μεσολόγγι, βάση των στοιχείων που με πολύ κόπο και ιδιαίτερη δυσκολία το τελευταίο διάστημα συγκεντρώνονται από τους επίσημους φορείς, καταγράφει ποσοστά ανεργίας άνω του 15%. Ωστόσο, η πραγματικότητα διαγράφεται ακόμη πιο δυσοίωνη.

Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω, είναι το γεγονός πως τα τελευταία 15 χρόνια έχει υποστεί μια σοβαρή «αφαίμαξη». Σχεδόν στο σύνολό του ο ενεργός πληθυσμός (ηλικίες 25 – 40) έχει «μετοικίσει» στα μεγάλα αστικά κέντρα και ειδικά στην Αθήνα. Η απώλεια του ανθρώπινου δυναμικού ίσως είναι η σοβαρότερη παράμετρος και συνέπεια μιας διαρκούς κρίσης (και όχι μόνο οικονομικής) που βιώνει χρόνια τώρα ολόκληρη η περιοχή.

«Μικρογραφία του νομού – ανύπαρκτες προοπτικές»

«Η περιοχή μας είναι μια μικρογραφία του νομού, η οποία καταδεικνύει κατά την άποψή μου, μια ανύπαρκτη αναπτυξιακή προοπτική» υποστηρίζει ο πρόεδρος του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Μεσολογγίου Γεράσιμος Θεοφιλάτος. «Αυτό, έχει να κάνει με τις πολιτικές που έχουν εφαρμοσθεί όλα αυτά τα χρόνια, το είδος του μοντέλου ανάπτυξης που έβλεπαν για την περιοχή. Αυτό το έλλειμμα, δείχνει σήμερα την απουσία γενικότερης αναπτυξιακής πολιτικής που θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας στην ευρύτερη περιοχή» προσθέτει.

Ο Πρόεδρος του Ε.Κ.Μ. προχωρά ένα βήμα περισσότερο, επιχειρώντας να προσεγγίσει βαθύτερες αιτίες του ζητήματος, ενώ απαντώντας σε σχετική ερώτηση για τα στοιχεία που δείχνουν το μέγεθος του προβλήματος της ανεργίας στην περιοχή αφοπλιστικά απαντά :«Στοιχεία δεν έχουμε. Και μην σας κάνει παράξενο το γεγονός αφού το τοπικό γραφείο ΟΑΕΔ θέλει αίτηση να μας πληροφορήσει»!

«Επιπλέον» ,συνεχίζει ο κ Θεοφιλάτος, «σήμερα οι εργαζόμενοι τελούν τις περισσότερες φορές υπό το φόβο του εργοδότη και γι’ αυτό με πολύ δυσκολία φτάνουν στο φορέα μας καταγγελίες τους για απολύσεις, κακές συμπεριφορές και παραβίαση δικαιωμάτων τους. Ατυχώς πολλοί είναι οι εργοδότες που με αφορμή την οικονομική κρίση καταπατούν κατάφορα εργασιακά δικαιώματα. Ελπίζουμε πως με την σύσταση των μικτών κλιμακίων που ήδη αποφασίσαμε να βάλουμε ένα μέτρο στην κατάσταση. Δεν επιχειρούμε να κάνουμε το “μπαμπούλα” των επιχειρήσεων. Ένα μήνυμα προσπαθούμε να δώσουμε στην κοινωνία και τους εργαζομένους. Ήδη άλλωστε έχουμε δώσει λύσεις».

Η ιδιαιτερότητα του Μεσολογγίου

«Το Μεσολόγγι έχει μια ιδιαιτερότητα» επισημαίνει ο πρόεδρος του ΕΚΜ. «Δεν έχει παραγωγικό ιστό. Είμαι μια πόλη που συντηρείται κυρίως από δημοσίους υπαλλήλους, ενώ παραδοσιακά επαγγέλματα όπως η αλιεία έχουν πλέον συρρικνωθεί. Το ΤΕΙ από την άλλη πλευρά, προσέφερε απλά μια πρόσκαιρη ανάπτυξη κατά κλάδο. Επιπλέον, εδώ δραστηριοποιούνται μόνο μικρο-επιχειρήσεις. Αυτή η ανομοιογένεια και η έλλειψη παραγωγικού ιστού αν θέλετε, είναι το αρνητικό, που προκαλεί τελικά στην πόλη μειωμένα αντανακλαστικά».

Μιλώντας ωστόσο σε γενικότερο πλάνο ,ο κ. Θεοφιλάτος ,είναι κατηγορηματικός στην άποψη πως ο νομός γενικότερα δεν έχει καμία συγκεκριμένη αναπτυξιακή κατεύθυνση και πορεία. «Υποστηρίζω αυτή την άποψη» ,σημειώνει ,«χωρίς έπαρση και ιδιότητα ειδήμονα. Το βιώνω μεγαλώνοντας σ’ αυτή την περιοχή. Επί σειρά ετών οι «άρχοντες» είτε σε επίπεδο νομαρχίας είτε σε επίπεδο δήμου, δεν επεξεργάσθηκαν, δεν οριοθέτησαν και δεν αξιολόγησαν τα χαρακτηριστικά είτε της περιοχής είτε του νομού γενικότερα, προκειμένου να καθορίσουν συγκεκριμένη πορεία. Κάθε φορά ατυχώς είχαμε απλά μια “λογιστική τακτοποίηση” των αιρετών φορέων η οποία πάντα εξαντλούνταν σ’ αυτό το επίπεδο. Ασφαλτοστρώσεις, προσόψεις και διαμορφώσεις δεν φέρνουν την ανάπτυξη και φυσικά δεν φέρνουν θέσεις εργασίας οι οποίες χρειάζονται συγκεκριμένα διαμορφωμένο παραγωγικό ιστό».

Οι «διορισμοί» δεν δημιουργούν θέσεις εργασίας…

Πέρα από το προφανές, ο κ. Θεοφιλάτος καταλήγει στις απόψεις του περί θέσεων εργασίας και αναπτυξιακής προοπτικής σημειώνοντας: « Η Αιτωλοακαρνανία από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα είχε κορυφαίους κυβερνητικούς πολλές φορές εκπροσώπους. Και εδώ είναι το οξύμωρο σχήμα. Ενώ όλη αυτή η δυναμική έπρεπε να λειτουργήσει σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση, η ανάπτυξη και οι θέσεις εργασίας για όλους αυτούς τους κατά καιρούς υπουργούς αναλώνονταν ως «διορισμοί στο δημόσιο» και μάλιστα τις περισσότερες φορές εκτός του νομού Αιτωλοακαρνανίας με αποκλειστικό προορισμό την Αθήνα! Όλες οι κυβερνητικές πολιτικές ατυχώς επένδυσαν σε αυτού του είδους τις «πελατειακές» σχέσεις εργασίας, στερώντας το νομό από πολύτιμο δυναμικό. Θα μπορούσα με άλλα λόγια από τότε οι πρωτοκλασάτοι υπουργοί μας να έχουν επεξεργασθεί θέσεις απασχόλησης σε σοβαρές βάσεις και με σοβαρές μόνιμες αναπτυξιακές παρεμβάσεις προκειμένου να κρατήσουμε εδώ τον δικό μας κόσμο. Αυτή είναι και η βασική αιτία που ο νομός μας εν έτη 2009 βρίσκεται σ’ αυτή την κατάσταση».