Αχ, τι όνειρο ήταν κι αυτό...

Χτες είδα ένα όνειρο.

Ζούσα σε μια χώρα -μυθική- όπου μόνον χαρά μπορούσες να νιώσεις!!

Ήμουν κι εγώ στους τυχερούς που έζησα σ αυτό το περιβάλλον. Το μόνο δεσμευτικό ήταν ότι μπορούσες να έχεις χαρά μόνο από ομοειδείς πράξεις που απευθύνονται σε μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων!!!

Εγώ διάλεξα αμέσως -χωρίς να έχω συνειδητοποιήσει το ΓΙΑΤΙ- πράξεις που αφορούσαν και απευθύνονταν σε...
Έλληνες πολιτικούς.

Το ΟΝΕΙΡΟ άρχισε...

Εμφανίστηκε σε δημόσιο χώρο με πολλούς ανθρώπους ένας πολιτικός. Τριγύρω του ήταν οι παρατρεχάμενοι...είχαν τη μορφή βδέλλας..οι κοιλιές τους ήταν διαφανείς και φαίνονταν πρησμένες με αίμα.

Ο πολιτικός ήταν παχύς, πολύ παχύς, πάρα πολύ παχύς. Τα χείλη του κρέμονταν κάπως με ένα χυδαίο τρόπο, σαν να ήταν έκφυλος. Δυσκολεύονταν περπατήσει και έπαιρνε γρήγορες αναπνοές (δυσκολεύονταν κι εκεί), κοίταζε με ένα περίεργο βλέμμα τον κόσμο -σαν να τον συχαινόταν σαν να τον μισούσε...

Ο κόσμος τους κοίταζε στην αρχή με περιέργεια, μετά με κάποια δυσαρέσκεια, μετά με κάποια οργή.

Ξαφνικά κάποιος από το πλήθος έφτυσε : φτου σου μασκαρά, άντε στο διάολο χαμένε...

Αυτό ήταν...

Ο κόσμος άρχισε στην αρχή να κάνει "ουυυυ,οοοοοοοοοοοοουυυυ,". Αφού όμως κόπασαν κάπως οι ήχοι άρχισαν να ακούγονται λέξεις...Καθίκια, λαμόγια, τεμπέληδες, σκατάδες, άχρηστοι, πουλημένοι, και άλλα πολλά και άλλα ακόμη πιο άσχημα που αναφέρονται σε πράγματα που κανείς δεν θέλει να ακούσει...

Μετά -από πού βγήκαν άραγε- άρχισαν να ρίχνουν ντομάτες, αυγά, και μικρά κέρματα. Κάποιο που μπορούσαν να φτύνουν μακρυά έριχναν και ροχάλες -πολλές ροχάλες βγαλμένες από στόματα που πεινούσαν και γι αυτό μύριζαν πολύ άσχημα.

Εδώ σταμάτησε το όνειρο - δεν ΄ξέρω τι έγινε μετά...

Ξύπνησα.

Είχαν καιρό να ξυπνήσω από ύπνο τόσο καλοδιάθετος και με κέφι.

Το όνειρο ήταν θεραπευτικό.

Άνοιξα την τηλεόραση για τα νέα και -ω του θαύματος- είδα το πρόσωπο που είχα δε στο όνειρό μου.

Αναγνώστης - Λογοτέχνης

(από press-gr)