Γυναίκες που Αγαπούν τους Ψυχοπαθείς.

  

Γυναίκες που Αγαπούν τους Ψυχοπαθείς. Πώς να Εντοπίσετε έναν Επικίνδυνο Άνδρα πριν Κάνετε Σχέση Μαζί του «Δεν μπορούμε να εμποδίσουμε αυτό που δεν αναγνωρίζουμε, δεν μπορούμε να θεραπεύσουμε αυτό που δεν κάνουμε διάγνωση. Και δεν μπορούμε να υποδείξουμε πώς να το εντοπίσουμε, αν δεν καταλάβουμε οι ίδιοι την παθολογία.»

Εκατομμύρια δολάρια ξοδεύονται στην έρευνα και στην συγγραφή μελετών σχετικά με τους ψυχοπαθείς, ενώ σχεδόν τίποτα δεν έχει ξοδευτεί, είτε με τη μορφή χρόνου ή χρήματος πάνω στο βαθιά ανησυχητικό υποπροϊόν της ψυχοπάθειας–τα θύματά της. Από την στιγμή που οι άνδρες ψυχοπαθείς ξεπερνούν σε αριθμό τις γυναίκες σε αναλογία 3/4 προς 1, θα μιλήσω σε αυτό το άρθρο κυρίως για τις γυναίκες θύματα των ανδρών ψυχοπαθών.

Παρόλο το γεγονός ότι οι ψυχοπαθείς ταλαιπωρούν όλους στο πέρασμά τους, συμπεριλαμβανομένων των γυναικών και των παιδιών που τους αγαπούν, γιατί οι κλινικοί γιατροί δεν έχουν θεωρήσει σωστό να μελετήσουν και να γράψουν για την μοναδική, προφανή πηγή της επίγνωσης πάνω σε αυτό το θέμα: τα θύματα των στενών σχέσεων με τους ψυχοπαθείς; Η μελέτη κάθε ασθένειας αφορά την προσεκτική συγκέντρωση και μελέτη των συμπτωμάτων της, και η ψυχοπάθεια είναι φυσικά μία κοινωνική ασθένεια. Ακόμα και η νομοθεσία μας συγκεντρώνει πληροφορίες σχετικά με τους εγκληματίες καταγράφοντας τις καταθέσεις των αυτόπτων μαρτύρων. Έτσι, λοιπόν, ξαναρωτάω: γιατί δεν υπάρχει μία κλινική μελέτη σχετικά–ή έστω ένα ενδιαφέρον–για τις συντρόφους των ψυχοπαθών;

Νομίζω ότι μία είναι η απάντηση: οι θεραπευτές την αναγνωρίζουν σαν ένα θύμα ψυχοπάθειας γιατί συνήθως δεν αναγνωρίζουν αυτόν τον ίδιο σαν τον ψυχοπαθή! Σε σπάνιες περιπτώσεις, όταν αναγνωρίζεται το θύμα ενός ψυχασθενή, εξετάζεται από κοινού με τα συνήθη θύματα επιζώντες της ενδοοικογενειακής βίας· ή τους βάζουν την ταμπέλα της εξαρτημένης, του δεσίματος σε μία σχέση/σεξ, και/ή θεωρούν ότι υποφέρει από διαταραχή εξαρτημένης προσωπικότητας. Αυτές οι ανακριβείς και συχνά προκατειλημμένες προσεγγίσεις των παθολογικών ερωτικών σχέσεων δεν βοήθησαν ποτέ τα θύματα να βρουν κάποια συγκεκριμένη θεραπεία για την μοναδική δυναμική της σχέσης τους και τα ακόλουθα συμπτώματα, ούτε έχουν συμβάλλει (όπως θα μπορούσαν) στην κατανόηση της ίδιας της ψυχοπάθειας. Είναι παρωδία για τον τομέα της κλινικής ιατρικής το γεγονός ότι τα θύματα δεν αναγνωρίζονται άμεσα ή δεν γίνονται κατανοητά, και ότι αυτή η πλούσια πηγή πληροφοριών δεν έχει χρησιμοποιηθεί ακόμα.

 

Ασχολήθηκα με την παθολογία μπαίνοντας από την πίσω πόρτα–δεν ενδιαφερόμουν να δουλέψω πάνω σε σχέσεις Συμπλέγματος Β΄ (δηλ. ναρκισσιστικές, αντικοινωνικές, θεατρικές και οριακές (μεταιχμιακές) διαταραχές προσωπικότητας· οι διαταραχές προσωπικότητας ομαδοποιούνται σε μία από τις τρεις ομάδες που βασίζονται σε κοινά χαρακτηριστικά)–προσπαθούσα να προσφέρω υπηρεσίες υποστήριξης σε θύματα βίας. Ωστόσο, όταν πέρασα αυτήν την πόρτα, άνοιξε μπροστά μου μία ολόκληρη καριέρα μέσα στο πεδίο της ψυχοπαθολογίας, και τώρα, μετά από είκοσι χρόνια «θεραπείας» σε άτομα με διαταραχές προσωπικότητας, εκτίμησα εκ νέου τη βαθιά μόνιμη καταστροφή που προκαλείται από αυτό που ονομάζει ο Otto Kernberg «επικίνδυνες και σοβαρές διαταραχές προσωπικότητας.» 

Αυτές οι σοβαρές διαταραχές επηρεάζουν όχι μόνο αυτόν που υποφέρει από αυτές, αλλά και τα μέλη της οικογένειάς του, τους συντρόφους του, τους φίλους του, τα παιδιά του, ακόμα και τους ίδιους τους θεραπευτές του. Συνεχίζω να εκπλήσσομαι από το γεγονός ότι η θεραπευτική πρόοδος εκείνων που έχουν διαταραχές προσωπικότητας αξιολογείται με βάση τα χιλιοστά, ενώ η καταστροφή που αφήνουν πίσω τους μετριέται με μίλια.

Μετά από χρόνια δουλειάς με όσους έχουν διαταραχές, το ενδιαφέρον μου μετατοπίστηκε· αντιλήφθηκα ότι ο χρόνος μου και η ενέργειά μου θα μπορούσαν να αποδώσουν καλύτερα αν βοηθούσα εκείνους που δεν αναγνώριζαν τα επακόλουθα παθολογικά μέσα στο πέρας της ζωής τους. Το πρόβλημα ήταν ξεκάθαρο: οι γυναίκες γινόντουσαν θύματα γιατί δεν αναγνώριζαν τη διαφορά μεταξύ μίας φυσιολογικής διαφορετικότητας στην προσωπικότητα και των σημείων και συμπτωμάτων της παθολογίας. Παρόλο το γεγονός ότι οι περισσότεροι με διαταραχές προσωπικότητας μπορούν να κρύβονται για κάποιο διάστημα πίσω από «την μάσκα της λογικής,» υπάρχουν ενδείξεις και συμπτώματα όπου ο μη-κλινικός γιατρός μπορεί να μάθει και από εδώ και στο εξής να αποφύγει μερικά από τα πιο καταστροφικά περιστατικά που είναι γνωστά στην κοινωνία μας.

Παρατήρησα στις εμπειρίες του «επικίνδυνου άνδρα» από τις οποίες οι γυναίκες θεραπεύονταν ότι οφείλονταν κατά κύριο λόγο σε δύο μορφές παθολογίας: τους ναρκισσιστές και όσους ανήκουν σε όλο το εύρος της αντικοινωνικότητας του παθολογικού φάσματος, το οποίο περιλαμβάνει διαταραχές προσωπικότητας, κοινωνικά απροσάρμοστους και ψυχοπαθείς. Έτσι, λοιπόν, εισήγαγα την εκπαίδευση πάνω στην ψυχοπαθολογία στο ευρύ κοινό. Σε ένα από τα πρώτα βιβλία μου «Πώς να εντοπίσετε έναν επικίνδυνο άνδρα πριν κάνετε σχέση μαζί του» (How to Spot a Dangerous Man Before You Get Involved) επικεντρώθηκα στο πώς επηρεάζουν οι διαταραχές προσωπικότητας του Συμπλέγματος Β’ μία σχέση και καθιέρωσα τον όρο «οι σχέσεις του αναπόφευκτου κακού.»

