Ο μάης του '68 πιό επίκαιρος από ποτέ...

"Βοηθήστε μας: Καταστραφείτε!"
(σύνθημα από τον Μάη του 68 - σ' αυτόν εδώ, του 2010) 

Περισσότερο από τα ίδια τα πρωτοφανή 'μέτρα' (και τις υποψίες περί Ελλάδας-πειραματόζωου που τα συνοδεύουν), πονάει αυτό το διάχυτο αίσθημα της αδικίας - η απουσία διαφορετικής 'μεταχείρισης' (της οποίας, κατά σύμπτωση, τυγχάνουν οι προνομιούχοι της άλλης 'όχθης') όσων δεν ευθύνονται για την επαίσχυντη κατάντια.Αλλά, για να τα χαρακτηρίζουν 'δίκαια', φαίνεται πως η πλειοψηφία (μας) είναι: βολεμένοι και λαμόγια, διορισμένοι... διεφθαρμένοι ως το μεδούλι, ανίκανοι παρατρεχάμενοι, κολλητοί και 'ημέτεροι', ασυνείδητοι καιροσκόποι, αρπακτικά αχόρταγα, τζάμπα αισθηματίες καλοπερασάκηδες, 'παραλιακοί' μπουζουκόβιοι, ερπετά και τρωκτικά, αναίσχυντοι διαπλεκόμενοι, αξιοθρήνητοι οσφυοκάμπτες, γλυψιματίες και αναρριχώμενα παχύδερμα, αμετανόητα αναίσθητοι πλιατσικολόγοι, κατάπτυστοι υποκριτές, σπάταλοι αναιδείς καρεκλοκένταυροι, πλαστογράφοι της Ιστορίας και βιαστές του Πολιτισμού, ασύδοτοι μιζαδόροι κερδοσκόποι, ανήθικοι αδίστακτοι ληστές καταχραστές, ψεύτες, κλέφτες και ξεδιάντροποι απατεώνες, θρασύδειλοι αναξιοπρεπείς ωχαδερφιστές παρτάκηδες, οι ευωχούμενοι της συμφοράς (μας)...

- Πολλοί είναι. Πάρα πολλοί! (σχεδόν) ένας ολόκληρος λαός!...
- Μόνοι μείναμε: εσύ κι εγώ.

Εσύ, λοιπόν, μου λες ότι το έλλειμμα είναι πρωτίστως ηθικό. Πρέπει να κοιτάξουμε μέσα μας: ενώπιος ενωπίω, εκεί φωτίζεται η αλήθεια. Μετά τον πόνο. Έχουμε χάσει τον εαυτό μας, επειδή καλλιεργήσαμε σε υπερβολικό βαθμό το εγώ και την εύκολη ευημερία της βιτρίνας του.
Να ξεπεράσουμε την κρίση, όχι για να ξαναγίνουμε όπως πριν, αλλά για να γνωρίσουμε τον εαυτό μας. Όταν απουσιάζουν η επίγνωση και η ευθύνη τού εαυτού, οποιαδήποτε σωτηρία εξελίσσεται αργά ή γρήγορα σε καταστροφή. Και, 'βγαίνοντας απ' το τούνελ', μια φρασούλα του Ηράκλειτου ή του Αναξίμανδρου π.χ., σαν καρφίτσα θαυματουργή να σπάσει το απόστημα - τη φούσκα της ρηχής εγωπάθειας - και να αναδυθεί το ενδιαφέρον για την αυτογνωσία. Για να αντιστοιχήσουμε, επιτέλους, τον σκοπό με το αντίκρυσμα του συναισθήματος.

Στο μεταξύ: αφού ζούμε την τραγωδία, είναι νομοτελειακή η ΚΑΘΑΡΣΗ - ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

- ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ, Λ Ο Γ Ο Δ Ο Σ Ι Α.
- ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ του νόμου περί (μη) ευθύνης υπουργών.
 

- ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ της βο(υ)λευτικής ασυλίας.
- ΜΕΙΩΣΗ του αριθμού τους από 300 σε 200 (προβλέπεται από το Σύνταγμα) και μείωση των μισθών τους, των επιδομάτων για συνεδριάσεις (δήθεν) επιτροπών, και των πολυτελών προνομίων των υπαλλήλων τους.
-ΑΜΕΣΗ είσοδο/εισβολή εισαγγελέων (με καθαρά χέρια) στην Βουλή και στα κιτάπια τους - κατάσχεση περιουσίας και όπου γης καταθέσεων των επιόρκων.
Ο κόσμος ζητά 'Γουδί' - άλλοι, φυλακή - κατ' άλλους, αρκεί το γιαούρτι.
Να μάθουμε, έστω, το όνομά τους - για 'κάρβουνο' και γιούχα!

Κείμενο: onlysand
Σκίτσα: Ανδρέας Πετρουλάκης, Ηλίας ΜακρήςTραγούδι: Ο εφιάλτης του Οδυσσέα,
(από "Ρόδο του Ανέμου",  roadartist)