Από τον Βαγγέλη Λιακόγκονα
Ερωτευόμαστε, γλεντάμε, δακρύζουμε, προβληματιζόμαστε εδώ και 40 χρόνια με τα τραγούδια της.
Η μουσική της Δήμητρας Γαλάνη κυλάει στις φλέβες μας. Την αγαπάμε και τη σεβόμαστε.
Η Δήμητρα όλων των Ελλήνων δεν είναι, όμως, μόνο καλλιτέχνις – είναι και ένας βαθιά πολιτικοποιημένος άνθρωπος. Μιλάει για το Μνημόνιο και τα...
μάτια της πετάνε σπίθες. «Ο λαός δε συναίνεσε στους όρους του άθλιου Μνημονίου», λέει. Πιστεύει ότι υπάρχει άλλος δρόμος. «Της διαπραγμάτευσης, όχι της υποτέλειας», σημειώνει χαρακτηριστικά, και δεν κρύβει την εκτίμησή της για τον Αλέξη Τσίπρα.
Για τον Γιώργο Παπανδρέου δεν κάνει κανένα απολύτως σχόλιο, τον κατατάσσει απλώς στην κατηγορία … «αόρατος», ενώ καταγγέλει το πελατειακό κράτος που έφτιαξαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για να παραμυθιαστεί, τελικά, ο Έλληνας ότι με δανεικά και lifestyle θα κάνει τη μεγάλη ζωή. «Θέλουμε πίσω την πατρίδα μας και τον λαό μας», επισημαίνει, ενώνοντας τη φωνή της με τη Χαρούλα Αλεξίου.
- Πιστεύεις ότι υπάρχει άλλος δρόμος για τη χώρα πέραν των Μνημονίων; Υπάρχουν περιθώρια για ουσιαστική επαναδιαπραγμάτευση; Εν ολίγοις, έχει μέλλον αυτό που επιχειρεί ο Τσίπρας;
Σαφώς υπάρχει άλλος δρόμος, τον οποίον δυστυχώς ΔΕΝ επέλεξαν οι πολιτικοί των 2 πρώην μεγάλων κομμάτων αγνοώντας προκλητικά τον λαό. Είναι ο δρόμος της αξιοπρέπειας και της δυνατότητας για αυτοδιάθεση -που είναι ο υπ’ αριθμόν 1 κανόνας της Δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είναι ο δρόμος της διαπραγμάτευσης και όχι της υποτέλειας. Θα σας θυμίσω την περίπτωση της Ισλανδίας. Αλλά, βέβαια, η χώρα αυτή ευτύχησε να έχει ηγεσία άλλων αναστημάτων…
Ο λαός ΔΕΝ συναίνεσε στους όρους του άθλιου Μνημονίου. Άναυδος παρακολουθούσε, μέσα από τα ΜΜΕ της μαύρης διαπλοκής, τους κυρίους αυτούς να αποφασίζουν γι αυτόν χωρίς αυτόν και να του κόβουνε τη ζωή, τις ελπίδες, το μέλλον του.
Ανακατέψανε το νοικοκύρεμα της χώρας με το ξεπούλημά της, τα εγκληματικά λάθη με τις απλές αποφάσεις. Προσπάθησαν να ενοχοποιήσουν τον λαό και να τον γεμίσουν τρόμο, γιατί θέλουν να κουκουλώσουν και να θολώσουν το τοπίο της ρεμούλας και της κατάχρησης της δημόσιας περιουσίας. Κάνουν το παν για να σώσουν εαυτούς και ημέτερους και βυθίζουν τη χώρα όλο και περισσότερο.
Ο κόσμος βιώνει τη βαρβαρότητα και την πληρώνει με αίμα και, πολλές φορές, δυστυχώς με την ίδια του τη ζωή.
Πολύ σοφά, λοιπόν, τους πετάει στα σκουπίδια και στρέφει τις ελπίδες του στο καινούργιο, στο άφθαρτο. Ο κ. Τσίπρας, πέρα από το γεγονός ότι δεν φύτρωσε έτσι ξαφνικά (ήταν από τις ελάχιστες φωνές πραγματικής αντιπολίτευσης αυτά τα 2 1/2 χρόνια), τιμά την εντολή που του δόθηκε και ήδη έχει αναπτερώσει το ηθικό μας. Μέσω αυτού, επιτέλους, ακούγεται διεθνώς η κραυγή της απόγνωσής μας.
