ΕΣΩΤΕΡΙΣΤΙΚΟ ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΘΕΡΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ

Η ύπαρξη ενός αιθερικού πεδίου γύρω από τους ζωντανούς οργανισμούς και γύρω από τα αντικείμενα γενικά είναι γνωστή από πολύ καιρό. Αυτό το πεδίο φαίνεται ότι είναι υπεύθυνο για τη θέση καθενός μορίου ή ατόμου στη μάζα του αντικειμένου.

Τον 17ο και 18ο αιώνα οι φυσικοί θεώρησαν το σύμπαν σαν μικρή μηχανή και πίστεψαν το απόλυτο κενό του ουρανίου διαστήματος. Όταν όμως διαπίστωσαν ότι το φως δεν είναι η εκπομπή κάποιας ύλης που ακτινοβολεί, αλλά η παλμική κίνηση ενός αστάθμητου στοιχείου, τότε δέχτηκαν ότι ολόκληρο το διάστημα είναι γεμάτο από ένα άπειρο λεπτό ρευστό, που διεισδύει μέσα σε όλα τα σώματα και μ' αυτό μεταδίδονται τα κύματα του φωτός και της θερμότητας......

 Αυτό το ακαθόριστο υγρό, που βρίσκεται παντού, που διεισδύει μέσα σε όλα, αυτόν τον λεπτό παράγοντα -αλλά απαραίτητο- αυτό το αόρατο στα μάτια μας φως, που βρίσκεται στο βάθος όλων των σπινθηροβολισμών και όλων των φωσφορισμών, αυτή η τόσο ρευστή ύλη, τόσο διεισδυτική και τόσο λεπτή, γίνεται κάπως ομοιογενής με το πνεύμα και του χρησιμεύει σαν τέλειο κάλυμμα...

Όταν η γη την απορροφήσει μετατρέπεται σε μαγνητικά ρεύματα και όταν διεισδύει μέσα στο νευρικό σύστημα των ζώων μεταδίδει τη θέλησή της στα μέλη και τις αισθήσεις της στον εγκέφαλο.

Αυτό το λεπτό ρευστό, σχηματίζει τα υλικά μας σώματα, γιατί αυτό χρησιμεύει σαν ουσία στο αστρικό σώμα της ψυχής, σαν φωτεινό φόρεμα που υφαίνει αδιάκοπα το πνεύμα για τον εαυτό του...Το ρευστό αυτό μεταμορφώνεται ανάλογα με τις ψυχές που ντύνει, ανάλογα με τους κόσμους που περιβάλλει... Δίνει σάρκα στο πνεύμα και την ύλη .

Αντανακλά στον εμψυχωμένο κόλπο της τα πράγματα, τις θελήσεις και τις ανθρώπινες σκέψεις σαν μέσα σε μια αιώνια αντανάκλαση.

Είναι ο αιθέρας, ένα από τα τέσσερα στοιχεία του Σύμπαντος (η γη, το νερό, ο αέρας, η φωτιά και ο αιθέρας).

Η λέξη αιθέρας είναι συμβατική. Ονομάζουμε αιθέρα εκείνο το στοιχείο που δεν ανήκει στο στερεό, ούτε στο υγρό, ούτε στο αέριο στοιχείο. Ο αιθέρας δεν είναι κάτι πνευματικό, αλλά ούτε και εντελώς υλικό, συμμετέχει και στο ένα και στο άλλο.

Την αιθερική ενέργεια τα εσωτερικά κείμενα της ανατολής την ονομάζουν Φοχάτ και περιέχει τους 4 γνωστούς ως τώρα τύπους ενέργειας της επιστήμης, δηλ. την βαρυτική, την ηλεκτρομαγνητική, την ασθενή πυρηνική δύναμη και την ισχυρή. Η ενοποίηση όλων αυτών των δυνάμεων σε ένα μοναδικό πεδίο που αναζητά η σημερινή φυσική, θα έδινε έναν τύπο που θα απέδιδε συνολικά την δύναμη Φοχάτ.

Αυτή η δύναμη Φοχάτ, η αιθερική, ενεργώντας με διαφορετικό τρόπο, είναι υπεύθυνη για την ύπαρξη των διαφόρων καταστάσεων της ύλης, της στερεάς, της υγρής και της αέρια, της ηλεκτρονικής και πλασματικής κλπ. Που αποτελούν υποεπίπεδα μιας επταπλής κλίμακας του αιθεροφυσικού επιπέδου. Από ένα κρύσταλλο, ή ένα μέταλλο, μέχρι ένα θεμελιώδες σωματίδιο, περνώντας από υγρά αέρια, ή υποατομικές καταστάσεις, η δύναμη φοχάτ, είναι παρούσα, και υπεύθυνη για τις μορφές, την οργάνωση και τις λειτουργίες τους.

Στον άνθρωπο αυτή η αιθερική δύναμη με τις διάφορες υποδιαιρέσεις της είναι που δίνει μορφή και σθένος στο φυσικό σώμα.

Η σύγχρονη φυσική επιστήμη πιστεύει πως οποιαδήποτε αλλαγή του σώματος στο μυϊκό σύστημα, στις κυψέλες ή το νευρικό σύστημα συνοδεύεται από ηλεκτρικές αντιδράσεις, πράγμα που αληθεύει και για τις χημικές αλλαγές που συμβαίνουν συνέχεια. Σε κάθε ηλεκτρική αντίδραση πρέπει να υπάρχει αιθέρας, η παρουσία της έντασης του ηλεκτρικού ρεύματος αποδεικνύει την παρουσία του αιθέρα που διαπερνά και περικλείει τα πάντα. Τα σωματίδια της ύλης δεν βρίσκονται σε επαφή μαζί τους, αλλά το καθένα από αυτά στροβιλίζεται σε ένα αιθερικό πεδίο.

Ο αιθέρας είναι τόσο ορατός, όσο και μια καρέκλα και ένα τραπέζι, αλλά απαιτείται διαφορετική όραση για να φανεί. Ξέρουμε ότι το αιθεροφυσικό σώμα διαιρείται σε 7 υποσώματα. Τα υποσώματα αυτά είναι 4 στους ανώτερους αιθέρες και 3 στις κατώτερες καταστάσεις της φυσικής ύλης (αέρια, υγρά και στερεά). Στις 4 αυτές διαβαθμίσεις η λεπτότερη αποτελείται από τα φυσικά άτομα και από την διάλυση τους παράγεται αστρική ύλη.

Οι διαβαθμίσεις αυτές είναι :

4ος αιθέρας

Αποτελείται από ύλη λεπτή και αόρατη για τα γυμνά μάτια αν και η πυκνότητα του τον κάνει εύκολα παρατηρητό και για τα σύγχρονα ηλεκτρονικά μηχανήματα (μηχανές Κίρλιαν κλπ). Η δομή του μοιάζει με του νευρικού συστήματος. Ο αιθέρας αυτός διαποτίζει όλο το νευρικό σύστημα, εκτός από την ζώνη του φλοιού του εγκεφάλου. Οργανώνει τον νευρικό ιστό. Είναι ο σύνδεσμος μεταξύ των 3 κατώτερων στοιχείων (στερεά, υγρά, αέρια) και των 3 ανώτερων αιθέρων.

3ος αιθέρας

Έχει την μορφή του φλοιού του εγκεφάλου και διαποτίζει την φαιά ουσία. Οι αισθήσεις λειτουργούν μέσα από τον 3ο αιθέρα. Είναι πιο λεπτός από τον 4ο . Είναι ο φορέας των ιδεών που επιτρέπει την σχέση μεταξύ των ανώτερων σωμάτων του ανθρώπου και των ανώτερων αιθέρων του αιθεροφυσικού σώματος. Μέσα από τον αιθέρα αυτόν έχουμε συνείδηση του έξω κόσμου. Σε περίπτωση καταστροφής οποιασδήποτε από τις φυσικές του υποστηρίξεις αν η βλάβη δεν είναι υπερβολικά σπουδαία το ρεύμα του 3ου αιθέρα προσπερνά το σπάσιμο και διοχετεύεται από άλλη οδό. Αν μια ζώνη εργασίας του φλοιού του εγκεφάλου τραυματίζεται μπορεί να μεταφερθεί σε κάποιες περιπτώσεις σε μια άλλη η οποία αν και υπερφορτωμένη εκτελεί τις δικές της λειτουργίες μαζί με τις καινούργιες. Χωρίς την επέμβαση αυτού του αιθέρα ο άνθρωπος δεν θα ήταν τέτοιος, επειδή δεν θα μπορούσε να σκέπτεται και θα είχε μόνο έναν ζωικό ψυχισμό που θα ερχόταν από το πιο ευγενές μέρος του 4ου αιθέρα.

2ος αιθέρας

Έχει την μορφή του φυσικού σώματος, αλλά με λίγο μεγαλύτερο μέγεθος και γι αυτό τον λόγο εξέχει από το ίδιο λίγα χιλιοστά. Είναι αυτό που οι ενορατικοί ονομάζουν διπλό αιθερικό. Ο 2ος αιθέρας διαπερνάει το σώμα, προεξέχει μερικά εκατοστά και η εσωτερική του οργάνωση επηρεάζει την μορφή που αντανακλώμενη στην πυκνή ύλη, γίνεται ορατή όταν οργανώνει σαν ηλεκτρομαγνητικό δίχτυ τα κύτταρα. Για τον λόγο αυτό είναι ο αιθέρας που επηρεάζεται πιο πολύ από τα ναρκωτικά. Aν αυτός ο αιθέρας πληγώνεται διαλύονται τα ζωτικά δεσμά και μπορεί να παρατηρηθούν σπασίματα. Επίσης στην περίπτωση μιας φυσικής πληγής σχίζεται ταυτόχρονα ο 2ος αιθέρας.

1ος αιθέρας

Αν διασπάσουμε ένα φυσικό σωματίδιο, για παράδειγμα ένα πρωτόνιο, θα έχουμε τρία κουάρκ, που είναι μια μορφή του Ατόμου-Τύπου του αιθερο-φυσικού πεδίου και αποτελεί το πρώτο ή ανώτερο θεμελιώδες υποεπίπεδό του, το οποίο ονομάζεται στον εσωτερισμό 1ος Αιθέρας ή Ατμικό.

Είναι σαν μια κουκούλα που σκεπάζει τα ανώτερα μέρη του σώματος, μέχρι την διαφραγματική γραμμή. Το χρώμα του είναι φωτεινό λευκό με γαλαζωπούς φωσφορισμούς, εξαιτίας της συσχετισμένης με την Κουνταλίνι φύσης του.

Έχει παρατηρηθεί ότι στην περίπτωση διαρκούς ασθένειας στην οποία ο άρρωστος μένει πολύ καιρό ξαπλωμένος σε οριζόντια θέση, αυτή η ασπίδα μεταφέρεται σιγά σιγά και καλύπτει το μέρος που κανονικά κατευθύνεται προς τα πάνω. Σε κανονική κατάσταση από την ζώνη του κεφαλιού ξεκινάει μια μικρή κωνική στήλη, ελαστική και ακολουθεί τις κινήσεις του φυσικού σώματος.

Η λειτουργία του είναι να προστατεύει την αιθεροφυσική οργάνωση εναντίον των κοσμικών ακτινοβολιών κάθετης ακτίνας. Η κουνταλίνι φύση του και η σχέση του με το αιθεροφυσικό άτμα υπόσωμα του δίνουν μια ενέργεια υπερταχέως τύπου και μετατρέπεται σε μια πολύ αποτελεσματική και ισχυρή ασπίδα ή ενεργητική καμπάνα προστασίας. Μια βλάβη σε αυτόν τον αιθέρα θα επηρέαζε τα ευγενέστερα μέρη του Νευρικού συστήματος. Οι ραδιενεργείς ουσίες τον επηρεάζουν.

Τα περισσότερα στοιχεία που αναφέρονται παρακάτω για τους αιθέρες παρόλο που αναφέρονται στο διπλό αιθερικό θα μπορούσαμε να πούμε ότι δεν αφορούν μόνο τον 2ο αιθέρα αλλά και τους τέσσερις σαν μια συνολική αδιαχώριστη προς το παρόν λειτουργία.

Διπλό αιθερικό και φυσικό σώμα

Το διπλό αιθερικό εκφράζει την δομή και την ουσία του λεπτότερου τμήματος του φυσικού σώματος. Είναι αιθερικό επειδή αποτελείται από αιθέρα και διπλό επειδή είναι ακριβές αντίγραφο του υλικού σώματος. Το διπλό αιθερικό αναφέραμε ότι αποτελείται από τους 4 αιθέρες που διαπερνούν τα στερεά τα υγρά και τα αέρια συστατικά του πυκνού σώματος, περικλείουν κάθε σωματίδιο με αιθερικό περίβλημα και αναπαριστάνουν ένα τέλειο αντίγραφο της φυσικής μορφής.

Είναι αόρατο στα φυσικά μάτια, όπως είναι το ηλεκτρικό ρεύμα για παράδειγμα, ωστόσο είναι εντελώς ορατό στο εξασκημένο μάτι, έχει χρώμα βιολετί γκρι και είναι τραχύ ή λεπτεπίλεπτο, ανάλογα με το σώμα. Η μηχανή Κίρλιαν φωτογραφίζει αυτές τις αιθερικές ενέργειες, δείχνοντας ένα λαμπερό φωτοστέφανο ακτινοβολίας. Όχι μόνο ο άνθρωπος, αλλά και όλα τα αντικείμενα εφόσον έχουν μορφή διαθέτουν τέτοια ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία.

Οι αιθέρες αυτοί ή Φοχατικές ενέργειες διοχετεύονται στο ανθρώπινο σώμα ακολουθώντας γραμμές δύναμης που σχηματίζουν ένα περίπλοκο δίχτυ καλωδιώσεων. Η μέθοδος του βελονισμού ενεργεί πάνω σε αυτές τις γραμμές δύναμης που ονομάζονται μεσημβρινοί για να αποκαταστήσει την χαμένη ισορροπία στον οργανισμό. Οι περισσότερες ασθένειες έχουν αιτία σε κάποια ζημιά ή κατάρρευση σε κάποιο τομέα αυτού του ενεργειακού διχτύου που είναι υπεύθυνο για την λειτουργία κάποιου οργανικού συστήματος. Αυτές οι ενεργειακές καλωδιώσεις ονομάζονται Νάντι.

Το φυσικό σώμα και το διπλό αιθερικό λειτουργούν στο φυσικό επίπεδο, αποτελούνται από φυσική ύλη, διαρκούν όσο η φυσική ζωή, αποβάλλονται με τον θάνατο και διαλύονται μαζί στον φυσικό κόσμο. Η αιθερική ύλη αν και αόρατη στην κανονική όραση ανήκει στο φυσικό επίπεδο και γι αυτό επηρεάζεται από τις επιπτώσεις του κρύου ή της ζέστης ή εκείνες που προκαλούνται από ισχυρά οξέα.

Όσο παραμένουμε στον υλικό κόσμο, χρησιμοποιούμε την μια ή την άλλη ή και τις δύο μορφές μαζί. Η ύλη τους ανήκει στο φυσικό πεδίο και δεν μπορούν να το ξεπεράσουν. Το αιθερικό διπλό διαθέτει ύλη λεπτότερη από εκείνη που αντιλαμβάνονται οι 5 αισθήσεις μας. Η ύλη αυτή ανήκει στο υλικό επίπεδο, στο οποίο περιορίζεται και η λειτουργία του. Είναι μια κατάσταση ύλης πέρα από τα στερεά, υγρά και αέρια που συνθέτουν τις 3 διαστάσεις του φυσικού πεδίου.

Η συνείδηση που λειτουργεί μέσα τους δεσμεύεται από τους φυσικούς περιορισμούς και τους νόμους του χωρόχρονου. Αν και αποτελούν ξεχωριστές αρχές σπάνια διαχωρίζονται μεταξύ τους στην επίγεια ζωή και ο διαχωρισμός αποτελεί σημάδι ασθένειας ή ανισόρροπης κατασκευής.

Το αιθερικό διπλό σαν ακριβές αντίγραφο του φυσικού σώματος διακρίνεται από αυτό, αλλά δεν μπορεί να απομακρυνθεί.

Ο διαχωρισμός του αιθερικού από το φυσικό

Στους φυσιολογικούς υγιείς ανθρώπους ο διαχωρισμός φυσικού σώματος και διπλού είναι δύσκολος. Στα διάμεσα (μέντιουμ) το αιθερικό γλιστρά χωρίς μεγάλες δυσκολίες. Πολλές φορές όμως αυτό προκαλεί νευρικές διαταραχές και άγχη. Μόλις αποβάλλεται το διπλό αιθερικό, το διπλό διαιρείται. Δεν μπορεί να διαχωριστεί ολόκληρο από το φυσικό σώμα χωρίς να του προκαλέσει θάνατο, επειδή τα ρευστά της ζωής χρειάζονται την παρουσία του για να κυκλοφορήσουν.

Ο διαχωρισμός του διπλού αιθερικού συνοδεύεται από μείωση της ζωτικότητας του σώματος. Η ενέργεια που φεύγει από το σώμα, αναζωογονεί το αιθερικό. Στο βιβλίο Posthumus Humanity, που έχει μεταφράσει ο πρόεδρος της Θεοσοφικής Εταιρείας Χ. Όλκοτ αναφέρεται : « Όταν προβάλλεται το διπλό από κάποιον εκπαιδευμένο, τότε το φυσικό σώμα μοιάζει ναρκωμένο, ο νους ζαλισμένος και τα μάτια ανέκφραστα. Η καρδιά και οι πνεύμονες αδυνατίζουν και η θερμοκρασία του σώματος πέφτει. Οι ξαφνικοί θόρυβοι είναι επικίνδυνοι σε αυτή την περίπτωση. Αντιδρώντας αυτόματα το διπλό εφελκύεται πίσω στο σώμα, η καρδιά πάλλεται σπασμωδικά και μπορεί ακόμη να επέλθει και θάνατος».

