Άλλους ανθρώπους τους συμπαθούμε αμέσως, άλλους τους αντιπαθούμε ή τους βρίσκουμε αποκρουστικούς. Άλλους τους αγαπάμε και άλλους τους μισούμε. Κάποιους τους ερωτευόμαστε, τους ποθούμε, λιώνουμε για χάρη τους και κάποιους άλλους τους γνωρίζουμε μερικά λεπτά και μετά τους ξεχνάμε. Υπάρχει όμως και μια πολύ ξεχωριστή κατηγορία ανθρώπων. Αυτούς που τους συναντάμε και νιώθουμε αμέσως ότι κάτι βαθύτερο μας συνδέει, ότι κάπου τους έχουμε ξαναδεί, ότι τους γνωρίζαμε μια ολόκληρη ζωή. Είναι περίεργο συναίσθημα, δεν μπορείς να το προσδιορίσεις ακριβώς. Κάποιες φορές νομίζεις ότι είναι φιλία, άλλες έρωτας, μπορεί και να το μπερδέψεις με την αγάπη. Όμως ακόμα και αν κάποια από αυτά τα συναισθήματα εμπεριέχονται σε αυτό που αισθάνεσαι απέναντι στον...Δε μπορώ να σας εξηγήσω καλύτερα τι εννοώ. Δεν μπορώ να σας περιγράψω αυτό το έντονο συναίσθημα που νιώθουμε για κάποιους ανθρώπους που παίζουν αυτόν τον ξεχωριστό ρόλο στη ζωή μας. Είναι πάντως ένα συναίσθημα ανιδιοτελές, δεν κατανοείς απλά τον άλλον, τον ζεις, είναι φορές που μπαίνεις μέσα του ή αυτός μέσα σε σένα. Ξαφνικά σε καταβάλει ένα συναίσθημα ή μια σκέψη που δεν είναι δική σου, αλλά δική του. Ακόμα και αν είναι μακριά σου, για λίγο είναι σαν να έχεις συνδεθεί με τον εγκέφαλο του.
Κάποιες φορές του λες να κάνει κάτι και αυτός χωρίς απαραίτητα να ξέρει ότι εσύ τον καλείς, το κάνει αυθόρμητα, γιατί κάποιο «περίεργο» συναίσθημα δεν τον αφήνει σε ησυχία Αγγίζουν τα όρια της τρέλας αυτά που γράφω- και ίσως ακούγονται τρομακτικά- αλλά σκεφτείτε το. Δεν σας έχει συμβεί ποτέ να σκέφτεστε έντονα ένα πρόσωπο και εκείνο να σας παίρνει τηλέφωνο, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο; Ή το αντίθετο. Να σας περνάει από το μυαλό μια σκέψη του τύπου: «Τι να κάνει άραγε ο Τάδε; Καιρό έχω να ακούσω νέα του, για να τον πάρω ένα τηλέφωνο!» και του τηλεφωνείτε και εκείνος με το που το σηκώνει σας λέει: «Έλα ρε! Το πιστεύεις ότι και εγώ ήμουν έτοιμος να σε πάρω τώρα τηλέφωνο;»
Έχω μπλέξει σκόπιμα την τηλεπάθεια με την έννοια της «αδελφής ψυχής», κυρίως επειδή πιστεύω ότι οι αδελφές ψυχές έχουν μεγαλύτερο βαθμό τηλεπάθειας μεταξύ τους. Λένε ότι για τον καθένα υπάρχουν 7 αδελφές ψυχές. Ίσως να είναι τα κομμάτια του ίδιου όλου, που απλά διασπάστηκε για κάποιο λόγο και εσύ μια ζωή ψάχνεις υποσυνείδητα ή συνειδητά να βρεις τα κομμάτια του puzzle.
Αν το εξηγούσα ορθολογικά το μόνο που θα μπορούσα να σκεφτώ είναι το εξής: Έστω ότι δεχόμαστε ότι οι σκέψεις είναι κύματα, άρα ο καθένας όταν σκέφτεται εκπέμπει κάποια κύματα. Δεν είναι τυχαία η έκφραση «εκπέμπουμε στα ίδια μήκη κύματος», μπορεί πράγματι να συμβαίνει αυτό: Να επικοινωνούμε δηλαδή με κάποιους ανθρώπους καλύτερα γιατί απλά εκπέμπουν στα ίδια μήκη κύματος με εμάς και άρα είμαστε πιο δεκτικοί στις σκέψεις τους! Προσοχή! Δεν εννοώ ότι σκέφτονται τα ίδια πράγματα με εμάς, αντιθέτως μπορεί να έχουν απόψεις πολύ διαφορετικές από μας. Απλά εκπέμπουν στο ίδιο «κανάλι».
Βέβαια δεν είναι όλοι τόσο δεκτικοί σε αυτό το φαινόμενο. Προφανώς κάποιοι παράγοντες συμβάλλουν στο να μοιάζει η τηλεπάθεια του ενός με τις δυνατότητες που έχει ένα παλιό τρανζίστορ και η τηλεπάθεια του άλλου με μια καλωδιακή τηλεόραση με δορυφορική σύνδεση!
Όπως και να έχει, η ιδέα του να διαβάζει κανείς τη σκέψη του άλλου ή της επικοινωνίας των ψυχών είναι κάτι που ελκύει τους περισσότερους Από την άλλη, βέβαια, δεν ξέρω κατά πόσο αυτή η παράνομη είσοδος στο προσωπικό απόρρητο του άλλου είναι επιθυμητή (και ηθική). Πως θα νιώθατε εσείς αν ξέρατε ότι κάποιος μπορεί να διαβάζει τις σκέψεις σας; Ή για να το πάω λιγάκι παραπέρα, σε πιο Big Brother καταστάσεις, όταν το κράτος μπορεί να διαβάζει τις σκέψεις σας;
Κάθε άνθρωπος δημιουργήθηκε σαν μια ψυχή ολόκληρη και αυτόνομη, χωρίς την ανάγκη άλλων. Όμως το μάθημά μας για να μπορέσουμε να αγγίξουμε το Όλον και να γίνουμε ένα μαζί Του υπήρξε το να διαχωριστούμε και να αναζητούμε συνέχεια το κομμάτι που μας λείπει. Ενώ προσπαθούμε να ξαναγίνουμε ολόκληροι, μαθαίνουμε πολλά, διότι μόνο έτσι θα μπορούσαμε να δώσουμε σημασία στο τι συμβαίνει γύρω μας και όχι μόνο μέσα μας. Έτσι, όσο ζούμε σε αυτήν την υλική υπόσταση που ονομάζουμε ζωή, γεννιόμαστε μαζί με την ανάγκη της παρουσίας άλλων και αναζητούμε συνέχεια την συντροφιά τους, προσπαθούμε να συμβιώνουμε αρμονικά, διότι δεν είμαστε ολόκληροι, δεν είμαστε αυτόνομοι. Αλλά στην ουσία αναζητούμε απεγνωσμένα τα κομμάτια που μας λείπουν και όχι την οποιαδήποτε συντροφιά...»