Η φωνή μας ενώνεται με των άλλων ευρωπαϊκών λαών (Γάλλων, Ιταλών, Πορτογάλων, Ισπανών, Ιρλανδών). Βέβαια, από ό,τι βλέπω βιάζονται κάποιοι να τον χαρακτηρίσουν δημαγωγό και ανεύθυνο. Για να δούμε, αν θα δικαιωθούνε. «Καιρός φέρνει τα λάχανα καιρός τα παραπούλια», έλεγε η γιαγιά μου….
Εγώ για ένα πράγμα βάζω το χέρι μου στη φωτιά. Εάν αποκτήσει εμπιστοσύνη αυτός ο λαός σε μια ηγεσία μπορεί να κάνει θαύματα. Ο πολιτικός αρχηγός που θα κερδίσει την πίστη μας θα είναι εκείνος που, με μερικές κινήσεις «ρουα ματ» (και αυτό είναι δυνατόν να συμβεί και όλοι το ξέρουμε), θα καθαρίσει το τοπίο από τη σκοτεινιά της διαπλοκής, παίρνοντας την πρωτοβουλία να ελεγχθεί το χρέος της χώρας , να λειτουργήσει η Δικαιοσύνη και να αποδοθούν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι -και έτσι να δώσει ελπίδα για το μέλλον μας. Και μετά δουλειά από όλους μας. Όχι με λαϊκισμούς και ανταλλαγές, όπως έκανε μετά τη Μεταπολίτευση το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ και κατάστρεψαν τη χώρα. Δεν θα την πατήσουμε ξανά έτσι, ωριμάσαμε. Αυτή τη φορά θα είναι ουσιαστικά, τολμηρά, πραγματικά, με αξιοπρέπεια και με τις δυνάμεις μας.
- Έχεις αποφασίσει τι θα ψηφίσεις αν επαναληφθούν οι εκλογές;
Θα ψηφίσω ό,τι ψήφισα και τώρα και, μάλιστα, είμαι ακόμα πιο σίγουρη ότι έχω επιλέξει σωστά. Και θα ευχηθώ να μην έχουμε 35% αποχή αυτή τη φορά, αλλά 100% προσέλευση, αν είναι δυνατόν. Με την αποχή αποδυναμώνεται η φωνή ενός λαού. Υπάρχουν άνθρωποι σ’ όλο τον κόσμο που ελπίζουν στην αντίστασή μας. Μην το κάνουμε αυτό!
- Τι θα καθορίσει την ψήφο σου; Το πρόγραμμα του κόμματος ή ο θυμός; Το ρωτώ διότι πολλοί σκέφτονται να επιμείνουν δίνοντας «αντιμνημονιακή» ψήφο, ενώ άλλοι θα κινηθούν εκ νέου «φιλευρωπαϊκά».
Ο ελληνικός λαός είναι από τους πλέον φιλοευρωπαϊκούς. Όμως, οι όροι του Μνημονίου δεν συμβαδίζουν με τις αρχές της Ευρώπης και της Δημοκρατίας.
Την ψήφο μου την καθορίζει ο λόγος, η στάση, οι θέσεις, η πρόθεση και η ιστορία των κομμάτων και των πολιτικών εκφραστών τους. Και σαν εμένα, πιστέψτε με, είναι πολύς κόσμος. Πρέπει να πάψουμε να υποτιμούμε τόσο την κριτική σκέψη των Ελλήνων. Παράλληλα, με βοηθάει και η πληροφόρηση που έχω και που έρχεται από πάρα πολλές πηγές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Η κύρια πηγή ενημέρωσής μου είναι το διαδίκτυο, γι αυτό και η πληροφορία έρχεται από παντού…. Και η πληροφορία είναι μια. Το σύστημα που μας έχει οδηγήσει σε αυτά τα αδιέξοδα καταρρέει και, μάλιστα, με γδούπο…
- Ανεξάρτητα απ’ το κόμμα που θα ψηφίσεις, ποιον θα ήθελες να δεις νέο πρωθυπουργό; Πείθει ο Αλέξης Τσίπρας;
Αν δεν έπειθε δεν θα είχε πάρει αυτή την εντολή από τον λαό.. Βέβαια, ξέρω πολύ καλά ότι το κατεστημένο της χώρας και ιδιαίτερα της γενιάς μου, αντί να τον βοηθήσει θα τον πολεμήσει λυσσαλέα. Ήδη το βλέπουμε να συμβαίνει. Ας χαλαρώσουν επιτέλους! Ανήκω, δυστυχώς, κι εγώ στη γενιά των «δεινοσαύρων» και γι αυτό μπορώ να τους καταλάβω. Ξέρω τους κώδικές τους, αν και θεωρώ ότι ποτέ μου δεν συμπεριφέρθηκα σαν τέτοια.
Η Ελλάδα ανήκει, στους νέους ανθρώπους. Ας παραδώσουμε, επιτέλους, εν ειρήνει τη σκυτάλη… Μη μας πιάνει κόμπλεξ. Ας τους ακούσουμε και ας είμαστε δίπλα τους, όπως κάθε ώριμος άνθρωπος θα έκανε, για να τους βοηθήσουμε και να τους οδηγήσουμε, όποτε μας το ζητήσουν και όποτε χρειαστεί, με τη γνώση μας και την πείρα μας.
- Από ποια κόμματα θα ήθελες να συγκροτείται η κυβέρνηση που θα σχηματιστεί;
Μακάρι να υπήρχε η δυνατότητα να είναι όλα τα δημοκρατικά κόμματα. Δυστυχώς, απ’ ό,τι βλέπουμε αυτό δεν γίνεται. Έχει χαθεί η εμπιστοσύνη μεταξύ τους (και δικαιολογημένα) και δεν υπάρχει περίπτωση να τα βρούνε, έστω και αν αυτό είναι το ζητούμενο. Ο λαός, βλέπεις, έχει ωριμάσει πιο γρήγορα από την πολιτική του εξουσία…
Σαφώς πρέπει να είναι κόμματα που προωθούν την κοινωνική ευημερία και πολεμούν την απληστία.
Γιατί ο κοινός νους λέει ότι για να ζούμε καλά πρέπει ΟΛΟΙ να ζούμε με αξιοπρέπεια και κοινωνική δικαιοσύνη.
Γιατί το μέλλον λέει ότι αυτό που μετράει είναι η ανάπτυξη της συλλογικής συνείδησης και όχι τα συμφέροντα ενός σαθρού συστήματος.
Γιατί πρέπει να πάψει το 1% της ανθρωπότητας να ζει εις βάρος του 99%.
Γιατί πρέπει να έλθει κάποια ισορροπία αλλιώς θα εξαφανιστούμε…
Τίποτα…Είναι τέτοιο το μέγεθος της υποκρισίας και τοσο εμφανής ο ρόλος που ανέλαβε να παίξει αυτός και οι “φίλοι” του σε αυτό το έργο που λέγεται εξόντωση του ελληνικού λαού, που πραγματικά δεν έχεις να πεις τίποτα …Για να μη θυμώσω λοιπόν και χάσω την ψυχραιμία μου τώρα που την έχω απόλυτα ανάγκη θα γίνει απλά….αόρατος. Άλλωστε έτσι κάνω σε αυτές τις περιπτώσεις…
- Αν έπρεπε οπωσδήποτε να επιλέξεις πρωθυπουργό μεταξύ των κυρίων Σαμαρά, Τσίπρα και Βενιζέλου ποια θα ήταν η επιλογή σου και γιατί;
Θεωρείτε ότι πρέπει να σας απαντήσω σε αυτή την ερώτηση;
Νομίζω ότι σας έχω καλύψει από αυτά που έχω πει ήδη… Ο πρωθυπουργός πρέπει να είναι αξιόπιστο άτομο που θα χαίρει της εμπιστοσύνης του λαού και από πριν θα έχει σχεδιάσει, μαζί με τους άλλους αρχηγούς, μια κοινή στρατηγική για να βγει η χώρα από το αδιέξοδο. Όλη η Ελλάδα περιμένει αυτή την εθνική συνεννόηση…
- Τα τελευταία χρόνια άνθρωποι του Πολιτισμού και των Τεχνών μετέχουν ενεργά στα πολιτικά πράγματα. Χρειάζεται η Πολιτική ανθρώπους του Πολιτισμού;
Οι καλλιτέχνες, και γενικότερα οι σκεπτόμενοι άνθρωποι, είναι πάντα παρόντες πολιτικά, διότι μέσα από την Τέχνη τους, εμβαθύνουν στα πράγματα. Μέσα από το έργο τους καλλιεργούν την πνευματικότητα και αναδεικνύουν τις ηθικές αξίες που έχουμε όλοι ανάγκη για να υπάρχουμε. Την ίδια στιγμή έχουν τη δυνατότητα της δημόσιας τοποθέτησης ως αναγνωρισμένες προσωπικότητες. Οι πολιτικοί έχουν διοικητικά χαρίσματα. Μπορούν να ελίσσονται, να χρησιμοποιούν διπλωματική γλώσσα, να διαθέτουν τεχνοκρατικό ορθολογισμό.
Αυτό που θα έπρεπε να συμβαίνει -παλαιότερα εν μέρει συνέβαινε- είναι η άσκηση της πολιτικής να συνοδεύεται από πνευματικότητα.
Η θλιβερή παγκόσμια πραγματικότητα είναι ότι οι πολιτικοί ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά με αριθμούς και όχι με ανθρώπους. Έτσι, η πνευματικότητα των ανθρώπων της Τέχνης και της σκέψης οφείλει να είναι στο πλευρό , και όχι στη βιτρίνα της πολιτικής και να δίνει τον τόνο “υπενθυμίζοντας” τις ηθικές αξίες και “επαναφέροντας” τα πράγματα στις ανθρώπινες διαστάσεις. Δυστυχώς, όμως, οι πολιτικοί προσπαθούν συνήθως να εκμεταλλευτούν την αξιοπιστία των πνευματικών ανθρώπων.
- Σου έχει γίνει ποτέ πρόταση να πολιτευτείς; Θα το έκανες;
Όποτε μου έγινε η πρόταση αυτή, έγινε από ανθρώπους που εκτιμούσα βαθύτατα και, έτσι, μπόρεσα να τους εξηγήσω τις απόψεις μου. Κατανόησαν απόλυτα τις όποιες αντιρρήσεις μου.
- Η Χάρις Αλεξίου μιλώντας στο aixmi.gr είπε ότι θέλει να ξαναγαπήσει την Ελλάδα και τους Έλληνες. Τελικά, πρέπει πρώτα να επανακτήσουμε εμείς την αυτοεκτίμησή μας πριν το κάνουν οι Ευρωπαίοι για μάς;
Η Χάρις εξέφρασε τη στεναχώρια της και ζήτησε, όπως όλοι μας, να μας ξαναφέρουν πίσω τη πατρίδα και τον λαό μας, όπως ήταν πριν τον καταντήσουν έτσι. Για μας τους παλιότερους υπάρχει η ανάμνηση μια άλλης Ελλάδας, πιο αυθεντικής και αθώας, και καμιά φορά μας πιάνει παράπονο αλλά και μεγάλος θυμός. Η πλασματική ευμάρεια και το πελατειακό κράτος που φτιάξανε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ όλα αυτά τα χρόνια, μας έφερε στη σημερινή κατάσταση και άντε τώρα να ξαναβρεί ο λαός την πραγματική του όψη… Βλέπεις, «ψηθήκαμε» ότι κάπως έτσι είναι το να ζεις καλά. Με δανεικά, και με life style της εικονικής πραγματικότητας, που μας έτριψε στη μούρη το σκουπιδαριό μεγάλης μερίδας των ΜΜΕ. Δες πού καταλήξαμε και ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του. Τέλος πάντων, εγώ είμαι αισιόδοξη γιατί πιστεύω στους νέους και άφθαρτους ανθρώπους Κάθε γενιά είναι οπλισμένη με τα κατάλληλα “αντισώματα” . Αισθάνομαι ότι μέσα από το υγιές κομμάτι της νεολαίας μας θα βρεθούν και τώρα οι δυνάμεις για να ξαναπάρουμε τα πάνω μας. Ένας λόγος παραπάνω που η γνώση και η κριτική σκέψη είναι προσβάσιμες από παντού. Πολύ γρήγορα, πιστεύω, θα δούμε τα αποτελέσματα αυτής της διαδικασίας εξέλιξης.
