«Είμαστε το 99%»

Της Βάλιας Μπαζού

«Tο υπόλοιπο 1% είναι οι τράπεζες, η βιομηχανία των υποθηκών, ο ασφαλιστικός κλάδος. Ζούμε σε μια κοινωνία που έχει φτιαχτεί για το 1%. Πρόκειται για τον κόσμο τους και όχι το δικό μας. Εάν είμαστε τυχεροί θα μας επιτρέψουν να δουλέψουμε, μόνον, όμως, όσο δεν αμφισβητούμε το μέγεθος της «φιλανθρωπίας» τους.

Είμαστε το 99%, είμαστε οι άλλοι, η πλειοψηφία και ήρθε ο καιρός να μας γνωρίσουν λίγο καλύτερα».

Το απόσπασμα είναι από την...
εισαγωγή – μανιφέστο των «99ers» («Οι 99%»), του κινήματος «occupy Wall Street» (καταλάβετε τη Wall Street)- κάτι αντίστοιχο με τους ευρωπαίους αγανακτισμένους που στην Ελλάδα, τουλάχιστον, δεν άντεξαν- που έχει αρχίσει και αναπτύσσεται από τα μέσα Σεπτεμβρίου στις ΗΠΑ, αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά ότι η παγκόσμια κρίση μπορεί να είναι ευκαιρία για παγκόσμια αντίδραση.

Στην ιστοσελίδα των «99ers», οι αναρτήσεις είναι σπαρακτικές. Πολίτες κάθε ηλικίας φωτογραφίζονται κρατώντας ένα κομμάτι χαρτί στο οποίο περιγράφουν με δυο κουβέντες τη δραματική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει.

Και οι κινητοποιήσεις τους, οι διαδηλώσεις δεν είναι ούτε γραφικές ούτε αναίμακτες, αφού γίνονται - χωρίς καν να υπάρχει το πρόσχημα των επεισοδίων- εκατοντάδες συλλήψεις καθημερινά. Όπως θα δείτε και στο βίντεο χωρίς να υπάρχει καμιά ένταση ο επικεφαλής αστυνομικός δείχνει ποιοι θα συλληφθούν και βέβαια συλλαμβάνονται.

Το κίνημα από τη Νέα Υόρκη έχει αρχίσει πλέον και αναπτύσσεται σε περισσότερες από 115 πόλεις, από το Σικάγο και την Ιντιάνα, μέχρι την Αϊόβα, τη Μινεσότα και το Σαν Φρανσίσκο.

Γιατί λέγονται ««99ers»

Ο πρώτος στόχος του κινήματος είναι να εξηγήσει στους αμερικανούς πολίτες ( άκου κι εσύ «πατριώτη») ότι η κρίση τους αφορά όλους ανεξαιρέτως. Ότι η κρίση, δεν αφορά μόνον εκείνους που έχουν δει τη ζωή τους να σμπαραλιάζεται. Δεν αφορά μόνον τους ανέργους και εκείνους που ζουν στο δρόμο γιατί το μεγάλο κόλπο με τα ακίνητα τους έκανε μέσα σε μια μέρα να χάσουν τα σπίτια τους.

Η κρίση αφορά και εκείνους που νοιώθουν ακόμα ασφαλείς, που ακόμα μπορούν είτε να τα βγάζουν πέρα αξιοπρεπώς, είτε ακόμα και να αποταμιεύουν. Η κρίση αφορά και εκείνους που ΑΚΟΜΑ δεν έχουν δει τη ζωή τους να αλλάζει στο παραμικρό. Γιατί η κρίση τους περιμένει όλους στη γωνία για να τους θέσει προ τραγικών αδιεξόδων, ανατρέποντας με χειρουργικό τρόπο όλες τις σταθερές πάνω στις οποίες έχουν δομήσει τη ζωή τους.

Όπως λένε οι αμερικανοί που έχουν βγει στους δρόμους … «Είμαστε το 99% και μας πετούν έξω από τα σπίτια μας. Είμαστε αναγκασμένοι να επιλέξουμε εάν θα πληρώσουμε το νοίκι ή θα αγοράσουμε τρόφιμα. Μας αρνούνται ποιοτική ιατρική περίθαλψη. Υποφέρουμε από τη ρύπανση του περιβάλλοντος. Όποιος έχει δουλειά, αναγκάζεται να δουλεύει όλο και περισσότερες ώρες με λιγότερη αμοιβή, χωρίς δικαιώματα. Δεν δικαιούμαστε τίποτα σε αντίθεση με το υπόλοιπο 1% που παίρνει τα πάντα. Είμαστε το 99%».

Τα προβλήματα για τα οποία έχουν βγει στους δρόμους οι ««99ers», είναι εξαιρετικά γνώριμα. Και όσοι θεωρήσουν ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε φτάσει ακόμα σε αυτό το σημείο, κάνουν, επιεικώς, άρνηση της κατάστασης.

Και κάνουν άρνηση γιατί ακόμα δεν ανήκουν στο 16,7% των επίσημων ανέργων (σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Eurostat) ούτε στους 40.000 πολίτες που έχουν υποβάλλει αίτηση πτώχευσης στο πλαίσιο του νόμου περί ρύθμισης οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων.

Και έχουμε να δούμε πολλά ακόμα…

(από topontiki)