Αυτή είναι η ασιατική φιλοσοφία που αφορά τις αδελφές ψυχές και προσπαθεί να εξηγήσει τον λόγο ύπαρξής τους, λαμβάνοντας βέβαια ως δεδομένο ότι υπάρχουν... υπάρχουν όμως;
ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΙΣ ΑΔΕΛΦΕΣ ΨΥΧΕΣ;
«Σε γνωρίζω μόλις λίγες ώρες/μέρες, αλλά αισθάνομαι σα να σε ξέρω χρόνια!» Άραγε πόσες φορές έχουμε ακούσει αυτή τη κουβέντα και άλλες πόσες την έχουμε πει οι ίδιοι; Πόσες από αυτές τις φορές είναι πράγματι η αλήθεια και όχι ο ενθουσιασμός που γνωρίσαμε έναν άνθρωπο που να επικοινωνούμε ή πολύ απλά ο... κεραυνοβόλος έρωτας;
Εάν «φιλτράρουμε» όλες αυτές τις φορές, θα δούμε ότι πολύ λίγες ήταν ειλικρινής, ίσως και καμία! Σύντομα, αυτός ο ξαφνικός ενθουσιασμός για έναν άλλο άνθρωπο, που λανθασμένα ερμηνεύουμε αρχικά ως «αδελφή ψυχή», καταλαγιάζει και ατονεί. Δεν αποκλείεται μάλιστα να μην κρατήσουμε καν επαφές, αντίθετα σιγά-σιγά να επιτρέψουμε το να «χαθούμε».
Αρχικά λοιπόν ας μην μπερδεύουμε τον ενθουσιασμό για τον νέο φίλο/φίλη ή τον κεραυνοβόλο έρωτα με την ανάγκη μας να βρούμε την αδελφή ψυχή μας. Καλλίτερα ν' αφήνουμε τον χρόνο να κυλήσει για να μπορέσουμε να κρίνουμε τα συναισθήματά μας καλλίτερα και πιο αντικειμενικά αργότερα.
Οι αδελφές ψυχές δεν περιορίζονται σε μια έντονη επικοινωνία ή/και ερωτική έλξη, οι ρίζες είναι πολύ πιο βαθιές και δεν ατονούν με τον χρόνο. Υπάρχει η ανάγκη του να βρίσκονται μαζί συνέχεια και ούτ' αυτό ατονεί με τον χρόνο, αντίθετα ενδυναμώνεται διαρκώς, όπως ενδυναμώνεται και η επικοινωνία, που μπορεί να φτάσει σε επίπεδα τηλεπάθειας τέτοια, που κάποια στιγμή πλέον τα λόγια περιττεύουν. Η ερωτική επιθυμία -εάν υπάρχει- ατονεί και εξαφανίζεται πολύ γρήγορα και την θέση της παίρνει μια αγάπη με έννοια βαθιά και ειλικρινής, όμοια με αυτή που δένει τον γονιό με το παιδί του ή τα αδέλφια μεταξύ τους. Τα ίδια γούστα, προτιμήσεις, σκέψεις, είναι μονάχα η κορυφή του παγόβουνου.
ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ / ΑΥΡΙΚΗ ΣΥΜΒΑΤΟΤΗΤΑ
Ο κάθε άνθρωπος έχει μια ξεχωριστή αύρα και ενέργεια, η οποία του αποδίδει μια συγκεκριμένη ταυτότητα. Νιώθουμε πολλές φορές σαν να γνωρίζουμε κάποιον, χωρίς καλά καλά να του έχουμε μιλήσει. Αυτό οφείλεται στην ιδιαίτερη αίσθηση που μας αποδίδει η αύρα του.
Η θεωρία της ενεργειακής συμβατότητας συνδέεται με αυτήν των αδερφών ψυχών. Η συμβατότητα αυτή, όταν είναι σχεδόν απόλυτη, συμβαίνει μεταξύ αυτού που ονομάζουμε αδερφές ψυχές και είναι ιδιαίτερα σπάνια.
Συνήθως, η σύνδεση που νιώθουν μεταξύ τους τα άτομα και πολλές φορές λανθασμένα την αποδίδουν ως την εύρεση της αδερφής ψυχής τους, είναι λόγω μερικής αυρικής/ενεργειακής ταύτισης και έτσι "δημιουργούνται" οι σχέσεις μεταξύ "ψευτο-αδερφών ψυχών".
Ο δεσμός αυτός, απόλυτος ή μη, υφίσταται συνήθως σε δύο περιπτώσεις:
1. Οι ενέργειες είναι ταυτόσημες -ή παρόμοιες- οπότε ανακαλύπτουν τα άτομα μεταξύ τους κοινά σημεία και ενδιαφέροντα, όμοια ψυχολογία και συναισθήματα (πάνω σε αυτό το σημείο έρχεται το λάθος του ερωτισμού), ακόμα και παρόμοιες εμπειρίες, το οποίο είναι λογικό, αν σκεφτούμε το πόσο επηρεάζουν οι εμπειρίες μας την συναισθηματική, οπότε και την ενεργειακή, ταυτότητά μας.
