SHUB-NIGGURATH: Η ΜΑΥΡΗ ΑΙΓΑ ΤΩΝ ΔΑΣΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΘΟΥΣ

Αν αναζητούσαμε την πιο αρχετυπική φιγούρα στο "Πάνθεον" της Μυθολογίας Κθούλου, μετά τον ίδιο τον Κθούλου φυσικά, σίγουρα θα βρίσκαμε μπροστά μας πρώτη και κύρια τη Shub-Niggurath (Σαμπ-Νίγκουραθ) την "Μαύρη Αίγα με τα Χίλια Νεογνά", ερωμένη θεών και ανθρώπων, και μητέρα όλων τερατωδών γεννημάτων των Παλαιών. Το πραγματικά αξιοπερίεργο ωστόσο είναι πως, στο επίσημο έργο του H.P. Lovecraft τουλάχιστον, η Shub-Niggurath αναφέρεται ελάχιστα, τις περισσότερες φορές μόνο σαν ένα όνομα, κυρίως σε ιστορίες όπως ο "Τρόμος του Ντάνγουιτς" (The Dunwich Horror), ή το "Εκείνος που ψιθύριζε στο Σκοτάδι" (The Whisperer in Darkness). Αντιθέτως, οι αναφορές για τη...Μαύρη Αίγα είναι πολύ περισσότερες σε κείμενα που, αν και είχαν γραφτεί από τον Lovecraft, δεν έφεραν το όνομά του!

Κάτι που ίσως δεν γνωρίζουν πολλοί  είναι ότι, ανά περιόδους, ο Howard είχε συμμετέχει στη συγγραφή - και σε κάποιες περιπτώσεις είχε γράψει εξ'ολοκλήρου - μια σειρά από ιστορίες για λογαριασμό φίλων και συνεργατών του, οι οποίες δημοσιεύτηκαν με τα δικά τους ονόματα στο "Weird Tales" και άλλα έντυπα της εποχής, χωρίς όμως να φαίνεται η συνεισφορά του πραγματικού συγγραφέα τους. Σήμερα πλέον γνωρίζουμε τους πραγματικούς συγγραφείς αυτών των διηγημάτων, τα οποία είναι γνωστά και ως "Revision stories", χάρη στο έργο του Derleth και άλλων συλλεκτών και οργανωτών του λαβκραφτικού έργου. Σε ένα από αυτά τα διηγήματα, την "Τελευταία Δοκιμή" (The Last test) αναφέρεται το όνομα "Shub-Niggurath", για να επαναληφθεί αργότερα, και πάλι σαν απλή αναφορά, στον "Τρόμο του Ντάνγουιτς", φανερά από τον ίδιο τον Lovecraft αυτή τη φορά. Πιο εκτενής αναφορά γίνεται σε άλλη μια "revision story", και συγκεκριμένα  στο "Ο Τύμβος" (The Mound), που δημοσιεύτηκε στο Weird Tales υπό το όνομα της Zealia Bishop, αλλά είχε γραφτεί σχεδόν στο σύνολό του από τον Lovecraft. Εκεί, η Shub-Niggurath παρουσιάζεται ως η Μητέρα των Πάντων, και η σύζυγος Αυτού-που-δεν-πρέπει-να-ονομαστεί.

Το ποιος είναι αυτός που το όνομά του δεν πρέπει να ειπωθεί, δεν έχει ξεκαθαριστεί πλήρως. Ο συγκεκριμένος τίτλος έχει καθιερωθεί ως αναφορά στον Hastur, ωστόσο τη σύνδεση με τον εν λόγω Παλαιό δεν την έκανε ο Lovecraft, αλλά, πολύ αργότερα, ο August Derleth. Μελετητές όπως ο R.M. Price και ο S.T. Joshi πάντως θεωρούν πως, στη συγκεκριμένη ιστορία τουλάχιστον, ο "συζυγος" της Μαύρης Αίγας ίσως είναι ο Yog-Sothoth. Ο Donald Tyson πάλι, στη σειρά βιβλίων του πάνω στο Νεκρονομικόν, παρουσιάζει σε αυτόν το ρόλο τον Azathoth! Αν και η σύνδεση δεν είναι τόσο εμφανής στο ίδιο το Νεκρονομικόν του, γίνεται πιο ξεκάθαρη στο - πιο πρακτικό - "Grimoire of the Necronomicon". Στην συγκεκριμένη εκδοχή του Tyson ο Azathoth υιοθετεί ένα ρόλο πολύ παρόμοιο με αυτό του Ιουδαιοχριστιανικού YHVH, έχοντας ένα μυστικό όνομα που ποτέ δεν πρέπει να ειπωθεί, ενώ η Shub-Niggurath παρουσιάζεται σαν η λάγνα σύντροφος του τυφλού, ανόητου βασιλιά, αιώνια συνδεδεμένη μαζί του σεξουαλικά σε ένα ανώτερο επίπεδο ύπαρξης, ώστε να γεννά συνεχώς τα παιδιά του.

