Η ώρα της εκδίκησης ... ή μήπως όχι;

Ο θυμωμένος και ταλαίπωρος λαός περιμένει στη γωνία, έτοιμος να πάρει την εκδίκησή του και να τιμωρήσει όλους αυτούς που πιστεύει ότι έχουν την ευθύνη για τη σημερινή κόλαση που ζούμε. Αυτό, καλώς ή κακώς, είναι το συναίσθημα που σήμερα κυριαρχεί στους πολίτες αυτής της χώρας, όσο πλησιάζει η ώρα της κάλπης, αυτό το κλίμα υπερκαλύπτει κάθε άλλη συζήτηση για την...
προοπτική της πατρίδας μας, μετά τις εκλογές της 6ης Μαίου.

Σήμερα, παρά ποτέ, είναι ανάγκη που γίνεται ιστορία (όπως τραγουδούσε και ο μεγάλος έλληνας Δ. Μητροπάνος) να ισορροπήσουμε τη σκέψη μας ανάμεσα στη λογική και στο θυμικό, να αναλάβουμε, ως λαός και πολίτες, την τεράστια ατομική ευθύνη που μας αναλογεί για το μέλλον της πατρίδας μας. Ευθύνη που δυστυχώς, μετά την μεταπολίτευση, ουδέποτε αναλάβαμε στο βαθμό που έπρεπε, γι’ αυτό γέμισε ο τόπος από «κουλο-κωψο-χέρηδες», γι΄αυτό πάντα έφταιγε κάποιος άλλος, όχι όμως εμείς… Ο διαχωρισμός του λαού, μεταξύ «μνημονιακών» και «αντιμνημονιακών», ως δήθεν ιδεολογική επιλογή που θα κατευθύνει τη ψήφο μας είναι εθνικά επικίνδυνος και αυξάνει τη προφανή σύγχυση που επικρατεί. Αυτοί δε που επιμένουν στο τεχνητό αυτό δίλημμα, αναλαμβάνουν μεγάλο βάρος των αυριανών εξελίξεων… Η μεγαλύτερη σήμερα προσφορά των κομμάτων, που επιδιώκουν τη ψήφο μας στις επερχόμενες εκλογές, θα είναι η δημιουργία ενός προεκλογικού πλαισίου που θα επιτρέψει την καθαρή συζήτηση για την προοπτική της χώρας και θα συμβάλλει στην αποσαφήνιση των επί μέρους θέσεων-προτάσεων που μπορούν να μας βγάλουν γρηγορότερα από το μαρτύριο «της σταγόνας», που ζούμε την τελευταία διετία. Μόνο τότε από «τιμωροί» θα ξαναγίνουμε πολίτες και θα μπορέσουμε να πάρουμε την τύχη της πατρίδας στα χέρια μας.

Η πατρίδα που ξέραμε έχει ήδη τελειώσει… πρέπει να τη χτίσουμε από την αρχή, με καρδιά, ψυχή και λογική. Η Ελλάδα μας θέλει νέο Σύνταγμα και νέους θεσμούς. Για να το καταφέρουμε αυτό πρέπει να τα αλλάξουμε όλα και πρωτίστως πρέπει να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι, πολίτες και πολιτικοί, μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί… Πρέπει να ξεφύγουμε από τον παραδοσιακό τρόπο σκέψης που ευνοούσε την ατομικότητα έναντι της συλλογικότητας, που έβαζε μπροστά το κομματικό από το εθνικό συμφέρον, που δημιουργούσε αντιθέσεις και ψευτοδιλήμματα…, κοινώς να επικρατήσει λογική και εθνική ενότητα. Αν σήμερα δεν ενώσουμε και πολλαπλασιάσουμε τις δυνάμεις μας, αν δεν συγκροτήσουμε εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση, αν δεν ονειρευτούμε και πάψουμε να ελπίζουμε, τότε η πατρίδα θα καεί και εμείς θα ψάχνουμε ακόμη σωτήρες. Αυτό είναι το πραγματικό διακύβευμα των εκλογών. Πώς και ποιος μπορεί να το κάνει αυτό???? Θα αποκτήσει ο τόπος κυβέρνηση ή θα περιέλθει, στο όνομα της τιμωρίας-εκδίκησης, σε βαθύτερη κρίση και περιπέτεια????? Θα αναλάβουμε τις ευθύνες μας ή θα τις φορτώσουμε στο έτσι και αλλιώς ετοιμοθάνατο πολιτικό σύστημα????? Θα διώξουμε αυτούς που έκαναν την πολιτική επάγγελμα, επιλέγοντας πρόσωπα της διπλανής μας πόρτας ή θα αλλάξουμε απλώς τη σειρά επανεκλογής τους???? Θα ζητήσουμε από τους υποψήφιους κυβερνήτες μας να μας παρουσιάσουν συγκεκριμένες ανατρεπτικές προτάσεις και δεσμεύσεις ή ο θυμός μας (δικαιολογημένος πάντα) τους κάνει αόρατους????