2. Οι ενέργειες είναι πολικά αντίθετες. Εδώ έχουμε την ενεργειακή πολικότητα (θετικό-αρνητικό, αρσενικό-θηλυκό) και την μεταξύ των ατόμων έλξη λόγω αυτής. Σε αυτές τις περιπτώσεις βλέπουμε τον καθρεφτισμό μας στο πρόσωπο του άλλου και ταυτιζόμαστε αντιθετικά λέγοντας π.χ. "είμαι δειλός, μα κοίτα πόσο θαρραλέος είναι ο Τάδε!" και "ας ήμουν και 'γω όπως ο Τάδε..." Ως κοινώς, είναι αυτό που λέμε "βρήκα/είδα/γνώρισα (επιτέλους?) τον evil tween μου..."
ΠΟΣΕΣ ΕΙΝΑΙ; ΓΙΑΤΙ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ;
Μπορεί να ζήσουμε μια ολόκληρη ζωή χωρίς να συναντηθούμε με την αδελφή ψυχή μας, μπορεί να την γνωρίσουμε σε πολύ νεαρή ηλικία ή σε πιο προχωρημένη. Αυτός ο διαχωρισμός λέγεται πως άμεσα συνδεδεμένος με το πότε είμαστε έτοιμοι να συναντηθούμε. Οι αδελφές ψυχές δεν συναντιούνται ποτέ σε κάποιο τυχαίο χρονικό σημείο, αντιθέτως εμφανίζονται όταν είναι ώρα όλα τα «κομμάτια» να μάθουν κάτι. Ας μην ξεχνάμε ότι είναι μια «άλλη μας πλευρά» και κυρίως μια πλευρά που έχει κάτι να μας διδάξει.
Για να συνδέσουμε το θέμα «γιατί εμφανίζονται» με το «πόσες είναι» θα πρέπει να αναφερθούμε στην θεωρία που υποστηρίζει ότι έχουμε 8 εγώ. Μπορεί ν' ακούγεται ως... σύνδρομο πολλαπλής προσωπικότητας, αλλά εάν το καλοσκεφτείτε, δεν είστε μόνο μια προσωπικότητα μέσα σε αυτό το σώμα που σας φιλοξενεί:
1 & 2 - Η πλευρά που δείχνουμε στον ευρύ κόσμο την οποία διχάζουμε σε αυτήν για τους κοντινούς μας ανθρώπους και αυτήν για όλους τους άλλους (σίγουρα θα έχετε προσέξει ότι άλλος άνθρωπος είστε π.χ. με το αφεντικό στην δουλειά σας και άλλος με το φιλαράκι σας),
3 - η συνειδητή πλευρά (όλες οι συνειδητές μας σκέψεις που συχνά δεν συμβαδίζουν με τις συνειδητές μας πράξεις),
4 - η ασυνείδητη πλευρά (όλα όσα κρύβονται βαθύτερα μέσα μας και επηρεάζουν άμεσα την κρίση μας και τις συνειδητές μας σκέψεις),
5 - η σκοτεινή πλευρά (όταν θυμώνουμε, στεναχωριόμαστε κλπ. και πως αντιδράμε τότε),
6 - η φωτεινή πλευρά (όταν είμαστε χαρούμενοι, όταν αγαπάμε κλπ. και πως αντιδράμε τότε),
7 - η ανώτερη (η «σοφή» μας πλευρά, ο ανώτερος εαυτός εάν θέλετε)
8 - και η κατώτερη (η «κακιά» μας πλευρά, όλα τα βαθιά βίαια, πρωτόγονα συναισθήματα που όλοι μας διαθέτουμε δυστυχώς).
Καμία όμως από αυτές δεν είναι ολοκληρωμένες, από κάθε μια λείπει κάτι. Αυτό το υπόλοιπο «κάτι» είναι που κατέχουν οι αδελφές μας ψυχές, που και από αυτές λείπει αυτό που εμείς κατέχουμε. Έτσι, καλούνται όταν είναι ώρα να... ενωθούν τα κομμάτια και να γνωριστούν καλλίτερα.
Μάλλον σας μπέρδεψα λίγο, γι αυτό ας μιλήσουμε πιο απλά:
Ίσως έχετε ακούσει κάποιος να σας λέει ή να έχετε πει εσείς σε κάποιον άλλο «μου βγάζεις ότι καλλίτερο έχω μέσα μου» ή το αντίστροφο ή κάτι παρόμοιο. Κάθε άνθρωπος, ανεξάρτητα θέματος αδελφών ψυχών, έχει κάτι να μας προσφέρει και κατά κανόνα αυτό που προσφέρει είναι τα συναισθήματα και σκέψεις που μας προκαλεί και που από αυτά μπορούμε να μάθουμε πολύ περισσότερα για εμάς και όχι μόνο. Όταν συναντιούνται οι αδελφές ψυχές, αυτή η «πρόκληση» είναι πολύ πιο έντονη και δραστική. Πέρα από την εντυπωσιακή επικοινωνία, συμφωνία σε γούστα, προτιμήσεις, τρόπο σκέψης κλπ, προκαλούν, «ταρακουνάνε» θα μπορούσα να πω, η μια στην άλλη μια πλευρά τους που βρίσκεται σε «νάρκη» να ξυπνήσει και να βγει στην επιφάνεια, να επηρεάσει το συνειδητό, με σκοπό να αντιμετωπισθεί και έτσι ή να εξορκιστεί (εάν πρόκειται για κάτι κακό) ή να συνειδητοποιηθεί και ασπαστεί (εάν πρόκειται για κάτι καλό). Αυτό όμως δε σημαίνει ότι την πλευρά που προκαλούν, αυτήν και αντιπροσωπεύουν, αντιθέτως! Εάν αντιπροσωπεύουν για παράδειγμα τον ανώτερο εαυτό, τότε θα προκαλέσουν τον κατώτερο να «ξυπνήσει», από άμυνα και αντίδραση μαζί, όπως και το αντίστροφο και η πάλη ουσιαστικά συμβαίνει μέσα μας, όχι ανάμεσά μας.
