Πορεία πρός την Ανάσταση. Η Μεγάλη Πέμπτη των ημερών μας.‏..

Από τον Δρ. Νίκο Κρεμμύδα

Σήμερα Μ. Πέμπτη επιτελούμε ανάμνηση: (α) Της νίψεως των ποδών των Αποστόλων υπό του Κυρίου. (β) Του Μυστικού Δείπνου, δηλαδή της παραδόσεως σ' εμάς υπό του Κυρίου του Μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας. (γ) Της θαυμαστής προσευχής του Κυρίου προς τον Πατέρα Του. Και (δ) Της προδοσίας του Κυρίου υπό του Ιούδα.

Γεγονότα βγαλμένα από τίς μέρες μας, συμπεριφορές και τάσεις της σύγχρονης εποχής, με επέκταση όμως πέρα από την βιτρίνα και την επίδειξη, σκιαγραφούν συμβολικά την προσωπική τραγικότητα του σύγχρονου ανθρώπου.

Εκείνο το βράδυ της Πέμπτης, πριν ν' αρχίσει το δείπνο ο Ιησούς στον...
Ιερό Νιπτήρα, το πλύσιμο δηλαδή των ποδιών των μαθητών από Αυτόν, δείχνει για το ποια πρέπει να είναι η διακονία των πιστών στην Εκκλησιά, - αν και προσωπικά νομίζω πώς δείχνει ακόμα και...

σε προσωποκεντρική άποψη, πέρα από το πιστεύω και την θρησκεία του καθενός , την ολοκλήρωση του ανθρώπου με την διακονία και την βοήθεια στον διπλανό του. . Ο Χριστός έπλυνε τα πόδια των μαθητών Του και τα σκούπισε με το «λεντίον» (πετσέτα) που είχε ζωστεί, σε ένδειξη της μέγιστης ταπείνωσής Του. Παράλληλα τους είπε: «αν, λοιπόν, εγώ ο Κύριος κι ο Διδάσκαλος σας έπλυνα τα πόδια, έχετε κι εσείς την υποχρέωση να πλένετε ο ένας τα πόδια του άλλου» Η τόσο επίκαιρη συμπαράσταση που πρέπει, να εχουμε στον διπλανό μας : τον άστεγο, τον καταχρεωμένο, τον άρρωστο, τον μόνον. Να διακονήσουμε τον διπλανό μας, να τον νοιαστούμε, όχι τυπικά αλλά καρδιακά, - « ίνα εν ώσιν » το αποκορύφωμα και η φράση κλειδί του Χριστιανισμου.

«Μισῶν ἐφίλει, φιλῶν ἐπώλει». Μ᾿ αὐτὴ τὴ φράση ἡ ὑμνολογία τῆς Ἐκκλησίας μας περιγράφει τὴ στάση τοῦ Ἰούδα ἀπέναντι στὸ Χριστό. Μία φράση κοφτή, σύντομη, ἁπλή, ποὺ κρύβει πόνο. Πρώτα τὸ μίσος, τὸ φιλί, και τέλος ἡ ἀγοραπωλησία! Τρεῖς στάσεις στὴν περίπτωση τοῦ Ἰούδα σὲ μία ἀκολουθία τραγῳδίας, τόσο γνώριμη και βιωματική γιὰ πολλοὺς ἀνθρώπους ποὺ βρίσκονται στὴ θέση του καὶ σήμερα!

Πολύ γνώριμος τύπος της εποχής μας ο Ιούδας. Το μίσος και η ζήλεια, η υποκρισία, το ξεπούλημα του κάθε τι γιὰ τὰ ἀργύρια τῆς καταξίωσης, τῆς ἀποδοχῆς ἀπὸ τοὺς Φαρισαίους τοῦ κόσμου τούτου, γιὰ νὰ σβήσει ἀπὸ μέσα μας ἡ φωνὴ τῆς συνείδησης, γιὰ τὴν πορεία χωρὶς Θεό! Καὶ ἐνῷ ζοῦμε χωρὶς αἰσθήματα, θεωροῦμε πολλὲς φορὲς ὅτι ἀγαποῦμε ἢ ἐκφραζόμαστε μ᾿ ἐκεῖνα τὰ ψεύτικα φιλιὰ τῆς ὑποκρισίας, τοῦ δόλου!.....

Κι ο Ἰησοῦς μας ἀτενίζει πάντα σιωπηλά! Ἐκείνη ἡ ματιά του, καθὼς περικυκλωμένος ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς Του ἑτοιμάζεται γιὰ τὴν τελική Του πορεία, δείχνει ὅτι ἀκόμη καὶ τὴν ὕστατη στιγμή, περιμένει ἀπὸ μᾶς κάτι. Ὄχι τὴν μεταμέλεια, ἀλλὰ τὴν μετάνοια! Ὄχι τὸ μίσος, ἀλλὰ τὴν προσφορά, την ολόκαρδη τὴν ἀγάπη! Ὄχι τὸ ψεύτικο φίλημα, ἀλλὰ τὸ δάκρυ τῆς πόρνης, τὸ μύρο τῆς ἔμπρακτης ἐπιστροφῆς, τὸ φιλὶ τῆς κοινωνίας μαζί Του! Ὄχι στὸ πρόσωπο, μὲ τὴν θρασεία παρρησία τοῦ ψεύτη, ἀλλὰ τὴν ταπείνωση αὐτοῦ ποὺ ἀγαπᾶ! Καὶ ἡ σιωπηλή Του πορεία πρὸς τὸ Γολγοθά, θὰ ἔχει τὴν παρηγοριά, ὅτι δὲν πέθανε ἡ ἐλπίδα γιὰ μᾶς, ὅτι ἔστω καὶ τὴν ὕστατη στιγμὴ τὸ συμφέρον θὰ μεταμορφωθεῖ σὲ στάλες ἀγάπης καὶ εὐγνωμοσύνης πρὸς Αὐτὸν ποὺ μᾶς σῴζει! Μὲ τὴν κοινωνία τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματός Του, ὅπως κοινώνησε ἀκόμη κι αὐτὸς ποὺ κίβδηλα τὸν φίλησε!

Ο Χριστός στέκεται με αγάπη, με επιείκια, μπροστά στην κάθε ψυχή, πλούσιου η φτωχού στα υλικά, - πάντα κρυβεται πίσω απο καθε τι ένα πρόσωπο, πέρα από την λογική του ανθρώπου, αναρχικός ουσιαστικά, δεν θέλει να Τον δεχθούμε «στο σαλόνι», αποζητά να τον δεχθούμε στα δικά μας ¨μυστικά δωμάτια¨, ναι, εκεί όπου μαζεύονται η σκόνη και τα σκουπίδια, εκεί όπου προτιμούμε να μην ανοίγουμε σε κανέναν, στα υπόγεια της ψυχής και οι αποθήκες της, πέρα απο τυπικότητες και μεγάλους σταυρούς, φίλος και αδελφός, συμπαραστάτης και παρηγοριτής σε μια πορεία γιὰ τὴ σωτηρία καὶ ὄχι γιὰ τὴν αὐτοκαταστροφή!

(από press-gr)