Ευτυχώς αυτή την ιστορία τη διδάσκουν και στα σχολεία.....

Το 1897 καλούμαστε να πληρώσουμε στην Τουρκία 100.000.000 χρυσά φράγκα ως πολεμική αποζημίωση. Εννοείται πως το ποσό αυτό θα πληρωνόταν με δάνεια. Η συνέχεια από τον Βασίλη Ραφαηλίδη.
"Με τα πολλά, οι ξένοι δέχονται να μας δανείσουν για να πληρώσουμε και τους Τούρκους. Αλλά υπό τον όρο πως θα έστελναν στην Ελλάδα δικούς τους ανθρώπους να εισπράττουν απ' ευθείας τις δόσεις. Τέτοια εμπιστοσύνη μας είχαν. Και ούτω πως προέκυψε ο περίφημος και ιστορικός Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος (ΔΟΕ), που εισέπραττε τα έσοδα από το χαρτόσημο, τα... τελωνεία Αθηνών, Πατρών και Σύρου και εν μέρει από τα προϊόντα του ελληνικού μονοπωλίου, όπως ήταν τότε το αλάτι και τα σπίρτα. Οι παλιότεροι θα θυμούνται μια κορδέλα που υπήρχε πάνω στο κουτί με τα σπίρτα που έγραφε ΔΟΕ. Αυτή η τρομερή κορδέλα...υπήρχε και μετά τη λήξη του Β Παγκόσμιου Πολέμου. Απ' το 1897. Για πενήντα χρόνια περίπου. Πάλι καλά. Ο επόμενος Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος προβλέπω να κρατάει διακόσια χρόνια. Αν και δε νομίζω πως τότε θα υπάρχει Ελλάδα για να πληρώνει τα χρέη της. Θα την έχουν φάει οι Έλληνες μαζί με τα χρέη της."
Πηγή: Ραφαηλίδης Βασίλης, ΙΣΤΟΡΙΑ (κωμικοτραγική) του ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ , 1830-1974.

(από elenipapadopoulou)