.jpg)
.jpeg)
Ακόμη και στα σχολικά βιβλία, παρατηρούμε περιπτώσεις που κάθε άλλο παρά, διαφωτίζουν τον καθορισμό της ημερομηνίας αυτής, ως της ημέρας που ξεκίνησε η επανάσταση.
Γράφει ο Αθανάσιος Τσίγκας.
«Είναι θέλημα Θεού. Είναι κοντά μας και βοηθάει, γιατί πολεμάμε για την πίστι μας, για την πατρίδα μας, για τους γέρους γονιούς, για τα αδύνατα παιδιά μας, για την...
ζωή μας, την λευτεριά μας…Και όταν ο δίκαιος Θεός μας βοηθάει ποιος εχθρός ημπορεί να μας κάνει καλά…;».
(Θεόδωρος Κολοκοτρώνης)
«Μάχου υπέρ πίστεως και Πατρίδος…Είναι καιρός να αποτινάξωμεν τον αφόρητον ζυγόν, να ελευθερώσωμεν την Πατρίδα, να κρημνίσωμεν από τα νέφη την ημισέληνον, δια να υψώσωμεν το σημείον, δι’ ου πάντοτε νικώμεν, λέγω τον Σταυρόν…».
(Αλέξανδρος Υψηλάντης)
Μεγάλη μέρα ξημέρωσε σήμερα, αφού επετειακά τουλάχιστον, θα πρέπει να αποδώσουμε φόρο τιμής, στους ήρωες της επανάστασης του 1821.
Βέβαια τον φόρο αυτόν της τιμής που θάπρεπε να αποδώσουμε, φρόντισε το «συναινετικό κυβερνητικό-υπουργικό συμβούλιο» να αποδοθεί με δρακόντεια αστυνομικά μέτρα και άνευ πολυκοσμίας.
Φυσικά δεν θάθελα να αναφερθώ στην άλλη τραγική συγκυρία, επετειακού εορτασμού της παραπομπής μας στα εξ Ευρώπης μνημόνια, αφού πριν 2 χρόνια ο ΓΑΠ, φρόντισε να μας καθυποτάξει στην κατάντια του υπέρτατου εξευτελισμού μας ως χώρα. Δεν αρμόζει νομίζω στην σοβαρότητα τη μέρας. Ούτε πιστεύω ότι είναι η κατάλληλη ώρα για να μεμψιμοιρούμε ή να κρίνουμε.
Είμαι της άποψης ότι επιβάλλεται να θυμηθούμε κάποια πράγματα που έχουν να κάνουν με την μεγάλη αυτή μέρα, όχι μόνο της πατρίδας μας, αλλά και της χριστιανοσύνης.
Πολλά δημοσιεύματα υπάρχουν και εξιστορούν τα γεγονότα της επανάστασης αυτής, αλλά εγώ θα προσπαθήσω μέσα από αυτό το άρθρο, να θίξω το σημείο του καθορισμού της σημερινής μέρας, ως ημέρας γιορτής.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε, αγαπητοί συνοδοιπόροι, ότι η σημερινή μέρα, αποτελεί διπλή εορτή.
Δεν θα πρέπει να λησμονούμε ότι η 25η μέρα του Μόρτη, αποτελούσε κι αποτελεί, μεγάλη μέρα για την θρησκεία μας. Αυτή ήταν μάλιστα η μέρα, που αποφασίστηκε το 1821, να αποτελέσει την απαρχή του αγώνα της ελληνικής επανάστασης.
Βέβαια πάρα πολλοί είναι αυτοί που αμφισβητούν την έναρξη της επανάστασης του 1821 με την 25η του μήνα Μάρτη. Σύμφωνα με τον Χρήστο Κορκόβελο, αποτελεί πικρή διαπίστωση το γεγονός ότι στη χώρα μας σπανίζει η άρτια κι απροκατάληπτη επιστημονική έρευνα βασικών πτυχών της Επανάστασης του 1821. Ιστοριογράφοι, πανεπιστημιακοί κι εκλεκτοί των ΜΜΕ που εκπροσωπούν συγκεκριμένες τάσεις στην ιστοριογραφία, έχουν στο θέμα αυτό υιοθετήσει ως πάγια τακτική να υποβάλλουν τις πρωτογενείς πληροφορίες στο διωγμό της ηθελημένης αγνόησης, της επιλεκτικής μεταχείρισης και της στρέβλωσης.
Η ιδεολογικά κατευθυνόμενη, όμως, ιστοριογραφία εμποτίζει εδώ και δεκαετίες την ελληνική κοινωνία με στρεβλές απεικονίσεις της βιωμένης ιστορίας, προσδίδοντάς τους, μάλιστα, το επίπλαστο πρόσημο της προοδευτικότητας.
Παρ’ όσα λέγουν ή σκεπάζουν με τη σιωπή τους οι ποικιλώνυμοι ‘’απομυθοποιητές’’, η ιστορικότητα της 25ης Μαρτίου είναι αναμφισβήτητη κι ιδιαιτέρως βαρύνουσα: Εδράζεται πρωτίστως στο γεγονός ότι η ανώτατη Αρχή της Φιλικής Εταιρίας υπό τον Αλέξανδρο Υψηλάντη καθόρισε την ημέρα αυτή της εορτής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου ως ημέρα έναρξης της Επανάστασης.
Πανθομολογείται αυτό από τους αγωνιστές της Επανάστασης και τους ιστορικούς της τότε εποχής.
Υπάρχουν αναφορές ιστορικών που μετείχαν στην Επανάσταση, όπως ο Αμβρόσιος Φραντζής, ο Τζόρτζ Φίνλεϋ κ.α., αλλά υπάρχουν και οι προσωπικές μαρτυρίες του Κολοκοτρώνη και του Φωτάκου.
Στην αντίπερα όχθη υπάρχουν όμως και ορισμένοι σύγχρονοι ή λιγότερο σύγχρονοι ιστοριογράφοι, που έχουν επιδοθεί σε αγώνα αθέμιτο για απόκρυψη της αλήθειας, καλύπτοντας τούτο το σημαντικό ορόσημο της νεοελληνικής ιστορίας κάτω από πλήθος σελίδων σιωπής και παραπλανητικών αναφορών.
Ακόμη και στα σχολικά βιβλία, παρατηρούμε περιπτώσεις που κάθε άλλο παρά, διαφωτίζουν τον καθορισμό της ημερομηνίας αυτής, ως της ημέρας που ξεκίνησε η επανάσταση.
Παρεπόμενο της τακτικής παραγνώρισης κι απαξίωσης τούτου του σημαντικού για τη νεοελληνική ιστορία ορόσημου, θα πρέπει να θεωρήσουμε πως είναι και το γεγονός ότι η εξέχουσα τούτη ημέρα δεν αναφέρεται στο βιβλίο ιστορίας της Γ΄ Λυκείου Γενικής Παιδείας, παρά μόνο στα ψιλά γράμματα ενός δισέλιδου πίνακα, ως η ημέρα που ο Παλαιών Πατρών Γερμανός όρκισε τους αγωνιστές στην Πάτρα.
Όσον αφορά το βιβλίο της Γ΄ Γυμνασίου, οι συγγραφείς του μνημονεύουν την 25η Μαρτίου, μόνο και μόνο για να δηλώσουν, εμμέσως πλην σαφώς, ότι αυτή στερείται πραγματικής ιστορικής βάσης και ότι επίπλαστα ορίσθηκε ως ημέρα εθνικής εορτής!
Το γεγονός όμως, ότι όλες οι επαναστατικές διεργασίες είχαν ως φωτεινό ορόσημο την 25η Μαρτίου μάς βοηθά να κατανοήσουμε για ποιο λόγο τη ημέρα αυτή γενικεύτηκε ο ξεσηκωμός κι εξαπλώθηκε σ’ ολόκληρη την Πελοπόννησο. Εξάλλου οι κατά τόπους εξεγέρσεις και οι ένοπλες συγκρούσεις, που είτε προηγήθηκαν της 25ης Μαρτίου είτε βρίσκονταν σε πλήρη εξέλιξη, έκαναν το Μοριά να μοιάζει την ημέρα εκείνη με επαναστατικό ηφαίστειο.
Η διαπίστωση προέρχεται από τους σημαντικότερους ιστοριογράφους του Αγώνα, οι οποίοι είχαν προσωπική συμμετοχή στα επαναστατικά δρώμενα. Υπάρχουν όμως και γεγονότα με ιδιαίτερη σημασία που συγκροτούν το ιστορικό οικοδόμημα της 25ης Μαρτίου, όπως
α) Την ημέρα αυτή του Ευαγγελισμού εξεδόθη η πρώτη προκήρυξη προς τας ευρωπαϊκάς αυλάς, εκ μέρους του Αρχιστρατήγου των Σπαρτιατικών στρατευμάτων Πέτρου Μαυρομιχάλη και της Μεσσηνιακής Γερουσίας της εν Καλαμάτα, στο όνομα του ελληνικού γένους.
β) Στις 25 Μαρτίου ο Π. Π. Γερμανός, ο Α. Ζαΐμης και τα λοιπά μέλη του Αχαϊκού Διευθυντηρίου συνέταξαν στην Πάτρα Επαναστατική Διακήρυξη, την οποία επέδωσαν την επόμενη ημέρα στους προξένους των ευρωπαϊκών κρατών.
Από την 25η Μαρτίου και μετά, λοιπόν, δεν μιλάμε για εξέγερση της μιας ή της άλλης επαρχίας, αλλά για επανάσταση ολόκληρης της Πελοποννήσου, επισήμως διακηρυχθείσα προς τα ευρωπαϊκά κράτη.
Γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους και υπ’ αυτή τη συγκεκριμένη έννοια, το Βασιλικό Διάταγμα του 1838 (που καθιέρωσε την 25η Μαρτίου ως ημέρα εθνικής επετείου), αναφέρει ότι την ημέρα αυτή το Ελληνικό Έθνος προέβη στην «έναρξιν του περί Ανεξαρτησίας Αγώνος».
Δύο επιπλέον σημαίνοντες λόγοι επέδρασαν, ώστε η ημέρα αυτή του Ευαγγελισμού να οριστεί ως ημέρα εθνικής εορτής:
α) Η ξεχωριστή για τη χριστιανοσύνη ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου συμβολίζει άριστα και διασαλπίζει το γεγονός ότι ο Αγώνας έγινε ομού υπέρ πίστεως και υπέρ πατρίδος. Έγινε «για του Χριστού την Πίστη την Αγία και για την Ελευθερία»!
Όπως είπε χαρακτηριστικά ο Κολοκοτρώνης «Όταν επιάσαμε τα άρματα, είπαμε πρώτα υπέρ Πίστεως και έπειτα υπέρ Πατρίδος».
β) Η 25η Μαρτίου παραπέμπει άμεσα και απονέμει συμβολικά τιμή στη Φιλική Εταιρία και τον αρχηγό της Αλέξανδρο Υψηλάντη, που προετοίμασαν μεθοδικά την Επανάσταση και αποφάσισαν την ξέχωρη τούτη ημέρα να τελεστεί ο γενικός ξεσηκωμός.
Ο εθνικοαπελευθερωτικός Αγώνας του 1821 στις ποικίλες του εκφάνσεις, λόγω της ιδιοτυπίας του προξενεί σοβαρές δυσκολίες και ενοχλεί τους ιδεολογικά καθηλωμένους ιστοριογράφους, διότι δε χωράει στα προκατασκευασμένα θεωρητικά τους καλούπια.
