Η νέα Ελληνική εξωτερική πολιτική και η Ελληνοϊσραηλινή προσέγγιση...

ΤΟΛΜΗΡΗ ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Του ΔΗΜ. Κ. ΣΑΡΡΗ,

πρ. Νομάρχη Ηρακλείου

Η πρόσφατη πρώτη, μέχρι σήμερα, επίσημη επίσκεψη του Πρωθυπουργού του Ισραήλ κ. ΝΕΤΑΝΙΑΧΟΥ στην Αθήνα, σε ανταπόδοση της πρόσφατης επίσκεψης του Έλληνα Πρωθυπουργού κ. ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ στο ΤΕΛ ΑΒΙΒ, εξέπληξε την Ελληνική κοινή γνώμη, προκαλώντας ανάμικτα συναισθήματα και έθεσε δικαιολογημένα ερωτηματικά για την σκοπιμότητα της εξέλιξης αυτής.

Η έκπληξη της κοινής γνώμης οφείλεται σε...
δύο κύριους λόγους:

Α) Στην αιφνίδια τολμηρή υπέρβαση της παραδοσιακής Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, η οποία ήταν σταθερά προσανατολισμένη προς την πολιτική μακράς φιλίας με τον ΑΡΑΒΙΚΟ ΚΟΣΜΟ, με παράλληλη συμπαράσταση στον αγώνα των ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ να αποκτήσουν, επί τέλους ΠΑΤΡΙΔΑ, γεγονός που μας καθιστούσε "θέσει αντιπάλους" προς τους προαιώνιους εχθρούς των ΑΡΑΒΩΝ

το ΙΣΡΑΗΛ.

Β) Λόγω της χρονικής στιγμής που εκδηλώθηκε η πρωτοβουλία αυτή και που συνέπεσε με την διεθνή κατακραυγή, κατά του ΙΣΡΑΗΛ και την απομόνωση του μετά την δολοφονική επίθεση των ειδικών δυνάμεων του κατά των πλοιαρίων της ανθρωπιστικής βοήθειας, προς τους αποκλεισμένους ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΟΥΣ της ΓΑΖΑΣ ...γεγονός που απετέλεσε μια σωτήρια ΑΝΑΣΑ για αυτό, παρά το ότι λίγο πρίν η χώρα μας, σε ένδειξη έμπρακτης διαμαρτυρίας , ακύρωσε , πριν την επίμαχη επίσκεψη την κοινή στρατιωτική ΕΛΛΗΝΟΪΣΡΑΗΛΙΝΗ άσκηση με τον τίτλο "ΜΙΝΩΑΣ".

(Οι εμπνευστές βέβαια του ονόματος της παραπάνω κοινής άσκησης , αξίζει να μας πούν το γιατί , καθότι είναι γνωστή η απαράδεκτη και ανιστόρητη "άποψη" κάποιων αρχαιολογούντων , ένθεν κακείθεν, ότι δήθεν οι ΜΙΝΩΪΤΕΣ ήσαν ...σημίτες και η Κρήτη ...ιουδαϊκή εστία.)

Χαρακτηρίσαμε σαν τολμηρή την υπέρβαση αυτή της εξωτερικής μας πολιτικής καθότι χωρίς να είμαστε σίγουροι ότι θα κάνουμε ένα νέο φίλο το ΙΣΡΑΗΛ, υπάρχει η πιθανότητα να χάσουμε τους παραδοσιακούς μας συμμάχους ,τα Αραβικά κράτη, αν και τους έγινε ενημέρωση από τον Έλληνα ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΌ και τους καθησύχασε ότι δεν θα αλλάξει η στάση της η χώρα μας απέναντι τους, που πρέπει όμως να παραδεχτούμε ότι η πολύχρονη μας σχέση με αυτά δεν προσέφερε τίποτα το ουσιαστικό κέρδος για την χώρα μας.

Η Αμερική βέβαια δεν έκρυψε την ικανοποίηση της για το όλο γεγονός η δε κ.ΧΙΛΑΡΙ ΚΛΙΝΤΟΝ,Υπουργός των εξωτερικών των ΗΠΑ ,ενημερώθηκε αναλυτικά απο την ελληνική πλευρά.

Η Ελληνοϊσραηλινή αυτή προσέγγιση μπορεί να χαρακτηρισθεί ως προϊόν ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ και της ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ,της οποίας ήταν ένθερμος θιασώτης ,κάτω βέβαια από άλλες ιστορικές συνθήκες, ο μεγάλος ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ,με αποτέλεσμα να κερδίσει μεγάλες διπλωματικές μάχες και να διπλασιάσει την Ελλάδα μετά τους Βαλκανικούς πολέμους και τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο.

Ο Ε.Β. διακήρυσσε ότι οι μεγάλες Δυνάμεις ενδιαφέρονται και μόνο για τα ίδια τους συμφέροντα.

Η τέχνη της εξωτερικής πολιτικής μιας μικρής χώρας, έλεγε, είναι να συνάπτει συμμαχίες με ισχυρά κράτη των οποίων τα συμφέροντα να είναι συμβατά με τα δικά της. Να εντάσσει τα δικά της συμφέροντα στην δέσμη των συμφερόντων των μεγάλων συμμάχων μας. Τότε μόνο έχουν πιθανότητα επίλυσης.

Είναι γεγονός ότι δεν υπάρχουν αιώνιες φιλίες και αιώνιες εχθρότητες ,στην διεθνή σκηνή. Όλα αλλάζουν, ανάλογα με τις συγκυρίες στο πεδίο της σκληρής αντιπαράθεσης στις ζώνες πολιτικής, στρατιωτικής και οικονομικής επιρροής.

Η Ελληνοϊσραηλινή αυτή όμως προσέγγιση, για κάποιους προσεκτικούς πολιτικούς αναλυτές δεν απετέλεσε "κεραυνό εν αιθρία".

Α) Είναι γνωστή η μεγάλη στροφή της κυβέρνησης ΕΡΝΤΟΓΑΝ προς τον μουσουλμανικό κόσμο και η προσέγγιση της προς το ΙΡΑΝ ,που αποτελεί <<κόκκινο πανί>> για τις ΗΠΑ και την Ε.Ε.,γεγονός που έχει θορυβήσει το ΙΣΡΑΗΛ.

Δικαιολογημένη ,λοιπόν, η αλλαγή στάσης της Ελλάδας ,που είδε την εξέλιξη αυτή σαν "παράθυρο ευκαιρίας", αντί να παραμείνει απαθής μπροστά στις απρόσμενες αυτές εξελίξεις.

Β) Ο βασικός βέβαια λόγος που το ΙΣΡΑΗΛ ζητά εναγώνια "ΑΕΡΑ" στην Ανατολική Μεσόγειο δεν είναι μόνο τα στρατηγικά αδιέξοδα που προκάλεσε η Τουρκία, αλλά το ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΚΟΙΤΑΣΜΑ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ, 300 δισεκ. κυβικών μέτρων, που ανακαλύφθηκε πρόσφατα στην θαλάσσια περιοχή μεταξύ ΚΥΠΡΟΥ -ΙΣΡΑΗΛ.

Ετσι δικαιολογείται η ξαφνική επίθεση φιλίας του ΤΕΛ ΑΒΙΒ προς Αθήνα και Λευκωσία, με δηλώσεις του "περί εισβολής και κατοχής του βόρειου τμήματος του νησιού από την Τουρκία" και η προώθηση ενός άξονα ΕΛΛΑΔΑΣ-ΚΥΠΡΟΥ-ΙΣΡΑΗΛ, χώρες με κοινά συμφέροντα καθότι διεκδικούν κομμάτια της "ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗΣ ΠΙΤΑΣ".

Κομμάτι της ενεργειακής πίτας, βέβαια, διεκδικεί και η Τουρκία, οι διελεύσεις δε των ερευνητικών της σκαφών πάνω από την ελληνική και κυπριακή υφαλοκρηπίδα, νότια του Καστελλόριζου, επιβεβαιώνει τις προθέσεις της αυτές.

Γ) Εάν η διαφαινόμενη ελληνοϊσραηλινή συνεργασία αντέξει στον χρόνο, και δεν είναι μια προσωρινή κίνηση τακτικής τιμωρίας της ΑΓΚΥΡΑΣ για την φιλοαραβική της στροφή ,ώστε να επανέλθει κάτω από την επιρροή του ΙΣΡΑΗΛ, τότε το προσδοκώμενο κέρδος για την χώρα μας θα είναι η ενίσχυση της διπλωματικής ισχύος μας, έναντι της γείτονος, στα πλαίσια δε του του νέου άξονα Ε-Κ-Ι, σε αντίβαρο του ισλαμικού - αντιεβραϊκού άξονα που επιχειρεί να στήσει η Τουρκία, θα φέρει κοντά τα δύο ισχυρά αντίστοιχα λόμπι, Ελλάδας-Ισραήλ, συνεργασία που ίσως να μπορέσει να αλλάξει την στάση των ΗΠΑ απέναντι στα εθνικά μας θέματα, που βαλτώνουν 50 χρόνια τώρα, αλλά και να επέλθει πρόοδος και σε οικονομικά θέματα ώστε να μπορέσουμε να αναχρηματοδοτήσουμε το χρέος μας, με φθηνότερο χρήμα αφού κατακτήσουμε ξανά την εμπιστοσύνη των αγορών ...στις οποίες έχει πρόσβαση σημαντική το ισραηλινό λόμπι.

Η νέα Ελληνική εξωτερική στην ανατολική Μεσόγειο και στην Μέση Ανατολή που προσπαθεί να συνδυάσει α) την συνέχιση της φιλίας μας με τους Άραβες β) την προώθηση της ελληνοτουρκικής φιλίας γ) με τον νέο άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, φαντάζει αντιφατικός είναι όμως πολιτικά ρεαλιστικός. 

Η Ελληνοϊσραηλινή αυτή προσέγγιση αποτελεί μία πρόκληση για την χώρα μας, υπερβαίνοντας την παραδοσιακή μας εξωτερική πολιτική, που αποδείχτηκε αναποτελεσματική και αλυσιτελής, προκαλώντας δικτατορίες και εθνικές τραγωδίες

Και η νέα αυτή εξωτερική μας πολιτική, που χαράσσει με τόλμη νέους δρόμους, θα κριθεί από τον λαό μας και την ιστορία από τα αποτελέσματα της σε όφελος της χώρας μας.

(από press-gr)