Απολείπειν ο Θεός ...Γεώργιον

Γράφει ο Σωτήρης Ξενάκης
Παρακολούθησα ολόκληρη την εναρκτήρια ομιλία του Γιώργου Παπανδρέου στο Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ και ομολογώ ότι παρά τη συγκινητική προσπάθεια να πείσει για τα επιτεύγματα της διετίας του, μου άφησε πολλά κενά.
Τον άκουσα να μιλά για τον εαυτό του και να αναρωτιέται- μάλλον ρητορικά- αν ξέρουμε εμείς οι Έλληνες - "τι θα πει να γυρνάς τον κόσμο, για να πείσεις ότι η πατρίδα σου είναι τελικά αξιόπιστη". Και θυμήθηκα τον...
κ. Παπανδρέου να γυρίζει πράγματι ανά τον κόσμο και να λέει ότι κυβερνά μια διεφθαρμένη χώρα. Τόση έλλειψη μνήμης.
Τον άκουσα να κάνει τον απολογισμό της διετίας του και να λέει: «Θα έδινα ένα τίτλο στην τελευταία διετία. Θα μπορούσε να ήταν, καταφέραμε πολλά στα μεγάλα, αλλά δεν τα πήγαμε τόσο καλά στα μικρά και καθημερινά». Να υποστηρίζει δηλαδή ο κ. Παπανδρέου ότι ο ίδιος, που ως πρωθυπουργός ασχολήθηκε με τα μεγάλα, τα κατάφερε άριστα. Εκείνοι που, προφανώς θεωρεί ότι δεν τα κατάφεραν όσο έπρεπε ήταν οι υπουργοί του που έχουν χρέος να ασχολούνται όχι μόνο με τα μεγάλα με τα μικρά και τα καθημερινά. Τόση έλλειψη αυτοκριτικής.
Άκουσα επίσης να λέει ότι «όποιος πιστεύει ότι μπορεί να κάνει καλύτερη διαπραγμάτευση από αυτήν που κάναμε καθημερινά, εγώ δηλαδή και το σύνολο των κορυφαίων στελεχών μας, απλά κοροϊδεύει τον κόσμο». Τόση αλαζονεία.
Αυτό που δεν κατάφερε να εξηγήσει επαρκώς ήταν γιατί με όλα αυτά τα επιτεύγματα και με όλη αυτή την υπερπροσπάθεια, εγκατέλειψε τελικά υπό την πίεση των δικών του βουλευτών την πρωθυπουργία, με τη χώρα να βρίσκεται μια ανάσα πριν το χείλος του γκρεμού και το κόμμα του στα δημοσκοπικά τάρταρα του 14%.
Αφού προηγουμένως επί δύο χρόνια- όπως ο ίδιος είπε επί λέξει- «τα είδε όλα και τα έζησε όλα». Εμείς να δείτε κύριε Παπανδρέου...
(από kafeneio-gr)