Η ηχητική αντιβαρύτητα;

τα τελευταία χρόνια πολλοί φιλόδοξοι ερευνητές έχουν ριχτεί στο κυνήγι του «Αγίου Δισκοπότηρου» της σύγχρονης επιστήμης, της αντιβαρύτητας. Η νίκη πάνω στη βαρύτητα υπόσχεται να αλλάξει το πρόσωπο του κόσμου μας, προσφέροντας Ελεύθερη Ενέργεια και πανεύκολη μετακίνηση με αντιβαρυτικά σκάφη. Για πολλούς η αντιβαρύτητα ανήκει στη σφαίρα της επιστημονική φαντασίας. Όχι όμως και για τους ερευνητές του παράδοξου, οι οποίοι ισχυρίζονται πως η αντιβαρύτητα είναι γνωστή από την αρχαιότητα, καθώς έχει χρησιμοποιηθεί για ανύψωση ογκολίθων και για την κατασκευή μεγαλιθικών μνημείων, ακόμη και της φημισμένης πυραμίδας του Χέοπα.

Στη μυθολογία αλλά και στην ιστορία έχουν αναφερθεί ανυψώσεις και μετεωρίσεις αντικειμένων... μέσω κατάλληλων ηχητικών κυμάτων. Οι Θιβετιανοί μάλιστα μοναχοί θεωρούνται ειδήμονες σε αυτό. Δεν είναι μυστικό πως οι Θιβετιανοί μοναχοί μπορούσαν να ανυψώσουν με διάφορους ήχους βαρείς ογκόλιθους πάνω σε ψηλά βουνά. Αυτό το εκπληκτικό φαινόμενο είναι αποτέλεσμα της γνώσης των διαφόρων ηχητικών κραδασμών, που καταδεικνύουν πως ένα δονούμενο και συμπυκνωμένο ηχητικό πεδίο μπορεί να εξουδετερώσει τη δύναμη της βαρύτητας.

Στο βιβλίο του Henry Kjelson "Οι Χαμένες Τεχνικές", περιγράφεται μια σκηνή ανύψωσης ογκολίθων με τη βοήθεια ηχητικών σημάτων! Συγκεκριμένα το 1939 ένας Σουηδός γιατρός, ο δρ Jarl, κατέφθασε στο Θιβέτ για να θεραπεύσει έναν μεγάλο λάμα. Για το σκοπό αυτό φιλοξενήθηκε σ¶ ένα μοναστήρι, που περιβαλλόταν από υψηλούς γκρεμούς. Μια μέρα, σ¶ ένα λιβάδι δίπλα στο γκρεμό, έγινε μάρτυρας μιας διαδοχικής ανύψωσης ογκολίθων μετά μουσικής! Έκθαμπος ο ορθολογιστής Σουηδός γιατρός παρατήρησε έναν-έναν τους ογκόλιθους να ανυψώνονται και να μετακινούνται σε απόσταση 500 μέτρων, καθώς άρχιζε το «κονσέρτο» των Θιβετιανών μοναχών.

Στα πρώτα τέσσερα λεπτά δεν συνέβη τίποτε. Κατόπιν όμως, καθώς αυξάνονταν η ταχύτητα τυμπανοκρουσίας και οι ψαλμωδίες των μοναχών, ο ογκόλιθος άρχισε να κουνιέται και να ταλαντώνεται και ξαφνικά ν¶ απογειώνεται στον αέρα με μια αυξανόμενη ταχύτητα και να κατευθύνεται μπροστά στην τρύπα μιας σπηλιάς! Η σκηνή αποτυπώθηκε σε φωτογραφικά φιλμ, που όμως κρατήθηκαν διαβαθμισμένα στο Λονδίνο μέχρι τη δεκαετία του 1990...

Η σκηνή αυτή δεν ήταν παρά μια επίδειξη ηχητικής αντιβαρύτητας για την οποία χρησιμοποιήθηκαν 13 τύμπανα κι 8 σάλπιγγες, μήκους 3,12 μέτρων η κάθε μια. Προφανώς οι προσευχές που έψελναν οι μοναχοί και ο θρησκευτικός τους ζήλος δεν είχαν καμιά άμεση επίδραση στο γεγονός της ανύψωσης των βράχων. Αυτή οφειλόταν στη γνώση του μυστικού της γεωμετρικής τοποθέτησης των μουσικών οργάνων σε σχέση με τους βράχους που επρόκειτο να ανυψωθούν και από τον αρμονικό συντονισμό των τύμπανων και των σαλπίγγων. Η συνδυασμένη δυνατή ψαλμωδία των ιερέων με ένα ορισμένο ύψος και ρυθμό μπορεί να συνείσφερε κάτι στο συνολικό φαινόμενο. Η ομάδα των συνδυασμένων ηχητικών κυμάτων, που παρήχθησαν με αυτό το τρόπο, προκάλεσε μια αντιβαρυτική επίδραση στο σημείο εστίασής τους, δηλαδή στη θέση των βράχων, καθώς και κατά μήκος της τροχιάς που αυτοί κινήθηκαν.

Για τους ερευνητές της αντιβαρύτητας οι μοναχοί του Θιβέτ έδειξαν το δρόμο για την κατασκευή αντιβαρυτικού σκάφους με ηχητική προώθηση. Για να γίνει αυτό εφικτό χρειάζεται να συμπληρωθεί ένας γεωμετρικός κύκλος ηχητικών γεννητριών και να υπάρχει στο κέντρο του ένας κατάλληλα τοποθετημένος δίσκος, ο οποίος και θα δημιουργεί την αντιβαρύτητα. Δεν είναι ξεκάθαρο αν γίνονται σήμερα τέτοια πειράματα. Το σίγουρο πάντως είναι πως όλο και περισσότεροι επιστήμονες συμφωνούν πως τα σκάφη του μέλλοντος θα βασίζονται στην αντιβαρύτητα. Αυτό άλλωστε κάνουν ήδη, σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, και τα UFO...