Η απροκατάληπτη και τεκμηριωμένη μελέτη της Επανάστασης, επί τη βάσει των πρωτογενών ιστορικών πηγών, παραμένει αναγκαία και πολλαπλά ωφέλιμη, διότι το «αθάνατο κρασί του 21» μάς προσφέρει αστείρευτους τους χυμούς του για τη διαμόρφωση ανόθευτης ιστορικής συνείδησης και καλλιέργεια πνευματική, απαλλαγμένη από δογματικές αγκυλώσεις.
ζωή μας, την λευτεριά μας…Και όταν ο δίκαιος Θεός μας βοηθάει ποιος εχθρός ημπορεί να μας κάνει καλά…;».
(Θεόδωρος Κολοκοτρώνης)
«Μάχου υπέρ πίστεως και Πατρίδος…Είναι καιρός να αποτινάξωμεν τον αφόρητον ζυγόν, να ελευθερώσωμεν την Πατρίδα, να κρημνίσωμεν από τα νέφη την ημισέληνον, δια να υψώσωμεν το σημείον, δι’ ου πάντοτε νικώμεν, λέγω τον Σταυρόν…».
(Αλέξανδρος Υψηλάντης)
Μεγάλη μέρα ξημέρωσε σήμερα, αφού επετειακά τουλάχιστον, θα πρέπει να αποδώσουμε φόρο τιμής, στους ήρωες της επανάστασης του 1821.
Βέβαια τον φόρο αυτόν της τιμής που θάπρεπε να αποδώσουμε, φρόντισε το «συναινετικό κυβερνητικό-υπουργικό συμβούλιο» να αποδοθεί με δρακόντεια αστυνομικά μέτρα και άνευ πολυκοσμίας.
Φυσικά δεν θάθελα να αναφερθώ στην άλλη τραγική συγκυρία, επετειακού εορτασμού της παραπομπής μας στα εξ Ευρώπης μνημόνια, αφού πριν 2 χρόνια ο ΓΑΠ, φρόντισε να μας καθυποτάξει στην κατάντια του υπέρτατου εξευτελισμού μας ως χώρα. Δεν αρμόζει νομίζω στην σοβαρότητα τη μέρας. Ούτε πιστεύω ότι είναι η κατάλληλη ώρα για να μεμψιμοιρούμε ή να κρίνουμε.
Είμαι της άποψης ότι επιβάλλεται να θυμηθούμε κάποια πράγματα που έχουν να κάνουν με την μεγάλη αυτή μέρα, όχι μόνο της πατρίδας μας, αλλά και της χριστιανοσύνης.
Πολλά δημοσιεύματα υπάρχουν και εξιστορούν τα γεγονότα της επανάστασης αυτής, αλλά εγώ θα προσπαθήσω μέσα από αυτό το άρθρο, να θίξω το σημείο του καθορισμού της σημερινής μέρας, ως ημέρας γιορτής.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε, αγαπητοί συνοδοιπόροι, ότι η σημερινή μέρα, αποτελεί διπλή εορτή.
Δεν θα πρέπει να λησμονούμε ότι η 25η μέρα του Μόρτη, αποτελούσε κι αποτελεί, μεγάλη μέρα για την θρησκεία μας. Αυτή ήταν μάλιστα η μέρα, που αποφασίστηκε το 1821, να αποτελέσει την απαρχή του αγώνα της ελληνικής επανάστασης.
Βέβαια πάρα πολλοί είναι αυτοί που αμφισβητούν την έναρξη της επανάστασης του 1821 με την 25η του μήνα Μάρτη. Σύμφωνα με τον Χρήστο Κορκόβελο, αποτελεί πικρή διαπίστωση το γεγονός ότι στη χώρα μας σπανίζει η άρτια κι απροκατάληπτη επιστημονική έρευνα βασικών πτυχών της Επανάστασης του 1821. Ιστοριογράφοι, πανεπιστημιακοί κι εκλεκτοί των ΜΜΕ που εκπροσωπούν συγκεκριμένες τάσεις στην ιστοριογραφία, έχουν στο θέμα αυτό υιοθετήσει ως πάγια τακτική να υποβάλλουν τις πρωτογενείς πληροφορίες στο διωγμό της ηθελημένης αγνόησης, της επιλεκτικής μεταχείρισης και της στρέβλωσης.
