Αδύναμη δημοκρατία

Του Nικου Γ. Ξυδακη

Δυσπιστία, δυσαρέσκεια, απογοήτευση, απαισιοδοξία, αποτυπώνονται στην τακτική δημοσκόπηση της Public Issue. Η πιο εντυπωσιακή καταγραφή: 8 στους 10 Ελληνες δηλώνουν δυσαρεστημένοι από τη λειτουργία της δημοκρατίας. Η οικονομική κρίση ασφαλώς απασχολεί τους πολίτες, καθώς αισθάνονται ήδη τις επιπτώσεις της ύφεσης, και η απαισιοδοξία τους για το...
άμεσο μέλλον καταγράφεται σαφώς. Αλλά το πιο ανησυχητικό είναι αυτό: η κοινωνία πιστεύει ότι η δημοκρατία δεν λειτουργεί· και την πεποίθηση αυτή συνοδεύει η αποπολιτικοποίηση: ένας στους δύο Ελληνες δεν ενδιαφέρεται για την πολιτική.

Η δυσαρέσκεια για τη δημοκρατία και η απαρέσκεια για την πολιτική βλασταίνουν στο έδαφος της σφοδρότερης κρίσης στη μεταπολεμική Ελλάδα. Οι χορτασμένοι, στεγασμένοι, μορφωμένοι και καλομαθημένοι Ελληνες του 2010, παιδιά της δημοκρατίας, άλλοτε μισερής, άλλοτε πλήρους, μόλις βρέθηκαν αντιμέτωποι με απειλή φτώχειας διαπίστωσαν ότι η δημοκρατία δεν λειτουργεί. Συσχετίζουν άραγε την πλημμελή λειτουργία του πολιτεύματος, τη «φτωχή» δημοκρατία, με τη φτώχεια που φέρνει η κρίση; Πιθανόν. Σε κάθε περίπτωση, τώρα αποτύπωνεται εναργώς η σφοδρότητα μιας πολύπλευρης κρίσης, πολύ πέραν του δημοσιονομικού και οικονομικού πεδίου.

Η καταγραμμένη απογοήτευση για τη δυσλειτουργία του πολιτεύματος είναι σήμα κινδύνου για την πολιτειακή τάξη και την κοινωνική ειρήνη. Σημαίνει πως ο λαός δεν πιστεύει ότι ζει σε δημοκρατία, με εγγυήσεις ισονομίας και ισοπολιτείας, με προστασία των αδυνάτων, με ουσιώδη και έμπρακτη μέριμνα για κοινωνική συνοχή και δικαιοσύνη. Σημαίνει ότι ο λαός δεν αναγνωρίζει πια τον συλλογικό εαυτό του εντός της δημοκρατικής πολιτείας. Και πού θα αναγνωριστεί έλλογα το Εμείς, αν όχι στη δημοκρατική πολιτεία; Σε ποιες μορφές συλλογικότητας;

Οι υπάρχοντες πολιτικοί οργανισμοί είναι ισχνά απεικάσματα συλλογικότητας. Είναι κόμματα-facebook ή χρηματοβόρες μη κυβερνητικές οργανώσεις, συν το ρουσφέτι, τη μετριοκρατία και τον νεποτισμό. Είναι μαγαζάκια κατ’ εικόνα των ηγετών τους. Κανείς και τίποτε δεν είναι σε θέση να συνεγείρει και να ενώσει το απογοητευμένο πλήθος που αποστρέφει το βλέμμα του από τη δημοκρατία: Αυτό είναι κρίση.

(από kathimerini)