Και κούρεμα και ξεβράκωμα...

Η (κυρίως πολιτική) απόφαση που ελήφθη στο Eurogroup της Δευτέρας την Τρίτη τα ξημε­ρώματα είναι άγνωστο αν θα φτάσει έως το τέλος εφαρμο­ζόμενη, διότι οι προϋποθέσεις που τίθενται είναι αρκετές. Θε­ωρητικά η ελληνική κυβέρνηση κατάφερε το «κούρεμα» των ομολόγων εις χείρας ιδιωτών ώστε αυτό να φτάσει το 2020, υποτίθεται, στο 120,5% του τό­τε ΑΕΠ. Το ύψος των απωλειών θα φτάσει σε σύνολο το...
75% της πραγματικής αξίας των ομολόγων.

Στους ιθαγενείς είπαν ότι διαπραγ­ματεύτηκαν σκληρά με τους ξένους και ισχυρούς κατόχους ομολόγων. Αυ­τό που εννοούν να μην τους λένε είναι ότι το μεγαλύτερο κόστος θα υπάρξει στο... εσωτερικό. Ποιοι θα επωμιστούν το κόστος;

♦ Οι ελληνικές τράπεζες, οι οποίες όμως θα αποζημιωθούν.

♦ Τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία δεν θα αποζημιωθούν.

♦ Οι Έλληνες αποταμιευτές και επι­χειρήσεις, οι οποίοι ίσως αποζημιω­θούν εν μέρει.

Αντιθέτως η ΕΚΤ και οι κεντρικές τράπεζες των χωρών της ευρωζώνης θα χάσουν ελάχιστα.

Το άλλο που υποτίθεται ότι πήρε η Ελλάδα είναι το νέο δάνειο των 130 δισ. ευρώ. Μόνο που για να το πάρει θα πρέπει να ολοκληρωθεί το «κούρε­μα», κάτι για το οποίο οι αμφιβολίες διεθνώς δεν είναι λίγες. Έστω όμως ότι πράγματι ολοκληρώνεται. Το αποτέλε­σμα, με το νέο δάνειο, θα είναι όχι μό­νο ένα υψηλότερο χρέος, αλλά και η αντικατάσταση του εσωτερικού και στο ελληνικό δίκαιο χρέους με νέο, ακόμη μεγαλύτερο και υπηγμένο στο δίκαιο των δανειστών: το αγγλικό. Χωρίς δυ­νατότητα περαιτέρω μείωσής του.

Αν αυτά είναι τα... κέρδη, φαντα­στείτε τι θα σημαίνουν οι απώλειες.

1. Η πρώτη απώλεια, σε επίπεδο κυ­ριαρχίας, είναι η δημιουργία του «ει­δικού ταμείου» για την κατά προτε­ραιότητα - έναντι όλων των άλλων υποχρεώσεων του ελληνικού κράτους - αποπληρωμή του ελληνικού δημόσι­ου χρέους, υπό τη διαχείριση της τρό­ικας.

Στο «ταμείο» αυτό (λογαριασμός στην Τράπεζα της Ελλάδος) θα κατα­τίθενται όχι μόνο τα χρήματα του νέου δανείου, αλλά και τα έσοδα από τη φορολογία, από το ξεπούλημα της εθνικής περιουσίας, από το πρόγραμ­μα «Ήλιος» - αν ποτέ υλοποιηθεί -κ.λπ.

2. Η δεύτερη απώλεια, σε επίπεδο κυ­ριαρχίας, είναι η ακόμη πιο ασφυκτι­κή εποπτεία της τρόικας - με αυστη­ρότερους ελέγχους, με τοποθέτηση επιτρόπων σε κάθε υπουργείο - ώστε να διασφαλίζεται πως κυβέρνηση και υπουργεία δεν θα δαπανούν ούτε σεντ που μπορεί να λείψει από τους δανειστές.

3. Αυτή δε η προτεραιότητα θα κα­τοχυρωθεί πρώτα με νόμο και ύστε­ρα συνταγματικά μετά τον Μάιο του 2013.

Προφανώς δεν είναι υπερβολικός ο χαρακτηρισμός από τους «Financial Times», προ ημερών, της χώρας μας ως της «πρώτης αποικίας της ευρωζώνης».

♦ Στο πεδίο της οικονομίας οι διεθνείς τοκογλύφοι «κατάσχουν» περιουσία και φορολογία και καταλαμβάνουν το κράτος διαλύοντάς το.

♦ Στο πεδίο της πολιτικής καθιστούν τη νυν και τις επόμενες κυβερνήσεις και τους υπουργούς τους φερέφωνα των επιτρόπων.

♦ Στο πεδίο της κοινωνίας καταδικά­ζουν σε πολυετή φτώχεια, με δικαιώ­ματα δουλοπαροίκων, το σύνολο του ελληνικού λαού – πλην ίσως εκείνων που προθύμως θα υπηρετήσουν το νέο καθεστώς ή θα καταφύγουν στο οργα­νωμένο έγκλημα.

♦ Στο πεδίο των θεσμών είναι κορυ­φαία παραχώρηση, την οποία έχει ήδη κάνει η Ισπανία, η συνταγματοποίηση της κυριαρχίας των δανειστών επί της Ελλάδας και του ελληνικού λαού.

Καταιγίδα νόμων

Μετά την επικοινωνιακή καταιγίδα με στόχο να βαφτεί άσπρη η κατάμαυ­ρη πραγματικότητα και τους πανηγυ­ρισμούς για τη... μεγάλη επιτυχία της «διάσωσης» άρχισε στη Βουλή με κα­τεπείγουσες διαδικασίες η... βρόμικη δουλειά: Η «νομιμοποίηση» του νέου «μνημονίου» με τους εφαρμοστικούς νόμους (καμιά... ογδονταριά σε πρώτη φάση), οι οποίοι θα θεσμοθετήσουν τη μετατροπή της χώρας στο πρώτο προτεκτοράτο της ευρωζώνης.

Τα νομοσχέδια (θα) εμφανίζονται στη Βουλή με καταιγιστικούς ρυθμούς και αναρωτιόμαστε τι απ’ όλα αυτά θα προλάβουν να διαβάσουν αυτοί που θα τα υπερψηφίσουν, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία. Έχουμε, λοιπόν, και λέ­με:

1. Από χθες άρχισε στην Επιτροπή Κοι­νωνικών Υποθέσεων η συζήτηση του νόμου αρμοδιότητας των υπουργείων Υγείας και Εργασίας.

2. Σήμερα, με κατεπείγουσα διαδικα­σία, ψηφίζεται στην Ολομέλεια της Βουλής το νομοσχέδιο για το PSI, το οποίο έχει ήδη εγκριθεί από το Υπουρ­γικό Συμβούλιο.

3. Το Υπουργικό έχει ήδη εγκρίνει το νομοσχέδιο για όλες τις «προαπαιτού­μενες ενέργειες» σχετικά με τα δημο­σιονομικά μέτρα, τη δημοσιονομική και φορολογική διοίκηση, συνταξιοδο­τικές και ασφαλιστικές διατάξεις και τον πρόσθετο προϋπολογισμό, καθώς επίσης και τροπολογίες για τα ερευνη­τικά ιδρύματα.

4. Το νομοσχέδιο για τις μειώσεις σε κύριες και επικουρικές συντάξεις κατατέθηκε ήδη και θα ψηφιστεί την ερ­χόμενη Τρίτη με τον χαρακτήρα του επείγοντος.

5. Άλλο ένα νομοσχέδιο, του υπουρ­γείου Υγείας, που περι­λαμβάνει και τη ρύθ­μιση  του   υπουργεί­ου     Εργασίας  για την  ενοποίηση των επικουρικών  ταμεί­ων, θα ψηφιστεί  έως την  ερχόμενη Τετάρτη. Συνοψίζοντας: Μέσα στη σκόνη που σηκώνουν οι πανηγυρίζοντες και τα φερέφωνά τους περί «σωτηρίας» της χώρας οι «σωτήρες» ολοκληρώνουν στα γρήγορα τη δουλειά κόβοντας μι­σθούς, συντάξεις, δαπάνες για την υγεία, την παιδεία, με απολύσεις στο Δημόσιο, ξεπούλημα και παράδοση των κλειδιών της χώρας στους επιτρό­πους που συντόμως θα εγκατασταθούν στα υπουργεία, δίπλα (για να μην πού­με μέσα) στα υπουργικά γραφεία.

Μέσα σε αυτό το χάος οι συγκυβερνώντες  δεξιοσοσιαλίζοντες προσπαθούν να σώσουν το (πολιτικό) τομάρι τους, να λύσουν εσω­κομματικούς   λογαρια­σμούς, να αποφύγουν το ενδεχόμενο του καπελώματος από τυ­χόν «αρίστους» τύπου Παπαδήμου και πάει λέγοντας.

Όλοι μαζί...

Στο πλαίσιο αυτό και μέσα στον Μάρτιο το ΠΑΣΟΚ σκοπεύει να ξε­μπερδεύει με τον ΓΑΠ (καλά ξεμπερ­δέματα!). Ο Σαμαράς επιχειρεί να ανοί­ξει την αγκαλιά του για να χωρέσει μέ­σα όχι μόνο τον Βορίδη και τον Άδωνι, αλλά και την Ντορούλα (και, γιατί όχι, ακόμη και τον Καρατζαφέρη), προκει­μένου να δημιουργηθεί η «μεγάλη πα­ράταξη» που θα διεκδικήσει την επό­μενη (δια)κυβέρνηση του τόπου.

Όμως, όσο κι αν είναι μεγάλη η αγκαλιά του προέδρου, δύσκολα θα μαντρώσει τους δεξιούς ψηφοφό­ρους, οι οποίοι αδυνατούν να κατανο­ήσουν πώς είναι δυνατόν να σώζονται καταστρεφόμενοι...

Κάπως έτσι, λοιπόν, στα γρήγορα και πριν ο κόσμος πάρει χαμπάρι ότι αυτήν ακριβώς την περίοδο θεσμο­θετείται η καταστροφή και δένεται η χώρα χειροπόδαρα για τις επόμενες δεκαετίες, το εγχώριο πολιτικό κατε­στημένο, λειτουργώντας ως δεσμο­φύλακας, προετοιμάζεται για εκλο­γές ελπίζοντας ότι θα εξέλθει ανα­βαπτισμένο και τροπαιούχο από την εκλογική διαδικασία.

Βέβαια, αν οι μετρήσεις δείξουν ότι τα κουκιά δεν βγαίνουν, τότε υπάρχει και η δοκιμασμένη τακτική της πα­ράτασης του πρωθυπουργικού βίου του... Παπαδήμου. Μέχρι να σαπίσουν όλοι μαζί. Μετά... βλέπουνε. Έτσι κι αλλιώς τα σώβρακα ήδη τους τα έχουν πάρει...

(από topontiki)