Έτσι λοιπόν φτάνουμε στο ερώτημα «πόσες είναι οι αδελφές ψυχές;». Η απάντηση είναι: από 1 έως 8! Υπάρχουν έως 8 άνθρωποι στον κόσμο που κρατούν ένα κομμάτι σας και κρατάτε εσείς ένα δικό τους! Ίσως να μην τους γνωρίσετε ποτέ σ' αυτή τη ζωή... ίσως κάποιους από αυτούς να τους γνωρίσετε αλλά να μην το καταλάβετε και οι δύο, διότι το κομμάτι που κρατούσαν ή κρατούσατε ήταν εύκολο να «πάρετε πίσω», μιας και ίσως αυτό το μικρούλι κομματάκι που λείπει από το συνειδητό σας για παράδειγμα, ίσως να μην χρειαστεί καν να γνωρίσετε την αδελφή ψυχή σας για να καταλάβετε ότι λείπει και να το «ξαναχτίσετε» μόνοι σας.
Το πραγματικό «ταρακούνημα» έρχεται από αυτούς τους 3 ανθρώπους που κρατούν τα κομμάτια του ανώτερου εαυτού, του κατώτερου εαυτού και του υποσυνείδητού σας. Αυτή είναι και η πραγματική πρόκληση της γνωριμίας σας. Είναι αυτοί οι 3 άνθρωποι που θα βγάλουν στην επιφάνεια ότι βαθύτερο έχετε, ότι πιο άγνωστο και ότι πιο δυνατό μέσα σας. Αντίστοιχα και εσείς σε αυτούς.
ΑΠΟ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΔΕΛΦΕΣ ΨΥΧΕΣ;
Για την ασιατική φιλοσοφία πάνω σε αυτό το ερώτημα, μιλήσαμε ήδη. Πέρα όμως από αυτήν την θεωρία, υπάρχει και μια άλλη που υποστηρίζει ότι κάποια από αυτά μας τα «κομμάτια» δεν είχαν διαχωριστεί από την αρχή του κύκλου μας στην επίγεια ζωή, αλλά κατά την διάρκεια. Δηλαδή, μετά από την ολοκλήρωση κάποιας ζωής, δημιουργήθηκε η ανάγκη να διαχωριστεί ένα κομμάτι, είτε ως τιμωρία, είτε ως λύτρωση! Έτσι, ενώ αρχικά ήταν μια ψυχή ολόκληρη σε ένα ανθρώπινο σώμα, αργότερα ήταν μία σε 2 ανθρώπινα σώματα ή 3 ή 4... Αυτή όμως η θεωρία αναιρεί την μη αυτονομία της ψυχής αρχικά, επομένως ματαιώνεται ο λόγος της επίγειας ύπαρξής της, μιας και είναι ήδη αυτόνομη! Αυτό το «κενό» καλύπτεται με την πίστη ότι ερχόμαστε σε αυτόν τον κόσμο ναι μεν ολόκληροι, αλλά με κάποιο «βάρος», κάποιο χρέος που πρέπει να πληρώσουμε ή κάποια μαθήματα που πρέπει να μάθουμε ή πολύ απλά, ακριβώς για να αποδιώξουμε αυτά τα κομμάτια μας ώστε να μπορέσουμε να ξαναγίνουμε ένα με το Αιώνιο. Αυτή είναι η κάπως πιο πεσιμιστική θεωρία πάνω στο θέμα. Η μοίρα των αδελφών ψυχών.
Σε αυτό το σημείο υπάρχει ασυμφωνία μεταξύ των ανθρώπων που ερευνούν το θέμα:
Άλλοι λένε ότι ο χωρισμός είναι αναπόφευκτος, μιας και αυτή καθ' αυτή η συνάντηση ήταν λάθος εξ' αρχής, διότι οι αδελφές ψυχές δεν πρέπει να συναντηθούν! Υποστηρίζουν ότι δυστυχώς όλ' αυτά είναι μεν πανέμορφα, αλλά καταδικασμένα. Δεν επιτρέπεται στις πραγματικές αδελφές ψυχές να είναι μαζί για πολύ καιρό. Ο λόγος είναι απλούστατος: εάν παραμείνουν μαζί, θα αποκοπούν από τον υπόλοιπο κόσμο και αυτό δεν θα τους επιτρέψει να προχωρήσουν και να μάθουν όλα όσα πρέπει να μάθουν σε αυτήν την υλική τους υπόσταση. Μαζί, είναι ολόκληροι και αυτόνομοι, δεν έχουν ανάγκη άλλης επικοινωνίας και συναναστροφής με οτιδήποτε άλλο, γι αυτό και πρέπει να χωρίσουν. Ο χωρισμός αυτός μπορεί να έρθει σε μικρό χρονικό διάστημα από την ημέρα συνάντησής τους ή σε πολύ μεγάλο, μα όποτε κι αν συμβεί είναι πάντα επώδυνος, απότομος και όχι τύπου «...απλά χαθήκαμε...».
Άλλοι ναι μεν συμφωνούν στο ότι είναι λάθος το να συναντηθούν, αλλά εάν συμβεί, μπορεί να αποφευχθεί ο χωρισμός τους έαν μπορέσουν να διατηρήσουν τις ισορροπίες και δεν αφεθούν να απομονωθούν η μια στην άλλη κλείνοντας τον υπόλοιπο κόσμο απ' έξω, εάν επιτρέψουν να εξελιχθούν και δεν απορροφηθούν ο ένας στον άλλο.
Άλλοι διαφωνούν κάθετα και με τις 2 προαναφερόμενες θεωρίες και υποστηρίζουν ότι όταν οι αδελφές ψυχές συναντηθούν είναι σημάδι ότι η ψυχή ως ολότητα εξελίσσεται, πλησιάζει πιο κοντά στο Αιώνιο και ίσως αυτή να είναι η τελευταία της παρουσία στην επίγεια ζωή, μιας και το ταξίδι της ολοκληρώθηκε και ο κύκλος μάθησής της έκλεισε. Υπό τον όρο φυσικά ότι έχει συναντήσει όλα της τα «κομμάτια» (σε μια ή περισσότερες ζωές) και τους έχει επιτρέψει να δράσουν ορθά και να ενωθούν αρμονικά. Όμως, ακόμα κι αν η συνάντησή τους απέτυχε στην εξέλιξή της ως ολότητα και πάλι το γεγονός ότι συναντήθηκαν είναι κάθε άλλο παρά δυσοίωνο. Ίσως αποτύχει σε αυτή τη ζωή, αλλά θα έχει την ευκαιρία της στην επόμενη, αλλά η συνάντησή τους από μόνη της σηματοδοτεί την αρχή του τέλους στο ταξίδι της μάθησης και την «τελική ευθεία» για τον ασπασμό με το Όλον. Τελικά, υπάρχουν αδελφές ψυχές;
Αυτό είναι ένα ερώτημα στο οποίο θα πρέπει ο καθένας να δώσει τη δική του απάντηση. Όσοι έχουν αισθανθεί το αίσθημα έστω και των «ψευτο-αδελφών ψυχών», υποστηρίζουν πως ναι, υπάρχουν. Άλλοι είναι πιο κατηγορηματικοί και ορθολογιστές και λένε πως όχι, δεν υπάρχουν, απλά συγχέουμε τα τρυφερά και βαθιά μας συναισθήματα για κάποιους ανθρώπους με τον μύθο των αδελφών ψυχών.
Τα συμπεράσματα είναι δικά σας, μιας και αυτό το θέμα ανήκει στην μεγάλη κατηγορία των θεμάτων που δεν μπορούν να απαντηθούν με το μυαλό, αλλά με την καρδιά και φυσικά την... ψυχή
ΑΔΕΡΦΗ ΨΥΧΗ, ΤΟ ΑΛΛΟ ΜΑΣ ΜΙΣΟ;;
Γιατί όλοι ψάχνουμε το άλλο μας μισό; Γιατί πιστεύουμε ότι αν το βρούμε θα ολοκληρωθούμε; Η ολοκλήρωση της ψυχής μας θα έρθει όταν γνωρίσουμε τον άνθρωπο της ζωής μας; Ποιας ζωής αυτής που ζούμε ή κάποιας άλλης; Μήπως επειδή είμαστε ανασφαλής και δεν ξέρουμε τον εαυτό μας νιώθουμε πάντα ότι κάτι μας λείπει και ότι αν βρούμε το άλλο μας μισό θα ολοκληρωθούμε; Αφού δεν γνωρίζουμε τον εαυτό μας πως θα καταλάβουμε ότι αυτός/η που θεωρούμε το άλλο μας μισό ότι είναι πράγματι το μισό που μας λείπει... αν ξέρουμε το δικό μας μισο. Νομιζω πως η ολοκλήρωση του καθένα έρχεται με προσωπικό αγώνα, εσωτερική αναζήτηση. Ξεκινάμε από το ποιος είμαι (απάντηση σ'αυτο δύσκολα θα βρούμε αλλά ας αρκεστούμε να δώσουμε μια απάντηση στον εαυτό μας με τις γνώσεις που έχουμε), τι θέλω, τι ζητάω και τι κάνω για μένα και για τους άλλους.
Γιατί δεν είμαστε ευτυχισμένοι και συνεχεία ψάχνουμε να βρούμε την αγάπη; Γιατί αν δεν αγαπήσουμε τον εαυτό μας πως θα αγαπήσουμε τον άλλον;
Και κάτι που παρατήρησα στο περιβάλλον μου όταν κάνουμε συζητήσεις για την αγάπη. Όλοι θέλουν να βρουν το άλλο τους μισό και στην ζωή τους αυτό που κάνουν είναι να κάνουν παράλληλες, ελεύθερες σχέσεις, σχέσεις συμφέροντος και αποφεύγουν τις συναισθηματικές σχέσεις. Ε τότε μη λες άνθρωπε ότι ψάχνεις να βρεις το άλλο σου μισό αφού αυτό που θέλεις είναι να βρεις τα πολλά αλλά σου μισά που θα ολοκληρώσουν τον ανώριμο εαυτούλη σου. Έχουμε χάσει γενικότερα το νόημα της ζωής ή μου φαίνεται; Αφού έχουμε χάσει τον εαυτό μας τι ψάχνουμε για νόημα ζωής και για αλλά μισά...;;
Ας το πάρουμε απόφαση... διαβαίνουμε μονοί μας το μονοπάτι της ζωής. Ας μάθουμε τον εαυτό μας, ας τον αγαπήσουμε για να μάθουμε να αγαπάμε και τους συνάνθρωπους μας.
Με τις γνώσεις μου και την μικρή μου εμπειρία πάνω σ'άυτον τον πλανήτη πολλές φορές εκφράζω σκέψεις που μπορεί να είναι και λανθασμένες. Εσείς ως ειδικοί τι έχετε να πείτε για την αδελφή ψυχή και το άλλο μας μισό; Υπάρχει; Το ερώτημα είναι άκρως ενδιαφέρον αλλά με την πρώτη ματιά είναι φανερό ότι πρέπει να διαχωριστεί σε δυο. Ένα μικρό σχόλιο για να φανεί ο διαχωρισμός. Το κείμενο σου είναι περισσότερο κατάθεση της άποψής σου για μια στάση ζωής που ενδεχομένως να θεωρείται σωστή ή λάθος αυτό δεν θα το σχολιάσω. Αυτή η άποψη καλό θα ήταν να σχολιαστεί και από ειδικούς ψυχολόγους (απ' ότι ενημερώθηκα το Horoscope σύντομα θα έχει τέτοια ενότητα) και από τους αστρολόγους και από κάποιους που έχουν γνώσεις μεταφυσικής.
Εγώ με τις λίγες γνώσεις που έχω θα προσπαθήσω να το απαντήσω περισσότερο μεταφυσικά.
Θα σου δώσω ένα δείγμα από ένα άρθρο που σύντομα θα ολοκληρωθεί και θα το διαβάσεις στην Ενότητα της Μεταφυσικής Αρθογραφίας.
Αν έχεις διαβάσει και τα υπόλοιπα θα καταλάβεις κάποια πράγματα περισσότερο.