Όσο πιο ευδιάκριτο και υλικό εμφανίζεται το διπλό, τόσο πιο κουρασμένο και αδύναμο νοιώθει το άτομο. Αντίθετα μόλις το αιθερικό αδυνατίζει το σώμα φαίνεται ενδυναμωμένο.

H ανεπανόρθωτη απώλεια ζωτικότητας, εξηγεί την εξάντληση των μέντιουμ μετά από μια συνεδρία και το γιατί πολλά μέντιουμ καταλήγουν να γίνουν αλκοολικοί, καταφεύγοντας σε διεγερτικά για να ικανοποιήσουν την έντονη ανάγκη για ένα στήριγμα, που να καλύψει την ξαφνική απώλεια δυνάμεων.

Όταν διαχωρίζεται ο ενορατικός μπορεί να το αντιληφθεί σαν ακριβές αντίγραφο του σώματος που ενώνεται μαζί του με ένα λεπτό λώρο. Ο αιθερικός αυτός λώρος ονομάστηκε ασημένια χορδή και καταλήγει στο ηλιακό πλέγμα του ανθρώπου. Μπορεί να αποχωριστεί από το σώμα, αλλά δεν μπορεί να πάει μακριά, παραμένοντας συνδεδεμένο με αυτό με ένα κορδόνι αιθερικής ύλης.

Ο δεσμός ανάμεσα στο πυκνό (φυσικό) σώμα και στο διπλό αιθερικό είναι τόσο στενός, που ένας τραυματισμός στο διπλό αιθερικό μεταφράζεται σε τραυματισμό του φυσικού σώματος. Αυτό είναι ένα παράδειγμα του φαινομένου που είναι γνωστό με το όνομα «ανάκλαση». Όταν τσιμπούσαν το σώμα του βαθιά υπνωτισμένου μέντιουμ με ένα αιχμηρό αντικείμενο, ή άγγιζαν την μύτη του με κάποια μυρωδιά, το μέντιουμ δεν αισθανόταν την μυρωδιά ούτε τον πόνο. Όταν αυτό γινόταν στο αιθερικό σώμα του μέντιουμ τότε εκδηλωνόταν στο σαρκικό σώμα ο πόνος ή η μυρωδιά. Έτσι με πειράματα αποδείχθηκε ότι τα αισθητήρια του μέντιουμ ανήκαν στο αιθερικό και όχι στο φυσικό σώμα. Το ίδιο και η κινητικότητα. Ωστόσο η ανάκλαση συμβαίνει μόνο αν έχουμε μια τέλεια υλοποίηση όπου η υλοποιημένη μορφή είναι και ορατή και απτή καμία ανάκλαση δεν παρουσιάζεται όταν η μορφή είναι μόνο απτή και όχι ορατή, ή μόνο ορατή και όχι απτή. Βέβαια τα παραπάνω συμβαίνουν στην περίπτωση κατά την οποία για την δημιουργία μιας υλοποιημένης μορφής χρησιμοποιείται η ύλη του διπλού αιθερικού. Όταν η υλοποίηση γίνεται με την χρήση του αιθέρα του περιβάλλοντος, ένα τραύμα στην μορφή αυτή δεν μπορεί να έχει αντίκτυπο στο φυσικό σώμα.

Υπάρχουν περιπτώσεις που έχουν παρατηρηθεί και σχολιαστεί όπου το διπλό ενώ βγαίνει από την αριστερή πλευρά , το φυσικό σώμα μπορεί να συρρικνώνεται αισθητά.

Ο Θάνατος

Κατά τον θάνατο το νήμα ή μαγνητικό κορδόνι σπάει και αποτραβιέται οριστικά. Για το διπλό αιθερικό ο θάνατος, όπως και για το φυσικό είναι η διάσπαση των φυσικών τμημάτων του, η διάσπαση των μορίων του. Την στιγμή του θανάτου, το διπλό αιθερικό είναι ακόμη συνδεδεμένο με το πάνω μέρος του σώματος μέσα από τον αιθερικό λώρο. Αυτός ο λώρος την ώρα που ο άνθρωπος πεθαίνει σταδιακά αρχίζει να εξασθενεί και κόβεται. Εκεί ο θάνατος έχει έρθει. Μέχρι να κοπεί ο λώρος περνάει ζωικό ρεύμα στο σώμα και υπάρχει περίπτωση ο νεκρός να επανέλθει. Σε περιπτώσεις νεκροφάνειας ο λώρος δεν έχει κοπεί.

Μετά τον θάνατο το διπλό αποσύρεται σαν βιολετί νέφος ή μορφή, η οποία υψώνεται πάνω από τον νεκρό πριν αποκοπεί η λεπτή χορδή.

Καθώς σταδιακά συμπυκνώνεται παρουσιάζει μια μορφή η οποία αναπαράγει την μορφή του πεθαμένου με ακρίβεια. Επειδή αποτελείται από φυσική ύλη παραμένει στο περιβάλλον του νεκρού και είναι το «περίβλημα», το «στοιχειό», ή «φάντασμα» που βλέπουν μερικές φορές την στιγμή του θανάτου, όσοι βρίσκονται εκεί. Φυσικά είναι ελάχιστα συνειδητό και ανίκανο να μιλήσει ή να κάνει κάτι άλλο, απλώς εκδηλώνεται.

Διαχωρίζεται αργά από το υλικό αντίστοιχο και τα απομεινάρια του γίνονται ορατά από τους ευαίσθητους σαν βιολετί φώτα που πετάνε πάνω από τάφους, κοιμητήρια, και περίβολους εκκλησιών. Για τον λόγο αυτό είναι καλύτερη η καύση των πτωμάτων, επειδή η φωτιά διασκορπίζει σε λίγες μόνο ώρες τα μόρια που θα απελευθερώνονταν με την αργή διαδικασία της αποσύνθεσης και επαναφέρει την στερεά και αιθερική ύλη στα αντίστοιχα τους πεδία, έτοιμα να χρησιμοποιηθούν για την δόμηση νέων μορφών.

Διπλό και πνευματισμός

Το διπλό αιθερικό παίζει μεγάλο ρόλο στα πνευματιστικά φαινόμενα. Ο ενορατικός μπορεί να το δει να γλιστρά από την αριστερή και μερικές φορές και από την δεξιά πλευρά του διάμεσου να πλάθεται εύκολα σε διάφορα σχήματα από το περιεχόμενο των σκέψεων των παρισταμένων και να παίρνει δύναμη και ζωτικότητα, ενώ το διάμεσο πέφτει σε βαθιά έκσταση.

Η Ε. Π. Μπλαβάτσκυ είπε επίσης πως όταν κάποτε παρακολουθούσε μια αξιόλογη σειρά πνευματιστικών φαινομένων διαμόρφωσε το «πνεύμα» που εμφανίστηκε ανάλογα με τις προσδοκίες των γνωστών της που έπαιρναν μέρος. Ο καθένας έβλεπε αυτό που είχε πλάσει με την θέληση της από το διπλό αιθερικό του διάμεσου.

Συμβαίνει άνθρωποι στους οποίους έχει ακρωτηριαστεί ένα μέλος να παραπονούνται πως αισθάνονται πόνο στο μέλος που λείπει. Αυτό επειδή το αιθερικό μέρος του μέλους δεν αφαιρέθηκε μαζί με το φυσικό. Ένας ενορατικός μπορεί να επιβεβαιώσει πως αυτό παραμένει ορατό στην θέση του γι αυτό με ειδικά ερεθίσματα μπορούν να παραχθούν στο μέλος αυτό αισθήσεις που μεταδίδονται στην συνείδηση.

Αντικείμενα που μετακινούνται συχνά χωρίς ορατή επαφή, οφείλονται στην δράση του διπλού αιθερικού. Είναι κάτι απλό. Το άπλωμα του αιθερικού χεριού δεν διαφέρει από το άπλωμα του φυσικού χεριού. Ορισμένοι δημιουργούν ασυνείδητα φαινόμενα όπως άσκοπα αναποδογυρίσματα αντικειμένων, θορύβους κλπ. Επειδή δεν ελέγχουν το διπλό αιθερικό τους και αυτό περιφέρεται άσκοπα σαν μωρό που προσπαθεί να βαδίσει. Το αιθερικό, όπως και το φυσικό σώμα, κατέχει υποτυπώδη συνείδηση.

Η ύλη του αιθερικού σώματος αποβάλλεται ασταμάτητα από το φυσικό σώμα μέσα από τους πόρους, όπως συμβαίνει και με την αέρια ύλη. Οι άνθρωποι που βρίσκονται κοντά ο ένας στον άλλο εκτείνονται στην πιθανότητα να απορροφήσουν ο ένας τις αιθερικές εκκρίσεις του άλλου.

Η αιθερική ύλη ακτινοβολεί με μεγαλύτερη δύναμη από τις κορυφές των άκρων. Για αυτό έχει μεγάλη σημασία να διατηρούμε καθαρά αυτά τα σημεία του σώματος . Ένας άνθρωπος που έχει βρώμικα νύχια εκπέμπει συνεχώς στον αιθερικό κόσμο μια ανθυγιεινή επιρροή.

Η ποιότητα του φυσικού σώματος και του διπλού αιθερικού αλληλοεξαρτώνται. Εκείνος που συνειδητά εκλεπτύνει το φυσικό του σώμα χωρίς προσπάθεια αυτό έχει ανταπόκριση και στο αιθερικό. Μέσω του διπλού αιθερικού η πρανική ενέργεια διαπερνά τα νεύρα του σώματος και τα καθιστά φορείς κινητήριας δύναμης και ευαισθησίας στις εξωτερικές καταστάσεις. Το διπλό αιθερικό λειτουργεί σαν φυσικό διάμεσο αυτής της ενέργειας και γι αυτό αναφέρεται πολλές φορές σαν φορέας του πράνα.

Το διπλό αιθερικό είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο στα πτητικά συστατικά του οινοπνεύματος.

Η γέννηση του ανθρώπου και οι Αιθέρες

Το διπλό αιθερικό, -όπως αναφέρει ο Πάουελ-, «σχηματίζεται πρόωρα, για το Εγώ που θα πρέπει να το καταλάβει, από ένα στοιχειακό το οποίο αποτελείται από την κοινή σκεπτομορφή των τεσσάρων «Ντεβαράτζα». Καθένας από αυτούς κυβερνά ένα από τα τέσσερα αιθερικά υποεπίπεδα της φυσικής ύλης, δηλ. τέσσερα είδη στοιχειακών που το καθένα κυβερνά έναν από τους 4 αιθέρες. Η πρώτη φροντίδα αυτού του κατασκευαστή στοιχειακού είναι να σχηματίσει το αιθερικό καλούπι μέσα στο οποίο πρέπει να μπουν τα φυσικά μόρια του νέου σώματος του παιδιού».

«Η μορφή και το χρώμα του στοιχειακού ποικίλλουν ανάλογα με την περίπτωση. Εκφράζουν ακριβώς τη μορφή και τις διαστάσεις του σώματος που πρέπει να κατασκευαστεί. Στην αρχή οι ενορατικοί βλέποντας αυτή τη μικρή κούκλα, πρώτα γύρω και κατόπιν μέσα στο σώμα της μητέρας, την πέρασαν, από λάθος, για την ψυχή του παιδιού, αλλά στην πραγματικότητα, δεν είναι παρά το μοντέλο του φυσικού σώματος.

Από τη στιγμή που το έμβρυο, έχοντας γεμίσει εντελώς το καλούπι, κοντεύει να γεννηθεί, αρχίζει η ανάπτυξη μιας νέας μορφής, η οποία παρουσιάζει τις διαστάσεις και τα χαρακτηριστικά που το σώμα θα πρέπει να έχει τη στιγμή που το στοιχειακό θα το αφήσει, αφού ολοκληρώσει το έργο του. Μετά την αποχώρηση του στοιχειακού, όλη η περαιτέρω ανάπτυξη του σώματος βρίσκεται κάτω από τον έλεγχο του ίδιου του Εγώ.

Και μετά τη γέννηση, το στοιχειακό χρησιμοποιεί τον εαυτό του σαν καλούπι. Τα χρώματά του αποδίδουν σε μεγάλο βαθμό τις ιδιότητες που θα έχει το υπό κατασκευή σώμα. Η μορφή του επίσης είναι σε γενικές γραμμές εκείνη που προορίζεται για το σώμα. Αφού ολοκληρώσει το έργο του, η ενέργεια που διατηρούσε τη συνοχή των μορίων εξαντλείται, οπότε το στοιχειακό διαλύεται.

Επειδή από την αρχή το στοιχειακό έχει επιφορτιστεί με το έργο της κατασκευής του σώματος, μόνο αργότερα το Εγώ αποκτά σχέση με την μελλοντική του κατοικία, δηλαδή κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης, λίγο πριν από τη φυσική γέννηση.

Με λίγα λόγια το αιθερικό σώμα είναι ο καμβάς που πάνω του πλέκεται και επιδιορθώνεται το σάρκινο σώμα. Από την γέννηση μέχρι τον γήινο θάνατο το αιθερικό σώμα είναι πάντοτε ο αρχιτέκτονας που οικοδομεί, συντηρεί και επισκευάζει το σάρκινο σώμα.

Η αιθερική ύλη για το σώμα του παιδιού αντλείται από το σώμα της μητέρας. Είναι, σημαντικό εκείνη να αφομοιώνει μόνο αγνά στοιχεία. Εκτός από την περίπτωση που το στοιχειακό έχει επιφορτιστεί με την ειδική ανάπτυξη των εξωτερικών χαρακτηριστικών, με βάση της καρμικές προδιαγραφές, όπως εξαιρετική ομορφιά ή το αντίθετο, το βασικό ρόλο θα τον παίξουν οι σκέψεις της μητέρας και οι σκεπτομορφές που κινούνται γύρω.

Το νέο αστρικό σώμα σύντομα έρχεται σε σχέση με το διπλό αιθερικό και ασκεί μεγάλη επιρροή στη διαμόρφωσή του. Με τη δική του μεσολάβηση, το νοητικό επιδρά στο νευρικό σύστημα.

Αιθερική προστασία

Ορισμένα πρόσωπα χωρίς ζωτικότητα έχουν συνήθως χωρίς αν το αντιλαμβάνονται την ιδιότητα να αφαιρούν από τους γύρω τους τα αποθέματα του πράνα. Βέβαια δεν θα υπήρχε πρόβλημα αν αυτά τα πρόσωπα, -που μοιάζουν με «βαμπίρ»,- αρκούνταν στο να απορροφούν τα αχρησιμοποίητα αιθερικά σωματίδια, τα οποία αποβάλλονται από το σώμα επειδή περισσεύουν. Αλλά η λαιμαργία με την οποία απορροφούν είναι συχνά τόσο μεγάλη, που η κυκλοφορία του πράνα του θύματος επιταχύνεται. Έτσι ένα αχόρταγο «βαμπίρ» μπορεί σε λίγα λεπτά να εξαντλήσει εντελώς το θύμα του ενεργειακά.

Το «βαμπίρ» δεν εκμεταλλεύεται αρκετά τη ζωτικότητα που αφαιρεί από τους άλλους, διότι η φυσική του κατάσταση το κάνει να τη διασκορπίζει πριν ακόμα την αφομοιώσει. Ένα τέτοιο πρόσωπο έχει ανάγκη από μεσμερική θεραπεία, ώστε να του χορηγηθεί ποσότητα πράνα εξαιρετικά περιορισμένη, μέχρι το αιθερικό του διπλό να ξαναποκτήσει την ελαστικότητά του και να σταματήσει να αφαιρεί πράνα από άλλους και να το σπαταλά.

Οι απώλειες ζωτικότητας γίνονται από τους πόρους όλου του σώματος και όχι μιας μόνο περιοχής.

Υπάρχουν και άλλες μη ομαλές περιπτώσεις όπου μια ξένη οντότητα μπορεί να προσπαθήσει να καταλάβει το φυσικό σώμα άλλων.

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, η δημιουργία ενός αιθερικού αβγού μπορεί να χρησιμοποιηθεί με επιτυχία για προστασία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι ένα αιθερικό αβγό με τον ίδιο τρόπο που δεν επιτρέπει την είσοδο, δεν επιτρέπει και την έξοδο, και κατά συνέπεια οι αιθερικές εκροές του ίδιου προσώπου, μερικές από τις οποίες είναι τοξικές, παραμένουν κλεισμένες μέσα στο αβγό αυτό.

Ο σχηματισμός του αβγού γίνεται με προσπάθεια της θέλησης και της φαντασίας. Μπορεί να γίνει με δύο τρόπους: ή συμπυκνώνοντας την περιφέρεια της αιθερικής αύρας που αναπαράγει τη μορφή του σώματος, ή συνθέτοντας ένα οβάλ κέλυφος από αιθερική ύλη που την παίρνουμε από το περιβάλλον. Η δεύτερη μέθοδος είναι προτιμότερη, επειδή απαιτεί μια πολύ πιο έντονη προσπάθεια της θέλησης και μια πιο τέλεια γνώση του τρόπου με τον οποίο η θέληση μπορεί να μορφοποιήσει τη φυσική ύλη. Οι μελετητές που επιθυμούν να προστατεύσουν τα φυσικά σώματά τους, κατά τη διάρκεια του ύπνου, με τη χρήση αιθερικού αβγού, πρέπει να φροντίσουν να το σχηματίσουν με αιθερική ύλη και όχι με αστρική.

Ακαϊα

Παρόμοια περιτυλίγματα μπορούν να προστατέψουν από τη φωτιά. Αλλά για να επιτευχθεί αυτό χρειάζονται πληρέστερες γνώσεις πρακτικής μαγείας. Αυτά τα περιβλήματα αιθερικής ύλης μπορούν να καταστήσουν το σώμα απολύτως απροσπέλαστο από τη θερμότητα, μπορούν να τοποθετηθούν στα χέρια ή στα πόδια, ή και στις καυτές πέτρες ή στα άλλα υλικά που χρησιμοποιούνται στις τελετές που διεξάγονται ακόμα σε ορισμένα μέρη του κόσμου και στις οποίες συνηθίζεται το περπάτημα στη φωτιά.

Το βάδισμα πάνω σε αναμμένα κάρβουνα από αρχαιοτάτων χρόνων διατηρείται σαν θρησκευτική τελετή. Ο Στράβωνας αναφέρει τις ιέρειες της Αρτέμιδος στην Καππαδοκία οι οποίες περπατούσαν πάνω σε αναμμένα κάρβουνα.

Οι αναστενάρηδες όπως τα μέντιουμ παρεμβάλλουν ένα μέρος του αιθερικού σώματος μεταξύ της φωτιάς και του εκτιθέμενου σε αυτήν μέρους του σάρκινου φορέα (δηλ. το πέλμα ) αιθερική ύλη. Η αιθερική ύλη είναι άκαυστη γιατί δεν έχει κανένα από τα συστατικά της φωτιάς, (ιδίως οξυγόνο και άνθρακα). Πολλοί μάλιστα χώνουν το κεφάλι τους μέσα στις φλόγες κουνώντας το και δεν παθαίνουν τίποτα σαν να βρίσκονται όχι μέσα στην φωτιά αλλά στο νερό. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να μεταφέρουν την ακαϊα και σε άλλους δηλ. με την δική τους αιθερική ύλη προστατεύουν το εκτεθειμένο στην φωτιά σώμα του άλλου.

Αιθερική όραση

Με πλήρη την κατοχή της αιθερικής όρασης είναι δυνατόν να δει κανείς μέσα από τη φυσική ύλη. Ένας τοίχος από τούβλα, για παράδειγμα, δεν φαίνεται πυκνότερος από μια ελαφριά ομίχλη. Μπορεί να φανεί το περιεχόμενο ενός κλειστού κουτιού ή να διαβαστεί ένα σφραγισμένο γράμμα. Με κάποια εξάσκηση μπορεί να διαβαστεί και ένα κλειστό βιβλίο.

Η γη είναι, ως ένα σημείο, διαφανής για την αιθερική όραση. Το βλέμμα μπορεί να την διαπεράσει σε βάθος, όπως το καθαρό νερό. Ένα ζώο που σκάβει ένα τούνελ κάτω από το έδαφος, μια φλέβα κάρβουνου, ένας μεταλλικός σωλήνας μπορούν να είναι ορατά, αρκεί να μην είναι πολύ μακριά από την επιφάνεια, και αυτό γιατί η φυσική ύλη δεν είναι εντελώς διαφανής.

Τα σώματα των ανθρώπων και των ζώων μοιάζουν διάφανα. Η δράση των εσωτερικών οργάνων διακρίνεται καθαρά και, μέσα σε κάποια όρια, μπορεί να γίνει και η διάγνωση ασθενειών.

Η αιθερική όραση καθιστά ορατές πολυάριθμες οντότητες, όπως εκείνες που ανήκουν στις κατώτερες τάξεις των πνευμάτων της φύσης, που έχουν αιθερικά σώματα. Ανήκουν σε αυτή την κατηγορία σχεδόν όλες οι νεράιδες, τα στοιχειά και τα «brownies», που είναι αντικείμενο των θρύλων των υψιπέδων της Σκοτίας, της Ιρλανδίας και άλλων χωρών.

Η αιθερική όραση καθιστά ορατά πολλά νέα χρώματα, τελείως διαφορετικά από εκείνα του ηλιακού φάσματος που εμείς γνωρίζουμε και, κατά συνέπεια, είναι αδύνατον να περιγραφούν από την ορολογία που διαθέτουμε. Σε ορισμένες περιπτώσεις αυτά τα άλλα χρώματα είναι τόσο καλά συνδυασμένα με τα γνωστά μας, ώστε δύο επιφάνειες που φαίνονται ίδιες στην κανονική όραση, φαίνονται διαφορετικές στην αιθερική.

Ο μεσμερισμός

Το όνομα έχει τη ρίζα της στο όνομα του Federico Mesmer (1734-1815), Βιεννέζου γιατρού, που κατά το τέλος του 18ου αιώνα αντελήφθη ότι μπορούσε να θεραπεύει τους ασθενείς με κάποιες επιρροές που ξεκινούσαν από το χέρι και που αυτός ονόμασε «ζωικό μαγνητισμό». Ο μεσμερισμός βασίζεται στην ουσία στο γεγονός ότι ο θεραπευτής αποβάλλει προς τα έξω ή σπρώχνει προς τα πίσω το μαγνητισμό ή ζωτικό ρευστό του ασθενή και το αντικαθιστά με το δικό του ρευστό. Αποτέλεσμα, ο ασθενής να χάνει κάθε αίσθηση της περιοχής του σώματος από την οποία απεβλήθη το προσωπικό του ρευστό.

Εάν αφαιρεθεί η αιθερική ύλη, διακόπτεται ο δεσμός ανάμεσα στο πυκνό φυσικό σώμα και στο αστρικό σώμα, και κατά συνέπεια δεν μπορεί να υπάρχει καμιά συνειδητή αίσθηση πια.

Η απόσυρση του ζωτικού ρευστού δεν ασκεί καμιά επίδραση στην κυκλοφορία του αίματος, οπότε η περιοχή διατηρεί την κανονική της θερμοκρασία.

Είναι λοιπόν δυνατόν να αποβάλλουμε από έναν ασθενή την αιθερική ύλη, για παράδειγμα από το χέρι ή το πόδι, οπότε έχουμε την πλήρη αναισθησία του άκρου. Επειδή η μεσμερική δράση είναι εντελώς τοπική, ο ασθενής διατηρεί τη συνήθη εγκεφαλική συνειδητότητα. Πραγματοποιείται μια τοπική αναισθησία του μέλους και τίποτε άλλο. Με τέτοια μεσμερική αναισθησία μπορούν να πραγματοποιηθούν εγχειρήσεις μικρότερης ή μεγαλύτερης σημασίας.

Η μεσμερική αγωγή μπορεί να προχωρήσει πιο πέρα, μέχρι που να αποβάλει από τον εγκέφαλο το μαγνητικό ρευστό του υποκειμένου, αντικαθιστώντας το με αυτό του θεραπευτή. Στην περίπτωση αυτή το υποκείμενο χάνει εντελώς τον έλεγχο του σώματος, που περνά στον θεραπευτή και αυτός το κάνει να λειτουργεί σύμφωνα με τη θέλησή του.

Μια ενδιαφέρουσα συνέπεια της αντικατάστασης του μαγνητικού ρευστού του υποκειμένου με εκείνο του θεραπευτή, είναι πως ένα ερέθισμα που προκαλείται στον θεραπευτή μπορεί να ανακλαστεί στο υποκείμενο, ή, αντίθετα, ένα ερέθισμα που προκαλείται στο υποκείμενο μπορεί να γίνει αισθητό από τον θεραπευτή.

Ο αιθερικός μηχανισμός του σώματος παρουσιάζει δύο διακριτές υποδιαιρέσεις, η μία ασυνείδητη, που συνδέεται με το αυτόνομο νευρικό σύστημα, και η άλλη συνειδητή ή ηθελημένη, που συνδέεται με το εγκεφαλονωτιαίο. Είναι δυνατόν να μαγνητιστεί το τελευταίο, αλλά όχι το πρώτο. Γι' αυτό ένας μαγνητιστής, γενικά, δεν μπορεί να επηρεάσει σε έναν ασθενή τις κανονικές ζωτικές λειτουργίες, όπως η αναπνοή ή η κυκλοφορία του αίματος.

Βρίσκουμε ένα ενδιαφέρον παράδειγμα μεσμερικής θεραπείας στη βουδιστική τελετουργία που λέγεται Παρίτα ή Πίριτ (κατά γράμμα, «ευλογία»): οι μοναχοί, κρατούν ανάμεσα στα χέρια ένα σχοινί, όπως εκείνο που χρησιμοποιείται για το στέγνωμα των ασπρορούχων, από το οποίο φεύγουν μικρότερα κορδονάκια, τα οποία καταλήγουν σε ένα δοχείο με νερό. Ομάδες μοναχών απαγγέλλουν ιερά κείμενα χωρίς διακοπή, για αρκετές ημέρες, έχοντας ξεκάθαρη μέσα στο μυαλό τους την πρόθεση να ευλογήσουν. Το νερό μαγνητίζεται ισχυρά με τον τρόπο αυτό και στη συνέχεια διανέμεται στο πλήθος ή στον άρρωστο που κρατά ένα νήμα που συνδέεται με το σχοινί.

Επίσης είναι δυνατόν να μαγνητίσουμε τα φυτά και να κεντρίσουμε την ανάπτυξή τους. Ορισμένοι άνθρωποι έχουν «χέρι που πιάνει» στην καλλιέργεια των φυτών, των λουλουδιών. Η πιο κοινή αιτία αυτών των φαινομένων δίδεται από τη σύσταση του αιθερικού σώματος και των άλλων σωμάτων, και ακόμα από την οικειότητα του ανθρώπου με τα στοιχειακά. Τα πλησιέστερα σε αυτόν είναι εκείνα που το στοιχείο τους κυριαρχεί στα σώματά του.

Τα πνεύματα της φύσης, διαθέτοντας περιορισμένη αίσθηση ευθύνης και μη έχοντας τη θέληση καλά ανεπτυγμένη, γενικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν τότε με πολλούς τρόπους υπακούοντας στη θέληση του μάγου.

Θεραπευτική

Όλες οι ασθένειες των νεύρων δηλώνουν πάντοτε μια ανισορροπία του διπλού αιθερικού, ανισορροπία που είναι και η αιτία πεπτικών διαταραχών καθώς και αϋπνιών. Οι πονοκέφαλοι συνήθως προκαλούνται από ένα είδος συμφόρησης του αίματος ή του ζωτικού υγρού, που καμιά φορά αποκαλείται μαγνητισμός. Ένα ισχυρό ρεύμα, από το θεραπευτή προς το κεφάλι αυτού που υποφέρει, μπορεί να απομακρύνει το υλικό που προκαλεί τη συμφόρηση, εξαφανίζοντας τον πόνο.

Η μέθοδος μπορεί να τελειοποιηθεί αν σχηματίζαμε μια νοητή εικόνα του οργάνου που είναι άρρωστο και φανταζόμαστε πως είναι υγιές: Αυτό προϋποθέτει τη γνώση κάποιων στοιχείων ανατομίας και ψυχολογίας. Η δράση της σκέψης διαμορφώνει την αιθερική ύλη στο επιθυμητό σχήμα, βοηθώντας έτσι τη φύση να σχηματίσει νέους ιστούς πολύ γρηγορότερα από όσο θα το έκανε υπό κανονικές συνθήκες.

Μια μέθοδος ακόμα πιο αποτελεσματική συνίσταται στη δημιουργία του οργάνου με νοητική ύλη, περιτυλίγοντάς το κατόπιν με αστρική. Το μοντέλο στη συνέχεια γίνεται πυκνότερο με αιθερική ύλη και τέλος γεμίζει με αέρια, υγρά και στερεά στοιχεία, χρησιμοποιώντας τα υλικά που είναι διαθέσιμα μέσα στο σώμα και παίρνοντας από έξω εκείνα που λείπουν.

Ορισμένες μορφές τρέλας οφείλονται σε ελαττώματα του αιθερικού εγκεφάλου.