Σελίδες από το ημερολόγιο ενός τρελού: Η χαρά των εκλογών...

Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Σήμερα είμαι πολύ χαρούμενος, γιατί βγήκαν τα αποτελέσματα των εκλογών και όλοι ήταν χαρούμενοι. Το ίδιο και εγώ.
Και αυτό γιατί έκατσα και έκανα πράξεις και υπολόγισα τα ποσοστά που έλαβαν τα χαρούμενα κόμματα επι του εκλογικού σώματος και όχι επί όσων ψήφισαν, και είδα ότι τα ποσοστά των...
δύο μεγάλων κομμάτων είναι λίγο κάτω από το 20% για το πράσινο και κάτι λιγότερο για το μπλέ.
Δε θα πρέπει να απορείτε που ένας τρόφιμος μπορεί και κάνει τέτοιες σκέψεις. Τρελός είμαι. Δεν είμαι βλάκας.
Το ποσοστό που έλαβε το πασοκ μάλλον θα πρέπει να είναι αυτοί στους οποίους αναφέρθηκε ο μεγαλειότατος κύριος Πάγκαλος όταν έλεγε "τα λεφτά τα φάγαμε μαζί".  20%. Ενας στους πέντε Ελληνες είναι που έχει βολέψει τον εαυτούλη του, το παιδάκι του, το ανηψάκι του, και όλο το αναθεματισμένο του σόι και κάνει ηλιοθεραπεία κάτω από τον καταπράσινο ήλιο. Στο παραπάνω ποσοστό συμπεριλαμβάνεται το ίδιο το σόι. Το ποσοστό δεν είναι κακό. Τέσσερις για κάθε έναν τους....
Είμαι λοιπόν πολύ χαρούμενος. Φοβόμουν κάτι πολύ χειρότερο.
Στο ποσοστό του δεύτερου χαρούμενου κόμματος, εκτός από άρτο έχει και θεάματα. Ο αρχηγός του κόμματος εκτός από σχοινοβασία, κάνει και ταχυδακτυλουργικά και μου άρεσε ειδικά το νούμερο με το μνημόνιο που το εξαφάνιζε τηρώντας το....  Σε αυτό το χαρούμενο λοιπόν κόμμα οι άνθρωποι χαίρονταν για δύο λόγους: Οι μισοί γιατί βλέπουν τη χρυσή κουτάλα να ξανάρχεται προς το μέρος τους και οι άλλοι μισοί γιατί θα φύγει η κουτάλα από τους κλέφτες.  Θέλω να πιστεύω ότι από το 18% το 12 ανήκει στην πρώτη κατηγορία και το 6 στη δεύτερη.
Ενας στους τρεις Ελληνες λοιπόν είναι χαρούμενος. Σκέφτηκα μήπως θα πρέπει να καθιερώσουμε επέτειο εθνικής ανάτασης την 7η Νοεμβρίου. Να θυμόμαστε κάθε 7 Νοέμβρη ότι τα λεφτά δεν τα φάγαμε εμείς. Τα λεφτά τα φάγανε ο ένας στους τρείς.  Με όλα αυτά που άκουγα φοβόμουν κάτι πολύ χειρότερο. Γι αυτό και νοιώθω καλά με το εκλογικό αποτέλεσμα. Φοβόμουν ότι όλοι είμασταν νούμερα στο τσίρκο. Αλλά κατέληξα ότι εγώ δεν είμαι. Είμαι απλώς θεατής. Σαν στο όνειρο που με βασανίζει τα βράδια. Αμέτοχος θεατής σε νεκρή κωμωδία.  Με τη φροντίδα του γιατρούλη μου όμως θα το ξεπεράσω.
Και είμαι τόσο χαρούμενος αγαπητό μου ημερολόγιο, που αποφάσισα να ξαναψηφίσω.
Εχω και ψηφοδέλτιο.
Σταυρωμένο.
Αυτό εδώ.

Θα ξαναγράψω την άλλη Κυριακή να σου πω τι έγινε...
(από thalamofilakas)