Οι μυθολογίες και παραδόσεις των λαών είναι γεμάτες από αναφορές σε παράξενα πλάσματα, τα οποία είναι αρκετά έως πολύ διαφορετικά από τα πλάσματα που περιγράφονται στη Ζωολογία και τη Βιολογία που γνωρίζουμε.
Υπάρχουν διάφορες απόψεις που προσπαθούν να εξηγήσουν τις αναφορές αυτές. Η πλέον διαδεδομένη είναι εκείνη που θέλει τους αρχαίους λαούς να στερούνται των γνώσεων που έχουμε εμείς σήμερα, με αποτέλεσμα να γίνονται υπερβολικοί στις περιγραφές άγνωστων σε εκείνους πλασμάτων. Μια άλλη θεωρία ισχυρίζεται ότι τα μυθικά αυτά πλάσματα ήταν παρακλάδια της Εξέλιξης που πλέον έχουν εξαφανιστεί και έχουν περάσει στη σφαίρα του μύθου. Μια τρίτη άποψη θέλει τα πλάσματα αυτά να είναι προβολές υποσυνείδητων φόβων των λαών και προσπάθεια να δώσουν μορφή, σχήμα και υπόσταση στους...
φόβους τους, προσωποποιώντας φυσικές δυνάμεις που δεν μπορούσαν να εξηγήσουν αλλιώς. Μια τελευταία άποψη αναφέρει ότι τα πλάσματα εκείνα είναι υβριδικά, που προέκυψαν από γενετικά πειράματα στο παρελθόν, στα οποία ενεπλέκη η αρχαία υπερεπιστήμη και εξωγήινοι επισκέπτες του πλανήτη. Αυτή η τελευταία άποψη είναι και η λιγότερο δυνατό να ερευνηθεί, δεδομένου ότι τα πλάσματα αυτά δεν κυκλοφορούν ευρέως και δεν έχει καταστεί δυνατό να δοθεί οποιαδήποτε απόδειξη της ύπαρξής τους. Συνήθως γίνονται αντιληπτά από μάρτυρες που, για διάφορους λόγους δεν κατέστη δυνατό να προσκομίσουν σοβαρά στοιχεία που να πιστοποιούν την αλήθεια, ενώ ερευνητικές αποστολές που οργανώθηκαν για τον εντοπισμό τέτοιων πλασμάτων κατέληξαν σε αδιέξοδο, τουλάχιστον επίσημα.
φόβους τους, προσωποποιώντας φυσικές δυνάμεις που δεν μπορούσαν να εξηγήσουν αλλιώς. Μια τελευταία άποψη αναφέρει ότι τα πλάσματα εκείνα είναι υβριδικά, που προέκυψαν από γενετικά πειράματα στο παρελθόν, στα οποία ενεπλέκη η αρχαία υπερεπιστήμη και εξωγήινοι επισκέπτες του πλανήτη. Αυτή η τελευταία άποψη είναι και η λιγότερο δυνατό να ερευνηθεί, δεδομένου ότι τα πλάσματα αυτά δεν κυκλοφορούν ευρέως και δεν έχει καταστεί δυνατό να δοθεί οποιαδήποτε απόδειξη της ύπαρξής τους. Συνήθως γίνονται αντιληπτά από μάρτυρες που, για διάφορους λόγους δεν κατέστη δυνατό να προσκομίσουν σοβαρά στοιχεία που να πιστοποιούν την αλήθεια, ενώ ερευνητικές αποστολές που οργανώθηκαν για τον εντοπισμό τέτοιων πλασμάτων κατέληξαν σε αδιέξοδο, τουλάχιστον επίσημα.
Στο σημερινό άρθρο θα παρουσιάσουμε μερικά από τα πλάσματα αυτά και τις ιστορίες που τα συνοδεύουν. Χρήσιμη πηγή, πάνω στην οποία στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό το παρόν άρθρο είναι η διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια "Βικιπαίδεια" αλλά και οι προσωπική μου γνώση πάνω σε αυτά τα θέματα.
Επίσης, θα ήθελα να παρακαλέσω τους αναγνώστες του ιστολογίου να συμμετέχουν και οι ίδιοι στη θεματολογία καταθέτοντας τα σχόλιά τους επάνω στα άρθρα, ώστε να ακολουθεί συζήτηση και ανταλλαγή γνώσεων και απόψεων, στο βαθμό που αυτό είναι εφικτό μέσα από ένα ιστολόγιο, το οποίο απέχει πολύ (και ευτυχώς σε μεγάλο βαθμό) από το να είναι φόρουμ συζητήσεων.
Λερναία Ύδρα. Ίσως το πλέον γνωστό μυθικό πλάσμα που κατοικούσε μόλις 10 χιλιόμετρα μακριά από εμένα, στη λίμνη Λέρνη. Ήταν κόρη της Έχιδνας και του Τυφώνα και, δικαιολογώντας απολύτως τα γονίδια των γονέων της, ήταν ένα μυθικό ον σαν φίδι, με επτά ή εννιά κεφάλια, που μόλις του έκοβες το ένα, φύτρωναν άλλα δύο στη θέση του. Το μεσαίο κεφάλι, το κεντρικό, ήταν αθάνατο. Τη σκότωσε ο Ηρακλής σε έναν από τους πλέον γνωστούς άθλους του.
Βασιλίσκος. Υποτίθεται πως είναι ένα φίδι ή σαύρα, βασιλιάς των ερπετών, που είναι τόσο δηλητηριώδες ώστε αρκεί μια και μόνο ματιά του για να σκοτώσει. Αναφέρεται από τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο, από τον Λεονάρντο ντα Βίντσι αλλά και σε μερικά Γριμόρια, στα οποία υπάρχουν μαγικές συνταγές για το πως μπορεί κανείς να φτιάξει έναν Βασιλίσκο. Οι περιγραφές του ποικίλουν από ένα μικρό, απλό φίδι, έως ένα τεράστιο ερπετό που μπορεί να εκτοξεύσει φωτιές και τοξικές εκπνοές. Σε μερικές παραδόσεις, παραδόξως, φαίνεται ότι ο κόκορας μπορεί να τον σκοτώσει.
Κένταυροι. Πλάσματα που ήταν άνθρωποι από τη μέση και πάνω και άλογα στο κάτω μέρος. Γιοί του Ηξίωνα και της Νεφέλης ή και του Απόλλωνα, κατοικούσαν στη Θεσσαλία και ο πιο διάσημος από αυτούς ήταν ο Χείρων, που προφανώς ήταν κάτοχος μεγάλων γνώσεων και ίσως ο πιο εξευγενισμένος από αυτούς. Διάσημο θέμα των αρχαίων καλλιτεχνών ήταν ο περίφημος πόλεμός τους με τους Λαπιθες.
Κέρβερος. Ο πασίγνωστος σκύλος - φύλακας του κάτω κόσμου των αρχαίων Ελλήνων. Είχε τρία κεφάλια (κατ΄άλλους 50 ή και 100) και ήταν επίσης γιός της Έχιδνας και του Τυφώνα. Του είχε ανατεθεί η φύλαξη της εισόδου του Άδη, ώστε κανένας ζωντανός να μην μπορεί να μπει στο βασίλειο των Νεκρών αλλά και κανείς νεκρός να μην μπορεί να βγει.
Χίμαιρα. Υβριδικό πλάσμα, κάτι ανάμεσα σε λιοντάρι, αίγα και ουρά φιδιού. Σκοτώθηκε από τον ήρωα Βελλεροφόντη.
Κύκλωπες. Μυθικά ανθρωπόμορφα πλάσματα με ένα μοναδικό μάτι στο μέσο του μετώπου. Ήταν γιοί του Ουρανού και της Γαίας και ήταν τρεις: ο Βρόντης, ο Στερόπης και ο Άργης, οι οποίοι φυλακίστηκαν από τον Ουρανό στα Τάρταρα και ελευθερώθηκαν αργότερα από τον Δία, για τον οποίο κατασκεύασαν τον Κεραυνό αλλά και όπλα στους υπόλοιπους Θεούς. Ωστόσο, αναφέρονται και άλλοι κύκλωπες, οι οποίοι κατοικούσαν σε απομονωμένα νησιά, όπως αναφέρεται στην Οδύσσεια.
Τσουπακάμπρα. Πρόκειται για ένα μυθικό πλάσμα της σύγχρονης εποχής, αναφορές για το οποίο υπάρχουν κυρίως στη Λατινική Αμερική και στο Πουέρτο Ρίκο. Περιγράφεται ως ένα μικρό (ύψος έως 1,2 μέτρα) πλάσμα με πράσινες φολίδες και αιχμηρές προεξοχές, καθώς και με πολύ κοφτερά και μακριά δόντια. Μερικοί μάρτυρες ισχυρίζονται ότι διαθέτει φτερά σαν της νυχτερίδας και κόκκινα μάτια που έχουν την ιδιότητα να υπνωτίζουν. Επιτίθεται κυρίως σε αιγοπρόβατα, τα οποία δαγκώνει και απομυζά ολόκληρο το αίμα τους, ενώ πιστεύεται πως η καταγωγή του είναι εξωγήινη. Πολλοί έχουν αναφέρει ότι, όταν εξαφανίζεται, αφήνει μια έντονη μυρωδιά από θειάφι.
Φοίνικας. Διάσημο αθάνατο πτηνό, το οποίο έχει την ιδιότητα να αναγεννάται από τις στάχτες του. Έχει όμορφα, χρυσά φτερά.
Κράκεν. Μυθικό θαλάσσιο τέρας, κολοσσιαίων διαστάσεων, το οποίο μοιάζει με γιγάντιο καλαμάρι ή χταπόδι και, σύμφωνα με ιστορίες ναυτικών, μπορεί να επιτεθεί και να καταστρέψει μεγάλα πλοία. Αναφέρεται στα Νορβηγικά Σαγκα και από τον Κάρολο Λινναίο, ενώ επίσης υπάρχουν αναφορές του σε κείμενα από τον 17ο έως και τον 19ο αιώνα, οι οποίες του δίνουν το μέγεθος ενός μικρού νησιού!
Καλαμοδόντα. Έτσι ονομάζουν οι κάτοικοι της Αρκαδικής υπαίθρου ένα ανθρωποειδές πλάσμα ή δαίμονα, που χαρακτηρίζεται από πολύ μεγάλα δόντια, τα οποία προεξέχουν από το στόμα του.
(συνεχίζεται...)
(από kemanakh)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου