Κυριακή 6 Μαΐου 2012

«Γαλαζοπράσινα» κυβερνητικά σχέδια...


Του Σταύρου Λυγερού
Οπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, αθροίζοντας τις δυνάμεις τους, θα έχουν τη δυνατότητα να παραμείνουν στην εξουσία χάρη στο πριμ των 50 εδρών. Στους πολιτικούς διαδρόμους, όμως, κυκλοφορεί το σενάριο ότι ο Σαμαράς θα προσπαθήσει να σχηματίσει κυβέρνηση με τα κόμματα του ευρύτερου δεξιού χώρου, ώστε να αποφύγει τη σύμπραξη με το ΠΑΣΟΚ. Με συμβατικούς όρους, το σενάριο αυτό φαντάζει εύλογο. Στην πραγματικότητα, όμως, δεν είναι, επειδή η όποια κυβερνητική συνεργασία δεν θα πραγματοποιηθεί με όρους Αριστεράς - Δεξιάς, αλλά με όρους «ναι ή όχι στο Μνημόνιο».
Ακόμα και αν ο αρχηγός της Ν.Δ. προτείνει κυβερνητική συνεργασία στους Ανεξάρτητους Ελληνες, στον ΛΑΟΣ και σε όποιο άλλο κόμμα του χώρου καταφέρει να εισέλθει στη Βουλή, το πρόβλημα που αμέσως θα τεθεί είναι η στάση της νέας κυβέρνησης έναντι του Μνημονίου. Η Μπακογιάννη και ο Μάνος είναι πρόθυμοι, αλλά είναι αμφίβολο εάν εισέλθουν στη Βουλή. Επιπροσθέτως δεν επαρκούν. Ο Καρατζαφέρης πληρώνει ακριβά στο εκλογικό επίπεδο την υπερψήφιση του πρώτου Μνημονίου και πιθανότατα θα προτιμήσει να μην αυτοκτονήσει πολιτικά. Το κλειδί για τον σχηματισμό ενός δεξιού κυβερνητικού συνασπισμού είναι ο Καμμένος. Και αυτός δεν πρόκειται να συναινέσει. Εχει επίγνωση ότι εάν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο προσχωρήσει στο στρατόπεδο του Μνημονίου θα ακυρώσει τον λόγο ύπαρξης του νεόδμητου κόμματός του. Κατά συνέπεια, το σενάριο είναι αντικειμενικά μη ρεαλιστικό.
Ο μόνος δυνάμει σύμμαχος του Σαμαρά για τον σχηματισμό «μνημονιακής» κυβέρνησης είναι το ΠΑΣΟΚ, αφού και οι δύο έχουν ψηφίσει το Μνημόνιο που λειτουργεί ως κοινό κυβερνητικό πρόγραμμα. Η δυνατότητα συνεργασίας που προσφέρει αυτή η σύγκλιση πιθανότατα θα γίνει πράξη. Η τρόικα θα ασκήσει ασφυκτικές πιέσεις στις δύο ηγεσίες για να ξεπεραστούν μικροκομματικές αντιπαλότητες.
Οι εκλογές μάλλον θα προσδώσουν θεσμική νομιμοποίηση στην πολιτική που υπαγορεύουν οι δανειστές. Εχει, όμως, η διαφαινόμενη «γαλαζοπράσινη» κυβέρνηση τις πολιτικές προϋποθέσεις να μακροημερεύσει; Θα τις είχε εάν το Μνημόνιο οδηγούσε σε έξοδο από την κρίση. Τίποτα, όμως, δεν δικαιολογεί μία τέτοια πρόβλεψη.
Ο απολογισμός της εφαρμογής του είναι δραματικός, χωρίς καν να προσεγγίζονται οι δημοσιονομικοί στόχοι. Σύμφωνα με τις επίσημες προβλέψεις, το ΑΕΠ θα μειωθεί δραματικά και το 2012. Το μόνο που έχει απομείνει στους σταυροφόρους του Μνημονίου είναι να απειλούν ότι η εγκατάλειψη της ασκούμενης πολιτικής θα οδηγήσει την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης και στην καταστροφή. Για να πειθαναγκάσουν την κοινή γνώμη, μάλιστα, δεν διστάζουν να πασπαλίσουν το γνωστό εκβιαστικό δίλημμα με άκρατη κινδυνολογία και αντιαισθητικές υπερβολές.
Το ιδεολόγημα ότι το Μνημόνιο είναι μονόδρομος δεν ακυρώνει μόνο την έννοια της πολιτικής, αλλά και την ουσία της δημοκρατίας. Δεν πρέπει, ωστόσο, να προκαλεί έκπληξη. Η θεραπεία - σοκ στηρίζεται στην καλλιέργεια του φόβου και γι' αυτό από τη φύση της έρχεται σε αντίφαση με τη δημοκρατία. Τα κόμματα εξουσίας και ευρύτερα οι άρχουσες ελίτ, όμως, είναι μονοδρομημένες. Οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου δεν έκρυψαν ότι τη μόνη πολιτική που μπορούν να υπηρετήσουν είναι η πολιτική του Μνημονίου. Για να παραλύσουν και να κατακερματίσουν την κοινωνία καλλιέργησαν συστηματικά τον μεταμοντέρνο φόβο ότι το πιο μικρό «όχι» στην τρόικα θα οδηγήσει σε καταστροφή.
Ενώ είχαν αντικειμενικά περιθώρια (η Ελλάδα παραμένει συστημικός κίνδυνος για την Ευρωζώνη) να διαπραγματευθούν ένα βιώσιμο πρόγραμμα προσαρμογής, ούτε καν το διανοήθηκαν. Ενώ όφειλαν να έχουν επεξεργασθεί ένα ρεαλιστικό εναλλακτικό εθνικό σχέδιο για την ανασυγκρότηση της οικονομίας και της κοινωνίας ούτε καν το προσπάθησαν. Θεωρούν αυτονόητο ότι η πολιτική θα έρχεται delivery από την τρόικα.
Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει από το 2010, όταν οι αγορές έπαψαν να τη δανείζουν. Το πρώτο Μνημόνιο μετέθεσε τη χρεοκοπία, αλλά ο χρόνος, που αγοράστηκε πανάκριβα, δεν χρησιμοποιήθηκε για να προετοιμάσει το κράτος και την κοινωνία, ώστε η χρεοκοπία να γίνει συντεταγμένα εντός της Ευρωζώνης και με το μικρότερο δυνατό οικονομικο-κοινωνικό κόστος. Αντιθέτως, το Μνημόνιο τροφοδότησε ψευδαισθήσεις και πιθανόν να οδηγήσει σε κατάρρευση. Η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε έρμαιο των δανειστών της και κυρίως έχει απολέσει τις βάσεις που είναι αναγκαίες για να ξανασταθεί στα πόδια της. Μέσα σ' αυτό το ρευστό πολιτικό τοπίο και με τη θερμοκρασία να ανεβαίνει, οι εγγενείς αντιφάσεις της «γαλαζοπράσινης» κυβέρνησης θα οξυνθούν, γεγονός που σύντομα θα θέσει σε δοκιμασία την επιβίωσή της.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts with Thumbnails