Αφήνοντας κατά μέρος το μυστήριο του Ακατονόμαστου συζύγου και επιστρέφοντας στο έργο του ίδιου του Lovecraft, βλέπουμε μερικές ακόμη σποραδικές αναφορές στη Shub-Niggurath. Στο "Εκείνος που ψιθύριζε στο Σκοτάδι" κάνει την εμφάνισή της στιγμιαία: "Η Μαύρη Αίγα των Δασών! Ια Shub-Niggurath! Αίγα με τα Χίλια Νεογνά!". Καμία επιπλέον αναφορά δεν γίνεται ούτε σε αυτήν, ούτε στα παιδιά της. Δύο μόνο απόγονοι αναφέρονται, πάλι σε ιστορία που ο Howard έγραψε για λογαριασμό άλλου, με τα ονόματα Nug και Yeb (που ίσως να είναι μια αναφορά στις αιγυπτιακές θεότητες Nut και Geb). Παρόμοιες σποραδικές αναφορές γίνονται και σε άλλα κείμενα, ανάμεσά τους τα "Όνειρα στο Σπίτι της Μάγισσας" (Dreams in the Witch-House) και "Οι Αρουραίοι στους Τοίχους" (The Rats in the Walls). Στο τελευταίο μάλιστα ο Lovecraft συνδέει την Shub-Niggurath με τη λατρεία της Κυβέλης, ενώ αργότερα, στο "ο Τύμβος" θα την συνδέσει με την Ασσυριακή Αστάρτη. Κοινό στοιχείο και των δύο θεοτήτων είναι η ανάσταση του εραστή τους - του Βάαλ για την Αστάρτη, του Άττι για την Κυβέλη, ενώ σίγουρα φέρνουν στο νου και το μύθο της Ίσιδας και του αναστημένου Όσιρι. 

Σχετικά με την ετυμολογία του ονόματος "Shub-Niggurath", η πιο τεκμηριωμένη άποψη θέλει να αποτελεί παραλλαγή του "Sheol Nugganoth", ονόματος μιας θεότητας σε μερικές ιστορίες του Λόρδου Dunsany. Όσον αφορά τη μορφή της, οι απόψεις είναι κάπως διφορούμενες. Ο χαρακτηρισμός "Μαύρη Αίγα", σε συνδυασμό με το ρόλο που αναλαμβάνει σαν "τράγος των Sabbats" οδήγησε στον παραλληλισμό της με την άγρια μορφή του Baphomet, όπως τον οραματίστηκε και τον σχεδίασε ο Eliphas Levi τον 19ο αιώνα. Έτσι, οι περισσότεροι συγγραφείς, και κυρίως οι καλλιτέχνες έχουν χρησιμοποιήσει αυτή την οπτική για την απεικόνισή της, με πιο χαρακτηριστικά φυσικά τα έργα του H.R. Giger. Ένας άλλος λόγος που η Shub-Niggurath έχει συνδεθεί με τον εν λόγω δαίμονα είναι το γεγονός ότι, όπως και ο Baphomet, έτσι κι αυτή έχει γεννητικά χαρακτηριστικά και των δύο φύλων. Ο ερμαφροδιτισμός της προέρχεται από τις ετερογενείς περιγραφές και αναφορές του Lovecraft στις ιστορίες του, όπου κάποιες φορές η Shub-Niggurath παρουσιάζεται να έχει και αρσενικά χαρακτηριστικά. Βασισμένος σε όλα τα παραπάνω, ο Tyson στο "Νεκρονομικόν  -Οι Περιπλανήσεις του Αλχαζρέντ" την παρουσιάζει σαν μια όρθια φιγούρα, ολοφάνερα θηλυκή αλλά και με αρσενικά γεννητικά όργανα, με τέσσερα κέρατα να ξεπροβάλλουν από το τριχωτό κεφάλι της, και μυτερά δόντια στο στόμα της. Ο κορμός και τα χέρια της είναι αυτά μιας γυναίκας, ωστόσο τα πόδια και το κεφάλι της είναι αυτά του τράγου. Η απεικόνισή της ως ερμαφρόδιτος τράγος ωστόσο δεν είναι η μοναδική. Σε μια επιστολή του o Lovecraft την περιγράφει σαν σκοτεινό σύννεφο, ενώ άλλοι συγγραφείς κατά καιρούς της έχουν δώσει ακόμα πιο ακανόνιστες και "εφιαλτικές" μορφές.

Αριστερά: Η Shub-Niggurath όπως τη σχεδίασε ο H.R. Giger για το εξώφυλλο της συλλογής του, "Necronomicon". Δεξιά: ο Baphomet του Eliphas Levi.

Από τα διάφορα Νεκρονομικά και λοιπά λαβκραφτικά κείμενα και γριμόρια που έχουν εμφανιστεί τις τελευταίες δεκαετίες, η εκδοχή του Donald Tyson είναι αυτή που δίνει περισσότερη προσοχή στη Shub-Niggurath. Στο έργο του η Μαύρη Αίγα συνδέεται ξεκάθαρα με θεότητες γονιμότητας, σαν τη Lilith ή την Εκάτη, αλλά και με θεότητες του θανάτου και της καταστροφής, σαν την Kali. Στο "Νεκρονομικόν - οι Περιπλανήσεις του Αλχαζρέντ" η Μαύρη Αίγα είναι το αντικείμενο λατρείας των Θαγκίων, μιας ινδικής σέκτας δολοφόνων. Κύριο χαρακτηριστικά της λατρείας της είναι η σεξουαλική έκσταση και οι τελετές αίματος, με πιο σημαντική την "Τελετουργία του Συντρόφου", που περιλαμβάνει την ευλογία του νεογέννητου παιδιού με αίμα από τη θυσία ενός ζώου. To αποτέλεσμα αυτής της τελετουργίας είναι η ένωση της ψυχής του βρέφους με το πνεύμα ενός γεννήματος της Shub-Niggurath. Μια παρόμοια τελετουργία παρουσιάζεται και στο "Βook of Dagon", ένα από τα πολλά ψευδογριμόρια που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Στο συγκεκριμένο κείμενο - το οποίο είναι βαθιά επηρεασμένο από το Νεκρονομικόν του Σίμωνα - η Shub-Niggurath είναι η Istar των Βαβυλωνίων, και η λατρεία της είναι η μαγεία του αίματος. Η θεότητα παρουσιάζεται επίσης και στο "Necronomicon - Book of Dead Names" των Hay et al, όπου παρατίθεται μια επίκληση τόσο της ίδιας της Μαύρης Αίγας όσο και των Νεογνών της. Η επίκληση ακολουθεί το μοτίβο πιο κλασσικών Σολομωνικών εργασιών σαν κι αυτές της Goetia, πρέπει να εκτελεστεί "όταν ο Ήλιος εισέλθει στον αστερισμό του Κριού" και υποτίθεται ότι δίνει στο Μάγο δύναμη τόσο πάνω στη Shub-Νiggurath, όσο και πάνω στα γεννήματά της. Από την άλλη, στο "Νεκρονομικόν" του Σίμωνα, την πιο δημοφιλή εκδοχή του Μαύρου Βιβλίου, η Μαύρη Αίγα δεν εμφανίζεται παρά μόνο στην εισαγωγή του κειμένου, όπου ο Σίμωνας την συνδέει με το πλάσμα Ishnigarab, μια από τις οντότητες του κειμένου Urillia. Καμία άλλη αναφορά της δεν γίνεται στο υπόλοιπο κείμενο, ενώ και ο/η Ishnigarab αναφέρεται επίσης ελάχιστα. Περαιτέρω σύνδεση ανάμεσα στις δύο οντότητες επιχειρεί να κάνει ο Warlock Asylum στο βιβλίο του "The Atlantean Necronomicon", χωρίς όμως να γίνεται ιδιαίτερα πειστικός.