Η ιδεολογικά κατευθυνόμενη, όμως, ιστοριογραφία εμποτίζει εδώ και δεκαετίες την ελληνική κοινωνία με στρεβλές απεικονίσεις της βιωμένης ιστορίας, προσδίδοντάς τους, μάλιστα, το επίπλαστο πρόσημο της προοδευτικότητας.
Παρ’ όσα λέγουν ή σκεπάζουν με τη σιωπή τους οι ποικιλώνυμοι ‘’απομυθοποιητές’’, η ιστορικότητα της 25ης Μαρτίου είναι αναμφισβήτητη κι ιδιαιτέρως βαρύνουσα: Εδράζεται πρωτίστως στο γεγονός ότι η ανώτατη Αρχή της Φιλικής Εταιρίας υπό τον Αλέξανδρο Υψηλάντη καθόρισε την ημέρα αυτή της εορτής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου ως ημέρα έναρξης της Επανάστασης.
Πανθομολογείται αυτό από τους αγωνιστές της Επανάστασης και τους ιστορικούς της τότε εποχής.
Υπάρχουν αναφορές ιστορικών που μετείχαν στην Επανάσταση, όπως ο Αμβρόσιος Φραντζής, ο Τζόρτζ Φίνλεϋ κ.α., αλλά υπάρχουν και οι προσωπικές μαρτυρίες του Κολοκοτρώνη και του Φωτάκου.
Στην αντίπερα όχθη υπάρχουν όμως και ορισμένοι σύγχρονοι ή λιγότερο σύγχρονοι ιστοριογράφοι, που έχουν επιδοθεί σε αγώνα αθέμιτο για απόκρυψη της αλήθειας, καλύπτοντας τούτο το σημαντικό ορόσημο της νεοελληνικής ιστορίας κάτω από πλήθος σελίδων σιωπής και παραπλανητικών αναφορών.
Ακόμη και στα σχολικά βιβλία, παρατηρούμε περιπτώσεις που κάθε άλλο παρά, διαφωτίζουν τον καθορισμό της ημερομηνίας αυτής, ως της ημέρας που ξεκίνησε η επανάσταση.
Παρεπόμενο της τακτικής παραγνώρισης κι απαξίωσης τούτου του σημαντικού για τη νεοελληνική ιστορία ορόσημου, θα πρέπει να θεωρήσουμε πως είναι και το γεγονός ότι η εξέχουσα τούτη ημέρα δεν αναφέρεται στο βιβλίο ιστορίας της Γ΄ Λυκείου Γενικής Παιδείας, παρά μόνο στα ψιλά γράμματα ενός δισέλιδου πίνακα, ως η ημέρα που ο Παλαιών Πατρών Γερμανός όρκισε τους αγωνιστές στην Πάτρα.
Όσον αφορά το βιβλίο της Γ΄ Γυμνασίου, οι συγγραφείς του μνημονεύουν την 25η Μαρτίου, μόνο και μόνο για να δηλώσουν, εμμέσως πλην σαφώς, ότι αυτή στερείται πραγματικής ιστορικής βάσης και ότι επίπλαστα ορίσθηκε ως ημέρα εθνικής εορτής!
Το γεγονός όμως, ότι όλες οι επαναστατικές διεργασίες είχαν ως φωτεινό ορόσημο την 25η Μαρτίου μάς βοηθά να κατανοήσουμε για ποιο λόγο τη ημέρα αυτή γενικεύτηκε ο ξεσηκωμός κι εξαπλώθηκε σ’ ολόκληρη την Πελοπόννησο. Εξάλλου οι κατά τόπους εξεγέρσεις και οι ένοπλες συγκρούσεις, που είτε προηγήθηκαν της 25ης Μαρτίου είτε βρίσκονταν σε πλήρη εξέλιξη, έκαναν το Μοριά να μοιάζει την ημέρα εκείνη με επαναστατικό ηφαίστειο.