Καθώς συμβούλευα τα θύματα των διαταραχών προσωπικότητας και μαθαίνοντας πράγματα που έκαναν τις τρίχες μου να σηκώνονται, αναρωτήθηκα γιατί δεν είχε ασχοληθεί κανείς με την μελέτη των ατόμων που είχαν εκτεθεί στις πιο επικίνδυνες σχέσεις στον πλανήτη! Αν και ο τομέας πρόληψης της βίας υπήρχε ήδη από τη δεκαετία του 1970 περίπου, τότε γιατί αυτή η ομάδα των πιθανών θυμάτων που διέτρεχαν τον κίνδυνο της ανθρωποκτονίας δεν είχε αναγνωριστεί για την καλύτερη αποτροπή ή το λιγότερο θεραπεία; Γιατί κανείς δεν είχε σκεφτεί να συγκεντρώσει όλο αυτό το πολύτιμο υλικό που αυτό και μόνο θα μπορούσε να προσφέρει βοήθεια;

Σαν ένας από τους πρώτους θεραπευτές που μελέτησε εκτενώς τις κλινικές πλευρές των συντρόφων των ψυχοπαθών, εντυπωσιάστηκα όταν ανακάλυψα ότι αυτές οι γυναίκες είχαν καταπληκτικά όμοια χαρακτηριστικά στην συμπεριφορά τους. Την ίδια στιγμή, παρόλο τα λάθος ταμπελάκια της θεραπείας όπως αναφέρθηκαν παραπάνω και η κοινωνική παρεξήγησή τους, οι γυναίκες που αγαπούν τους ψυχασθενείς αποδείχθηκε ότι δεν άνηκαν σε καμία από τις κατηγορίες που τις είχαν κατατάξει!  Ήταν ειρωνεία ότι υπήρχε τόσο μεγάλη ομοιότητα μεταξύ τους, αλλά καμία από αυτές δεν είχε καμία σχέση με όλες αυτές τις ετικέτες που τις είχαν χαρακτηρίσει!

Το Ινστιτούτο που ίδρυσα μελέτησε σε βάθος τις περιπτώσεις 75 γυναικών παγκοσμίως (και συνεχίζω και σήμερα να μελετώ κάποιες περιπτώσεις). Αυτή η εντατική έρευνα συνέλεξε τα στοιχεία, το ιστορικό των σχέσεων, τις μαρτυρίες, τα συμπτώματα, τις χαρακτηριστικές ιδιοσυγκρασίες και συμπεριφορές μαζί με τη δυναμική των αλληλεπιδράσεων τους με τους παθολογικούς συντρόφους τους. 

Αυτή η έρευνα που βασίστηκε στα θύματα εστίασε ιδιαίτερα σε εκείνη την πτυχή που έλειπε πολύ καιρό και αφορούσε την ασυνήθιστη δυναμική της σχέσης και συχνά την μετέπειτα συγκεκαλυμμένη τους συμπτωματολογία. (Για περισσότερες πληροφορίες διάβασε «Γυναίκες που αγαπούν τους Ψυχοπαθείς: μέσα στις σχέσεις του αναπόφευκτου κακού με ψυχοπαθείς, κοινωνιοπαθείς και ναρκισσιστές» (Women Who Love Psychopaths: Inside the Relationships of Inevitable Harm with Psychopaths, Sociopaths & Narcissists. 2nd ed. Sandra L. Brown, M.A). Επίσης, έφερε στο φως μερικές ασυνήθιστες πτυχές που μόνο οι ψυχοπαθείς μπορούν να φέρουν και διαπράξουν σε μία ρομαντική σχέση. Αυτό ήταν μία συγκλονιστική εικόνα για τη δυναμική των ψυχοπαθών στους καθημερινούς τρόπους της ζωής τους.

Και ανακάλυψα τα εξής: Η δημιουργική πτυχή της έρευνας αφορούσε τον εντοπισμό των μοναδικών και εξαιρετικά αυξημένων «υπερ-χαρακτηριστικών» της ιδιοσυγκρασίας, των δυνατών και αδύνατων σημείων στην προσωπικότητα των γυναικών. Αυτά αποδείχθηκαν καταπληκτικά συμβατά για να ταιριάξουν με τα δυνατά σημεία και τις αδυναμίες των ψυχοπαθών και έφερναν μία φυσική «ισορροπία» σε εκείνες τις πτυχές της σχέσης που θύμιζαν μήνα του μέλιτος.

Ενώ η αποκάλυψη των έμφυτων γνωρισμάτων και των συνηθισμένων συμπεριφορών εξηγούσαν πολλά σχετικά με αυτή την επικίνδυνη σχέση και έφερνε τεράστια διανοητική και συναισθηματική ανακούφιση στα θύματα, δεν φαινόταν να πήγαινε πολύ μακριά για να αλλάξει τις παρεξηγήσεις του κόσμου σε σχέση με τους ψυχοπαθείς ή τα θύματά τους. Σε μία πρόσφατη ραδιοφωνική εκπομπή, μετά την περιγραφή μερικών επαναλαμβανόμενων χαρακτηριστικών της ιδιοσυγκρασίας των θυμάτων και την εξήγηση πώς αυτό μπορούσε να επηρεάσει τα πρότυπα στην επιλογή και ακόμα και στην ανεκτικότητα σε αυτές τις σχέσεις, ο ραδιοφωνικός παραγωγός είπε, «Αυτά είναι βλακείες! Μου λέτε, δηλαδή, ότι μερικά χαρακτηριστικά της ιδιοσυγκρασίας οφείλονται για αυτό; Δεν το πιστεύω! Τον διάλεξε, έμεινε μαζί του, ήταν δικό της το φταίξιμο και πιθανόν είχε κακοποιηθεί σαν παιδί.» Αυτές οι απλοϊκές απαντήσεις είναι και εξακολουθούν να βρίσκονται στον πυρήνα της τεράστιας έλλειψης της δημόσιας εκπαίδευσης πάνω στην ψυχοπαθολογία.

Όπως ανέφερα, η έρευνά μου αποκάλυψε ότι οι γυναίκες που αγαπούσαν ψυχοπαθείς (και άλλους που είχαν διαταραχές προσωπικότητας του Συμπλέγματος Β΄) κατείχαν μοναδικά και «υπερ-χαρακτηριστικά» στην ιδιοσυγκρασία τους, τα οποία τους έκαναν να είναι ο τέλειος στόχος/θύμα για τον ψυχοπαθή. Ενώ όσα ακολουθούν δεν καλύπτουν όλα τα χαρακτηριστικά της, αυτά είναι που συναντώνται περισσότερο και έτσι αποτελούν και τους πιθανούς παράγοντες:

Νομίζω ότι όλοι μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι όλα αυτά φαίνεται ότι αφορούν εκπληκτικές γυναίκες από κάθε άποψη! Αυτά τα εξαιρετικά χαρακτηριστικά δεν φαίνονται προβληματικά εξ όψεως, αλλά μερικά από αυτά τα χαρακτηριστικά βρίσκονται σε ποσοστό 97% μεγαλύτερο από το μέσο όρο, αποδεικνύοντας ότι τα τόσο πολύ καλά πράγματα δεν μπορεί να είναι άσχημα. Τι συμβαίνει, λοιπόν, όταν τα βάλεις όλα κάτω:

Πάρα πολύ εμπάθεια + μεγάλο δέσιμο + υψηλός συναισθηματισμός και χαμηλή πιθανότητα για αποφυγή βλάβης;

Αναπόφευκτα παθαίνετε κακό. Έχετε καταπληκτικές γυναίκες που αγαπούν βαθιά, που έχουν μεγάλη καρδιά και που παίρνουν πολλά από τις σχέσεις τους και που έχουν την τάση να δείχνουν ανοικτά εμπιστοσύνη γιατί πιστεύουν ότι όλοι στον πλανήτη είναι καλοί και αξιοπρεπείς. Επιπλέον, τα σούπερ-χαρακτηριστικά τους τις κάνουν να εμμένουν σε αυτή την άποψη για την αντιμετώπιση μερικών από τις πιο εξωπραγματικές καταστάσεις πέραν της φαντασίας.

Αν και ανακαλύπτοντας ότι μερικά από αυτά τα εξαιρετικά στοιχεία συνδυασμένα στον χαρακτήρα είναι ένα προμήνυμα, στην πραγματικότητα είναι καλά νέα. Δεν μπορούμε να εμποδίσουμε αυτό που δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε. Δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτό που δεν μπορούμε να διαγνώσουμε. Και δεν μπορούμε να διδάξουμε τον τρόπο για να τα εντοπίσουμε εκτός αν δεν καταλάβουμε την παθολογία εμείς οι ίδιοι. Με αυτήν την νέα κατανόηση έχουμε την ικανότητα και την πιθανότητα να χρησιμοποιήσουμε αυτή την πληροφορία για να αναπτύξουμε στοχευμένες και κατάλληλες θεραπείες προγραμμάτων για τους επιζώντες–και πολύ σημαντικό–να σχεδιάσουμε μία δημόσια εκπαίδευση πάνω στην ψυχοπάθεια που να αφορά εκείνους που βρίσκονται σε πιθανό κίνδυνο για να αναπτύξει και να διατηρήσει σχέσεις με άτομα που ανήκουν στο γένος της ψυχοπάθειας.

