Σήμερα …

Κ. Βουλευτά

Δουλεύω στο Δημόσιο από το 1988 και στον Οργανισμό Εργατικής Εστίας από το 1992 μετά από μετάταξη.

Είμαι χήρα εδώ και 4 χρόνια με δυο γιούς 20 και 19 ετών, φοιτητών, στη Λάρισα και στην Ξάνθη. Συντηρώ τρία σπίτια. Η σύνταξη που παίρνω από τον θανόντα σύζυγό μου ανέρχεται στα 250€. Ο μεγάλος μου γιος παίρνει σύνταξη 137€ και αναμένεται η σύνταξη του μικρού η οποία διεκόπη πριν από έναν χρόνο λόγω ενηλικίωσης. Δεν έχω άλλα έσοδα. Μόνο το...
μισθό μου.

Με το νέο μνημόνιο προβλέπεται κλείσιμο της Εργατικής Εστίας και της Εργατικής Κατοικίας. Οι εργαζόμενοι τι θ’ απογίνουν; Θα απολυθούν; Τι θα απογίνουν τα άτομα που βρίσκονται στη δική μου κατάσταση; Πώς θα σπουδάσουν τα παιδιά μας; Δεν έχουν δικαίωμα στη μόρφωση; Δεν έχουν δικαίωμα να ελπίζουν ότι θα φτιάξουν τον κόσμο; Δεν έχουν δικαίωμα να ονειρεύονται ένα καλύτερο αύριο;

Μήπως θα έπρεπε να γίνει κάποια πρόβλεψη για όλους εμάς τους υπαλλήλους και ιδιαίτερα για τις ειδικές περιπτώσεις;;

Εκλεισα το Δεκέμβριο τα 23 χρόνια εργασίας. Είμαι 50 ετών. Πού θα εργαστώ; Πρέπει να αυτοκτονήσω για να χρειάζεται να συντηρηθεί ένα σπίτι λιγότερο, ένα στόμα λιγότερο και να πάρουν το μερίδιο της σύνταξης που τους αναλογεί και από μένα, όπως από τον πατέρα τους, τα παιδιά μου για να τελειώσουν τις σπουδές τους;

Κάντε κάτι για να ακουστεί η δική μου φωνή και η φωνή των ατόμων που βρίσκονται σε θέση παρόμοια με τη δική μου!

Εσείς μπορείτε!!!!

Σας ευχαριστώ!

Υπάλληλος του Οργανισμού Εργατικής Εστίας Χαλκίδας

(από icorantis)