Στο διήγημα "Εκείνος που ψιθύριζε στο Σκοτάδι" ο Lovecraft προσδίδει στη Shub-Niggurath έναν αρκετά ιδιαίτερο τίτλο: "Μαύρη Αίγα των Δασών". Μια τέτοια περιγραφή εύκολα παραπέμπει στα Sabbats και στη μορφή του Διαβόλου, που η μεσαιωνική δαιμονολογία και οι κατηγορίες των Ιεροεξεταστών ήθελαν να περευρίσκεται στις συνάξεις των μαγισσών σαν τράγος. Στον παραλληλισμό που κάνει ο Lovecraft ανάμεσα στη Shub-Niggurath και στο συγκεκριμένο αρχέτυπο σίγουρα έχει παίξει σημαντικό ρόλο και το έργο της Margaret Murray, "The Witch-cult in Western Europe", με το οποίο γνωρίζουμε ότι είχε έρθει σε επαφή. Πέρα όμως από αυτήν την προφανή ερμηνεία του, ο τίτλος κρύβει ένα πιο εσωτερικό νόημα, που έχει την βάση του στο χαρακτηρισμό της θεάς ως "μαύρης".
Μπορεί το μαύρο σάν χρώμα να συνδέεται σήμερα με το θάνατο, τη θλίψη και την αποσύνθεση, ωστόσο στον τρόπο σκέψης πολλών αρχαίων λαών συμβολίζει τόσο το θάνατο και τον Κάτω Κόσμο όσο και τη γονιμότητα. Αυτός ο συμβολισμός είναι ιδιαίτερα σημαντικός στην αρχαία Αίγυπτο (μια από τις πολλές επιρρόες του Lovecraft) όπου το μαύρο χώμα, παρασυρμένο από τα νερά του Νείλου, σχηματίζει εύφορο έδαφος για την καλλιέργεια των φυτών, όπως πολύ εύστοχα παρατηρεί η Asenath Mason στο "Necronomicon Gnosis". Το μαύρο χρώμα είναι επίσης χαρακτηριστικό του Όσιρι, του θεού που πεθαίνει και ανασταίνεται, ένας συμβολισμός που έχει περάσει από την αρχαία αιγυπτιακή θρησκεία στο δυτικό εσωτερισμό μέσα από πολλές οδούς, όπως και μέσα από την αλχημεία (η λέξη αλχημεία όπως και η λέξη χημεία, προέρχονται από την "ελληνοποίηση" της αιγυπτιακής λέξης khem, που σημαίνει "μαύρος"). Αυτή η περιγραφή λοιπόν της Shub-Niggurath ως μαύρης αποτελεί συμβολισμό του θανάτου αλλά και της ζωής, στοιχείων άρρηκτα συνδεδεμένων μεταξύ τους, καθώς το ένα εξαρτάται άμεσα από το άλλο. Είναι χαρακτηριστικό άλλωστε ότι πολλές από τις θεότητες της νύχτας, σαν την Εκάτη, την Kali και την Ereshkigal σχετίζονται τόσο με το θάνατο, όσο και με τη γονιμότητα.
Ίσως να φαίνεται παράταιρο κάτι να συμβολίζει ταυτόχρονα δύο φαινομενικά παράταιρες έννοιες, όμως τόσο η δυτική μυστηριακή παράδοση, όσο και η σύγχρονη ψυχολογία έχουν άλλη άποψη! Έτσι η Asenath Mason εντοπίζει στο αρχέτυπο της Shub-Niggurath τα δύο αντικρουόμενα στοιχεία του σεξ και του θανάτου, μια θεωρία που βασίζεται στις ιδέες του Sigmund Freud. Κατά την άποψη του Freud, ο άνθρωπος κυβερνάται από ένα ένστικτο για τη ζωή, το οποίο ονομάζεται Έρως (Eros), αλλά και μια επιθυμία για την αυτοκαταστροφή, ο Θάνατος (Thanatos). Η θεωρία του βέβαια προκάλεσε σύγχυση στους ψυχολογικούς κύκλους καθώς δεν έβρισκε αρκετά στοιχεία για την τεκμηρίωσή της, ενώ πολλές από τις ενέργειες που ο Freud απέδιδε στο "ενστικτο του Θανάτου" έχουν ερμηνευτεί αποτελεσματικότερα μέσα από διάφορα εξελικτικά μοντέλα. Ωστόσο, αποτέλεσε τη βάση της σκέψης μεταγενέστερων, πιο φιλοσοφικών προσεγγίσεων. Έτσι ο Carl G. Jung, προσεγγίζοντας τη θεωρία του δασκάλου του κάπως διαφορετικά και συνδυάζοντάς την με τη σκέψη του Γνωστικού Βασιλλείδη αλλά και τα κρυφά νοήματα των αλχημικών πραγματειών, μιλά για το σχήμα του Έρωτα (θηλυκού στοιχείου) και του Λόγου (αρσενικού στοιχείου). Δύο ξέχωρα, αντίθετα αλλά αλληλένδετα μεταξύ τους στοιχεία, που συνδυάζονται στην κινητήρια δύναμη της προσωπικής ανάπτυξης και εξατομίκευσης, μια δύναμη που εκφράζεται στο πρόσωπο/αρχέτυπο του γνωστικού Αβράξας, και αποτελεί σημείο-κλειδί του αλχημικού Μεγάλου Έργου. Η ένωση των αντιθέτων οδηγεί στον θάνατο του παλιού, και στη δημιουργία μιας νέας λαμπερής ενότητας, την περίφημη αλχημική αρχή του "Solve et Coagula". Αναμφίβολα αυτό θυμίζει τόσο τους μύθους της ανάστασης του εραστή από την Κυβέλη, την Αστάρτη και την Ίσιδα που, όπως αναφέρθηκε ήδη, είχαν χρησιμοποιηθεί και από τον ίδιο το Lovecraft, όσο και το τελετουργικό από το διήγημα "The Moon Lens" του Ramsey Campbell, όπου ο πιστός καταβροχθίζεται από τη Μαύρη Αίγα, για να απελευθερωθεί στη συνέχεια, αναγεννημένος, σε μια νέα ανώτερη μορφή, σαν αθάνατος σάτυρος.
Η ένωση του αρσενικού και του θηλυκού αντικατοπτρίζεται τέλεια στην απεικόνιση της Shub-Niggurath σαν τον ερμαφρόδιτο τράγο Baphomet. Μια εικόνα ολοφάνερα επηρεασμένη τόσο από τους αρσενικούς θεούς της Φύσης, σαν τον Cernunnos και τον Πάνα, όσο και από θηλυκές θεότητες γονιμότητας, o Baphomet είναι η χίμαιρα που συνδυάζει χαρακτηριστικά τόσο του ανώτερου όσο και του κατώτερου, και που εκφράζει την ένωσή τους. Χαρακτηριστικά όπως τα κέρατα και το τρίχωμά του, όλα σύμβολα της γόνιμης γης, αλλά και του Πάνα και των Σατύρων του, συμπληρώνονται από γυναικείες θηλές, σύμβολο της μητέρας, δότριας ζωής. Γι'αυτή τη μορφή γράφει χαρακτηριστικά ο Peter Carroll στο "Liber Null": "Ο Baphomet είναι το ψυχικό πεδίο που δημιουργείται από το σύνολοτων ζωντανών πλασμάτων του πλανήτη. Από τον Σαμανικό Αιώνα κιόλας, έχει παρουσιαστεί με διάφορες μορφές όπως αυτή του Πάνα, του Πανγεννήτορα, του Παμφάγου, του Φορέα Όλων, του Καταστροφέα Όλων, σαν Shiva-Kali - δημιουργικός φαλλός και απεχθής μητέρα και καταστροφέας - σαν Αβράξας - ο πολυμορφικός θεός που είναι ταυτόχρονα Καλός και Κακός - σαν τον ζωοκέφαλο Διάβολο του σεξ και του θανάτου, σαν τον διαβολικό Άρχοντα που κυβερνά τον κόσμο, σαν Ishtar ή Astaroth - θεά του έρωτα και του πολέμου - σαν την Anima Mundi ή αλλιώς Ψυχή του Κόσμου, ή πολύ απλά σαν 'Θεά'".
Η αναφορά στην "Θεά" δεν είναι άσχετη με το συμβολισμό της Μαύρης Αίγας καθώς, παρά το φυλετικό διμορφισμό της, η Shub-Niggurath παρουσιάζεται πάντα ως θηλυκή. Το στοιχείο της γυναίκας μάλιστα φαίνεται να είναι το κυρίαρχο, αφού αποκαλείται συχνά ως Μητέρα. Ο Donald Tyson, μιλώντας για τη λατρεία της στο Νεκρονομικόν του, γράφει τα εξής: "Έχει το φύλο της γυναίκας, επειδή τι άλλο εκτός από μια μήτρα μπορεί να δημιουργήσει καινούρια ζωή επάνω στο χώμα ή κάτω από αυτό;[...] Όταν οι πιστοί αρχίσουν να ζευγαρώνουν, οι γυναίκες είναι αυτές που καθίζουν επάνω στους άνδρες, για να τιμήσουν τη θεά ως μήτρα της δημιουργίας". Η παραπάνω περιγραφή αναμφίβολα παραπέμπει στο μύθο της Lilith, που δεν ανέχθηκε ο σύντροφός της, Αδάμ, να πλαγίαζει από πάνω της. Κάτι επίσης ιδιαίτερο είναι ότι, σε κάποιες μεσαιωνικές απεικονίσεις, η Lilith παρουσιάζεται κι αυτή σαν ερμαφρόδιτη!
Αυτή δεν είναι όμως η μοναδική σύνδεση που μπορεί να γίνει ανάμεσα στη Shub-Niggurath και την αποκαλούμενη "Βασίλισσα της Νύχτας" Lilith. Ο Tyson αναφέρει χαρακτηριστικά πως κοινό στοιχείο όλων των απεικονίσεών της είναι "η εκτεθειμένη και χαίνουσα όψη των γεννητικών της οργάνων. Οι πιστοί της με αυτόν τον τρόπο θέλουν να εκφράσουν πως η Shub-Niggurath είναι η μήτρα της Νύχτας...". Προσθέτει επίσης ότι οι πιστές της στις τελετουργίες τους υιοθετούν την επίδειξη των γεννητικών οργάνων προς τους άνδρες, ενώ μερικά χρόνια αργότερα, στο Necronomicon Tarot, παρουσιάζει την Shub-Niggurath να χορεύει, επιδεικνύοντας το αιδοίο της, μια απεικόνιση που έχει συσχετιστεί με τη Lilith, ενώ είναι και χαρακτηριστικό της αρχαιοελληνικής Βαυβούς. Αυτή η επίδειξη του αιδοίου είναι τόσο επιθετική κίνηση, όσο και συμβολισμός καταφυγίου και μεταμόρφωσης μέσα από την πηγή της ζωής. Το αιδοίο και η μήτρα είναι, από πολλές απόψεις, η "πύλη" από την οποία έρχεται νέα ζωή στον κόσμο. Συμβολικά αναπαρίσταται από το κύπελλο, ένα κύπελλο γεμάτο από κόκκινο κρασί - σύμβολο του αίματος αλλά και των έμμηνων υγρών με τα οποία η νεοδημιουργηθείσα ζωή αναπτύσσεται. Μιλώντας χαρακτηριστικά για τη συγκεκριμένη εικόνα ο Kenneth Grant την αποκαλεί ελιξήριο ζωής και θανάτου, και τη συνδέει με τα φίλτρα που έπιναν οι μάγισσες στα Σάμπατς. Για τις εν λόγω πρακτικές μάλιστα γράφει: "Το αίμα είναι η ζωή, όμως το ποτό των σαμπατικών τελετών δεν ήταν ζωικό αίμα που κυλούσε στις φλέβες του ζωντανού σώματος, αλλά η ουσία prana ή ojas, αποθηκευμένη στα μυστικά κέντρα μιας ενέργειας που κυλούσε εντονότερα κάποιες συγκεκριμένες εποχές.[...] Ήταν στην πραγματικότητα η μήτρα όλης της πνευματικής δημιουργίας - ή, ακόμη καλύτερα - δημιουργίας μιας πνευματικής μορφής, μια περισσότερο μαγική παρά θρησκευτική διεργασία".
Η σύνδεση λοιπόν με τη σκοτεινή γητεύτρα Lilith αποκαλύπτει τον μυητικό χαρακτήρα της Μαύρης Αίγας. Πρόκειται για μια μύηση στην οποία σημαντικό ρόλο παίζει το έντονο σεξουαλικό στοιχείο, γνώρισμα επίσης της Lilith, για την οποία ο Thomas Karlsson γράφει χαρακτηριστικά: "Ενώ ο Αδάμ και η Εύα αντιπροσωπεύουν τη σεξουαλικότητα μιας περισσότερο υποχρεωτικής φύσεως με σκοπό την αναπαραγωγή, η Lilith και οι δαιμονικοί εραστές της αντιστοιχούν σε μια μυητική σεξουαλικότητα όπου η δύναμη του Έρωτα χρησιμοποιείται ώστε να φτάσεις σε υψηλότερες νοητικές καταστάσεις". Η σαμπατική σεξουαλικότητα τόσο ως χαρακτηριστικό της ίδιας της Μαύρης Αίγας όσο και σαν τρόπος προσέγγισής της δεν έχει να κάνει μόνο με τη γενικότερη έννοια της γονιμότητας, αλλά αφορά κυρίως την αταβιστική απελευθέρωση από τις σύγχρονες κοινωνικές "νόρμες". Σε όλη αυτή τη βιωματική εμπειρία όμως, εκτός από την έκσταση, σημαντικό ρόλο διαδραματίζει και άλλο ένα χαρακτηριστικό: ο φόβος!
Στο "Necronomicon - Το Μονοπάτι του Μαύρου Θεού" ο Γιώργος Ιωαννίδης κάνει μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα παρατήρηση σχετικά με το συμβολισμό του δάσους: "Μπορεί σήμερα η αστική κουλτούρα να μας έχει αποξενώσει από τη μυστηριακή σχέση που είχαμε συνάψει κάποτε με τη Φύση, όμως η εικόνα του σκοτεινού δάσους παραμένει ισχυρά τυπωμένη στην ανθρώπινη ψυχολογία.[...] Το πέρασμα από το σκοτεινό δάσος είναι μια μυητική διαδικασία, μια είσοδος στο φυσικό λαβύρινθο των μυστηρίων, όπου κατοικούν οι μινώταυροι της ψυχής, οι δράκοι που κυνηγούσαν οι ιππότες του Αρθούρου, οι άσχημες μάγισσες που απαγάγουν παιδιά σαν το Χάνσελ και τη Γκρέτελ, αλλά και η μητέρα των χίλιων νεογνών, Shub-Niggurath.[...] Ακόμη και ο φόβος στο δάσος που το καλύπτει η νύχτα είναι η αρνητική δύναμη που πρέπει να ξεπεραστεί πριν υπάρξει η παραμικρή πιθανότητα να γίνει ένα βήμα προς την ολοκλήρωση και τον Παράδεισο. Σε πολλές τελετές άλλωστε το σκοτεινό δάσος εξισώνεται με τον κόσμο των νεκρών, μια κοσμική Πύλη, δηλαδή, για κάπου αλλού". Το στοιχείο του φόβου είναι πάντοτε παρόν και έντονο σε όλες τις εργασίες που σχετίζονται με τη Μαύρη Θεά. Είναι αυτός ο μεταφυσικός φόβος που, με την απελευθέρωση που επιδιώκεται, θα πρέπει να νικηθεί ώστε να προσεγγιστεί μια ανώτερη συνειδησιακή κατάσταση.

Αριστερά: Η Shub-Niggurath στο "The Lovecraft Tarot". Δεξιά: Η απεικόνισή της στο "Necronomicon Tarot" του Donald Tyson. Και οι δύο κάρτες αποτελούν παραλλαγή της κάρτας της "Αυτοκράτειρας".

Η αποκρυφιστική προσέγγιση και ανάλυση της Shub-Niggurath οδηγεί σε ποικίλλα συμπεράσματα και σκέψεις, και έχει δώσει τη βάση για να γίνουν διάφορες αντιστοιχίες ανάμεσα στα χαρακτηριστικά της και σε κλασσικές εσωτερικές έννοιες. Έτσι η Μαύρη Αίγα ταυτίζεται συνήθως με τη σφαίρα της Αφροδίτης Donald Tyson) και τα καμπαλιστικά ανάλογά της, την Σεφίρα Netzach (Kenneth Grant) και την Κλίφα A'arab Zaraq. Ωστόσο, από τη στιγμή που στην σκέψη πολλών αποκρυφιστών η Shub-niggurath έχει συνδεθεί με την Lilith, την Kali, την Εκάτη, μπορεί να ταυτιστεί και με τη σεληνιακή σφαίρα, κάτι που τονίζει και η Asenath Mason. Στοιχείο της Shub-Niggurath ορίζεται η γόνιμη Γη, και κατά συνέπεια ο προσανατολισμός που της αποδίδεται συνήθως είναι ο Βορράς. Η μπαφομετική εμφάνισή της έχει οδηγήσει πολλούς στο να τη συνδέσουν με την κάρτα ταρώ του Διαβόλου, που ειδικά στην απεικόνιση της τράπουλας Rider-Waite αλλά και στο "Ταρώ του Θωθ" του Crowley, παρουσιάζει τον τραγόμορφο θεό σε όλο του το μεγαλείο. Από την άλλη, στο "The Lovecraft Tarot"  καθώς και στο "Necronomicon Tarot" του Donald Tyson  η Shub-Niggurath έχει τη θέση της Αυτοκράτειρας. Οι μαγικοί τρόποι προσέγγισής της περιλαμβάνουν εργασία με το στοιχείο του σεξ αλλά και του φόβου, οι οποίες μπορούν να πραγματοποιηθούν ως κανονικά Σάμπατς, ως πλήρεις σεξουαλικές εργασίες αλλά και μέσω κατευθυνόμενου οραματισμού, όπως το "Κάλεσμα της Shub-Niggurath". Από τη στιγμή όμως που η Shub-Niggurath είναι η "Μητέρα" των πλασμάτων της Μυθολογίας Κθούλου, μπορεί να προσεγγιστεί και με διαδικασίες δημιουργίας σκεπτομορφών, όπως η περιβόητη "Δημιουργία του Shoggoth" του Ryan Parker.
 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Αγνώστου, The Book of Dagon
Αλχαζρέντ, Α. (Simon), Νεκρονομικόν, Κάκτος, 1985
Ιωαννίδης, Γ., Necronomicon, Αρχέτυπο, 2008
Ιωαννίδης, Γ., Necronomicon - Το Μονοπάτι του Μαύρου Θεού, Αρχέτυπο, 2011
Λάβκραφτ, Χ.Φ., Ο Τρόμος του Ντανγουιτς, Αίολος, 1986
Ντέρλεθ, Ο., Η Μάσκα του Κθούλου, Αίολος, 2010
Συλλογικό, Αλχημεία, Αρχέτυπο, 2009
Τάισον, Ντ. (Tyson, D.), Νεκρονομικόν - Οι Περιπλανήσεις του Αλχαζρέντ, Αίολος, 2007
Carroll, P.J., Liber Null & Psychonaut, Weiser, 1987
Grant, K., The Magical Revival, Frederic Muller, 1972
Grant, K., Hecate's Fountain, Skoob Publishing, 1992
Grant, K., Nightside of Eden, Skoob Publishing, 1994
Hay, G. et al, Necronomicon: Book of Dead Names (Al Azif), Skoob Publishing, 1992
Hine, P., The Pseudonomicon, Weiser, 2004
Jung, C.G., Seven Sermons to the Dead (Septem Sermones ad Mortuos), www.gnosis.org, 1995
Karlsson, T., Qabalah, Qliphoth and Goetic Magic, Ajna, 2009
Lovecraft, H.P., The Call of Cthulhu and Other Weird Stories, Penguin Books, 2002
Lovecraft, H.P., Dreams in the Witch-House and other Weird Stories, Penguin Books, 2005
Lovecraft, H.P., The Mound, hplovecraft.com, 2009
Mason, A., Exploring the Unnamable - Wanderings in the Labyrinths of Zin, Lodge Magan, 2007
Mason, A., Necronomicon Gnosis - A Practical Introduction, Rotter Drache, 2007
Parker, R. Creating a Shoggoth, ChaosMatrix.org, 1994
Simon, Necronomicon (3rd Edition), Avon Books, 1980
Tyson, D. & Stokes, A., Secrets of the Necronomicon/The Necronomicon Tarot, Llewellyn, 2007
Tyson, D., Grimoire of the Necronomicon, Llewellyn, 2008
Warlock Asylum, The Atlantean Necronomicon - Veils of Negative Existence, Lulu, 2010
Περιοδικό Clavicula Nox Issue III - Azathoth, Ixaxaar, 2007
The Lovecraft Tarot, 1998

(από necronomiconmagic)