Έκαστος στο είδος του …

Γράφω τα παρακάτω με αφορμή την παταγώδη (και ομολογημένη πλέον) αποτυχία της εφαρμογής της “εφεδρείας” στον Δημόσιο τομέα:

Στους πολίτες αυτή της χώρας επιβλήθηκε η λύση Παπαδήμου προτάσσοντας το χαρακτηριστικό του τεχνοκράτη, του «manager», του τραπεζίτη που μπορεί να χειριστεί τα οικονομικά προβλήματα και γνωρίζει πως να συνδιαλέγεται(1) με την ηγεσία των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το μέτρο της «εφεδρείας», ανεξάρτητα από την παραπλανητική του ονομασία, ήταν σαφώς μια δράση μείωσης του μισθολογικού κόστους και αναδιοργάνωσης. Τέτοιες δράσεις αναδιοργάνωσης γίνονται κάθε χρόνο εκατοντάδες σε όλο τον κόσμο, σε μεγάλες επιχειρήσεις και βεβαίως στις...
τράπεζες. Ο τεχνοκράτης κύριος Παπαδήμος, ακόμα και αν δεν ήξερε, θα έπρεπε να ρωτήσει τους ομοίως του (άλλους τραπεζίτες), προκειμένου να αποκτήσει την γνώση για το πως δρομολογούνται δράσεις αναδιοργάνωσης σε μεγάλη κλίμακα, όπως αυτή της «εφεδρείας». Το ότι δεν το έκανε δεν τιμά το Τεχνοκρατικό του προφίλ.

Άλλα το πρόβλημα δεν είναι εκεί. Το πρόβλημα είναι στο γεγονός ότι έχουμε ένα τεχνοκράτη, ένα «manager» με άλλα λόγια, να μας κυβερνά. Έναν άνθρωπο που σε όλη του ζωή έμαθε το πως να χειρίζεται το χρήμα και να ευημερούν οι αριθμοί. Αυτός ο άνθρωπος καλείται τώρα να χειριστεί τις ζωές των πολιτών ενός ολόκληρου κράτους.

Σε αντίθεση με τους τεχνοκράτες, οι πολιτικοί, ακόμα και αυτού του φαύλου κράτους, ξέρουν ότι έχουν να κάνουν με ανθρώπινες ζωές. Μπορεί να τους αντιμετωπίζουν σαν «κουκιά» ή σαν «δυνάμει» ψηφοφόρους, ή ακόμα – ακόμα κάποιοι από αυτούς, σαν πολίτες, όλοι όμως ξέρουν ότι έχουν να κάνουν με Ανθρώπους. Πράγμα που αγνοεί ο τραπεζίτης, και αυτό πραγματικά δεν το μέμφομαι. Απλά προσπαθώ να πω το προφανές. Έκαστος στο είδος του. Οι τραπεζίτες στις τράπεζες και οι πολιτικοί στα κράτη!

(1) Παρεμπιπτόντως, βλέποντας στην τηλεόραση τον κύριο Παπαδήμο να περιφέρεται με αμηχανία στην αίθουσα του συμβουλίου κορυφής, αμφισβητώ έντονα το ότι γνωρίζει πως να συνδιαλέγεται με την ηγεσία της Ευρώπης.

Βλάσης

(από olympia)