Από την στιγμή που κυκλοφόρησε το βιβλίο «Γυναίκες που αγαπούν τους Ψυχοπαθείς,» πέρασα πάνω από ένα χρόνο χρησιμοποιώντας αυτές τις συγκεκριμένες πληροφορίες και αναπτύσσοντας νέες προσεγγίσεις για τα θεραπευτικά μας προγράμματα. Σχεδίασα αυτά τα προγράμματα ειδικά για τις γυναίκες που βγαίνουν έξω από σχέσεις με ψυχοπαθείς άνδρες. Μετά τη θεραπεία αρκετών πελατών, έμαθα πάρα πολλά για τις μοναδικές πτυχές των καταστροφικών επιπτώσεων όπου νιώθουν οι γυναίκες μετά το τέλος αυτών των σχέσεων. Πρόσθεσα και νέα στοιχεία που συνδέονται με αυτά τα συμπεράσματα στο τελευταίο μου βιβλίο.

Η δική μου κατανόηση και η άμεση γνώση της ψυχοπάθειας από τους πελάτες μου είναι διαφορετική από πολλά συνηθισμένα και ακόμα κλινικά συγγράμματα σχετικά με την ψυχοπάθεια. Λαμβάνοντας υπόψη πώς οι γυναίκες έφθασαν να ξέρουν αυτά που ξέρουν το πράγμα τότε αλλάζει. Ο τρόπος που αντιλαμβάνομαι την διαταραχή βασίστηκε στις μοναδικές εμπειρίες των θυμάτων που θεράπευα, τα οποία μοιράζονταν μαζί μου τα προσωπικά καταστροφικά μαθήματα της ζωής τους με τις επαφές που είχαν. Όταν μελετάς το αντικείμενο της ψυχοπάθειας μέσα από το αποτέλεσμα την θυματοποίησης, η άποψη και η ιδέα είναι ευρύτερη και βαθύτερη.

Η δική μου οπτική γωνία μπορεί να διαφέρει από τους ερευνητές της ψυχοπάθειας που δουλεύουν κυρίως με δολοφόνους ψυχοπαθείς στα σωφρονιστικά καταστήματα ή από εκείνους τους ερευνητές που δουλεύουν σε εργαστήρια. Στις περισσότερες των περιπτώσεων, τα μοναδικά παραδείγματα σχετικά με την ψυχοπάθεια που είναι διαθέσιμα για μελέτη ή αναφορά είναι εκείνα που έχουν εντοπιστεί ή έχουν εγκλειστεί. Στα παραδείγματα σε αυτό το βιβλίο, οι ψυχοπαθείς δεν έχουν και δεν είχαν κυρίως εγκλειστεί. Είναι αυτό που θα μπορούσε να αποκαλέσει κάποιος «πετυχημένοι ψυχοπαθείς.»

Αυτός ο παράγοντας δείχνει μία διαφορά στον τρόπο προσέγγισης σε αυτό το βιβλίο. Βάσισα τα προφίλ των ψυχοπαθών πάνω στις πληροφορίες που πήρα από τις συντρόφους τους–και όχι μέσω των παγιωμένων μεθόδων έρευνας που εξαρτώνται σε πολύ μεγάλο βαθμό σε αναφορές που προέρχονται από τους ίδιους τους ψυχοπαθείς. Αυτό είναι ένα πρόβλημα από μόνο του καθώς το ψέμα είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του ψυχοπαθή. Οι γυναίκες απαντούσαν με λεπτομέρειες στις ερωτήσεις σχετικά με την συμπεριφορά των ψυχοπαθών και την μοναδική δυναμική των σχέσεών τους.Η εμπειρία με δίδαξε ότι μπορείς να μάθεις πάρα πολλά από τα θύματα και τους αυτόπτες μάρτυρες της συμπεριφοράς των ψυχοπαθών. Λόγια και πράξεις, τα οποία βρίσκονται υπό παρακολούθηση για αρκετό διάστημα αποτελούν μία πλούσια πηγή πληροφοριών από την οποία μπορούμε να συμπεράνουμε το ψυχικό τοπίο του ψυχασθενή.

Έγραψα αυτό το βιβλίο για να βοηθήσω τα θύματα των ψυχοπαθών να καταλάβουν το μοναδικό και αξεπέραστο ρίσκο που βρίσκονται στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον. Ελπίζω αυτό το βιβλίο να τους δείξει πώς να προστατεύουν τον εαυτό τους από άλλα αρπακτικά και εμποδίσουν την καταστροφή που επιφέρει η ψυχοπάθεια. Για πάνω από είκοσι χρόνια προσφέρω συμβουλευτικές υπηρεσίες και έχω δυστυχώς δει εκατοντάδες (αν όχι χιλιάδες) ζωές να έχουν καταστραφεί από τα διαφορετικά επίπεδα της παθολογίας ανακατεμένα με ψυχοπάθεια. Αυτή η ολοένα αυξανόμενη παγκόσμια παθολογία αποτελεί το βασικό θέμα της δημόσιας ψυχικής υγείας που αντιμετωπίζει ο κόσμος μας σήμερα, επειδή απλά ο αριθμός των θυμάτων αναπόφευκτα υπάρχει– γιατί αυτό είναι που η ψυχοπάθεια «κάνει.»

Το σημαντικότερο, πιστεύω ότι αυτό το βιβλίο έχει αρχίσει να κινεί κάποιους τροχούς στις Ηνωμένες Πολιτείες πάνω στη Δημόσια Εκπαίδευση για την Ψυχοπάθεια. Θεωρώ ότι ο τρόπος για να εμποδίσουμε την ψυχοπαθητική καταστροφή μέσα στην κοινωνία μας είναι μέσω της ενημέρωσης του κοινού. Η εκπαίδευση μπορεί να βοηθήσει τις γυναίκες να κάνουν καλύτερες επιλογές σαν γονείς εξηγώντας τα εξής:

Τον κίνδυνο που υπάρχει στους ψυχοπαθείς πατέρες να μεταδώσουν τις διαταραχές τους γενετικά.

Πώς οι ψυχοπαθείς πατέρες βλάπτουν συναισθηματικά τα παιδιά τους σαν γονείς.

Το παθολογικό μεγάλωμα των παιδιών πάντα αφήνει μία βάναυση και αλλοιωμένη θεώρηση του κόσμου πάνω στις ευαίσθητες ψυχές.

Για να υπάρξει μία αλλαγή στη μελλοντική γνώση του κόσμου, οι γυναίκες πρέπει να γνωρίσουν ποια είναι τα ψυχοπαθητικά χαρακτηριστικά που πρέπει να αναγνωρίσουν σε έναν άνδρα. Δεν μπορούν να καταλάβουν έναν ψυχοπαθή εκτός να μάθουν ποια είναι η παθολογία που εμφανίζεται σε έναν ψυχοπαθή, ποιες είναι οι πράξεις τους και αυτά που κρύβει.

Αν έχετε διαβάσει το «Γυναίκες που αγαπούν τους Ψυχοπαθείς,» θα σας παρακαλέσω να γίνεται ένας «Πρέσβης για την Αλλαγή» στο περιβάλλον σας με το να διδάξετε τις νέες και ενήλικες γυναίκες αυτά που μάθατε από το βιβλίο. Βοηθήστε με το να διαδώσετε τις πληροφορίες μέσω του Δημόσιου Συστήματος για την Εκπαίδευση πάνω στην Ψυχοπάθεια εκεί που μένετε ή με το να δημιουργήσετε ομάδες υποστήριξης για εκείνες που φεύγουν από μία παθολογική σχέση. Το Ινστιτούτο προσφέρει προσωπική εκπαίδευση σε εκπαιδευτές, συμβούλους και θεραπευτές που θέλουν να προσφέρουν βοήθεια σε ομάδες Παθολογικών Ερωτικών Σχέσεων ή να υποστηρίξουν το περιβάλλον τους.

Μπορείτε, επίσης, να συνεισφέρετε με το δωρίσετε ένα αντίγραφο του βιβλίου στον τοπικό σύλλογο γυναικών, σε προγράμματα για Ενδοοικογενειακή Βία, σε Κέντρα Βιασμού, σε πανεπιστήμια ή άλλους συλλόγους γυναικών που βοηθούν τις γυναίκες σε κίνδυνο. Ή ακόμα να διοργανώσετε ένα σεμινάριο πάνω στις Παθολογικές Σχέσεις στην πόλη σας και να αλλάξετε μία γυναίκα τη φορά.

http://www.terrapapers.com/