Στάση... ιδεών

Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ

Να που άλλαξαν τροπάρι οι «εργολάβοι της χρεοκοπίας».

Πληθαίνουν τα άρθρα τον τελευταίο καιρό στον διεθνή οικονομικό Τύπο που θέτουν θέμα αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, καθώς βλέπουν ότι η στυμμένη ελληνική λεμονόκουπα δεν βγάζει πλέον ζουμί. Με άλλα λόγια, τα νούμερα δεν βγαίνουν.

Η νέα μάλιστα πρόσφατη εκτίναξη των spreads θεωρήθηκε «σήμα» ότι η ελληνική οικονομία αργεί να ανακτήσει τη χαμένη της εμπιστοσύνη και στάθηκε το έναυσμα για την...
εμφάνιση δημοσιευμάτων που κάνουν... λόγο για το αναπόφευκτο: το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους προκειμένου να αποφευχθούν τα χειρότερα, δηλαδή μια πιθανή στάση πληρωμών με άμεσες επιπτώσεις όχι μόνο στην ελληνική κοινωνική και πολιτική ζωή, αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Η γνωστή στήλη γνώμης των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» Lex, την προηγούμενη Παρασκευή (03/09), έφθασε μάλιστα να αναφέρει ότι η πρώτη κρατική χρεοκοπία στην Ιστορία έγινε στην Ελλάδα, όταν δέκα πόλεις-κράτη της αθηναϊκής συμμαχίας κήρυξαν πτώχευση τον 4ο π.χ. αιώνα. «Τα κράτη αυτά είχαν αρκετούς συνεχιστές. Εξι ευρωπαϊκές χώρες χρεοκόπησαν όσον αφορά το εξωτερικό τους χρέος μεταξύ 1300 και 1800(...) έκτοτε είναι πολύ δύσκολο να κρατηθεί λογαριασμός», συμπλήρωνε ο αρθρογράφος για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι παρόλο που η στάση πληρωμών είναι ανεπιθύμητη, «είναι μια πιθανή πολιτική επιλογή, όχι έγκλημα».

Τη Δευτέρα (06/09) ο γνωστός αρθρογράφος επίσης των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» Βόλφγκανγκ Μινχάου, σε εκτενές του άρθρο, επεσήμαινε ότι «θα πρέπει να προετοιμαστούμε για το αναπόφευκτο, μια μέρα ένα κράτος της ευρωζώνης ή θα πτωχεύσει ή θα αναγκαστεί σε αναδιάρθρωση του χρέους».

Οι εκτιμήσεις αυτές δεν πηγάζουν μόνο από τη ρεαλιστική αποτίμηση ότι χωρίς ανάπτυξη, με προβλεπόμενη ύφεση, αφαίμαξη εισοδημάτων και έλλειψη παντελώς αναπτυξιακής ελπίδας, η Ελλάδα δεν θα τα καταφέρει... Ούτε βέβαια από αγγλοσαξονικές συνωμοσίες κατά του ευρώ, όπου δεν χρειάζονται τα κακεντρεχή σχόλια αρθρογράφων για να φανεί ότι το εγχείρημα της ΟΝΕ παραπαίει εξαιτίας των πολιτικών των ίδιων των κυβερνήσεων και της ΕΚΤ.

Πηγάζουν από το αίσθημα ανασφάλειας, ότι αν η Ελλάδα εξαναγκαστεί σε στάση πληρωμών υπό το βάρος της αναποτελεσματικής και άκαμπτης λιτότητας που επέβαλαν οι «τροϊκανοί» ελέω κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου, τότε όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά... Οχι τυχαία Γερμανός αξιωματούχος μίλησε προ ημερών για πιθανότητα «εμφύλιου πολέμου» στην Ελλάδα.

Μην ξεχνάμε άλλωστε. Η Αργεντινή, το προσφιλές παράδειγμα σε όσους αναφέρονται στην ελληνική κρίση, εξαναγκάστηκε σε πτώχευση το 2001, μετά την παρέμβαση του ΔΝΤ και την επιβολή σκληρής λιτότητας, με τις γνωστές επιπτώσεις: την κατακρήμνιση του βιοτικού επιπέδου, το ξέσπασμα κοινωνικών ταραχών, την άτακτη φυγή ηγετών με ελικόπτερο από το προεδρικό μέγαρο και την επιστροφή των «πούρων» Περονιστών με ένα πιο φιλολαϊκό πρόγραμμα στην εξουσία.

Πού είναι η ελληνική Αριστερά σε όλα αυτά; Με εξαίρεση τη γνωστή πρωτοβουλία οικονομολόγων που θέτουν ζήτημα στάσης πληρωμών ή τη νεοσύστατη ελληνική επιτροπή ενάντια στο χρέος που επιχειρεί να συνδέσει την ελληνική περίπτωση με τα κινήματα που αμφισβητούν εδώ και δεκαετίες την «αυθεντία» του δημόσιου χρέους, είναι παντελώς απούσα.

Οχι μόνο αδυνατεί να ηγηθεί ενός κινήματος κατά του χρέους, του Μνημονίου και της αβάσταχτης λιτότητας την οποία καλούνται να πληρώσουν όσοι ουδέποτε έβαλαν το χέρι στο μέλι της εξουσίας, αλλά αδυνατεί να συζητήσει επί της ουσίας ακόμη και μεταξύ της, τη στιγμή που το σύστημα μας παίρνει και τα σώβρακα... Θλιβερό θέαμα που δείχνει βαθύ έλλειμμα προσώπων και ιδεών. Κρίμα...

(από enet, kontiloforos)