Η διαπίστωση προέρχεται από τους σημαντικότερους ιστοριογράφους του Αγώνα, οι οποίοι είχαν προσωπική συμμετοχή στα επαναστατικά δρώμενα. Υπάρχουν όμως και γεγονότα με ιδιαίτερη σημασία που συγκροτούν το ιστορικό οικοδόμημα της 25ης Μαρτίου, όπως
α) Την ημέρα αυτή του Ευαγγελισμού εξεδόθη η πρώτη προκήρυξη προς τας ευρωπαϊκάς αυλάς, εκ μέρους του Αρχιστρατήγου των Σπαρτιατικών στρατευμάτων Πέτρου Μαυρομιχάλη και της Μεσσηνιακής Γερουσίας της εν Καλαμάτα, στο όνομα του ελληνικού γένους.
β) Στις 25 Μαρτίου ο Π. Π. Γερμανός, ο Α. Ζαΐμης και τα λοιπά μέλη του Αχαϊκού Διευθυντηρίου συνέταξαν στην Πάτρα Επαναστατική Διακήρυξη, την οποία επέδωσαν την επόμενη ημέρα στους προξένους των ευρωπαϊκών κρατών.
Από την 25η Μαρτίου και μετά, λοιπόν, δεν μιλάμε για εξέγερση της μιας ή της άλλης επαρχίας, αλλά για επανάσταση ολόκληρης της Πελοποννήσου, επισήμως διακηρυχθείσα προς τα ευρωπαϊκά κράτη.
Γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους και υπ’ αυτή τη συγκεκριμένη έννοια, το Βασιλικό Διάταγμα του 1838 (που καθιέρωσε την 25η Μαρτίου ως ημέρα εθνικής επετείου), αναφέρει ότι την ημέρα αυτή το Ελληνικό Έθνος προέβη στην «έναρξιν του περί Ανεξαρτησίας Αγώνος».
Δύο επιπλέον σημαίνοντες λόγοι επέδρασαν, ώστε η ημέρα αυτή του Ευαγγελισμού να οριστεί ως ημέρα εθνικής εορτής:
α) Η ξεχωριστή για τη χριστιανοσύνη ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου συμβολίζει άριστα και διασαλπίζει το γεγονός ότι ο Αγώνας έγινε ομού υπέρ πίστεως και υπέρ πατρίδος. Έγινε «για του Χριστού την Πίστη την Αγία και για την Ελευθερία»!
Όπως είπε χαρακτηριστικά ο Κολοκοτρώνης «Όταν επιάσαμε τα άρματα, είπαμε πρώτα υπέρ Πίστεως και έπειτα υπέρ Πατρίδος».
β) Η 25η Μαρτίου παραπέμπει άμεσα και απονέμει συμβολικά τιμή στη Φιλική Εταιρία και τον αρχηγό της Αλέξανδρο Υψηλάντη, που προετοίμασαν μεθοδικά την Επανάσταση και αποφάσισαν την ξέχωρη τούτη ημέρα να τελεστεί ο γενικός ξεσηκωμός.
Ο εθνικοαπελευθερωτικός Αγώνας του 1821 στις ποικίλες του εκφάνσεις, λόγω της ιδιοτυπίας του προξενεί σοβαρές δυσκολίες και ενοχλεί τους ιδεολογικά καθηλωμένους ιστοριογράφους, διότι δε χωράει στα προκατασκευασμένα θεωρητικά τους καλούπια.
Η απροκατάληπτη και τεκμηριωμένη μελέτη της Επανάστασης, επί τη βάσει των πρωτογενών ιστορικών πηγών, παραμένει αναγκαία και πολλαπλά ωφέλιμη, διότι το «αθάνατο κρασί του 21» μάς προσφέρει αστείρευτους τους χυμούς του για τη διαμόρφωση ανόθευτης ιστορικής συνείδησης και καλλιέργεια πνευματική, απαλλαγμένη από δογματικές αγκυλώσεις.
(από aegeantimes)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου