Οι πλούσιοι Έλληνες της φτωχής Ελλάδος.

"...ξέρω ότι έβγαινες κρυφά,
να γυρεύεις εις τα ξένα άλλα χέρια δυνατά.
Μοναχή τον δρόμο πήρες, εξανάλθες μοναχή.
Δεν είν' εύκολες οι θύρες, όταν η χρεία τες κουρταλεί". 

Διον. Σολωμού "Υμνος εις την Ελευθερίαν"

Η Ελλάδα είναι ως γνωστόν μια φτωχή χώρα με πλούσιους κατοίκους. Ξεπερνούν τα 220 δισ. ευρώ οι ιδιωτικές καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες. Ξεπερνά τα 200 δισ. δολάρια η ρευστότητα των Ελλήνων εφοπλιστών. Δεκάδες δισ. δολάρια ελληνικής ιδιοκτησίας βρίσκονται στις ελβετικές τράπεζες.
Βολοδέρνει μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης η πατρίδα επί έξι συναπτούς μήνες. Και η οικονομική ηγεσία του τόπου είναι βροντερά... απούσα από τις εξελίξεις. Ενίοτε μάλιστα διαμαρτύρεται. Όπως π.χ. την περασμένη εβδομάδα που ένας από τους πλούσιους Έλληνες πέρασε το κατώφλι του Προέδρου της Δημοκρατίας -όχι για να προσφέρει τον οβολό του στο γνωστό Ταμείο- αλλά για να διαμαρτυρηθεί επειδή το -λίαν αξιόλογο-ίδρυμά του θα στερηθεί τα έσοδα από μερίσματα τραπεζικών μετοχών, στις οποίες έχει επενδύσει τα διαθέσιμά του.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά στο μυαλό μου ήλθε μια από τις εμβληματικές μορφές του ελληνικού επιχειρείν τον περασμένο αιώνα. Ο Αθ. Μποδοσάκης. Που εγκατέλειψε στην Τουρκία περιουσία ίση με το ενεργητικό της Εθνικής Τράπεζας, παρά το γεγονός ότι ο Κεμάλ Ατατούρκ του προσέφερε άλλα τόσα για να μείνει. Που ταπείνωσε Αγγλογάλλους στην Κωνσταντινούπολη, όταν εν μία νυκτί εξαγόρασε από τους Γάλλους ιδιοκτήτες του το μεγαλύτερο και πολυτελέστερο ξενοδοχείο της Πόλης, σημαιοστολίζοντας το με τα ελληνικά εμβλήματα, απαντώντας με αυτόν τον τρόπο στην απαίτηση των Αγγλογάλλων αξιωματικών να μη διαμένουν οι Έλληνες συνάδελφοί τους σε αυτό. Που μετέφερε ό,τι πρόλαβε μέσω γερμανικών και ελβετικών τραπεζών στην Ελλάδα και μεγαλούργησε επιχειρηματικά. Που τροφοδότησε μέσω της ΠΥΡΚΑΛ κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου τον ελληνικό στρατό με το σύνολο των πυρομαχικών που είχε ανάγκη χωρίς ποτέ να καταδεχθεί να πάρει δραχμή από το ελληνικό Δημόσιο ακόμη και όταν αυτό του προσέφερε το σχετικά τεράστιο ποσό μετά το τέλος του Πολέμου. Και δεν ήταν μόνον αυτά.
Οι σημερινοί Μποδοσάκηδες τι κάνουν;
Αιδήμων σιωπή. Απουσία. Ή μήπως δεν υπάρχουν;
"Δεν υπάρχει πατριωτική αστική τάξη στην Ελλάδα" μου έλεγε έξαλλος προ ημερών φίλος στέλεχος μεγάλης χρηματιστηριακής εταιρείας που σκέπτεται σοβαρά να πάρει την οικογένειά του και να ξενιτευτεί στην Εσπερία .
Ρομαντισμός θα πείτε… Ίσως, αγαπητοί φίλοι.
Και όμως στα δύσκολα αποδεικνύονται οι δυνατοί. Η Ελλάδα ταπεινώνεται καθημερινά στους πάγκους των διεθνών αργυραμοιβών. Το υποστηρίξαμε και το γράψαμε στη στήλη αυτή από την πρώτη στιγμή. Η Ελλάδα θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την κρίση στηριζόμενη στις δικές της δυνάμεις. Αρκεί όλοι να έκαναν το χρέος τους.
Ομως ελάχιστα "παρών" ακούστηκαν. Και αυτό δεν αφορά μόνον τους επιχειρηματίες...
Η χρηματοδότηση από τους εταίρους μας και το ΔΝΤ θα μας δώσει χρόνο να αναδιοργανωθούμε.
Ραντεβού με την κρίση και πάλι τον Οκτώβριο. Εκτός αν μέχρι τότε η απαισιοδοξία μας διαψευστεί...

(από axiaplus,  pentapostagma)