ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ Μετάνοια - Κάθαρση - Έμπνευση

Έχουν περάσει σχεδόν 2000 χρόνια από την Ζωή, το Έργο, τη Διδασκαλία, τη Θυσία και την Ανάσταση του Ιησού Χριστού στη Γη. Περάσανε δύο χιλιετίες δύσκολες, με τον άνθρωπο να προσπαθεί να γνωρίσει τον εαυτό του και να κατανοήσει το Θεό.

Είμαστε πια στην αρχή μιας Νέας Κοσμικής Περιόδου καθώς η προηγούμενη Εποχή, γνωστή αστρολογικά ως "Εποχή των Ιχθύων", ολοκλήρωσε τον κύκλο της. Ο Πλανήτης μας και η Ανθρωπότητα που ζει σ' αυτόν, εισέρχεται σε μια νέα πρωτόγνωρη Εποχή με νέα χαρακτηριστικά. Γνωστή ως "Εποχή του...
Υδροχόου" και είναι η Εποχή που οι άνθρωποι και ο πλανήτης "φωτίζονται" από την διάχυση του Αγίου Πνεύματος. Είναι η Περίοδος της Δευτέρας Παρουσίας του Λόγου Χριστού στη Γη και της Φανέρωσης του Τρίτου Προσώπου του Τριαδικού Θεού, την Εκδήλωση δηλαδή του Αγίου Πνεύματος στην Γη.

Ξεκινώντας λοιπόν μια πρώτη προσέγγιση για το Φωτισμό της Ανθρωπότητας στη Νέα Εποχή, χρειάζεται να εμβαθύνουμε στις Λειτουργίες του Αγίου Πνεύματος και στο πώς θα ωφεληθεί η Ανθρωπότητα σε αυτή την Περίοδο.

Γνωρίζουμε κατ' αρχήν πως το Άγιο Πνεύμα "Φωτίζει" τον Άνθρωπο.
Ο Φωτισμός αυτός έχει αρχικά μια διπλή λειτουργία.
Την Κάθαρση και την Έμπνευση.

Ας σταθούμε σε κάθε λειτουργία ξεχωριστά.

Η Παρουσία του Αγίου Πνεύματος μέσα μας αναδεικνύει σταδιακά την κάθε "σκοτεινή πτυχή" της συνείδησής μας. Κάθε κενό, κάθε φόβος, πόνος, σκληρότητα στην Ψυχή μας έρχεται στην "επιφάνεια" και "φανερώνεται" με τον σταδιακό Φωτισμό μας.

Η Λειτουργία αυτή μπορεί να είναι επίπονη και κάποιες φορές "τρομαχτική", αλλά αναγκαία για την Πνευματική μας Πορεία καθώς ότι "άσχημο", "μερικό" και "περιορισμένο" έχουμε καλυμμένο στην ψυχή μας είναι απαραίτητο να γίνει Κατανοητό ώστε να επέλθει η Κάθαρση και η Μετουσίωση.

Η Κάθαρση είναι απαραίτητη για την Ψυχή μας ώστε να μπορέσει να εκδηλώσει σταδιακά η ένωσή της με το Πνεύμα. Αυτή είναι και η Λειτουργία της Έμπνευσης. Το Άγιο Πνεύμα Εμπνέει τον Άνθρωπο με την προϋπόθεση πως η Ψυχή έχει την ανάλογη Καθαρότητα και να δεχτεί το Φως δίχως να το διαθλά και να το υποβιβάζει ή να το εγκλωβίζει.

Η Έμπνευση έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση την Κάθαρση ώστε Ψυχή και Πνεύμα να συνεργάζονται αρμονικά στην εκδήλωση Ιδεών, Διδασκαλιών και Αποκαλύψεων.

Συνήθως μια υπόσταση Εμπνέεται σύμφωνα με την λειτουργικότητά της. Το Άγιο Πνεύμα, ο Θεός, ποτέ δεν βιάζει την ανθρώπινη συνείδηση. Αυτό σημαίνει πως κάθε άνθρωπος έλκει στην ψυχή του τις πνευματικές Διδασκαλίες, ή Ιδέες που έχει ανάγκη η ψυχή του και σύμφωνα πάντα με τα όρια του. Υπάρχουν και σπάνιες περιπτώσεις που η έμπνευση ξεπερνάει κατά πολύ την συνειδητότητα αυτού που λαμβάνει παρουσιάζοντας κάτι νέο. Συνήθως όμως συλλαμβάνουμε σύμφωνα με τα όρια και τα κατεστημένα μας. (ενδιαφέρον στην Ελληνική έχει το ρήμα, "συλλαμβάνω" μια Ιδέα, για να χαρακτηρίσει αυτήν ακριβώς την Λειτουργία).
Εδώ λοιπόν αξίζει να κατανοήσουμε τη Λειτουργία της Μετάνοιας, ως αναγκαία λειτουργία για την διερεύνηση των ορίων μας. Ας μην ξεχνάμε πως είναι βασική προϋπόθεση κάθε Χριστιανού για την Πορεία του προς την Τελείωση.

Η Μετάνοια έχει παρεξηγηθεί από πολλούς ως μια παθητική, συναισθηματική εκδήλωση ενός ανθρώπου "αδύναμου" που πέφτει κλαίγοντας στα γόνατα και ζητάει την "θαυματουργική επέμβαση" του Θεού. Μετανοώ στα ελληνικά σημαίνει Μετά-Νοώ, μετατοπίζω δηλαδή τα "Όρια του Νου" μου και αλλάζω. Είναι σημαντικός ο διαχωρισμός στο νου μας της Μεταμέλειας με τη Μετάνοια.

Μεταμέλεια είναι η συναισθηματική συνήθως αντίδρασή μας σε μια ενέργεια που την θεωρούμε "λάθος". Συνήθως το ίδιο λάθος το κάνουμε ξανά και ξανά. Πχ. Μεταμέλεια είναι η συχνή απόφαση ενός καπνιστή να κόψει το τσιγάρο που την αναιρεί μετά από λίγες ώρες ή μέρες. Θυμώνει μετά με τον εαυτό του αλλά συνεχίζει να καπνίζει. Γίνεται κατανοητό πως η μεταμέλεια ενεργοποιείται από τις ενοχές για το "λάθος" που κάνουμε και είναι συνυφασμένη με την ιδέα της Τιμωρίας. Πόσοι καπνιστές, από τα προηγούμενο παράδειγμα, θα "μετάνιωναν" για το κάπνισμα, αν παρόλη την ψυχική εξάρτησή που τους ασκεί, δεν είχαν καμία πιθανή επίπτωση στην υγεία τους; (δίχως δηλαδή τον φόβο της "τιμωρίας")

Μπορούμε λοιπόν να κατανοήσουμε ότι η μεταμέλεια είναι συνήθως υπό ψυχολογική πίεση και φόβο, χωρίς να έχει επέλθει πραγματική κατανόηση του "προβλήματος" και έτσι είναι αντανακλαστική συναισθηματική αντίδραση.

Μια μεγάλη λοιπόν παρανόηση είναι η ταύτιση της μεταμέλειας με την Μετάνοια, καθώς στον Χριστιανισμό τους προηγούμενους αιώνες ασκούνταν συνήθως πίεση με την απειλή της Κόλασης και του Αφορισμού. Έτσι δεν ήταν λίγοι αυτοί που "μετανοούσαν" κοινωνώντας, για παράδειγμα, λίγο πριν τον θάνατό τους, για να σώσουν την Ψυχή τους. Στην εποχή μας, Εποχή που οι Ιδέες κινούνται ελεύθερα και ο Άνθρωπος έχει το Δικαίωμα της Ελευθερίας του Λόγου, η στάση αυτή φαίνεται παράλογη και υποκριτική.
Αυτό είναι το Νόημα του Εσωτερικού Χριστιανισμού.

Να προσπαθήσουμε και να διακρίνουμε πέρα από την επιφάνεια, περά δηλαδή από την εξωτερική τυπολατρική προσέγγιση του Χριστιανισμού, και να στραφούμε στην Ουσία του.

Η Μετάνοια λοιπόν είναι βασική και συνεχής στάση του Νου μας προς την Ελευθέρια. Συνεχώς χρειάζεται να διευρύνουμε τα όρια του νου και της συνείδησής μας ώστε να αφήσουμε χώρο στην ψυχή μας για τον Θεό. Να αφήσουμε χώρο, όχι για έναν "τυπολατρικό Θεό" αλλά για την ίδια μας την Ουσία.

Δεν είναι εύκολο. Όλοι μας χτίζουμε γύρω μας το "ασφαλές μας περιβάλλον", τις ιδέες μας, τις προτιμήσεις μας, τις απέχθειές μας. Η Μετάνοια λοιπόν στο Χριστιανισμό δεν είναι μια μοναδική (ή κάποιες) στιγμή "έκλαμψης" και συντριβής. Υπάρχουν στη ζωή μας αυτές οι απότομες συνειδητοποιήσεις αλλά δεν αρκούν. Η Μετάνοια είναι μια διαρκής λειτουργία, μια στάση ζωής, μέχρι τη στιγμή της Απόλυτης Εκδήλωσή μας Ενωμένοι με τον λόγο Χριστό.

Γιατί αυτό είναι ο Στόχος. Όχι απλά και χλιαρά να γίνουμε "καλύτεροι άνθρωποι" αλλά να "γίνουμε Τέλειοι όπως ο Πατέρας μας στους Ουρανούς". Αυτή είναι μια από τις βασικότερες Εντολές που μας άφησε Παρακαταθήκη ο Ιησούς Χριστός στη Γη.

Σταδιακά λοιπόν, σε αυτή την νέα εποχή, οδηγούμαστε στην βαθύτερη Κατανόηση των Διδασκαλιών και αναλαμβάνουμε την ευθύνη να πραγματώσουμε την Διδασκαλία της Αγάπης. Ωριμάζοντας το Ανθρώπινο Πνεύμα μειώνονται και οι "δικαιολογίες" ότι δεν μπορούμε και δεν γίνεται, και το "άνθρωποι είμαστε λάθη κάνουμε", κλπ.
Εξετάζοντας τα ανωτέρω μπορούμε να διακρίνουμε μια διπλή λειτουργική συνέχεια που ενώνει τον Άνθρωπο με τον Θεό. Από τα άνω προς τα κάτω, όπου ο Θεός εμπνέει την ψυχή του ανθρώπου καθοδηγώντας τον και από κάτω προς τα άνω, μέσα από τον ίδιο τον άνθρωπο με την συνέχεια "Μετάνοια- Κάθαρση- Έμπνευση", όπου ο άνθρωπος διευρύνει τα όρια του, ελευθερώνει την ψυχή του για να δέχεται απρόσκοπτα την επενέργεια του Αγίου Πνεύματος.

Και στις δύο περιπτώσεις μπορούμε να παρατηρήσουμε την συνεχή τροφοδοσία του Θεού προς τον άνθρωπο ως Έλεος και την αναγκαία ενεργοποίηση του ανθρώπου στην Πορεία Ένωσής του με τον Θεό. Το κλειδί όμως είναι η Ελεύθερη Βούληση κάθε ανθρώπου.
Ο άνθρωπος αποφασίζει αν θα Ενωθεί ή να συνεχίσει να "Αρνείται" τον Θεό!

Εμβαθύνοντας στη Νομοτέλεια της Μετάνοιας αξίζει να σταθούμε στην συγχώρεση. Την Συγχώρεση που ως εκδήλωση είναι ο θεμέλιος λίθος της έμπρακτης εκδήλωσης της Αγάπης ανθρώπου προς άνθρωπο.
Συγχωρώ σημαίνει Συν- Χωρώ.Είναι η συνειδητή αυτή στάση να χωράμε τον πλησίον μας. Όταν αρνούμαστε να συγ-χωρούμε τον συνάνθρωπό μας θωρακίζουμε την ψυχή μας και αντιδρούμε αρνητικά σε αυτό που μας πλήγωσε, μας πόνεσε και μας φόβισε. Διαπιστώνουμε λοιπόν την ουσιαστική σχέση Συγχώρεσης και Μετάνοιας καθώς είναι απαραίτητο να μειώνουμε το εγώ μας, για να διευρύνουμε την Συνείδησή μας μέσα από τον άλλον, τον πλησίον μας.

Κλειδί αναγκαίο γι' αυτό, η Αγάπη. Ή έστω η προσπάθεια μας να αγαπούμε.
Βήμα πρώτο η Συγχώρεση και συνεχόμενα βήματα η Μετάνοια.
Μέσω λοιπόν της Προσευχής ζητάμε από το Χριστό, που είναι Πανταχού Παρών αλλά και μέσα μας, να σταθεί χορηγός στη συνειδητή μας προσπάθεια για Αλλαγή.

Στη νέα λοιπόν Εποχή, η Προσευχή μας έλκει ευκολότερα την Παρουσία του Αγίου Πνεύματος εντός μας. Με προϋπόθεση τη στάση μας για Μετάνοια και τη προσπάθεια μας για συνειδητή Εκδήλωση της Αγάπης!
Έτσι κι αλλιώς, η ψυχή μας διψάει για αλλαγή και ζητάει την ελευθερία της!
Αν όμως εμείς της την αρνούμαστε και συνεχίζουμε να εμμένουμε σε εγωιστικές και αρνητικές τοποθετήσεις η επενέργεια του Αγίου Πνεύματος θα είναι καταλυτική. Όσο εμμένουμε, τόσο εντονότερα θα αντιδρά εσωτερικά η ψυχή μας και ανάλογα εξωτερικά και το περιβάλλον μας. Στη Νέα Εποχή, τα "Εσωτερικά" και τα "Εξωτερικά" μας Κατεστημένα θα κλονίζονται και θα γκρεμίζονται συνεχώς!

Συνεχώς και πάλι ξανά και μέχρι να αποφασίσουμε να αποδεχτούμε ότι το "λάθος" ξεκινάει πρώτα από εμάς. Βρισκόμαστε έτσι, ακόμα και αν δεν έχουμε κατανοήσει την αναγκαιότητα της αλλαγής, να ενεργοποιεί η ίδια η ψυχή μας μια "εσωτερική επανάσταση"! Όχι απλά ως μεταμέλεια όπου θα αποζητούμε απελπισμένα να ξανακτίσουμε το "ασφαλές μας περιβάλλον", αλλά ως συνειδητή στάση Μετάνοιας, ικανή να μας αλλάξει, να μας ελευθερώσει και να μετουσιώσει όλα τα "εμπόδια" της ψυχής μας.
Είναι μια συνεχής και διαρκής κρίση.
Κρίση στις ανθρώπινες σχέσεις, κρίση στην ψυχική μας ηρεμία, κρίση στην οικονομία, στις ιδέες, στις αξίες, στον πολιτισμό.

Η Κρίση της Δευτέρας Παρουσίας ξεκινάει από μέσα μας. Κάθε άνθρωπος θα αρχίσει να έρχεται σταδιακά αντιμέτωπος με τις "αλήθειες" και τα "ψέματα" που κρύβει βαθιά μέσα του.
Εδώ αρχίζει μια "αναγκαστική" αλλαγή. Η Επενέργεια του Φωτισμού από το Άγιο Πνεύμα θα μας "αλλάξει". Θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις, μέσα μας και γύρω μας, να μετατοπισθούμε. Είναι επιλογή μας να βοηθήσουμε ή όχι αυτή την Αλλαγή.
Ως πλανήτης Γη και ως ανθρωπότητα εισερχόμαστε πια σε μια περίοδο συνεχών αλλαγών.
Μπορούμε έτσι να κατανοήσουμε και το νόημα του χωρίου στα Ευαγγέλια πως "οι Πονηροί θα γίνουν Πονηρότεροι και οι Αγαθοί θα γίνουν Αγαθότεροι"

Βέβαια, μπορούμε και να εργαστούμε.
Να δημιουργήσουμε δηλαδή τον αναγκαίο αυτό χώρο στην Ψυχή μας, ώστε το Πνεύμα το Άγιο να εργαστεί μέσα μας δίχως εμπόδια.
Με τη Χορηγία Του, ας επιλέξουμε να συνεργαστούμε με το Θείο μας Εαυτό, το Λόγο Χριστό που ενυπάρχει ως πνευματική σπίθα μέσα σε κάθε άνθρωπο.

ΦΩΤΙΟΣ

(από esoterica)