Βιώνουμε, σαν Συνείδηση, μία «Εν Δυνάμει Πραγματικότητα», όπου τα συμβάντα θα μπορούσαν να πάρουν οποιαδήποτε κατεύθυνση κι όχι μία αυστηρά καθορισμένη πορεία. Η Συνείδηση, χωρίς αρχή και τέλος, είναι «Χώρος Ανοιχτός», σε κάθε αντιληπτική κατάσταση, και σε κάθε δυνατή εξέλιξη. Βιώνουμε, σαν Συνείδηση, μία «Εν Δυνάμει Πραγματικότητα», όπου τα συμβάντα θα μπορούσαν να πάρουν οποιαδήποτε κατεύθυνση κι όχι μία αυστηρά καθορισμένη πορεία. Δεν γνωρίζουμε πως και γιατί και πότε θα συμβούν έτσι ή αλλιώς τα πράγματα, αλλά όλες οι δυνατότητες υπάρχουν εξ’ αρχής.
Έτσι, όποια κατεύθυνση κι αν πάρουν τα «πράγματα» η νόηση μπορεί να δικαιολογήσει μέσα από τις...
λογική αρχή της αιτίας και του αποτελέσματος την εξέλιξη. Έτσι λοιπόν, η αιτιότητα δεν αναφέρεται στην πραγματικότητα που βιώνουμε, στην «Εν Δυνάμει Πραγματικότητα», αλλά στην ερμηνεία, στην δόμηση της εικόνας της πραγματικότητας, (στην εικόνα που σχηματίζουμε γιά την πραγματικότητα).
Η Συνείδηση είναι Ελεύθερη να πάει οπουδήποτε, να αντιδράσει προς όλες τις κατευθύνσεις, να απορροφηθεί σε συμβάντα, η να αναδυθεί προς το Είναι, προς την Υπερβατική Πραγματικότητα, δεν υπόκειται στο νόμο της αιτίας-αποτελέσματος. Η ερμηνεία όμως της πραγματικότητας μπορεί να δομηθεί με βάση την αρχή του νόμου της αιτίας και του αποτελέσματος.
Η αιτιότητα δεν μπορεί στην πραγματικότητα να εφαρμοσθεί ούτε σε άλλα πεδία της ανθρώπινης δραστηριότητας, ή στην φυσική πραγματικότητα (στα έσχατα όριά της, στον μικρόκοσμο).
Ασφαλώς η Συνείδηση, γιά την Μεταφυσική, αποτελεί ένα «Ενιαίο Χώρο», όπου τα πάντα διαπλέκονται και σχετίζονται και αλληλεπιδρούν. Όμως μπορούν να εξελιχθούν «ελεύθερα», όχι σύμφωνα με ένα αυστηρό, τυφλό, ντετερμινισμό, (το ίδιο συμβαίνει και με την φυσική πραγματικότητα).
Έτσι, όποια κατεύθυνση κι αν πάρουν τα «πράγματα» η νόηση μπορεί να δικαιολογήσει μέσα από τις...
λογική αρχή της αιτίας και του αποτελέσματος την εξέλιξη. Έτσι λοιπόν, η αιτιότητα δεν αναφέρεται στην πραγματικότητα που βιώνουμε, στην «Εν Δυνάμει Πραγματικότητα», αλλά στην ερμηνεία, στην δόμηση της εικόνας της πραγματικότητας, (στην εικόνα που σχηματίζουμε γιά την πραγματικότητα).
Η Συνείδηση είναι Ελεύθερη να πάει οπουδήποτε, να αντιδράσει προς όλες τις κατευθύνσεις, να απορροφηθεί σε συμβάντα, η να αναδυθεί προς το Είναι, προς την Υπερβατική Πραγματικότητα, δεν υπόκειται στο νόμο της αιτίας-αποτελέσματος. Η ερμηνεία όμως της πραγματικότητας μπορεί να δομηθεί με βάση την αρχή του νόμου της αιτίας και του αποτελέσματος.
Η αιτιότητα δεν μπορεί στην πραγματικότητα να εφαρμοσθεί ούτε σε άλλα πεδία της ανθρώπινης δραστηριότητας, ή στην φυσική πραγματικότητα (στα έσχατα όριά της, στον μικρόκοσμο).
Ασφαλώς η Συνείδηση, γιά την Μεταφυσική, αποτελεί ένα «Ενιαίο Χώρο», όπου τα πάντα διαπλέκονται και σχετίζονται και αλληλεπιδρούν. Όμως μπορούν να εξελιχθούν «ελεύθερα», όχι σύμφωνα με ένα αυστηρό, τυφλό, ντετερμινισμό, (το ίδιο συμβαίνει και με την φυσική πραγματικότητα).
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου