Cthulhu στα Κάρβουνα με σώς Μυημένων!

Η φυσική πραγματικότητα, όπως την αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας, αγγίζει ένα μικρό μόνο μέρος της νοητικής μας λειτουργίας. Ένα μέρος στο οποίο μας έχει επιτραπεί μια σχετική πρόσβαση και κίνηση, σε ένα περιορισμένο αριθμό διαστάσεων. Σαν κάτι, ένας μηχανισμός ή μια σφραγίδα να έχει κλειδώσει τον άνθρωπο έξω απ’ το αχανές πεδίο όλων των δυνατοτήτων του. Η φύση αυτού του μηχανισμού, που εντυπώθηκε βιολογικά μέσα στο...
ανθρώπινο γονιδίωμα σε κάποια στιγμή της εξέλιξης του, είχε διπλό ρόλο. Απ’ την μια να τον εγκλωβίσει σε μια φούσκα ψευδαισθήσεων, πετσοκόβοντας κυριολεκτικά και μεταφυσικά τις ουσιαστικές ψυχικές κρυσταλλώσεις του. Απ’ την άλλη, να τον “προστατέψει” απ’ την τρομαχτική αλήθεια της γνώσης για την ύπαρξη διαστάσεων και συνειδήσεων πέρα απ’ την δική του κατανόηση.

Παρατήρησε προσεκτικά τις φωτογραφίες και σκέψου, αυτό που βλέπεις !
Ναι, ο άνθρωπος κάποτε ζούσε και βίωνε άμεσα την πραγματικότητα των μύθων, των ηρώων και των θεών, χωρίς την μεσολάβηση κάποιας πολιτισμικής θωράκισης. Οι πύλες της συνείδησής του ήταν ανοιχτές στην μαγεία και μπορούσε με μια στάση ηρωική να αντιμετωπίσει ή έστω να κατανοήσει οτιδήποτε προσπαθούσε να αγκιστρωθεί στον κόσμο του από αλλού. Οτιδήποτε; Χμμμ!!
Τα τελευταία χρόνια παρατηρώ μια έντονη δραστηριότητα στους μεταφυσικούς και αποκρυφιστικούς κύκλους σε σχέση με την μυθολογία Κθούλου. Μια δραστηριότητα που κατά την γνώμη μου έχει ξεφύγει αρκετά απ’ τα πλαίσια της έρευνας για την κατανόηση κάποιων αρχέγονων τρομαχτικών μυστικών και αγγίζει πλέον τα όρια της λατρείας και της εμμονής. Η σκιά κάποιων ξεχασμένων όντων που φωτίστηκε αρκετά ώστε να μετατραπεί σε άλλο ένα είδωλο αυτογνωσίας.
Μια μέθοδο που χρησιμοποιούν κάποιοι σύγχρονοι μάγοι της “ψυχανάλυσης” ως αυτοσκοπό, κρύβοντάς την πίσω απ’ ένα μανδύα τελετουργικής αφύπνισης, ώστε να ελεγχθεί και να εκδηλωθεί στην πραγματικότητά μας κάτι που δεν έχει σχέση με τον άνθρωπο, παρά μόνο διατροφική. Ο άνθρωπος ποτέ δεν ήταν στην κορυφή της διατροφικής πυραμίδας, άσχετα αν ένιωθε έτσι μέσα στα δεσμά του ανθρωπομορφισμού του. Κάτι άλλο διεκδικούσε κυριαρχία πάνω στην ψυχή του.
Μπορεί να γίνει αντιληπτή η έλξη του ανθρώπου για είδωλα, ειδικά εκείνα που κάποτε προσωποποιούσαν το σκοτάδι και την ίδια την διάλυση της ύπαρξής του και μια έρευνα στους ακραίους και μύχιους αυτούς φόβους είναι μάλιστα και θεμιτή. Στο βαθμό όμως που εκτονώνει όλες αυτές τις συσσωρευμένες πιέσεις της γενετικής και υποσυνείδητης κληρονομιάς μας και απελευθερώνει το άνθρωπο απ’ αυτήν την σαγήνη.
Εδώ όμως έχουμε μια αλαζονική προσπάθεια, όχι να κατανοηθούν οι χαοτικές ενέργειες που διέπουν την φύση και την δημιουργία, αλλά να προσδιορισθούν και να επικληθούν δυνάμεις καταστροφικές, προς όφελος μια μειονότητας. Μια προσπάθεια που είναι εξ ορισμού χαμένη για τον άνθρωπο, για τον λόγο του ότι αυτό που κάποιοι προσπαθούν να επισπεύσουν ως έσχατο, είναι και αυτό που θα τους διαλύσει… και δε μιλάμε μόνο για τον φυσικό θάνατο εδώ πέρα. Ο άνθρωπος πάντα είχε την ανάγκη για είδωλα και νομίζω ότι αυτός είναι και ο βασικός μηχανισμός της φυλακής του. Η αντανάκλαση της ουσίας σε άπειρα είδωλα και μορφές και η παγίωσή της μέσα στα διάφορα συστήματα πεποιθήσεων που ο ίδιος επινόησε. Έπαψε δηλαδή να λειτουργεί με το ένστικτο και αφέθηκε να προσδιορίσει αυτό που τον περιβάλλει μέσα από σύμβολα νοησιαρχίας ή πίστης.

Ίσως, αν το ένστικτό του ήταν ενεργοποιημένο να κατανοούσε ότι η μόνη δράση απέναντι σ΄ αυτά τα όντα είναι η μάχη ή η απόδραση απ’ τις δημιουργίες τους, όχι η επίκληση και σίγουρα όχι μια στάση μοιρολατρικής εξιλέωσης και αιώνιας επιστροφής στην σούπα της δημιουργίας. Η διατήρηση μιας ηρωικής ταυτότητας απέναντι σε δυνάμεις πολύ πιο ισχυρές και τελείως ξένες προς την ανθρώπινη υπόσταση. Μια στάση που διακρίνει το άτομο απ’ τα πειθήνια και υποταγμένα ανθρωπάκια που αναζητούν του ξεχασμένους θεούς του χάους.

Ο Χ. Φ. Λάβκραφτ παρουσίασε αυτούς ακριβώς τους φόβους του σε ένα φανταστικό λογοτεχνικό δημιούργημα, δίνοντας αληθινές πληροφορίες μέσα σε άλλα και για τις μαύρες μυστικές αδελφότητες που ακόμα και σήμερα επηρεάζουν τους αδαείς και φιλόδοξους μύστες. Τα όντα της μυθολογίας Κθούλου θεωρήθηκαν μέγιστοι θεοί που κινούν τα νήματα της άβουλης ανθρωπότητας από ένα στατικό κόσμο, στον οποίο δεν είναι ακριβώς νεκρά. Επιθυμούν την επιστροφή τους και δρουν προς αυτήν την κατεύθυνση εκπέμποντας μεθ’ υπνωτικές υποβολές στους υπό κατάληψη πιστούς. Αυτοί απλά πιστεύουν ότι οι μεγάλοι παλαιοί κάποια στιγμή θα ξυπνήσουν και πως με τις πράξεις τους προετοιμάζουν την γη για τους άρχοντες τους.
Στο κάλεσμα του Κθούλου, αφηγείται μια εφήμερη ανάδυση του ξεχασμένου θεού απ’ τα βάθη του ασάλευτου ύπνου στην επιφάνεια της συνείδησης. Θα έρθει μια μέρα που η μαύρη πόλη του θα αναδυθεί και δεν θα επιστρέψει στον βυθό. Ο Κθούλου τότε θα ξυπνήσει για τα καλά και θα αρχίσει να καταστρέφει τον κόσμο. Αναγγέλλοντας μια καινούργια εποχή Χάους και καλώντας τους Μεγάλους Παλαιούς να επιστρέψουν, καθώς οι λάτρεις τους θα έχουν καταφέρει να ανοίξουν τις πύλες. Αυτό υποτίθεται θα συμβεί “όταν τα άστρα θα είναι στην σωστή τους θέση”.
Η βασική περιγραφή της μυθολογίας Κθούλου κάνει λόγο για ένα πανάρχαιο μυστικό πόλεμο μέσα στις δημιουργίες αλλά και στην ψυχή του ανθρώπου. Πολλές οι προεκτάσεις και οι συμβολισμοί, σε όλες τις μυθολογίες, που αναφέρουν τον ερχομό όντων από άλλες διαστάσεις και την κυριαρχία τους πάνω στην γη. Οι μύθοι αυτοί, είτε αλληγορικά τους πάρουμε, είτε κυριολεκτικά, δίνουν μια χαρτογράφηση σε πεδία της ανθρώπινης συνείδησης ξεκαθαρίζοντας τον ρόλο του ανθρώπου απέναντι σε δυνάμεις αβυσσαλέες και καταστροφικές.
Το γένος των ηρώων ήταν εκείνο που προσπάθησε να καθαρίσει την γη απ’ αυτά τα όντα σφραγίζοντας τις πύλες και τα σύνορα ανάμεσα στους κόσμους. Αντίθετα τα ιερατεία και οι κάστες των μυημένων πειραματίστηκαν μέσα απ τις λατρείες τους σε διάφορες θεότητες, δημιουργώντας μεταλλάξεις και υβριδικά γένη, για δικό τους όφελος.
Στην μεγαλομανία τους, άνοιξαν περάσματα και προσκάλεσαν ενέργειες που δεν μπορούσαν να κουμαντάρουν. Ακόμα και σήμερα πράττουν αναλόγως. Επικαλούνται συχνά αναζητώντας την εύνοια απ’ τους αφέντες τους, πιόνια στα χέρια αλλότριων θελήσεων και σκοπών, με πρόσχημα την δύναμη και τον έλεγχο, τον οποίο όμως έχουν ήδη χάσει. Γίνονται οι ίδιοι τα δοχεία που φιλοξενούν δυνάμεις οι οποίες τους χειρίζονται σαν μαριονέτες.

Σύμφωνα λοιπόν με την μυθολογία του θέματος, όπως την παρουσίασε ο Λάβκραφτ, διάφορες θρησκευτικές ομάδες και τάγματα είχαν αφιερωθεί στην λατρεία του Κθούλου και των μεγάλων παλαιών. Τα τάγματα αυτά πιθανώς να δρουν ακόμα και σήμερα, μέσα από διάφορα αποκρυφιστικά παρακλάδια και με διαφορετικούς μανδύες συγκάλυψης και να περιλαμβάνουν μέλη από πολλά κοινωνικά στρώματα και επαγγέλματα.
Ο χώρος της μεταφυσικής και των μυήσεων άλλωστε είναι πρόσφορος και δίνει εκπαιδευτικά κίνητρα για τουριστικές επαφές με άλλες συνειδήσεις. Στο ίδιο καζάνι βράζουμε έτσι κι αλλιώς όλοι μας, στην αιθερική σούπα, οπότε οτιδήποτε ξεπετάγεται στον κόσμο μας ή μέσα στο μυαλό μας είναι φιλικό και επιθυμητό. Ακόμα και οι παρανοητικές οντότητες, οι ψυχοσκώληκες και τα ανόργανα βαμπίρ που αναζητούν και αυτά την αγάπη μας…χαχα!! Πόσο ανόητος μπορεί να είναι κάποιος, που σε μόνιμη βάση, απροετοίμαστος, χωρίς στοιχειώδη εκπαίδευση και με άγνοια κινδύνου, επικαλείται για να δέσει το ανεξέλεγκτο. Μόνο ο Κθούλου ξέρει και οι βεντούζες του που έχουν κολλήσει στα μυαλά τους.
Η κλασσική μέθοδος επιρροής, μετάδοσης και κατεύθυνσης της πληροφορίας μέσα στις συνειδήσεις των πιστών είναι η τεχνική των ονείρων. Στο όνειρο, η επίγνωση του καθενός μπορεί να σταλεί σαν κύμα και να ταξιδεύσει μέσα στις διαστάσεις…στον χώρο και τον χρόνο…ανασύροντας και τα ανάλογα δεδομένα στο πέρασμά του…αρκεί και ο ίδιος να είναι κάπως εξοικειωμένος σ’ αυτό το στροβίλισμα της ενέργειάς του.
Ανάλογα και από άλλες σφαίρες, μπορεί να δημιουργηθεί μια δινοτροπική εστία και ένα κύμα ή μια παραφυάδα από κάποιο σκοτεινό φορέα να εισχωρήσει μέσα απ’ τις ρωγμές…κατευθείαν στα κέντρα αντίληψης και στο νευρικό σύστημα του ονειρευόμενου. Κάτι σαν διανοητικός ιός που αναδύθηκε απ’ τα βάθη για να κατσικωθεί στην δική μας πραγματικότητα. Υπάρχει μια διαφορά, θεωρώ, στο να ερευνάς και να γνωρίζεις τα σύμβολα και τις ιδιότητες των θεών και με την επίγνωση αυτή ακριβώς να τους απομυθοποιείς, χαράζοντας τον δικό σου δυναμικό δρόμο – απ’ το να αφήνεις να γιγαντώνονται στο νου σου παγιωμένες δυνάμεις και είδωλα. Θα σε κατασπαράξουν αφήνοντας ένα άδειο κέλυφος.
Η τυπολατρική δυσκαμψία στην συγκεκριμένη περίπτωση δε αλυσοδένει τίποτα. Μπορεί όμως να παραδώσει οποιονδήποτε έλεγχο σε κάθε τι άμορφο, που επιδιώκει να εκτονωθεί και να ζήσει μέσα από ξένες αισθήσεις. Η ψυχανάλυση δεν κατάφερε να ελέγξει απόλυτα την άγνωστη και υποσυνείδητη πλευρά του ανθρώπου, όπως και η διανόηση τα ένστικτα. Κάποιοι λοιπόν, σ’ αυτόν τον ευρύτερο μυστικό πόλεμο, αναζητάνε συμμάχους για να έχουν πρόσβαση στο δίκτυο της γνώσης. Δεν έχει σημασία πίσω από ποιά διδασκαλία ή ποιά μέθοδο αυτογνωσίας κρύβονται. Είτε στην πλευρά του χάους ή της τάξης. Είτε ακολουθούν το μονοπάτι των μεγάλων παλαιών. Είτε προσεγγίζουν το όλον μέσα από θεούς, αγγέλους, δαίμονες και λοιπά ψυχικά συμπλέγματα. Αυτή η πρόσβαση τους δίνει και την δύναμη να προωθήσουν την ατζέντα τους.
Υπάρχουν φυσικές δεσμεύσεις που έχουν επιβληθεί απ’ τους ίδιους τους κανόνες του παιχνιδιού. Οι κανόνες αυτοί φαίνεται ότι έχουν παραβιαστεί, ανοίγοντας δρόμο για την επιστροφή των μεγάλων παλαιών και την επιρροή τους πάνω στο ανθρώπινο δυναμικό. Το θέμα είναι ότι ο καθένας μας, ανάλογα με τις ικανότητές του, επιλέγει τα εργαλεία και τα μέσα με τα οποία θα αποκτήσει την πρόσβαση στις περιοχές του Αγνώστου και θα αποδράσει απ’ τις ψευδαισθήσεις του ή θα εισχωρήσει πιο βαθιά σ΄ αυτές. Ο μόνος οδηγός στο ταξίδι είναι η συνείδησή του… αλλιώς δεν είναι υπεύθυνος για τίποτα… πράγμα που περιγράφει το σύνολο της ανθρωπότητας αλλά και πολλών “μυημένων” στο κοσμικό παιχνίδι. Βέβαια υπάρχουν και αυτοί που γλιστράνε έξω από παρατάξεις και σερφάρουν μοναχικά πάνω και πέρα από τις φούσκες της δημιουργίας.

Διάβασε ακόμη σχετικά άρθρα και μην ξεχνάς, ποτέ μην το ξεχνάς αυτό- ΜΗΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΤΙΠΟΤΕ, μπορείς και επιβάλλεται να αμφισβητήσεις τα ΠΑΝΤΑ. Ειδικά όταν σου έρχονται περιτυλιγμένα με χρυσές, άσπρες ή ροζ κορδέλες, μην περιμένεις πως είναι δώρα, όχι τα πλοκάμια του Cthulhu είναι που επιδέξια σου σερβίρονται από τους υποτελείς του.
Η Επανάσταση του Παλιμπαιδισμού
Σε τούτη την ιστορία υπάρχει και τρόμος: τρόμος αληθινός και ατόφιος, τρόμος που είναι δύσκολο να περιγραφεί. Αλλά υπάρχει και ομορφιά που ίσως είναι ακόμη πιο δύσκολο να περιγραφεί! Ναι, τούτη η ιστορία είναι ένα χαλί όπου μουντά νήματα ατόφιου τρόμου συνυφαίνονται με λαμπερά νήματα ομορφιάς! Άρατε τι από τα δύο είναι πιο σαγηνευτικό; Και μπορεί τάχα να υπάρχει το ένα χωρίς το άλλο ή είναι τα δυο τους αναπόσπαστα δεμένα; Μια έρευνα σε μια από τις πλέον σκοτεινές παραδόσεις του κόσμου μας, και σε άλλους πέρα από αυτόν.” «Ό,τι μας τρομάζει ασκεί πάνω μας μια παράδοξη έλξη και ό,τι μας έλκει μας τρομάζει.»
Ένα σύγχρονο παραμύθι σαγήνης και τρόμου για τον κόσμο μας όπως δεν τον ξέρουμε! Διάβασε, αν μη τι άλλο να γνωρίζεις, τι σου πλασάρουν δόλια, οι λογής λογής βλάκες,που το παίζουν υπέρμαχοι κάποιου-όποιου μονοπατιού αλήθειας, υποτελείς του Οσσο του Κρόουλυ, της Μπλαβατσκυ, του Γκουρτζιεφ, του εωσφόρου, του αυγερινού και της πούλιας με τις πούλιες και με φτερά παγωνιού, χρυσού ή μαύρου, αδιάφορο. Μοναδικός σκοπός τους είναι να σε εγκλωβίσουν ΜΕΣΑ στο matrix.
Συνειδητό Ονείρεμα και Ανόργανα Όντα
“O άνθρωπος πορεύεται προς την γνώση όπως πορεύεται προς τον πόλεμο, σε αδιάπτωτη εγρήγορση, με φόβο, με σεβασμό και απόλυτη αυτοπεποίθηση. Το να πορεύεσαι προς τη γνώση ή προς τον πόλεμο με οποιονδήποτε άλλο τρόπο είναι λάθος, και όποιος το πράξει ίσως δε ζήσει για να το μετανιώσει. Όταν ένας άνθρωπος πληροί αυτές τις τέσσερις αναγκαίες προϋποθέσεις, δεν υπάρχουν σφάλματα για τα οποία πρέπει να λογοδοτήσει. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι πράξεις του χάνουν τον αδέξιο χαρακτήρα και την επιπολαιότητα που διακρίνει τις πράξεις ενός ανόητου. Αν ένας τέτοιος άνθρωπος αποτύχει ή υποστεί ήττα, θα έχει χάσει μόνο μια μάχη, και δε θα νιώθει πικρία και τύψεις γι’ αυτό.”
Ο Λυκαβητός, η Μηχανή Ουρανίου των ΝΑΖΙ, το Κολονάκι, η Περιστερά, η Κουκουβάγια και ο Αποσπερίτης !
Κουκουβάγιες Λίλιθ και ΣΧΙΝΟΚΕΦΑΛΟΙ: Μήπως θυμάστε ότι και η θεά Αθηνά έχει ως σύμβολα την κουκουβάγια και το Γοργόνειο, το οποίο Γοργόνειο στα Βαβυλωνιακά είναι Αλ Γκόλ, δηλαδή το δαιμόνιο που φέρνει καταστροφές στον κόσμο !!! Και εκείνο το ωραίο μακρουλό κράνος της, όπως αυτό που είχε και ο Περικλής; όπως και το μακρουλό κεφάλι που είχε ο Ακενατών και η Νεφερτίτη, και βέβαια το είχε και η Σεμίραμις στην Αιγυπτιακή της έκδοση ! Αυτούς τους ονόμαζε ο Πλούταρχος στο έργο του «Περικλής» ΣΧΙΝΟΚΕΦΑΛΟΥΣ!!! Τι γνώριζε;;; Εεε τι σας λέει αυτό ;
Τι ωραιότατα ποδαράκια έχει η Λίλιθ; ή Ιστάρ, ή Σεμίραμις, ή Αστάρτη ή Αφροδίτη.
Την σημασία της Περιστεράς την οφείλω στον μακαρίτη ερευνητή Παύλο Κυράγγελο.
» Eγω ειμι ο Πρώτος κι ο Εσχατος, το Α και το Ω, ος εγένετο νεκρός και έζησεν»
A+Ω = 801 = ΠΕΡΙΣΤΕΡΑ
Και μετά είναι εκείνο το τραγουδάκι : First We Take Manhattan… Then We Take Berlin… ενα παλιό τραγουδάκι του Coen, το κομμάτι ειναι καταπληκτικό αλλα οι στίχοι όντως πολύ περίεργοι… και μια σύμπτωση καταπληκτική το «First We Take» εχει 11 ψηφία ενω το «Manhattan» 9 ψηφια… δηλ. εχουμε επαναληψη του 11/9. Το Berlin πότε ακολουθεί;
Μιλούν τα Αγάλματα ! Τι λένε;
Σαν παθητικοί δέκτες απορροφάμε εικόνες χωρίς όμως να κάνουμε διάλογο μαζί τους και δυστυχώς σε πολλές περιπτώσεις θα έπρεπε να διακόψουμε κάθε επαφή μαζί τους, είτε οπτική είτε αυτή που γίνεται με την ψυχή μας. Γιατί ναι, οι εικόνες εξακολουθούν να μιλούν ακόμα και σήμερα, αλλά ποιος τις ακούει; Ακούει μόνο μία ανομοιογενή φασαρία και αναταραχή χάνοντας μέρα με τη μέρα την ικανότητά της να εστιάζει στα επιμέρους σημεία, όπως εστίαζαν οι αρχαίοι Έλληνες στη θέα μίας εικόνας ή αγάλματος. Πόσο, λοιπόν, ακοίμητα είναι τα μάτια μας;
Ο αρχαίος Ελληνικός κόσμος είχε αντιληφθεί σε μεγάλο βαθμό την αξία και τη λειτουργία των εικόνων που πολύ προσεκτικά επέλεγε για να ντύσουν την καθημερινότητά του. Ακόμα και ίσως άσχημες για την αισθητική μας εικόνες (άσχημες γιατί ξεχάσαμε τη συμβολική τους γλώσσα) είναι πολύ προσεκτικά διαλεγμένες στον τόπο που θα τοποθετούνταν. Σκεφθείτε λίγο τι απεικονίζεται πολύ συχνά στις ασπίδες των αρχαίων Ελλήνων πολεμιστών που τις βλέπουμε σε αγγεία.
Διάβασε, Γνώρισε και Πράξε Αναλόγως!
(από terrapapers)