Πρώτα οι πέτρες, μετά η παιδεία

Δε μου αρέσει να λέω αριθμούς για να εντυπωσιάσω, το κόστος όμως σύμφωνα με πληροφορίες του αγάλματος του Κωνσταντίνου Καραμανλή στη Θεσσαλονίκη είναι περίπου 250.000 ευρώ. Φέτος το Ίδρυμα κρατικών υποτροφιών λόγω της οικονομικής λιτότητας κλείνει το δρόμο στην ανάδειξη επιστημόνων, που είναι η μόνη ελπίδα για κάτι καλό σε μια Ελλάδα καμμένη για τις...επόμενες δεκαετίες. Επίσης κάθε χρόνο υπογράφονται διμερείς συμφωνίες μεταξύ αρκετών κρατών και της Ελλάδας για την ανταλλαγή μαθητών με σκοπό την παρακολούθηση γλωσσικών μαθημάτων. Φέτος λόγω οικονομική λιτότητας δεν υπάρχει λένε η δυνατότητα να πραγματοποιηθούν αυτές οι ανταλλαγές, κλείνοντας το δρόμο για δεκάδες μαθητές που θα μπορούσαν να κάνουν ένα άνοιγμα σε πιο υγιείς πολιτισμούς.
Το κόστος όλων αυτών των επενδύσεων στην εκπαίδευση σε καμία περίπτωση δεν είναι αρκετό ώστε να φιλοτεχνηθεί ένα άγαλμα παρόμοιο με αυτό ατόμων που το σπέρμα τους μας οδήγησε σε πνευματική άνθηση και σε εποχές χρυσές. Μια σπουδαία ελληνική οικογένεια κατανοώντας το πέτρινο παρών, επένδυσε σε αυτό με το ίδρυμα Καραμανλή να προσφέρει 70.000 ευρώ, μια επένδυση μεγαλύτερης σημασίας από την παιδεία φυσικά, γιατί η υστεροφημία και η ματαιοδοξία είναι αγαθό ανεκτίμητο για τους τιμημένους νεοδημοκράτες που εμφύσησαν στην Ελλάδα αέρα πολιτισμού στο πέρασμά τους. Δε θα μπορούσα να περιμένω κάτι περισσότερο και όσο και αν αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν να υπάρχουν άτομα που κάνουν τα χεράκια τους να βγάζουν παλαμάκια, αντί να ξύνουν το φτωχό τους το κεφάλι αναλογιζόμενοι τον ρόλο της ύπαρξής τους και την έννοια του αυτοσεβασμού, καταλαβαίνω ότι τελικά αυτό μας αξίζει. Είναι εριστικό να κόβονται χρήματα από την παιδεία, όμως κανείς δε μιλάει. Και αν μιλάει κανείς δε ξέρει να τον ακούει. Γιατί σημασία δεν έχει μόνο να μιλάνε κάποιοι, αλλά θα πρέπει και το ακροατήριο να μπορεί να αντιδράσει.
Οι Έλληνες πολίτες έχουν χαμηλή αντίληψη της πραγματικότητας και είναι συνένοχοι στο έγκλημα κατά της παιδείας. Μόνοι φίλοι μου στις δύσκολες αυτές στιγμές είναι τα περιστέρια, που εκφράζουν την αθωότητά τους χέζοντας την αγαλματένια επίγεια μας δόξα. Γιατί αυτοί οι πολίτες που γκρέμισαν μέχρι τώρα τη χώρα αυτή αύριο θα υποστηρίξουν ξανά τους πνευματικούς τους δολοφόνους, για ένα κομμάτι ψωμί. Τα κόμματα είναι κομμάτια σκέψης και η κοινωνία δε θα θεραπευτεί από αυτά αν δεν αντικρίσει την πραγματικότητα στην ολότητά της.

(από dinatomirmigi)