H εικονική μας εκτέλεση

Η εικονική εκτέλεση είναι μία από τις πλέον ψυχοφθόρες μεθόδους βασανιστηρίων. Χρησιμοποιείται από στρατούς, αστυνομίες, μυστικές υπηρεσίες και εγκληματικές οργανώσεις προκειμένου να σπάσουν τον τσαμπουκά του ομήρου με στόχο την τρομοκράτησή του και τον ψυχικό εξαναγκασμό του. Για να "σπάσει" ψυχικά. Για να λυγίσει και να παραδοθεί στις ορέξεις τους, για να υπακούσει. Δεν χρησιμοποιούν αυτή τη μέθοδο απ' την αρχή.

Στην αρχή χρησιμοποιούν πιο.. ορθόδοξες μεθόδους, όπως η τυπική ανάκριση με λίγο ξύλο και πολύ εκβιασμό. Αλλά αν δεν καταλαβαίνει με το... "καλό" ο όμηρος πως πρέπει να υπακούσει, τότε θα καταλάβει με το κακό.

Φανταστείτε να σας έχουν συλλάβει, να σας τοποθετούν όρθιο μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα (συχνά έχοντας δέσει με μαντήλι τα μάτια σας), να δίνουν το παράγγελμα "άρξατε πυρ" και να πυροβολήσουν στοχεύοντάς σας. Να ακούτε αυτό το "μπαμ" των όπλων... Τα πυρά που χρησιμοποιούνται βέβαια είναι άσφαιρα. Αλλά αρκεί η στιγμή αυτή για να περάσει όλη η ζωή σου σαν φιλμ μπροστά από τα μάτια σου σε κλάσματα του δευτερολέπτου, να παγώσει το αίμα σου και να βιώσεις τη φρίκη του θανάτου, αν και είσαι ακόμη ζωντανός!

Σ' αυτή τη φοβερή κι απάνθρωπη δοκιμασία το θύμα υποκύπτει στις περισσότερες των περιπτώσεων.

Στην ουσία στην ίδια δοκιμασία υποβάλλεται ο ελληνικός λαός εδώ και σχεδόν ένα μήνα, αφού βιώνει την εικονική του εκτέλεση από την ευρωπαϊκή και την εγχώρια οικονομικο-πολιτική ελίτ, οι οποίες έχουν σταθεί ως εκτελεστικό απόσπασμα απέναντί μας και πυροδοτούν εικονικά.

Αφού αντισταθήκαμε σθεναρά στις πιέσεις και τους εκβιασμούς της... "ανακρισούλας" εδώ και δύο χρόνια, τώρα επιχειρούν να μας σπάσουν τα νεύρα. Και η αλήθεια είναι ότι το ψιλοκαταφέρνουν.

Διότι ακόμη κι αν δε λυγίσεις τελικά, πάντα κλονίζεται σε κάποιο βαθμό το νευρικό σου σύστημα από αυτήν τη δοκιμασία.

Η εικονική εκτέλεση έχει τη μορφή της άτακτης χρεωκοπίας και της εξαναγκασμένης εθελουσίας εξόδου από την Ευρωζώνη. Πρόκειται για μια μέθοδο βασανιστηρίων από μια αδίστακτη διεθνή οικονομικο-πολιτική Μαφία. Εμείς, ως όμηρος, έχουμε κάποια λίγα όπλα για να αντιπαλέψουμε αυτήν την κατάσταση. Λίγα αλλά αποτελεσματικά και η αποτελεσματικότητά τους αυτή επαφίεται στην ικανότητα χειρισμού των όπλων.

Λοιπόν, ένας ανακρινόμενος τι όπλο έχει;

Μα ότι ξέρει μόνο αυτός κάτι που έχει ανάγκη να μάθει ο ανακριτής. Ότι τον έχει ανάγκη ζωντανό και όχι νεκρό. Αλλιώς, αν δεν τον είχε ανάγκη, θα τον εκτελούσε με συνοπτικές διαδικασίες διότι δε θα τον χρειαζόταν. Για να μην τον εκτελεί εξαρχής και για να μην τον εκτελεί τόσο καιρό, αυτό σημαίνει πως από κάπου ο όμηρος κρατάει την κατάσταση στα χέρια του.

Αν σπάσει και μιλήσει, τότε τα δυο ενδεχόμενα είναι είτε να εκτελεστεί διότι θα πάψει να είναι χρήσιμος είτε να αφεθεί ελεύθερος, όπου θα κινδυνεύει όμως από τους υπολοίπους εκεί έξω. Από αυτούς που ζημίωσε.

Σε κάθε περίπτωση αυτός που "σπάει" είναι χαμένος. Αν πάλι το πάει τελείως στην κόντρα, παραπουλήσει μαγκιά και πειστούν 100% οι ανακριτές του ότι δεν πρόκειται να πάρουν τίποτα από αυτόν, τότε πάλι υπάρχει η περίπτωση να τον εκτελέσουν.

Ο όμηρος έχει ένα δρόμο σωτηρίας.

Να χρησιμοποιεί συνεχώς τον εκβιασμό του για να κερδίζει συνεχώς πράγματα.

Να μη "σπάει", αλλά να δίνει την εντύπωση ότι θα μπορούσε να είναι συνεργάσιμος, αρκεί να του δώσουν αυτό, αυτό κι αυτό. 

Αυτοί θα του δίνουν αρκετά από αυτά που θέλει για να τον έχουν ζωντανό για να τους βοηθήσει. Κι εξάλλου ξέρουν καλά πως αν πεθάνει, τότε θα χαθούν και όλα όσα θέλουν από αυτόν.

Αφού πάρει κάμποσα πράγματα από αυτούς, κάποια στιγμη σίγουρα οι ανακριτές θα γίνουν πιο πιεστικοί και θα αρχίσουν να απελπίζονται ότι αυτός τους δουλεύει ψιλό γαζί και δεν πρόκειται να τους χρησιμεύσει σε τίποτα. 

Και πάνω που θα αρχίσουν να σκέφτονται ότι ήρθε η ώρα να τον ξαποστείλουν, εκεί μάλλον χρειάζεται να κάνει μισό βηματάκι πίσω, να δίνει κάτι για να συνεχίσει να τους "κρατάει".

Να δίνει κάτι το οποίο όμως να ξέρει ότι δεν τους είναι αρκετό, ώστε να συνεχίσουν να τον χρειάζονται. Κάτι λίγο, σαν ένδειξη πιθανής συνεργασιμότητας.

Έχοντας ένα χειροπιαστό -έστω και μικρό- δείγμα από τον όμηρο ότι είναι συνεργάσιμος, αυτοί αναβάλλουν (στο μυαλό και το σχεδιασμό τους) επ' αόριστον την εκτέλεσή του.

Φυσικά δε θα του το πουν, αλλά έχουν πειστεί ότι μπρος στο τίποτα, μπρος στο να χαθούν όλα, καλύτερα να κρατούν ζωντανό αυτό το στραβόξυλο που δύσκολα μιλάει, αλλά μια στο τόσο δίνει κι ενα σημάδι συνεργασίας.

Ο όμηρος όσο είναι βαθιά πεπεισμένος ότι είναι απείρως πιο χρήσιμος στους ανακριτές του ζωντανός παρά νεκρός, τότε δεν έχει τίποτα να φοβάται.

Αρκεί να παίζει καλά το παιχνίδι των εκβιασμών. Αρκεί να τους δείχνει ότι για να δώσει το παραμικρό θα πρέπει οι ίδιοι να του προσφέρουν άνετες συνθήκες διαβιωσης στη φυλακή τους.

Μέχρι να οργανωθεί η μαζική απόδραση από τη φυλακή τους αυτή είναι η καλύτερη λύση. Αν αποδράσουμε μόνοι, θα είναι πιο εύκολο να μας πιάσουν και να 'χουμε χειρότερα. Υπομονή και σε λίγο θα γίνει η μαζική απόδραση και δε θα 'χουν ποιον να πρωτοπιάσουν!

Θα μας κάνουν πολλές εικονικές εκτελέσεις, στο μεταξύ, μπας και λυγίσουμε. Μα η μαζική απόδραση πλέον φαντάζει αναπόφευκτη. Το ποτάμι δε γυρίζει πίσω πια. Και μην ξεχνάμε ότι οι εικονικές εκτελέσεις είναι από τα τελευταία τους όπλα. Άρα τελειώνουν τα όπλα τους, παίζουν τα ρέστα τους. Άρα έχουν "σπάσει" και αυτοί πριν από μας. Γιατί βλέπουν τη μαζική απόδραση να έρχεται.

Ως τότε, φροντίζουμε κι εμείς να μη "σπάσουμε", να γνωρίζουμε ότι μας χρειάζονται ζωντανούς και όχι νεκρούς και να παίζουμε καλά το παιχνίδι των εκβιασμών για να εξασφαλίζουμε ό,τι μπορούμε.

 

[Aναδημοσίευση από toixo-toixo.blogspot.com]

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr