Υπερκομματικό…μεγαθήριο

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΔΕΝ υπάρχει «ελεύθερος» έλληνας πολιτικός. Και, βέβαια, δεν είναι πάντα ορατά τα δεσμά τους. Κι αν θυμηθούμε τον Ελευθέριο Βενιζέλο, το μυαλό πάει συνειρμικά στην τραγωδία της Μ. Ασίας. Ήταν ο μεγάλος πολιτικός και μέτραγε ο λόγος του σε διεθνή συνέδρια. Τον υπολόγιζαν συνομιλητές του-μεγαθήρια, κουβαλώντας τα συμφέροντα των «Συμμάχων». Όρθωνε το ανάστημά του και, συχνά, τους καθήλωνε. Με τη δύναμη των επιχειρημάτων, την ευφράδεια και την τόλμη του. Για την «Ελλάδα των δύο Ηπείρων και των πέντε θαλασσών», πριν γίνει «Μικρά και έντιμος Ελλάς» και κλείσει στο...
Γουδί η τραγικότερη σελίδα της νεώτερης ιστορίας μας (χωρίς να ‘χει αποδοθεί δικαιοσύνη).

ΓΙΑΤΙ τα θυμηθήκαμε, γιατί τα γράφουμε; Για να τονίσουμε ό,τι απόμεινε από Ελ. Βενιζέλο, ως προς την τόλμη, τις ικανότητες και τη αξιοποίησή του ως δημόσιου άντρα. Δεν θα τον υπολόγιζαν οι «Σύμμαχοι» αν δεν ήταν Αυτός, δεν θα μας λογάριαζαν, δεν θα έφτανε η φωνή μας στ’ αυτιά τους.

Η χθεσινή…αναμέτρηση (με ποιον;) του σύγχρονου Β. Βενιζέλου είναι υπόθεση κομματική, αλλά όχι μόνο. Κι αν το ΠΑΣΟΚ πανηγυρίζει, αυτό αφήνει αδιάφορο τον μέσο έλληνα. Αντίθετα, αν ο πολίτης, πέρα από κόμματα και προτιμήσεις τα βάλει κάτω και σκεφθεί, θα βγάλει συμπεράσματα. Για ένα μεγαθήριο της πολιτικής των ημερών μας, με τα λάθη, τις παραλείψεις και τις…εμπνεύσεις του, αλλά με τις σπάνιες ικανότητες που οφείλουμε, υπερκομματικά, να τις αξιοποιήσουμε.

ΜΠΟΡΕΙ να εμπνεύσθηκε τον ν. περί (μη) ευθύνης υπουργών ο κ. Βενιζέλος, αλλά η κακή του έμπνευση διαχέεται στην πλειοψηφία της βουλής. Επέβαλε οριζόντια το χαράτσι της ΔΕΗ και είναι λάθος. Ωστόσο, να βρούμε το κουράγιο και…«το μη χείρον βέλτιστον». Να κρίνουμε κρατώντας αποστάσεις. Να τον δούμε (κι ας τον απορρίψουμε) ως πολιτικό, υπερκομματικά και δίκαια. Ως αξιοποιήσιμη οντότητα που μας έδωσε δείγμα γραφής, ουσίας και (κάποιου) αποτελέσματος. Στις επαφές του με ευρωπαίος φίλους, «φίλους» και, κατά βάθος, (ανομολόγητους) ανθέλληνες. Δεν πήγε στο παρακαλητό και τον τιμά. Είδε περήφανα τα «μεγαθήρια», άκουσε και τον άκουσαν και δεν επέστρεψε με κατεβασμένο το κεφάλι.

ΤΡΙΓΥΡΩ μικρολογούντες της πολιτικής, έμπειροι και «μειράκια», τσακάλια, τσακαλάκια με ακόρεστα στομάχια και φιλοδοξίες πάνω απ’ το μπόι τους και ο Β. Βενιζέλος στη μέση. Με το «εκτόπισμα» και τη ρητορεία του. Και με τη θωράκισή του, από σήμερα. Κι εμείς; Να τον δούμε «ελληνικά» και του ευχόμαστε καλή επιτυχία.