Του Θανάση Νικολαΐδη ΕΧΟΥΜΕ κόμματα και βουλευτές, «ιδεολόγους» και πολιτευτές, έχουμε και προϋπολογισμούς, ταμεία (κομματικά) και ταμίες. Μόνο την αντίληψη πως πρέπει να τα’ χουμε (οι φορολογούμενοι) μπουκωμένα με χρήμα για να μην παραστρατήσουν δεν έχουμε. Και με την κρατική χορηγία τους, βλέπεις, «αμάρτησαν» (Siemens…) και άνθρωποί τους τα οικονόμησαν και άντε να τους βρεις.
ΕΠΑΙΡΝΑΝ δισεκατομμύρια δραχμές τα κόμματα, παίρνουν εκατομμύρια ευρώ, αναγράφονται(;) στα έσοδά τους κι ύστερα χάνονται τα...
ίχνη. Και του χρήματος και των διαχειριστών του. Και, βέβαια, δεν βλέπεις διαμαρτυρίες «από μέσα». Ούτε διάθεση για διαχειριστικό έλεγχο, ούτε φοβέρες και απειλές σε κακοδιαχειριστές. Και πού πάει το παραδάκι από δρόμους σκοτεινούς, πού καταλήγει για να κάνουν τα κόμματα της «δουλειά» τους κι εμείς να επιμένουμε στην ανατροφοδότηση;
ΔΕΝ λες πολλά όταν δεν ξέρεις, μόνο υποθέτεις και τους ζητάς λογαριασμό (αλλά δεν σου κάνουν τη χάρη). Μέχρι την τελευταία δεκάρα και με το κεφάλι ψηλά. Το δικό σου και του πολιτικού που σε εκπροσωπεί. Ωστόσο, η δύναμη βρίσκεται στην «ενημέρωση». Το’ χουν πιάσει οι «ενδιαφερόμενοι» και γέμισαν την Ελλάδα με ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες. Επένδυσαν, στελέχωσαν και περιμένουν την (εκάστοτε) κυβερνητική εύνοια, εκπεφρασμένη με αναθέσεις και έργα. Σε εργολάβους-επιχειρηματίες σε ρόλο καναλάρχη είτε ραδιοφωνατζή, με στρατιές «εργαζομένων» στη δούλεψή τους. Φιλοδοξίες επιχειρηματικές μέσα απ’ την ευκαιριακή ενασχόληση με τα «πνευματικά».
ΠΑΜΕ στην άλλη όχθη. Κόμματα και πολιτικοί, κυβερνήσεις και «ιδεολόγοι» χρειάζονται το στήριγμά τους. Προπαγανδιστικό για εκλογικούς… θριάμβους και για κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Το χρήμα υπάρχει για μια τέτοια αμφίδρομα βολική σχέση και τα ΜΜΕ περιμένουν τη… σωστή τοποθέτησή του. Έγινε η μοιρασιά, χρωματίστηκαν τα κανάλια, ξεκίνησε η προπαγάνδα. Στα πλαίσια μιας ανταποδοτικής σχέσης και χωρίς τη βούληση του φορολογούμενου, που πληρώνει για κομματικές (λεγόμενες) χορηγίες.
ΑΠΟ’ και πέρα, η… μπάλα χάθηκε. Βλέπεις χαμογελαστούς της «ενημέρωσής» μας, κόμματα με περίεργους υποστηριχτές, δημοσιογράφους περίεργα αλλαγμένους, αλλά τα ίχνη του χρήματος δεν τα αναζητείς, μιας και δεν υπάρχουν. Σβήστηκαν απ’ τη μανία των εργολάβων να… κυβερνούν. «Πότε ευημερούν οι λαοί;» ρώτησαν τον Διογένη: «Όταν οι βασιλιάδες φιλοσοφούν και οι σοφοί βασιλεύουν».
ΓΙΑ τα δαπανηρά (μας) «παπαγαλάκια», πολυθεσίτες, άεργους και «εξαφανισμένους» απ’ τη δουλειά τους, στο επόμενο.
ΕΠΑΙΡΝΑΝ δισεκατομμύρια δραχμές τα κόμματα, παίρνουν εκατομμύρια ευρώ, αναγράφονται(;) στα έσοδά τους κι ύστερα χάνονται τα...
ίχνη. Και του χρήματος και των διαχειριστών του. Και, βέβαια, δεν βλέπεις διαμαρτυρίες «από μέσα». Ούτε διάθεση για διαχειριστικό έλεγχο, ούτε φοβέρες και απειλές σε κακοδιαχειριστές. Και πού πάει το παραδάκι από δρόμους σκοτεινούς, πού καταλήγει για να κάνουν τα κόμματα της «δουλειά» τους κι εμείς να επιμένουμε στην ανατροφοδότηση;
ΔΕΝ λες πολλά όταν δεν ξέρεις, μόνο υποθέτεις και τους ζητάς λογαριασμό (αλλά δεν σου κάνουν τη χάρη). Μέχρι την τελευταία δεκάρα και με το κεφάλι ψηλά. Το δικό σου και του πολιτικού που σε εκπροσωπεί. Ωστόσο, η δύναμη βρίσκεται στην «ενημέρωση». Το’ χουν πιάσει οι «ενδιαφερόμενοι» και γέμισαν την Ελλάδα με ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες. Επένδυσαν, στελέχωσαν και περιμένουν την (εκάστοτε) κυβερνητική εύνοια, εκπεφρασμένη με αναθέσεις και έργα. Σε εργολάβους-επιχειρηματίες σε ρόλο καναλάρχη είτε ραδιοφωνατζή, με στρατιές «εργαζομένων» στη δούλεψή τους. Φιλοδοξίες επιχειρηματικές μέσα απ’ την ευκαιριακή ενασχόληση με τα «πνευματικά».
ΠΑΜΕ στην άλλη όχθη. Κόμματα και πολιτικοί, κυβερνήσεις και «ιδεολόγοι» χρειάζονται το στήριγμά τους. Προπαγανδιστικό για εκλογικούς… θριάμβους και για κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Το χρήμα υπάρχει για μια τέτοια αμφίδρομα βολική σχέση και τα ΜΜΕ περιμένουν τη… σωστή τοποθέτησή του. Έγινε η μοιρασιά, χρωματίστηκαν τα κανάλια, ξεκίνησε η προπαγάνδα. Στα πλαίσια μιας ανταποδοτικής σχέσης και χωρίς τη βούληση του φορολογούμενου, που πληρώνει για κομματικές (λεγόμενες) χορηγίες.
ΑΠΟ’ και πέρα, η… μπάλα χάθηκε. Βλέπεις χαμογελαστούς της «ενημέρωσής» μας, κόμματα με περίεργους υποστηριχτές, δημοσιογράφους περίεργα αλλαγμένους, αλλά τα ίχνη του χρήματος δεν τα αναζητείς, μιας και δεν υπάρχουν. Σβήστηκαν απ’ τη μανία των εργολάβων να… κυβερνούν. «Πότε ευημερούν οι λαοί;» ρώτησαν τον Διογένη: «Όταν οι βασιλιάδες φιλοσοφούν και οι σοφοί βασιλεύουν».
ΓΙΑ τα δαπανηρά (μας) «παπαγαλάκια», πολυθεσίτες, άεργους και «εξαφανισμένους» απ’ τη δουλειά τους, στο επόμενο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου