Μόνο το τυχαίο μπορεί να βάλει τα πράγματα σε κίνηση...

Μόνο το τυχαίο μπορεί να βάλει τα πράγματα σε κίνηση...

Γράφουν, ξαναματαγράφουν, αναρωτιούνται τάχατες, χλευάζουν.

Το θέμα είναι πως δεν μπορείς να τους δώσεις και άδικο στην τελική.

Βλέπουν αυτό που φαίνεται μονάχα, αλλά δεν μπορούν να αποκρυπτογραφήσουν το γιατί.

Δεν μπορούν να συλλάβουν το τι έρχεται, το πως θα εκδηλωθεί, δεν έχουν κάτι να πιαστούν, κάτι γνώριμο, κάτι οικείο, κάτι που να μπορέσει να χωρέσει στα προκάτ κουτάκια αντίληψης του...
κοινωνικού "γίγνεσθαι" που έχουν χρόνια υιοθετήσει και που χαρακτηρίζει τον τρόπο σκέψης τους, την αντίληψή τους, την ίδια την ύπαρξή τους.

Αν είχαν σημάδια για κάτι τέτοιο, κάτι "ορατό" δηλαδή και εύκολα αναγνωρίσιμο, θα μπορούσαν (νομίζουν) να το παλέψουν, να του αντισταθούν, να το ξορκίσουν.

Φτάνουν έτσι στο σημείο να παρακαλάνε με πλάγιους τρόπους να τους δοθεί κανένα "στοιχείο", καμιά -έστω και από σπόντα- κατεύθυνση, για να μπορέσουν "να κόψουν αζιμούθιο" που λέγαμε στο στρατό, να εντοπίσουν τις "εχθρικές" θέσεις και να οργανώσουν άμυνες.

Και δεν μιλάω μόνο για εδώ μέσα αλλά και για άλλα ψηφιακά κονάκια, αλλά και στην πραγματική ζωή.

Αμ δε όμως...

Δεν έχουν καταλάβει πως ότι παίζει αυτή την στιγμή, αφορά όλους μας, άλλον σε μεγαλύτερο κι άλλον σε μικρότερο βαθμό βέβαια, αλλά ΌΛΟΥΣ ΜΑΣ.

Δεν έχουν συνειδητοποιήσει πως ήρθε η ώρα να στρώσουν τον κώλο τους κάτω και να φάνε τα σκατά του εσωτερικού τους κόσμου στην μάπα ώστε να μπορέσουν να τα αποβάλλουν κάποια στιγμή

Κι αυτό πρέπει να γίνει σύντομα γιατί είναι πλέον θέμα προσωπικής επιβίωσης ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ.

Δεν έχουν μάθει να σκέφτονται και να ζουν έτσι, πρέπει να αναθεωρήσουν πολλά και αυτό είναι ιδιαίτερα επίπονο.

Γι΄αυτό βολεύει να ανατρέχουν στους παλιούς "εχθρούς" ή να εφευρίσκουν καινούργιους.

Είναι πιο εύκολο ρε παιδί μου, και δεν ζητάει και πολλά.

Εντοπίζεις, στοχοποιείς, χτυπάς και πάλι από την αρχή.

Δεν σκέφτεσαι, δεν το πολυψάχνεις, λειτουργείς απλά ως καράμπαμπας* φαντάρος

...κι ως γνωστόν καλός φαντάρος είναι ο φαντάρος που δεν σκέφτεται...

Το δε χειρότερο και άσχημο είναι εκείνο που ναι μεν το ξέρουν, αλλά δεν τολμούν να παραδεχτούν την αλήθεια του.

Ποιο δηλαδή;

Μα τι άλλο από το ότι ΚΑΙ η "αντίπερα" πλευρά, περίπου στην ίδια ψυχολογία είναι (αλλά εντάξει, για διαφορετικούς λόγους).

Αυτό λοιπόν τους πανικοβάλει, τους αποσυντονίζει, τους κάνει και ανησυχούν πολύ περισσότερο, επειδή -αν είναι έτσι- στην ουσία πλήττεται η ίδια τους η ύπαρξη, αφού, δεν είναι ξεκάθαρο το ποιος ακριβώς είναι "απέναντι" και αυτό τους είναι πολύ άσχημο, αφού τίθεται εν αμφιβόλω και η δικιά τους υπόσταση έτσι ετεροπροσδιοριζόμενοι που είναι.

Η τραγικότητα σε όλο της το μεγαλείο δηλαδή, αφού "σε χρειάζομαι , σε έχω ανάγκη να υπάρχεις, γιατί αν υπάρχεις σε μισώ και το μίσος με κάνει να υπάρχω".

Τέρμα όμως τα δίφραγκα, ω άγριοι θεματοφύλακες των "ιερών και οσίων", ω στυλοβάτες της "εθνικής καθαρότητας και μεγαλείου", ω εκσυγχρονιστές της ελληνικής τραγωδίας και του μεγαλείου της αρπαχτής και του ωχαδερφισμού, ω συνδαιτυμόνες του "μαζί τα φάγαμε", ω κλακαδόροι του "η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει", αλλά και σεις ω "πρωτοπόροι της Επανάστασης", ω γνώστες της "Αληθινής Αλήθειας", ω gourmet Ευρωμάγειροι και όλοι οι λοιποί.

Ώρα να λουστείτε ΟΙΚΕΙΟΘΕΛΩΣ τα σαπισμένα σας κομμάτια, αν θέλετε να επιβιώσετε.

Η "αντίπερα" όχθη, έχει ήδη ξεκινήσει το λούσιμο εδώ και καιρό.

Για να μην περιμένετε δε και τσάμπα και με πιάνουν και τα ψυχοπονιάρικά μου, θα σας δώσω και ένα "hint":

Εκείνο που θα πυροδοτήσει εξελίξεις και θα ξαναβάλει τα πράγματα σε κίνηση, θα είναι το "τυχαίο" και όχι το σχεδιασμένο και πιθανότατα σε μορφή και ένταση που θα είναι πρωτόγνωρες για πολλούς (αν όχι για όλους).

Σε μια τέτοια στιγμή λοιπόν, μπορεί και να αποδειχτεί σοφός στρατηγικός σχεδιασμός το να έχει ξεκαθαρίσει κανείς μέσα του το που βρίσκεται καθώς και το γιατί.

Να βγάλει δηλαδή επιτέλους τις εσωτερικές του τσίμπλες

(και πολλοί, θα έχετε να ανακαλύψετε πολλά ψάχνοντας και κοιτάξτε να τα χωνέψετε γρήγορα)

Κάποιοι λοιπόν έχετε πολύ δουλειά να κάνετε και ακόμη το σκέφτεστε αν θα ξεκινήσετε.

Η καθυστέρηση επιφέρει ακριβώς εκείνα τα αποτελέσματα που μας κάνουν όλους και ζοριζόμαστε και είναι τελικά μια τέτοια καθυστέρηση, βούτυρο στο ψωμί της εξουσίας, μέσα στο πλάνο προγραμματισμού κυριαρχίας (εντάξει κάπως βαρύ ακούγεται αυτό, αλλά έτσι έιναι, τι να κάνουμε;...), είτε αυτή είναι πράσινη, είτε είναι μπλε, είτε κόκκινη, φούξια, ροζαλί ή ριγέ με βούλες

Δεν υπάρχουν συνταγές επιτυχίας πια, ούτε "οράματα", ούτε "ηγέτες"

Είστε εσείς και ο εαυτός σας στο λαγούμι.

Χωνέψετε το

"Σκάψτε" να επιβιώσετε πρώτα

Μετά θα πρέπει να επανακοινωνικοποιηθείτε από την αρχή

Ζόρικο ή όχι, αυτό είναι κι αν σας αρέσει

(* "Καράμπαμπας" = χαρακτηρισμός trade mark του Iznogoud )

(από ramnousia)