Η σημερινή μου πρόταση έχει να κάνει μόνο με το αύριο όχι με το χθές, για το οποίο έχει γίνει σκληρή κριτική και πρέπει να κριθούν όλοι και να αποδοθεί ασφαλώς δικαιοσύνη… κάποιοι δυστυχώς έβαλαν τη χώρα σε περιπέτεια και αυτό ασφαλώς δεν ξεχνιέται. Πρέπει όμως να ξεχάσουμε την πικρία και το θυμό μας, πρέπει να επιλέξουμε ισχυρή κυβέρνηση με πανίσχυρο πρωθυπουργό, πρέπει να εμπιστευτούμε και πάλι ανθρώπους και πολιτικές. Εξάλλου όλοι αυτοί από εμάς προέρχονται και συνεπώς εκφράζουν κάθε φορά το δικό μας τρόπο σκέψης, τη δική μας στάση ζωής…. Δέστε το και αλλιώς, αυτοί που μας έφεραν εδώ, αυτοί οφείλουν να βρούν και τη λύση!!!!, αλλιώς να πάνε σπίτια τους…… Ξέρω τις ενστάσεις (εξάλλου πρώτος εγώ τα έχω χώσει χοντρά), ξέρω την οργή για τις παλινωδίες και τις «κωλοτούμπες», γνωρίζω την έλλειψη εμπιστοσύνη που δημιουργήθηκε από τη διαχείριση της κατάστασης του τελευταίου τετραμήνου, όμως άλλη λύση από τον ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ δεν βλέπω…. Πρέπει να τον εμπιστευτούμε και να τον δεσμεύσουμε, διότι αλλιώς η υπάρχουσα πολιτική κρίση θα γίνει κρίση εθνική….. Να το πώ απλά η ακυβερνησία (διότι μη γελιόμαστε η μη αυτοδυναμία της ΝΔ εκεί οδηγεί) θα δημιουργήσει συνθήκες χάους για τη χώρα και τους πολίτες, διότι ποιος θα συνεργαστεί με ποιόν, με ποιο πρόγραμμα και σχέδιο, όταν όλοι διαφωνούν με όλους????? Τυχόν δε αναγκαστική συγκυβέρνηση των δυο ή και άλλων, θα δημιουργήσει συνθήκες οιονεί εκλογολογίας και θα ανοίξει την όρεξη σε πολλούς «εραστές της ανωμαλίας»……. Ο τόπος πρέπει να κυβερνηθεί με σταθερότητα και ορίζοντα τετραετίας, προκειμένου να βρεί το βηματισμό και την ελπίδα του. Η αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού δεν μπορεί να γίνει σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης, όπως οι σημερινές, ούτε μπορεί να βασιστεί στο φόβο ή το θυμό της κοινωνίας, διότι τότε θα είναι κακέκτυπο του προηγούμενου. Τα δε μικρότερα κόμματα δεν μπορούν να επενδύουν μόνο στο συναίσθημα του λαού, διότι αν υπάρξει «κανένα ατύχημα» και λάβουν εντολή σχηματισμού κυβέρνησης τι θα κάνουν???? Θα μας το πούν προεκλογικά ή είναι «Kinder έκπληξη»??? Η υπεύθυνη στάση και η ατομική μας ευθύνη οδηγούν στο να ψηφίσουμε με το βλέμμα στραμμένο αποκλειστικά στο μέλλον της πατρίδας, διότι αν δεν υπάρχει πατρίδα δεν υπάρχει και λαός…