Όσο οι Διαστάσεις σχηματίζονται πέραν από την έκτη πνευματική διάσταση, τόσον αυξάνεται η ύλη που περιέχουν. Από την 7η διάσταση και κάτω, έως την εξώτατη όλων την 13η, η ύλη αυξάνεται και φθάνει πια στο έπακρον, στην γνώριμη δική μας την αιθερικοφυσική, τη 13η με πλήρη Ύλη... Εδώ, στο κόσμο το δικό μας τη 13η διάσταση, η ψυχή προεκβάλλει τη ΝΟΗΣΗ, ώστε να μπορεί να θωρακίζεται κι αυτή απ' τη βαριά δόνηση της φυσικής Ύλης της τόσο αργοκινούμενης και αναίσθητης...
Πριν το πνεύμα βγει από την έκτη Διάσταση να μπει στην έβδομη, κατερχόμενο προς τα κάτω ή εξερχόμενο προς τα έξω, προεκβάλλει από το ίδιο είναι του ένα προκάλυμμα την ψυχή, για να μη μιανθεί από την ελαχιστότατη ύλη, που αρχίζει την εμφάνισή της από την 7η Διάσταση και κάτω, έως την 13η την παχιά Ύλη.
Λέγοντας όμως ΑΔΕΛΦΕΣ ΨΥΧΕΣ, υπονοούμε πάντα τα αδελφά πνεύματα, που ήδη έχουν προεκβάλλει τις ψυχές τους, τους εκπροσώπους τους. Το πνεύμα τροφοδοτεί με τις δονήσεις του, ουσία ζωής για τη ψυχή του, για το έργο της και για τον ιερό προορισμό της, αφ' ενός να θωρακίζει το μέσα της βρισκόμενο πνεύμα και αφ' ετέρου, να συλλέγει εμπειρία των αντιθέσεων, όλων των μικτών Εσωδιαστάσεων (από πνεύμα και ύλη) καθώς και από όλες τις έξω διαστάσεις, που αυξάνουν την υλική τους μίξη.
Η ψυχή παρουσιάσθηκε μόνον από την 7η διάσταση και έφτασε κάποια μέρα ως την 13η την αιθερικοφυσική, κουβαλώντας μέσα της (η ψυχή) το Πανάγιο Πνεύμα.
Τότε ακριβώς σαν έφτασε στο τέλος της 6ης Πνευματικής Διάστασης και πριν εξέλθει απ' αυτή ελάχιστα, προέκβαλλε σαν επενδύτη του, περικάλυμμά του, την ψυχή, που τώρα η ψυχή ανερχόμενη στο ίδιο ακριβώς σημείο, θα απορροφηθεί από το αφυπνιζόμενο πάλι ΠΝΕΥΜΑ.
Η ψυχή εκπροσωπεί το Πνεύμα και γίνεται γνωστή στις έξω Διαστάσεις από την 7 έως τη 13η, όπου παίζει το ρόλο του εκπροσώπου του Θεού. Ύστερα, κάποια στιγμή, από την 7η και πέρα, προς την 6η, 5η, 4η, 3η, 2η και 1η, χάνεται και λησμονιέται και δεν υπάρχει παρά σαν μια ανάμνηση του Πνεύματος που εξυπηρετήθηκε κάποτε, από μια καλή ψυχή.
Η ψυχή, το εκχύλισμα του πνεύματος για τη διαδρομή του στις εφτά κατώτερες διαστάσεις (7η -13η) έχει την αιωνιότητά της για τούτη τη διάρκεια, της καθόδου, παραμονής και ανόδου στο αυτό σημείο, απ' το οποίο γεννήθηκε και... ξεκίνησε προς τα κάτω.
Είναι δυο πνεύματα καθαρά και φυσικά έχουν υποχρεωτικά ντυθεί, πρώτα με μια ψυχή και δεύτερο από ένα φυσικό σώμα. Ταυτόχρονα, έχουν πάρει αναγκαστικά και ένα φύλο, άνδρα ή γυναίκας...
Δεν είναι καθόλου απόλυτο τα συναντηθέντα αδελφά πνεύματα να ανήκουν αναγκαστικά στα δυο γένη - φύλα το καθένα αρσενικό και θηλυκό. Αυτό συνέβη για ιδιαίτερους λόγους, στην περίπτωση του Αδάμ και της Εύας και σε μερικά άλλα ζευγάρια. Πολλές φορές τα πνευματοψυχικά αυτά όντα, έχουν το ίδιο γένος και αυτό δεν τα εμποδίζει να εκτελέσουν και να εφαρμόσουν το δικό τους σχέδιο.
Οι σχέσεις των αδελφών πνευμάτων, είναι εδώ στη Γη ΤΡΙΠΛΕΣ, όπως ο Θείος Νόμος επιτάσσει. Πρώτα ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ. Ύστερα ψυχικές και τέλος σωματικές.
Αδελφές Ψυχές λέγονται, όσες γνωρίσθηκαν σαν τέτοιες, μέσα στα χρονοδιαστήματα των εφτά Διαστάσεων 7η -13η. Τότε γνωρίστηκαν και συνδέθηκαν, μέσα στις διαστάσεις. Ακόμα ο σύνδεσμός τους στεριώθηκε βαθύτερα των αδελφών ψυχών, μέσα στη μορφική παράσταση του Κόσμου του δικού μας, 13η Διάσταση και κραταιώθηκε στην Αστρική γειτονική Διάσταση, όπου σαν ψυχές καθαρές και σωστές συνδέθηκαν για πάντα.
Τα Αδελφά Πνεύματα όταν συναντηθούν, ακτινοβολούν Θείες Δυνάμεις, που εκπορεύονται από την αναμφισβήτητη συγκίνησή τους, που βάση της έχει πάντα την ΑΓΑΠΗ... Τι είναι λοιπόν Αγάπη; Είναι ένας από τους ισχυρότατους δονισμούς του Θείου Όντος, του Θεού, που έχει κληροδοτήσει στα πλάσματά Του.
ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΔΕΛΦΗ ΨΥΧΗ
Πριν αρχίσετε να ψάχνετε για την αδελφή ψυχή ή να αναρωτιέστε αν εσείς και το ταίρι σας είστε ή όχι αδελφές ψυχές, πρέπει να ξέρετε τι ακριβώς σημαίνει αυτή η σχέση.
