Η Κυριακή των δικών μας

Αγαπητά μου μυρμήγκια, κάπου ανάμεσα στο χώμα περπατώντας το τελευταίο καιρό πολλά τζιτζίκια μου φωνάξανε πως είναι έτοιμα να δουλέψουν για μια Ελλάδα γεμάτη προοπτική και ζωή.

Τα ίδια τζιτζίκια που με τη χαμηλή τους πνευματική αυτοπραγμάτωση φέρθηκαν σα λιμασμένα πρωτόζωα, νομίζοντας πως το δέος των πιθήκων είναι μια έκφραση θαυμασμού στο...
πρόσωπό τους, τα ίδια τζιτζίκια τώρα έμαθαν να λένε το τζι με νέα προφορά.

Αν διαβάζεις κείμενα στα blogs χωρίς να είσαι έτοιμος να σκεφτείς και να πράξεις κάτι νέο που το οφείλεις στην ύπαρξή σου, καλύτερα άνοιξε την τηλεόραση και πράξε σα φοβισμένο κυνηγημένο αγρίμι.

Αν πάλι συνειδητοποιείς ότι η ζωή σου είναι αποτέλεσμα των επιλογών σου, με καθρέφτη τον εαυτό σου και όχι την αναποδιά και τα βίτσια των διπλανών σου τότε έχεις κάνει το πρώτο βήμα, του να μη λέγεσαι "δεσμώτης".

Η αποχαύνωση έχει ως αποτέλεσμα την παράδοση σε μια δουλική συμπεριφορά ενάντια στον εαυτό μας. Το σύγχρονο σύστημα δε σου αφήνει να επιλέξεις με βάση το καλό για τον εαυτό σου, αλλά με βάση αυτόν που σου προσφέρει τη καλύτερη τροφή για τα δεσμά σου. Αυτή τη τελευταία δόση δύναμης που έχεις μη την κάνεις κομφετί.

Αν ήμασταν σκεπτόμενα όντα δε θα είχαμε δικαίωμα στη ψήφο.

Ως σημερινά εγκεφαλικά μπιφτέκια, έχουμε το δικαίωμα να ψηφίσουμε ότι μας κανονίσουν για επιδόρπιο που να ταιριάζει στη γεύση.

Καλή σας όρεξη την Κυριακή.

(από Το Δυνατό Μυρμήγκι)