Η Σπίθα, από τη Ρήξη που κυκλοφορεί.

Γιώργος Καραμπελιάς
Ο Μάο Τσε-τουνγκ έλεγε πως «μια σπίθα αρκεί για να βάλει φωτιά στην πεδιάδα». Βέβαια, με μια προϋπόθεση: πως η πεδιάδα δεν είναι βάλτος που θα πνίξει τη σπίθα μέσα στη μούχλα της. Η σπίθα, όπως την ανήγγειλε και ο Μίκης Θεοδωράκης, υπάρχει. Το πιο δύσκολο είναι η αποξήρανση του βάλτου για να μπορέσει να πιάσει η φωτιά!
Όπως έχουμε τονίσει πάμπολλες φορές, η μεταπολίτευση έχει τελειώσει και η Ελλάδα έχει εισέλθει σε μια νέα ιστορική εποχή. Ωστόσο, σε αυτήν μπαίνουμε με τα υλικά της...
παλαιάς περιόδου, χωρίς να έχουν ακόμα διαμορφωθεί ουσιαστικές δυνάμεις ικανές να εκφράσουν το καινούριο.
Πάντως η αναταραχή επεκτείνεται και νέα σχήματα και ομαδοποιήσεις θα πασχίζουν να καλύψουν το κενό. Όλο και πιο κοντά βρίσκεται η πιθανότητα πρόωρων εκλογών ως παρακολούθημα ή ως προοίμιο μιας επίσημης πτώχευσης. Το σύστημα δεν αντέχει άλλο με τον ολίγιστο Παπανδρέου και πρέπει να ανανεώσει τα υλικά του με νέο οικουμενικό ή ψευδοοικουμενικό σχήμα. Στις προσεχείς εκλογές, πιθανότατα, θα εκφραστεί και κάποιο ευρύτερο αντιμνημονιακό σχήμα –ίσως περισσότερα από ένα–, που θα αποτελείται από δυνάμεις προερχόμενες από διάφορους χώρους, ακόμα και προερχόμενων από το ΠΑΣΟΚ. Και μπροστά στα δεινά της χώρας και του λαού δεν έχουμε περιθώρια να μείνουμε απολύτως απαθείς και αμέτοχοι.
Παρ’ όλο που δεν θεωρούμε πως ακόμα μπορεί να υπάρξει μια ολοκληρωμένη και συνεκτική απάντηση, είμαστε υποχρεωμένοι να συνδράμουμε κάθε απόπειρα που θα διαθέτει τουλάχιστον τα εχέγγυα μιας ευρύτητας και μιας συμφωνίας σε στοιχειώδη μίνιμουμ βάση: Αντιμνημονιακός αγώνας, πατριωτική κατεύθυνση, ανοικτές δημοκρατικές διαδικασίες. Όσο για τα συνθετικότερα και μονιμότερα αυτά θα ακολουθήσουν αφού αποξηρανθεί ο βάλτος.

(από AntiXtypos)