Αν δεν ξέρετε τι ψάχνετε, δεν πρόκειται να το βρείτε ποτέ, γιατί, ακόμα και να το βρείτε, δεν θα το αντιληφθείτε. Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν τι ακριβώς σημαίνει «αδελφή ψυχή» και ας μάθουμε πώς θα την αναγνωρίσουμε όταν τη συναντήσουμε... «Εσύ κι εγώ είμαστε αδελφές ψυχές»! Ίσως την έχετε πει αυτή τη φράση χαρακτηρίζοντας τη σχέση σας με έναν άλλον άνθρωπο ή απλώς σας έχει περάσει η σκέψη από το μυαλό. Ίσως πάλι δεν σας έχει απασχολήσει ποτέ κάτι τέτοιο ή το έχετε πει μόνο ειρωνικά. Μπορεί ακόμα και να μην πιστεύετε καθόλου στην ύπαρξή της. Όποια και αν είναι η περίπτωσή σας, ένα είναι σίγουρο, είτε το παραδέχεστε είτε όχι: Όλοι, συνειδητά ή ασυνείδητα, αναζητάμε μια αδελφή ψυχή. Χρειαζόμαστε δηλαδή έναν άνθρωπο που να μας καταλαβαίνει απόλυτα, χωρίς να πρέπει να πούμε πολλά αναλύοντας σκέψεις και συναισθήματα. Έναν άνθρωπο που να κατανοεί ακόμα και τις παράλογες σκέψεις ή παρορμήσεις μας και να νιώθει ποιοι είμαστε και γιατί κάνουμε ό,τι κάνουμε. Έναν άνθρωπο στον οποίο μπορούμε να ανοίξουμε την καρδιά μας και να του εκμυστηρευτούμε πράγματα που πολλές φορές ούτε καν στον ίδιο μας τον εαυτό δεν τολμάμε να αποκαλύψουμε...
ΜΙΑ Η ΠΟΛΛΕΣ ΑΔΕΛΦΕΣ ΨΥΧΕΣ;
Οι περισσότεροι από μας συνήθως χρησιμοποιούμε τη φράση «είμαστε αδελφές ψυχές» για να περιγράψουμε την ερωτική μας σχέση με κάποιον/-α που ταιριάζουμε απόλυτα, καταλαβαινόμαστε βαθιά, μιλάμε την ίδια γλώσσα, έχουμε τις ίδιες επιθυμίες και γούστα και γενικότερα την αίσθηση ότι είμαστε φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλο.
Πράγματι, οι αδελφές ψυχές μ' αυτόν τον τρόπο επικοινωνούν. Όμως με τον ίδιο περίπου τρόπο μπορούμε να επικοινωνήσουμε μερικές φορές και με κάποιον/-α που δεν είναι αδελφή ψυχή μας, αλλά απλώς τον/την έχουμε ερωτευτεί και μοιάζουμε σε πολλά βασικά σημεία ή με κάποιον/-α που μεγαλώσαμε και μάθαμε τον κόσμο μαζί και συμβαίνει να ταιριάζουμε σε όλα τα βασικά σημεία. Για να είμαστε σε θέση να κάνουμε τη διάκριση, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε:
Ο όρος «αδελφή ψυχή» ανήκει στη μεταφυσική θεώρηση της ζωής και σημαίνει πολύ απλά ότι δυο ψυχές που δέθηκαν στενά σε μια προηγούμενη ζωή τους, όταν συναντηθούν σε κάποια επόμενη, αναγνωρίζονται και νιώθουν το ίδιο οικεία όπως και στην προηγούμενη ζωή τους. Ο όρος δεν αναφέρεται μόνο σε ερωτικές σχέσεις, ούτε υπάρχει μια και μόνο αδελφή ψυχή για τον καθέναν από μας. Κάπου κοντά ή μακριά μας, σ' αυτή τη ζωή, είναι πιθανόν να υπάρχουν περισσότερες αδελφές ψυχές. Το «δέσιμο» δυο ανθρώπων μπορεί να υπάρξει σε υλικό, νοητικό, συναισθηματικό και πνευματικό επίπεδο. Απαραίτητη προϋπόθεση για τις αδελφές ψυχές είναι το «δέσιμο» να υπάρξει και σε πνευματικό επίπεδο, γιατί μόνο τότε δεν τελειώνει με το βιολογικό τους θάνατο. Συνεχίζει να υπάρχει και μετά απ' αυτόν, ακόμη και όταν οι ψυχές των δύο αυτών ανθρώπων ενσαρκωθούν σε νέα σώματα για να ζήσουν μια καινούργια ζωή. Το κουβαλάνε μαζί τους από τη μια ζωή στην άλλη.
Με δυο λόγια, όσα χρόνια και αιώνες αν περάσουν, όσες ζωές και αν ζήσουν οι δυο αυτές ψυχές, κάθε φορά που θα συναντηθούν θα νιώθουν «δεμένες». Χωρίς προφανή λόγο, χωρίς λογική εξήγηση, μόλις γνωριστούν ή απλώς ανταλλάξουν ένα βλέμμα θα αναγνωριστούν. Αν και άγνωστοι, δυο άνθρωποι που είναι αδελφές ψυχές μόλις συναντηθούν θα έχουν μια αίσθηση οικειότητας, ακόμα και νοσταλγίας. Γιατί οι αδελφές ψυχές σε κάθε ενσάρκωσή τους αναζητούν η μια την άλλη. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι απαραίτητα θα συναντηθούν... Μα πώς είναι δυνατόν;
Όταν δυο αδελφές ψυχές συναντηθούν για πρώτη φορά -μπορεί να νομίζουμε ότι είναι τυχαίο, όμως τίποτα δεν είναι τυχαίο και συμπτωματικό στη ζωή μας και όλα όσα συμβαίνουν, ακόμα και τα πιο ασήμαντα, συμβαίνουν για κάποιο πολύ συγκεκριμένο και ουσιαστικό λόγο, άσχετα αν εμείς δεν το αντιλαμβανόμαστε- νιώθουν αμέσως το δέσιμό τους:
Η πρώτη τους σκέψη είναι: «Μα πού τον ξέρω αυτόν τον άνθρωπο;». Όσο όμως κι αν ψάξουν βαθιά μέσα στη μνήμη τους, είναι αδύνατον να θυμηθούν πού, πότε, πώς, τι και γιατί. Απλούστατα γιατί ποτέ δεν τον έχουν ξανασυναντήσει στην τωρινή ζωή τους και βεβαίως δεν είναι δυνατόν να θυμηθούν τίποτα από την προηγούμενη.
Το πρώτο συναίσθημα που γεννιέται είναι ανεξήγητα ευχάριστο. Μπορεί να είναι χαρά ή και ψυχική ευφορία. Και αυτό το συναίσθημα πηγάζει από το γεγονός ότι επιτέλους συναντήθηκαν. Το δεύτερο συναίσθημα που βιώνουν είναι η οικειότητα με την οποία επικοινωνούν, αν και άγνωστοι μεταξύ τους.
ΧΩΡΙΣ ΛΕΚΤΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ Ο ΕΝΑΣ ΝΙΩΘΕΙ ΤΟΝ ΠΑΛΜΟ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ
Σε μια παρέα πολλών ανθρώπων οι αδελφές ψυχές, αν και άγνωστοι μέχρι πριν από λίγο, νιώθουν ότι γνωρίζονται καλά, νιώθουν σαν οι δυο τους να κατέχουν κώδικες που όλοι οι άλλοι αγνοούν. Τα υπονοούμενα του ενός γίνονται αντιληπτά μόνο από τον άλλο, τα αστεία του ενός προκαλούν γέλια μόνο στον άλλο. Ακολουθεί η απορία και η έκπληξη όταν διαπιστώνουν πόσα κοινά έχουν μεταξύ τους, πόσο καλά ο ένας «πιάνει» τον άλλο.
Η απορία και η έκπληξη γίνονται ακόμα πιο έντονες όταν έτσι απλά, χωρίς λόγο και αιτία, νιώθουν την ανάγκη να ανοίξουν την καρδιά τους ο ένας στον άλλο και αρχίζουν να μιλούν για πολύ προσωπικά τους θέματα, θέματα τα οποία μοιραζόμαστε μόνο με πολύ κοντινούς μας ανθρώπους που εμπιστευόμαστε και αγαπάμε. Η αίσθηση ότι «εμείς οι δυο έχουμε κάτι που δεν έχουν οι άλλοι, ξέρουμε κάτι που δεν ξέρουν οι άλλοι, είμαστε στην ίδια όχθη, ενώ οι υπόλοιποι βρίσκονται στην απέναντι» είναι πολύ έντονη από την πρώτη στιγμή που θα συναντηθούν δυο αδελφές ψυχές και βεβαίως είναι φυσικό να τους προκαλεί μεγάλη έκπληξη, ποτέ όμως αμηχανία!
ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΕ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΣΑΣ
Αν έτσι έχετε νιώσει με κάποιον ή κάποιους ανθρώπους, είστε πραγματικά τυχεροί και σας... ζηλεύουμε. Προσέξτε μην προσπεράσετε μια τέτοια συνάντηση ανασηκώνοντας τους ώμους, σαν να πρόκειται για κάτι ασήμαντο ή τυχαίο. Το γεγονός ότι, παρότι ψάξατε για λογικές εξηγήσεις και χειροπιαστές αποδείξεις προκειμένου να καταλάβετε αυτό που σας συμβαίνει, δεν βρήκατε ικανοποιητικές απαντήσεις δεν σημαίνει ότι πρόκειται για κάτι ανεξήγητο ή ανάξιο μεγαλύτερης προσοχής. Απλώς σκεφτείτε: αυτόν τον άνθρωπο τον έχω γνωρίσει σε κάποια προηγούμενη ζωή μου και δέθηκα μαζί του και τώρα έχω την τύχη να τον ξανασυναντώ. Μετά προσπαθήστε να μην πετάξετε αυτή την τύχη στα σκουπίδια, αλλά να την τιμήσετε όπως της αξίζει καλλιεργώντας τη σχέση σας.
Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ ΔΥΟ ΑΔΕΛΦΩΝ ΨΥΧΩΝ
Η απάντηση σ' αυτό το ερώτημα είναι ένα από τα μεγαλύτερα κεφάλαια της μεταφυσικής θεώρησης της ζωής και δεν είναι δυνατόν να αναλυθεί εξ ολοκλήρου στο παρόν άρθρο - το θέμα άλλωστε έχει κατά καιρούς αναπτυχθεί στο ASTRA & Όραμα και θα επανέλθουμε, γιατί είναι ανεξάντλητο. Σ' αυτό το άρθρο ας δούμε τους δυο συνηθέστερους πιθανούς λόγους αυτής της συνάντησης.
1. Δυο ψυχές που συναντήθηκαν σε μια προηγούμενη ζωή τους ξαναβρίσκονται και σε μια επόμενη όταν έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς και οφείλουν να τους κλείσουν.
2. Η εμφάνιση της αδελφής ψυχής σε μια συγκεκριμένη στιγμή της ζωής μας είναι η -κατά άλλους- «άνωθεν βοήθεια» για την οποία προσεύχονται. Η αδελφή ψυχή έρχεται να παίξει το ρόλο του καταλύτη ή και του ανατροπέα που θα μας βοηθήσει να ξαναμπούμε στη κατεύθυνση του ντάρμα μας -του σκοπού για τον οποίο ενσαρκωθήκαμε- τη στιγμή ακριβώς που κινδυνεύουμε να λοξοδρομήσουμε. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι η παρουσία της αδελφής ψυχής θα πυροδοτήσει τη σειρά των γεγονότων που εμείς εκείνη τη στιγμή επιθυμούμε. Μπορεί δηλαδή λόγω της δικής της επιρροής να κάνουμε επιλογές που να μας απομακρύνουν από συγκεκριμένους στόχους και όνειρα και να νιώσουμε χαμένοι και δυστυχισμένοι. Όμως η παρουσία της θα μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες και αργότερα να αντιληφθούμε ότι «ουδέν κακό αμιγές καλού».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου