Να μας απαλλάξει τώρα ο κ. Παπαδήμος από τον κ. Ραγκούση.

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη 

Αν υπάρχει έστω και ένα έλλογο ον που θεωρεί πως χθες γιορτάστηκε η εθνική επέτειος όπως της αξίζει, να κάνει ένα βήμα μπροστά.

Όταν αναγκάζεσαι να βάλεις όλη τη χώρα στον γύψο και να οργανώσεις παρελάσεις μέσα σε ένα είδος εργαστηρίου, είναι βέβαιο ότι έχεις αποτύχει και δεν χρειάζονται άλλες αποδείξεις.

Οι τελευταίες αποχωρήσεις από την πολιτική σκηνή (Πάγκαλος, Ξυνίδης) δεν αρκούν για να εκτονωθεί η κατάσταση.

Την περασμένη εβδομάδα, για παράδειγμα, ο κ. Ραγκούσης χτύπησε ξανά. Για λόγους που πλέον μπορούν να θεωρηθούν ύποπτοι και από τους...
πιο καλοπροαίρετους, άνοιξε ξανά το μέτωπο με τα ταξί, θέλοντας περίπου να μας πει πως η χώρα πτώχευσε επειδή όλοι οι λογικοί άνθρωποι δεν θέλουν να διπλασιαστούν οι «κίτρινες ουρές» των επαγγελματιών του κλάδου, οι οποίοι αναζητούν απεγνωσμένα πελάτες μεταξύ των πτωχευμένων Ελλήνων.

Βρισκόμαστε στην αρχή της τουριστικής σεζόν και τα μηνύματα από τις κρατήσεις είναι απογοητευτικά.

Ένας από τους βασικούς υπευθύνους είναι ο κ. Ραγκούσης, ο οποίος από πρωθυπουργεύων υπερυπουργός και αφού πέρασε από σειρά αξιωμάτων (αποτυγχάνοντας σε όλα) κατέληξε να παριστάνει τον αναπληρωτή υπουργό Άμυνας.

Πληρώνουμε αυτή τη στιγμή το εφιαλτικό περσινό καλοκαίρι, καθώς κατά τους μήνες που η τουριστική κίνηση βρίσκεται στο ζενίθ, οι τουρίστες βρέθηκαν να σέρνουν τις βαλίτσες τους μέσα στον καύσωνα.

Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 2011 επικράτησε η απόλυτη κόλαση. Οι ταξιτζήδες απεργούσαν, οι τουρίστες ταλαιπωρούνταν και σίγουρα δεν υπάρχει ούτε ένας ανάμεσα σ’ αυτούς που να συνέστησε σε φίλους του να περάσουν τις διακοπές τους στην Ελλάδα.

Αλλά ο κ. Ραγκούσης, απτόητος! Συνεχίζει να δημιουργεί προβλήματα, ανακατώνει το υπουργικό συμβούλιο, προκαλεί τα σχόλια της τρόικας – χωρίς να τον ανακαλεί κανείς στην τάξη.

Τη γνώμη του πρωθυπουργού δεν την έχουμε ακούσει ακόμη. Δεν μας έχει καν πει σε τι χρειάζεται ένας αναπληρωτής υπουργός Άμυνας και γιατί δεν έχει ακόμη μειώσει τον αριθμό των υπουργών του – ξεκινώντας από τον κ. Ραγκούση.

Όλοι γνωρίζουμε ότι το θέμα θα είχε λυθεί από πέρσι (με το προεδρικό διάταγμα Ρέππα) αν δεν είχαν προηγηθεί οι γελοιότητες του Ιουνίου 2011, ο ανασχηματισμός και η μετακόμιση Ραγκούση στη θέση του υπουργού Μεταφορών.

Οπότε, έθεσε σε εφαρμογή το σχέδιό του, χωρίς έκτοτε κανείς μέσα στο υπουργικό συμβούλιο να τολμήσει να πει κιχ.

Όπως δεν του είπαν κουβέντα όταν τα έκανε μούσκεμα με τους μετανάστες του μεγάρου Υπατία, με την απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων, με όποια… καταστροφή κι’ αν καταπιάστηκε. Με κορυφαία, την καταστροφή του τουρισμού.

«Η θέση της κυβέρνησης είναι αυτή που εκφράζει ο υπουργός Μεταφορών», είχε δηλώσει στις 19 Ιουλίου 2011 ο (αλήστου μνήμης) τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος Ηλίας Μόσιαλος.

Και ο κ. Ραγκούσης άρχισε να δίνει συνεντεύξεις, να γράφει άρθρα και να παριστάνει ότι εξυγιαίνει το σύστημα.

Παράλληλα, γέμιζε τον κόσμο ψέματα σχετικά με τα ισχύοντα στις άλλες χώρες.

Για παράδειγμα, κρύβει συστηματικά πως στην Ελλάδα αντιστοιχούν 4 ταξί ανά χίλιους κατοίκους, ενώ σε όλες τις άλλες χώρες η αντιστοιχία κινείται μεταξύ 1,2 – 2 ταξί ανά χίλιους κατοίκους.

Επίσης, ουδέποτε απάντησε στα ερωτήματα και στις καταγγελίες σχετικά με το περίφημο sms που έστειλε η τρόικα στον τότε γ.γ. του υπουργείου Χάρη Τσιόκα – τον οποίο ο κ. Ραγκούσης καθάρισε σαν αυγό – με το οποίο (η τρόικα) αποκαλούσε την ενέργεια Ραγκούση «strange movement» (παράξενη κίνηση).

Και βέβαια, φρόντισε να κρύψει συστηματικά την ευρωπαϊκή οδηγία που εξαιρεί τα ταξί και άλλες κατηγορίες μέσων δημοσίου συμφέροντος από τις σχετικές ρυθμίσεις.

Το κείμενο είναι ξεκάθαρο, αλλά η υπόθεση των ταξί μας απασχολεί από τον Ιούνιο του 2011, όταν πήρε στα χέρια του (λέμε τώρα) την υπόθεση ο κ. Ραγκούσης.

Ο κ. Παπανδρέου έχει αποχωρήσει, αλλά έχει αφήσει τους πραιτοριανούς του να μας ταλαιπωρούν.

Παραμένουν σε σημαντικά πόστα (βλέπε Παπακωνσταντίνου, Γερουλάνος), ενώ ο κ. Ραγκούσης (στον οποίο τον Σεπτέμβριο του 2010 ο κ. Παπανδρέου είχε αναθέσει ακόμη και την… πρωθυπουργία) απλώς... μετακομίζει! Και δεν τους κουνάει κανείς.

Όσοι έχουν αποχωρήσει για… άλλες κομματικές πολιτείες, επιδιώκουν να μας σώσουν και πάλι, αν και δεν είχαν πράξει το παραμικρό όταν έπρεπε.

Αν και όλοι τους ήξεραν την αλήθεια, αλλά δεν μίλησαν όταν έπρεπε.

Υπενθυμίζω:

Τον Απρίλιο του 2010, η Ελλάδα ενσωμάτωσε την κοινοτική Οδηγία 2006/123, σύμφωνα με την οποία στις ρυθμίσεις για τον τομέα μεταφορών, ΔΕΝ περιλαμβάνονται οι αστικές συγκοινωνίες, τα αγοραία οχήματα (ταξί) και τα ασθενοφόρα.

Η συγκεκριμένη οδηγία ενσωματώθηκε με τον νόμο 3844/2010, κάτω από τον οποίο φιγουράριζαν οι υπογραφές του ίδιου του Γιάννη Ραγκούση (πρώτη-πρώτη, διότι τότε ήταν υπουργός Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης – για να μην ξεχνιόμαστε).

Ακολουθούσαν τα ονόματα των κ.κ. Γ. Παπακωνσταντίνου (ως υπουργού Οικονομικών), της κ. Κατσέλη (ως υπουργού Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας) και του κ. Καστανίδη (ως υπουργού Δικαιοσύνης).

Άρα, γνώριζαν και γνωρίζουν όλοι. Επέτρεψαν, όμως, να καταστραφεί ο τουρισμός και τώρα παριστάνουν τους τιμητές.

Ο κ. Παπακωνσταντίνου έχει γίνει ο μέγας τιμητής του ελλείμματος του 2009 και οι άλλοι δύο έφτιαξαν δικό τους κόμμα και υπόσχονται να μας σώσουν!

Ερώτημα: Γνωρίζει ο πρωθυπουργός την συγκεκριμένη οδηγία;

Δεύτερο ερώτημα: Γνωρίζει τι συμβαίνει στις άλλες χώρες;

Αν όχι, τότε ευτυχώς που πάμε σε εκλογές – διότι, ως γνωστόν, δεν γνωρίζει και από… Σκοπιανό!

Αν ναι, τότε έπρεπε να είχε αποπέμψει από την κυβέρνηση τον κ. Ραγκούση, αμέσως μόλις δημιούργησε ξανά πρόβλημα στο υπουργικό συμβούλιο – και μάλιστα μετά την επίσημη πτώχευση της χώρας.

Διότι σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες κάποιοι κανόνες όσον αφορά στις άδειες των ταξί υπάρχουν.

Και διότι έχει αποδειχθεί ότι τελικά η περίφημη «απελευθέρωση» της αγοράς των ταξί – όπου επιβλήθηκε με απόλυτο τρόπο – οδήγησε στη συγκέντρωση της αγοράς στα χέρια των λίγων.

Παράλληλα, καταστράφηκε μια ολόκληρη επαγγελματική τάξη, δεν έπεσαν οι τιμές, χειροτέρεψε η ποιότητα των υπηρεσιών, ενώ σε πολλές περιπτώσεις (βλέπε Ιρλανδία) η αποτυχία υποχρέωσε τους υπευθύνους να επιστρέψουν στο καθεστώς του απόλυτου περιορισμού – με μοναδική εξαίρεση την έκδοση αδειών για άτομα με αναπηρία.

Σε χώρες όπου υπήρξε πλήρης απελευθέρωση (βλέπε Σουηδία) και οι οδηγοί ταξί καταστράφηκαν και εξελίχθηκαν σε αντικείμενο εκμετάλλευσης από διάφορες εταιρίες που τους προσέλαβαν με μισθούς πείνας και το κόμιστρο απελευθερώθηκε, με αποτέλεσμα την υπερχρέωση των πελατών και κυρίως των τουριστών.

Επιπλέον, ο κ. Ραγκούσης (όσο είχε την –λέμε τώρα- αρμοδιότητα) δεν τίμησε την συμφωνία της 4ης Αυγούστου (2011) του προέδρου του ΣΑΤΑ Θύμιου Λυμπερόπουλου με τους 13 περιφερειάρχες της χώρας, οι οποίοι, μπροστά στην καταστροφή, έσπευσαν να μπουν εγγυητές της διαδικασίας.

Η σημερινή συμπεριφορά του, εκτός από ύποπτη, καταδεικνύει και ότι δεν έχει αντιληφθεί σε ποια κατάσταση έφεραν τη χώρα ο (επί τρεις-τέσσερις ημέρες ευρισκόμενος στην Κωνσταντινούπολη) αρχηγός του, ο ίδιος και οι άλλοι – παλαιοί και νέοι – φωστήρες.

Ως εάν να μην συνέβη το κούρεμα, ως εάν να μην πτώχευσε η χώρα, ως εάν να μην ενεργοποιήθηκαν τα cds, ως εάν να μην έχασαν τα λεφτά τους ένα σωρό ομολογιούχοι (μεταξύ των οποίων και οι ήδη χρεωμένοι με δάνεια ταξιτζήδες), συνεχίζει το βιολί του.

Μέχρι τελικής καταστροφής της χώρας και αντί να έχει ήδη αρχίσει να σκέπτεται πώς θα τερματίσει την σύντομη – και βλαβερή – παρουσία του (ελέω αρχηγού και λίστας επικρατείας) στον δημόσιο βίο της χώρας.

Αν ο κ. Πάγκαλος ανήκει στους «παλιούς» και αισθάνεται πως δεν μπορεί να ταυτιστεί μαζί του, υπάρχει πλέον και το παράδειγμα του κ. Ξυνίδη…

Υ.Γ. Την προηγούμενη Παρασκευή, ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών Γιάννης Αδαμόπουλος μίλησε για «κύκλους εγχώριων οικονομικών συμφερόντων που επιχειρούν, κατά τρόπο αθέμιτο, να χειραγωγήσουν τη νομοθετική πρωτοβουλία», καθώς  οι ενδοκυβερνητικές διχογνωμίες που ανέκυψαν «δικαίωσαν δυστυχώς την από καιρό βεβαιότητά μας πως οι κατά καιρούς προωθούμενες μεταρρυθμίσεις δεν αποτελούν στο σύνολό τους επιταγές των δανειστών μας και της Τρόικα, όπως εντέχνως επιχειρείται διαρκώς να παρουσιαστεί».

Είπε συγκεκριμένα ότι «καθίσταται πλέον πασιφανές πως - μεταξύ των εν λόγω «μνημονιακής» σύλληψης «μεταρρυθμίσεων» - παρεισφρέουν (με προφανείς σκοπιμότητες) και άλλες ρυθμίσεις, τις οποίες δεν υπαγορεύει φυσικά η Τρόικα αλλά αποκλειστικά και μόνο κύκλοι εγχώριων οικονομικών συμφερόντων που επιχειρούν - κατά τρόπο αθέμιτο και θεσμικά ανεπίτρεπτο - να χειραγωγήσουν τη νομοθετική πρωτοβουλία».

Και μίλησε για «έντεχνη προσπάθεια επιβολής νομοθετικών αλλαγών με σκοπό την εξυπηρέτηση ίδιου οφέλους ή την ικανοποίηση προσωπικών εγωισμών», υποστηρίζοντας ότι πρέπει να στιγματιστεί «η αποκαλυφθείσα αλλά και διαρκώς διαφαινόμενη προσπάθεια ορισμένων να εκμεταλλευτούν τη συγκυρία προκειμένου να προωθήσουν ευνοϊκές για αυτούς ρυθμίσεις, οι οποίες επιτείνουν την κοινωνική ανισότητα».

Μπορεί κάποιος να μας πει τι συμβαίνει;

(από elzoni)