Ο Αντώνης Σαμαράς, με τα καλά και τα κακά του, είναι αυτή τη στιγμή ο μόνος πολιτικός αρχηγός που μπορεί και πρέπει να γίνει καπετάνιος του θαλασσοδαρμένου σκάφους… Πρέπει να ξαναβάλει πυξίδα και να βρεί την κατάλληλη διαδρομή για την Ιθάκη…. Αυτό είναι το ιστορικό του χρέος, γι’ αυτό γύρισε από την εξορία, γι’ αυτό τον εμπιστεύτηκαν οι Νεοδημοκράτες. Είναι ο πρώτος, ίσως και ο μόνος, που εδώ και 20 χρόνια έκανε συγκεκριμένες προτάσεις εκσυγχρονισμού του πολιτικού συστήματος, όπως βουλευτική-πρωθυπουργική θητεία, ασυμβίβαστο υπουργού-βουλευτή, μόνιμος εξωκοινοβουλευτικός υφυπουργός εξωτερικών, παιδείας και οικονομίας (προυπολογισμού), συμβούλιο εξωτερικής πολιτικής, επιτροπή προμηθειών-δημοσίων έργων από ανώτατους δικαστικούς, πόθεν έσχες για όλους του υπουργούς από το 1974 κλπ. Οφείλουμε να τον ακούσουμε και να τον βοηθήσουμε, γιατί έχει να τα βάλει με ένα θεριό, αλλά, αν δε φάς θεριό, ΘΕΡΙΟ δεν γίνεσαι!!!! Αξίζει την ευκαιρία του, αν την πετάξει, δικαίωμά του, εμείς όμως πρέπει να του τη δώσουμε… γιατί αλλιώς η χώρα θα μοιάζει όλο και περισσότερο με «ρουλέτα»….

Πατριώτες στις επερχόμενες εκλογές εμείς αποφασίζουμε, κανένας άλλος…. Εμείς λοιπόν έχουμε και την αποκλειστική ευθύνη των επιλογών μας, εμείς καθορίζουμε τη μοίρα του τόπου και των παιδιών μας!!!! Η ψήφος μας είναι η δύναμή μας, η ψήφος μας δεν είναι καπρίτσιο αλλά ευθύνη, η ψήφος μας πολύ περισσότερο δεν είναι ούτε ρουλέτα ούτε περίστροφο!!!! Γι’ αυτό ανοίξτε τα αυτιά και τα μάτια, ονειρευτείτε ξανά, βάλτε το χέρι στην καρδιά, την πατρίδα στη ψυχή και ΚΑΛΟ ΒΟΛΙ !!!!!

Υ.Γ: 1. Ποιος, αν όχι εμείς και μόνο εμείς, έχει την ευθύνη για την ανανέωση του πολιτικού προσωπικού (βουλευτών)???? Διώξτε αυτούς που γεννήθηκαν, μεγάλωσαν ή γέρασαν βουλευτές, αυτούς που έκαναν καριέρα ως βουλευτές, τους κληρονόμους, γόνους και απόγονους. Στηρίξτε επιτέλους αυτούς που ξέρετε, αυτούς που εμπιστεύεστε, αυτούς που μοιάζουν μ’ εσάς…. Υπάρχουν, ψάξτε τους και βρείτε τους!!!!!!

2. Ένα αξέχαστο τραγούδι του Δ. Μητροπάνου είναι το «ΡΟΖΑ», ακούστε τους στίχους του και μετά αποφασίστε…

Γιάννος Δημήτρης

Δικηγόρος 

(από logia-starata)