Το ηλεκτρικό φορτίο της Κιωτού της Διαθήκης.

Από ένα περιστατικό που αναφέρεται στο βιβλίο Β΄ Σαμουήλ- (κεφ. 60) για κάποιον που ονομαζόταν Ουζά, ο οποίος άγγιξε την κιβωτό και έπεσε νεκρός, όταν ο βασιλιάς Δαβίδ μετέφερε την Κιβωτό στην Ιερουσαλήμ- ο γνωστός μας Έριχ Φον Νταίνικεν πλάθει ολόκληρο μύθο. Βέβαια πολλοί σπεύδουν να ασπαστούν (λυτρωτικά) τις μυθοπλασίες του γερμανού μυθοπλάστη και να δεχθούν όποιον απίθανο ισχυρισμό του, προκειμένου να ΜΗΝ πιστέψουν την μαρτυρία της Βίβλου, επιβεβαιώνοντας για άλλη... μια φορά τον Ιερό Αυγουστίνο:

«Άπιστοι, δεν είσθε δύσπιστοι, είσθε οι πλέον εύπιστοι.

Δέχεσθε τα πιο απίθανα, τα πιο παράλογα, τα πιο αντιφατικά,

για να αρνηθείτε το θαύμα».

Ο Νταίνικεν προφανώς δεν αμφισβητεί τα όσα συνέβησαν αλλά τα εξηγεί: Όταν τα ζώα περπατώντας

ταρακούνησαν την άμαξα και η Κιβωτός κινδύνευσε να αναποδογυριστεί, ο Ουζά όρμησε να την συγκρατήσει. Έπεσε νεκρός επί τόπου σαν να κτυπήθηκε από κεραυνό. Αναμφίβολα η Κιβωτός ήταν ηλεκτρικά φορτισμένη! (σελ. 59)
Δυστυχώς αυτός ο τρόπος σκέψης χαρακτηρίζει όλο το έργο του Νταίνικεν. Παίρνει ένα ιστορικό γεγονός, αναγνωρίζει πως έλαβε χώρα κι όταν βρεθεί μπροστά σε μια προφανή δυσκολία να το εξηγήσει, κατασκευάζει μια ασυνήθιστη θεωρία σαν τη μόνη δυνατή διέξοδο. Σ’ αυτή την περίπτωση, η Κιβωτός της Διαθήκης ήταν φορτισμένη με ηλεκτρισμό. Παραλογισμός.
Δεν είμαι ηλεκτρολόγος κι έτσι κάλεσα τον φίλο μου Τζεφ Πηρς (Jeff Peers) που ασχολείται με τα ηλεκτρονικά. Του πήρε καιρό να εξετάσει το δεδομένο και μου τηλεφώνησε μετά. Αυτά που είχε να μου πει επιβεβαίωσαν τις απόψεις μου. Η συζήτηση είχε κάπως έτσι:

ΟΥΙΛΣΩΝ (WIΙSON): (Συγγραφέας του βιβλίου)
Τζέφ, τι συμβαίνει με την αξίωση του Νταίνικεν, ότι η Κιβωτός της Διαθήκης πρέπει να ήταν ηλεκτρικά φορτισμένη, όταν ο Ουζά πηγαίνοντας να την αγγίξει έπεσε νεκρός; Χωρίς να είναι κανείς ειδικός τεχνικός, μπορεί να σκεφθεί ότι ήταν ηλεκτρικά φορτισμένη;
ΠΗΡΣ (PEERS): Συζήτησα τη θεωρία αυτή με μερικούς συναδέλφους και πρέπει να αναφέρουμε ένα αριθμό σημείων εδώ.
ΟYΙΛΣΩΝ: Εν τάξει, ας ξεκινήσουμε από την αξίωση του Νταίνικεν, ότι οι πλάκες χρυσού είχαν σχηματίσει πυκνωτή με ένα θετικό και ένα αρνητικό πόλο,
ΠΗΡΣ: Αν υπολογίσουμε ότι μια πήχη ισούται με 18 ίντσες (45,7 εκατοστόμετρα), η κιβωτός ήταν ένα κιβώτιο διαστάσεων σε μέτρα περίπου 1, 14ΧΟ,58ΧΟ,58 – Οι οδηγίες επί του προκειμένου, που δόθηκαν στον Μωυσή, είναι ξεκάθαρες [Έξοδος κε’ 10-22"] – το ξύλο του κιβωτίου έπρεπε εντελώς να καλυφθεί από χρυσό. Οι χαλκάδες στις γωνίες επίσης έπρεπε να σκεπαστούν από χρυσό, επίσης το ίδιο και τα κοντάρια με τα οποία μεταφέρονταν η Κιβωτός.
ΟΥΙΛΣΩΝ: Δηλαδή θες να πεις ότι στην πραγματικότητα υπήρχαν μονάχα πλάκες από το ίδιο μέταλλο, και έτσι δεν υπήρχε πιθανότης η μια να είναι θετική και η άλλη αρνητική;
ΠΗΡΣ: Ακριβώς. Αν ήταν φορτισμένο ένα οποιοδήποτε μέρος θα ήταν στην πραγματικότητα μέρος του υπολοίπου, και οι προϋποθέσεις που απαιτούνται για την δημιουργία πυκνωτή, απλούστατα δεν υπάρχουν. Θα γινόταν αυτόματα ένα βραχυκύκλωμα.
ΟΥΙΛΣΩΝ: Ποιες είναι οι απαιτήσεις για τη δημιουργία ενός πυκνωτή;
ΠΗΡΣ: Πρέπει να απαρτίζεται από δυο μέρη που να χωρίζονται με μονωτική ουσία. Θεωρητικά είναι δυνατό να υπάρχει και ένα μόνο μεταλλικό κομμάτι αλλά θα χρειαζόταν στη μέση ένα μονωτικό, για παράδειγμα ένα κομμάτι ξύλου – έτσι που για τους όρους του πυκνωτή, το μέταλλο να ενεργεί σαν να ήταν δυο κομμάτια μετάλλου χωρισμένα από το ξύλο. Ο επιστημονικός όρος τους ξύλινου αυτού κομματικού είναι «διηλεκτρικό».
ΟΥΙΛΣΩΝ: Συμπεραίνω, πως όλα τούτα δεν ήταν δυνατά, γιατί η Κιβωτός ήταν εντελώς καλυμμένη από χρυσό. Δεν υπήρχε μονωτικό υλικό ώστε να υπάρχει δυνατότητα αρνητικής και θετικής πλάκας.
ΠΗΡΣ: Σωστά. Και το περισσότερο είναι ότι στο πάνω μέρος της Κιβωτού ήταν τοποθετημένο το Ιλαστήριο καμωμένο από καθαρό χρυσάφι. Ήταν ακριβώς του ίδιου μήκους και του ίδιου πλάτους με την Κιβωτό κι έτσι κάλυπτε ολόκληρο το επάνω μέρος. Ακόμη και αν ο Νταίνικεν ισχυριζόταν κατά κάποιο τρόπο ότι υπήρχε εσωτερικά κενό διάστημα (που δεν αναφέρεται μεσ’ στη Βίβλο), τούτο το κενό θα είχε καλυφθεί από το Ιλαστήριο που ήταν από πάνω.
ΟΥΙΛΣΩΝ: Έτσι κανείς δεν μπορούσε να βάλει το χέρι του μέσα και να έρθει σ’ επαφή με τις δυο πλάκες;
ΠΗΡΣ: Ακριβώς, έτσι ακόμη κι αν δεχθούμε την υπόθεση του Νταίνικεν, παρά το γεγονός ότι αντιτίθεται στη οδηγίες που δόθηκαν στον Μωυσή, ακόμα και τότε δεν θα μπορούσε να υπάρξει πυκνωτής.
ΟΥΙΛΣΩΝ: . Έτσι, όταν ο Ουζά άγγιξε την Κιβωτό, δεν σκοτώθηκε από ηλεκτρικό φορτίο, που δόθηκε από πυκνωτή;
ΠΗΡΣ: Περίμενε. Δεν τελειώνουμε εδώ. Ο πυκνωτής πρέπει να είχε φορτιστεί και μια καθαρά τίμια ερώτηση είναι: Από που ήρθε ο ηλεκτρισμός να φορτίσει τον πυκνωτή; Ο πυκνωτής είναι απλά μια αποθηκευτική θέση του ηλεκτρισμού. Σε ποια πρίζα λοιπόν αρχικά ο Μωυσής τον έβαλε για να πάρει ρεύμα;

Στατικός Ηλεκτρισμός;

ΟΥΙΛΣΩΝ: Συγχώρεσέ με για την ανόητη ερώτηση, αλλά τι γίνεται με τον στατικό ηλεκτρισμό; Μερικές φορές μπορεί να νοιώσεις μια εκφόρτιση καθώς βγαίνεις από ένα αυτοκίνητο, όταν βγαίνεις από την μόνωση των λαστιχένιων τροχών κλπ.
ΠΗΡΣ: Δεν είναι ανόητη η ερώτηση, αλλά κι αυτή δεν μπορεί να εξηγήσει το θάνατο του Ουζά. Μια παρόμοια κατάσταση μ’ αυτή τον αυτοκινήτου θα ήταν για όλη τη κιβωτό να γίνει η μια «πλάκα» και η γη να γίνει η άλλη. Το μονωτικό μεταξύ τους θα’ ταν το παρεμβαλλόμενο στρώμα αέρος. Αλλά όσο πιο μεγάλο το στρώμα αέρος, τόσο μικρότερη η ηλεκτρική φόρτιση, κι ακόμη στο αυτοκίνητο δεν παθαίνει κανείς θανατηφόρο σοκ. Συνήθως είναι μονάχα λίγα βολτ. Για να πάθει μοιραίο σοκ χρειάζονται αρκετά βολτ και αρκετά αμπέρ επίσης. Όταν αγγίξεις τον σπινθήρα της μηχανής του αυτοκινήτου μπορεί να έρθεις σ’ επαφή με 15.000 βολτ αλλά δεν επενεργούν μοιραία γιατί δεν υπάρχει αρκετή ένταση. Από την άλλη πλευρά δεν θα σκοτωθείς αν βάλεις το δάκτυλό σου στον ακροδέκτη της ηλεκτρικής στήλης του αυτοκινήτου γιατί αν και μπορεί να υπάρχουν 100 αμπέρ υπάρχουν μονάχα 12 βολτ- πρέπει δηλαδή να υπάρξουν και τα δύο, αμπέρ και βόλτ, για να είναι ικανά να σκοτώσουν άνθρωπο.
ΟΥΙΛΣΩΝ: Συμπεραίνω πως απορρίπτεις την όλη ιδέα του στατικού ηλεκτρισμού σχετικά με την Κιβωτό. Εν τούτοις, αν Πρέπει να λάβεις υπ’ όψη όλους τους παράγοντες, ποια θα ήταν η ποσότητα στατικού ηλεκτρισμού που θα μπορούσε να παραχθεί, για να έχει μοιραία αποτελέσματα;
ΠΗΡΣ: Εν πάση περιπτώσει αν επιμένει κανείς πως ήταν δυνατό να αναπτύχθηκε στατικός ηλεκτρισμός (κάτι που υπογραμμίζω ότι δεν αποδέχομαι) θα ήταν τόσο ανεπαίσθητος ώστε να είναι ακίνδυνος. Οποιαδήποτε υποθετική ποσότητα στατικού ηλεκτρισμού, αν αναπτυσσόταν στην Κιβωτό, θα έπρεπε να είναι μικρότερη συγκριτικά μ’ εκείνη του αυτοκινήτου. Ακόμη κάθε φορά που ξεκουράζονταν – καθώς θα ΄πρεπε σ’ ένα τόσο μακρινό ταξίδι – και ακουμπούσαν την Κιβωτό στο έδαφος θα έπρεπε να δημιουργείται μια άμεση ηλεκτρική εκκένωση. Επομένως η μόνη στατική φόρτιση, που μπορούσε να δημιουργηθεί στη Κιβωτό, θα ήταν ενώ βρισκόταν σε κίνηση. Ακόμη, η φόρτιση δεν μπορούσε να δημιουργηθεί γιατί υπήρχε διαρκής εκκένωση, όσο κι αν ήταν ελάχιστη, μέσω των κονταριών, και των ιερέων προς τη γη. Τούτη η υπόθεση του στατικού ηλεκτρισμού δεν θα μπορούσε να ανέβει σε υψηλότερα επίπεδα, καθώς παρατηρήσαμε, γιατί δεν θα μπορούσαν να βαστάζουν τη Κιβωτό για μακριές αποστάσεις δίχως σταμάτημα.

Γιατί μονάχα ένας άνθρωπος σκοτώθηκε;

ΟΥΙΛΣΩΝ: Αν ο Ουζά σκοτώθηκε από ηλεκτρική εκκένωση, δεν θα ΄πρεπε να σκοτωθούν και οι ιερείς;
ΠΗΡΣ: Αυτό είναι άλλο ζήτημα. Έκανα μια προσεκτική έρευνα στα κείμενα της Αγ. Γραφής, και δεν αναφέρεται τίποτε για τους ιερείς ότι είχαν προστατευτικά ενδύματα ή ειδικά παπούτσια. Αν ένας άνθρωπος όπως ο Ουζά ερχόμενος σ’ επαφή με την υποτιθέμενη «γείωση» μπορούσε να σκοτωθεί «συνδέοντας» έτσι τις πλάκες, δηλ. τη γη και την κιβωτό, είναι σωστό και οι ιερείς να σκοτώνονταν κάθε φορά που άγγιζαν το έδαφος ή άγγιζαν κάτι ή κάποιον που θα βρισκόταν σε επαφή με το έδαφος. Μετέφεραν την κιβωτό κατά καιρούς, όπως όταν την τοποθέτησαν σε μια άμαξα και αργότερα όταν την μετέφεραν στο σπίτι ενός ανθρώπου.
ΟΥΙΛΣΩΝ: Έτσι αν η υπόθεση του Νταίνικεν ήταν σωστή θα έπρεπε επίσης να σκοτωθούν και οι ιερείς;
ΠΗΡΣ: Ασφαλώς. Ακόμη και τα κοντάρια τους ήταν καλυμμένα απόλυτα με χρυσό ώστε αυτόματα ερχόντουσαν σ’ επαφή μ’ αυτό που ο Νταίνικεν αναφέρει σαν μεταλλικές πλάκες.
ΟYΙΛΣΩΝ: Ο Νταίνικεν βέβαια δημιουργεί θέμα με το ότι στον Μωυσή δόθηκαν εξειδικευμένες οδηγίες ως εκ της ιδιαίτερης φύσης του αντικειμένου σαν μέσου επικοινωνίας. Έχεις καμιά παρατήρηση γι’ αυτό;
ΠΗΡΣ: Το μελέτησα κι αυτό επίσης. Γεγονός είναι ότι ο Θεός έδωσε εξειδικευμένες οδηγίες για ΟΛΑ όσα συνδέονταν με τη Σκηνή Του, κι αυτό γιατί συμβόλιζε την Παρουσία Του ανάμεσα στο λαό Του. Καθημερινά πράγματα σαν τα πιάτα και τα πιρούνια συμπεριλήφθηκαν, αλλά γι’ αυτά δεν λέει τίποτε ο Νταίνικεν. Του έχει διαφύγει η όλη σημασία των οδηγιών γιατί καθώς αυτά τα πράγματα ξεχωρίζονταν, θύμιζαν στους Ισραηλίτες αυτές τις πνευματικές αξίες που άγγιζαν όλες τις εκδηλώσεις της ζωής. Αυτό δεν ήταν κάποια μαγική συνταγή, ή μια νέα επιστημονική ανακάλυψη όπως το ηλεκτρικό ρεύμα.
ΟΥΙΛΣΩΝ: Ώστε δεν νομίζεις πως ο Ουζά πέθανε από ηλεκτροπληξία;
ΠΗΡΣ: Δεν υπάρχει τέτοια αναφορά στη Βίβλο. Ο Νταίνικεν λέγει ότι πέθανε «σαν να χτυπήθηκε από κεραυνό. Αναμφίβολα η Κιβωτός ήταν ηλεκτρικά φορτισμένη». Απλούστατα δεν υπάρχει βάση για τούτη την εκδοχή, δεν είναι τίποτε άλλο εκτός από ένα αβάσιμο συμπέρασμα. Στην πραγματικότητα αν πάμε στο βιβλίο των Αριθμών, κεφ 4, εδάφ. 15, βρίσκουμε την προειδοποίηση που είχε δοθεί, ότι αν κάποιος άγγιζε οποιοδήποτε από τα άγια πράγματα, αυτός θα πέθαινε. Η ίδια προειδοποίηση δόθηκε στον Μωυσή όταν έλαβε τον Νόμο στο όρος Σινά: οι Ισραηλίτες δεν τολμούσαν να πλησιάσουν το βουνό.

Το χερουβείμ σαν μικρόφωνο.

ΟΥΙΛΣΩΝ: Ας προχωρήσουμε στην αξίωση του Νταίνικεν ότι ένα από τα χερουβείμ πάνω από την Κιβωτό μπορεί να χρησιμοποιούταν σαν μικρόφωνο. Έχεις καμιά παρατήρηση;
ΠΗΡΣ: Η Βίβλος το ξεκαθαρίζει, ότι απλούστατα δεν υπήρχε, τέτοια περίπτωση. Στην Έξοδο (κε’ :22) λέει ότι ο Θεός θα επικοινωνούσε με τον Μωυσή «εκ του μέσου των δύο χερουβείμ και επάνωθεν του Ιλαστηρίου» Ο Νταίνικεν αναφέρει ότι ο Θεός «θα του μιλούσε από το Ιλαστήριο» και συμπεραίνει ότι «το ένα από τα δυο χερουβείμ του ιλαστηρίου ενεργούσε σαν μαγνήτης μεγάφωνο…» Και οι δυο του αυτές απόψεις βρίσκονται στη σελίδα 58 του βιβλίου του. Το εδάφιο που μόλις παραθέσαμε ξεκαθαρίζει ότι ο Νταίνικεν έχει λάθος και στους δύο ισχυρισμούς του, υπό τον όρον ότι παίρνουμε τη Βίβλο κατά γράμμα, καθώς ο ίδιος ο Νταίνικεν κάνει σε τούτο το σημείο.
ΟΥΙΛΣΩΝ: Τι νομίζεις γενικά για την ιδέα περί μαγνήτου και μεγαφώνου; θα μπορούσε τεχνικά να είναι αυτό δυνατό σε σχέση με την Κιβωτό;
ΠΗΡΣ: Τούτο θα έπρεπε να είναι ένας πυκνωτής μικροφώνου βέβαια. Σ’ ένα τέτοιο μικρόφωνο οι δυό πλάκες θα έπρεπε να κινούνται από τις δυο μεριές ενός διηλεκτρικού – δηλ. ένα μονωτικό κομμάτι ξύλου ανάμεσα στις δυο πλάκες. Είναι μονάχα μια μεταβλητή κίνηση και το βολτάζ ποικίλλει ανάλογα με την απόσταση, όσο πιο μακριά είναι οι πλάκες, τόσο χαμηλότερο το βολτάζ. Ένα μικρόφωνο δουλεύει με παλμούς που κινούν τα μέρη που το αποτελούν, έτσι παράγονται διάφορες ηλεκτρικές φορτίσεις, όπως όταν η μεμβράνη ενός τηλεφώνου έλκεται πάνω κάτω καθώς προχωρεί η συνομιλία. Αυτό προκαλεί ένα ηλεκτρικό ρεύμα το οποίο ενισχύεται ή αδυνατίζει.
ΟΥΙΛΣΩΝ: Θέλεις να πεις πως το Χερουβείμ μπορούσε να είχε χρησιμοποιηθεί καθώς υποθέτει ο Νταίνικεν;
ΠΗΡΣ: Όχι. Τεχνικώς η Κιβωτός, καθώς περιγράφεται στη Βίβλο, δεν μπορούσε να γίνει κατά τρόπο που να ενεργεί σαν μικρόφωνο ή μεγάφωνο. Εν πάση περιπτώσει δεν μπορούσε να είναι δυνατό από πλευράς φυσικής, ακόμη κι αν οι οδηγίες προς τον Μωυσή αλλάχθηκαν και είχε κατασκευαστεί πυκνωτής. Το ύψος του βολτάζ που θα παρήγετο απ’ ένα τέτοιον πυκνωτή θα έπρεπε να ανέρχεται μόλις κάπου μεταξύ 10 και πλην 6 χιλιοστά του Βολτ. Θα ήταν εντελώς αδύνατο να χρησιμοποιηθεί για να δώσει το μέγεθος του θορύβου που απαιτείται για να επικοινωνήσει κανείς μ’ ένα διαστημόπλοιο, καθώς ο Νταίνικεν υποστηρίζει στη σελίδα 58. Το όλο ζήτημα παίρνει τις διαστάσεις του φαιδρού.
ΟΥΙΛΣΩΝ: Μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε καθώς υποστηρίζει ο Νταίνικεν, τώρα που έχουμε σύγχρονη επιστημονική γνώση;
ΠΗΡΣ: Οχι. Το ύψος του βολτάζ θα ήταν παρά πολύ χαμηλό και χρειάζεται άλλη ηλεκτρονική συσκευή παράλληλα με τον πυκνωτή για να γίνει η επαφή. Ακόμα τα στοιχειώδη συρμάτινα πηνία δεν αναφέρονται στις λεπτομερείς οδηγίες που δόθηκαν στον Μωυσή. Τούτο το ιδιαίτερο είδος δεν ανακαλύφθηκε παρά το 1819 από κάποιον ονομαζόμενο Αίρστεδ (Oersted) πάνω από 3000 χρόνια μετά την εποχή του Μωυσή. Αυτός έδειξε τη σχέση μεταξύ μαγνητισμού και ηλεκτρισμού.
ΟΥΙΛΣΩΝ: Ανάφερες τον «μαγνητισμό». Ο Νταίνικεν αναφέρεται στο μαγνήτη σε τούτο το κείμενο. Έχεις καμιά παρατήρηση;
ΠΗΡΣ: Η χρήση του μαγνήτη δεν είχε γίνει γνωστή παρά κατά την εποχή του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού πολλά χρόνια μετά τον Μωυσή. Τον ονόμαζαν «μαγνήτινο λίθο». Στις μέρες του Μωυσή δεν υπήρχε γνώση του γεγονότος, ότι οι παλμικές κινήσεις μπορούν να παράγουν ηλεκτρισμό κι αφήνουμε κατά μέρος την ικανότητα που χρειάζεται για να υπερπηδηθούν όλες οι δυσκολίες που ανακύπτουν για την προφορική επικοινωνία μ΄ένα διαστημόπλοιο.
Η συνομιλία μας συνεχίστηκε για αρκετή ώρα καθώς ο φίλος μου, μου εξηγούσε τα τεχνικά σημεία. Αν δεν είχα πεισθεί πιο μπροστά ασφαλώς είχα πεισθεί τώρα. Η υπόθεση του Νταίνικεν απλώς δεν αντέχει σε σοβαρή έρευνα.

(από ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ, egolpio)