- Πώς αποτιμάς τη φασαρία που έγινε με τον Γιώργο Νταλάρα και τις δωρεάν συναυλίες του το Μάρτιο;
Αυτοί οι τρόποι αντίδρασης από μέρος του κοινού είναι εντελώς έξω από τον πολιτισμό μου και γι αυτό με βρίσκουν κάθετα αντίθετη. Όπως σας είπα και παραπάνω, εγώ όταν έχω αντιρρήσεις ή και θυμό με κάποια δημόσια πρόσωπα και δεν είμαι σε θέση να εκφραστώ δημόσια δεν μπαίνω σε τέτοιες διαδικασίες συμπεριφοράς όχλου. Τους διαγράφω παντελώς και δεν τους ακολουθώ όπως και δεν ακούω τίποτα που να έρχεται από αυτούς. Τους αγνοώ και τους κατατάσσω σε μια κατηγορία.
Αυτή των… «αόρατων».
- Ρώτησα και τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, στη συνέντευξή μας για το aixmi.gr. Διάλεξε έναν συνθέτη, ένα τραγούδι και έναν ερμηνευτή ή μια ερμηνεύτρια.
Δεν μπορώ να διαλέξω, γιατί υπάρχουν πραγματικά πολλοί άξιοι δημιουργοί και ερμηνευτές. Ήδη ο κόσμος τους έχει διαλέξει, τους υποστηρίζει και τους παρακολουθεί. Μιλάω για πραγματικούς καλλιτέχνες, για εκείνους που δεν έχουν ανάγκη από μιντιακά δεκανίκια. Δεν μιλάω για τους “εικονικούς” …
- Ο Μητροπάνος είχε πει στην aixmi.gr, λίγες εβδομάδες πριν πεθάνει, ότι θα ήθελε να είχε τη φωνή του Καζαντζίδη και το ρεπερτόριο του Μπιθικώτση. Πες μου μια κουβέντα για τους τρεις κορυφαίους λαϊκούς τραγουδιστές.
Ο Δημήτρης Μητροπάνος ήταν ο τελευταίος από το είδος που λέμε αυθεντικός , έντιμος και γενναιόδωρος λαϊκος τραγουδιστής. Ήταν άνθρωπος με αρχές και αταλάντευτες αξίες. Όλοι νιώθουμε τεράστιο κενό με την απουσία του. Έφυγε πολύ νωρίς, δυστυχώς… Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, με τον οποίο είχα τη τιμή να συνεργαστώ στο ξεκίνημά μου, ήταν ένας λαϊκός άρχοντας, μια μοναδική φωνή και μια μεγάλη καρδιά. Για τον Στέλιο Καζαντζίδη δεν ξέρω πολλά .Η φωνή του είναι αναμφισβήτητα μεγάλη…
- Είσαι από τις καλλιτέχνιδες που δίνεις ευκαιρίες και βήμα σε νέους δημιουργούς, αφήνοντάς τους να σταθούν στο πλάι σου και να εκφραστούν. Το κάνεις απλώς επειδή πιστεύεις στο «τόπο στα νιάτα!» ή προσπαθείς να προλάβεις και «κινήσεις φυγής» νέων που απογοητεύονται από τη χώρα τους και σπεύδουν να μεταναστεύσουν; Τρώει η Ελλάδα -και καλλιτεχνικά- τα παιδιά της;
Κακά τα ψέματα η χώρα μας διώχνει τα παιδιά της. Γιατί να είναι διαφορετικά στη μουσική;
Όχι, δεν προσπαθώ να τους κρατήσω εδώ, ίσα – ίσα τους παροτρύνω να ανοίξουν τα φτερά τους και να φύγουν.
Θα πω για άλλη μια φορά πως, ό,τι δίνω στους νέους ανθρώπους, το παίρνω αμέσως πίσω μέσα από τη μουσική τους. Η σχέση μου, λοιπόν, με τους νέους είναι επί ίσοις όροις- τουλάχιστον μουσικά. Με ενδιαφέρει πολύ η μουσική και θέλω συνεχώς να εξελίσσομαι μέσα από αυτόν τον “διάλογο” με τις νεότερες γενιές των μουσικών.
- Πώς βρίσκει τη Δήμητρα η διαδρομή από το «Δικαίωμα» στο «Χάραμα» και από κει στη συνεργασία με τον Vassiliko των Raining Pleasure;
Τώρα συνειδητοποιώ ότι έχουν μεσολαβήσει κοντά 20 χρόνια! Από το «Χάραμα» και μετά πιστεύω ότι είναι η πιο δημιουργική περίοδος της ζωής μου. Και ευτυχώς συνεχίζεται, γιατί διαπιστώνω όλο και περισσότερο ότι σ’ αυτά τα χρόνια έχω ανοίξει έναν διάλογο με τις νεώτερες γενιές -πράγμα που με έχει γεμίσει όρεξη και δύναμη. Η πιο πρόσφατη μαγική στιγμή σε αυτόν τον διάλογο με τους νέους είναι η συνάντηση με τον Βασσιλικό που αποτυπώθηκε και σε έναν δίσκο (Live στο GaZarte), αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές από παντού.
- Ετοιμάζεις κάτι αυτή την περίοδο; Πόσο επηρεασμένο και «εμπνευσμένο» είναι από τις σημερινές συνθήκες;
Ετοιμάζω πολλά και ονειρεύομαι ακόμα περισσότερα…!
Κατ’ αρχήν το καλοκαίρι μια σειρά συναυλιών με τη Χαρούλα Αλεξίου σε όλη την Ελλάδα για να κλείσουμε, με αυτόν τον τρόπο, την τόσο αγαπημένη συνεργασία και για να μπορέσει να μας δει όσο γίνεται περισσότερος, ακόμα, κόσμος. Την ίδια στιγμή (μέχρι τέλος Ιουνίου) κυκλοφορεί σε διπλό cd η ζωντανή ηχογράφηση των παραστάσεων που κάναμε στο «Παλλάς» τον χειμώνα.
Παράλληλα γράφουμε τραγούδια και μουσικές με τον Χρυσόστομο Μουράτογλου σε στίχους Παρασκευά Καρασούλου για έναν δίσκο με συγκεκριμένο concept, που ευελπιστούμε να βγάλουμε έως το τέλος του χρόνου. Δουλεύω και άλλα εξαιρετικά δημιουργικά πράγματα που ακόμα είναι σε ένα στάδιο σχεδιασμού.
Κλείνω, απαντώντας στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης. Κάθε καλλιτέχνης είναι μέρος της κοινωνίας, ζει και αναπνέει μαζί της. Δεν μπορεί να μένει ανεπηρέαστος από όσα συμβαίνουν. Θέλει δεν θέλει, αυτό που ζει, αυτό που ζούμε όλοι μας, καταγράφεται στο έργο του και το επηρεάζει ανάλογα.
Η μουσική της Δήμητρας Γαλάνη κυλάει στις φλέβες μας. Την αγαπάμε και τη σεβόμαστε.
Η Δήμητρα όλων των Ελλήνων δεν είναι, όμως, μόνο καλλιτέχνις – είναι και ένας βαθιά πολιτικοποιημένος άνθρωπος. Μιλάει για το Μνημόνιο και τα...
μάτια της πετάνε σπίθες. «Ο λαός δε συναίνεσε στους όρους του άθλιου Μνημονίου», λέει. Πιστεύει ότι υπάρχει άλλος δρόμος. «Της διαπραγμάτευσης, όχι της υποτέλειας», σημειώνει χαρακτηριστικά, και δεν κρύβει την εκτίμησή της για τον Αλέξη Τσίπρα.
Για τον Γιώργο Παπανδρέου δεν κάνει κανένα απολύτως σχόλιο, τον κατατάσσει απλώς στην κατηγορία … «αόρατος», ενώ καταγγέλει το πελατειακό κράτος που έφτιαξαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για να παραμυθιαστεί, τελικά, ο Έλληνας ότι με δανεικά και lifestyle θα κάνει τη μεγάλη ζωή. «Θέλουμε πίσω την πατρίδα μας και τον λαό μας», επισημαίνει, ενώνοντας τη φωνή της με τη Χαρούλα Αλεξίου.
Σαφώς υπάρχει άλλος δρόμος, τον οποίον δυστυχώς ΔΕΝ επέλεξαν οι πολιτικοί των 2 πρώην μεγάλων κομμάτων αγνοώντας προκλητικά τον λαό. Είναι ο δρόμος της αξιοπρέπειας και της δυνατότητας για αυτοδιάθεση -που είναι ο υπ’ αριθμόν 1 κανόνας της Δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είναι ο δρόμος της διαπραγμάτευσης και όχι της υποτέλειας. Θα σας θυμίσω την περίπτωση της Ισλανδίας. Αλλά, βέβαια, η χώρα αυτή ευτύχησε να έχει ηγεσία άλλων αναστημάτων…
Ο λαός ΔΕΝ συναίνεσε στους όρους του άθλιου Μνημονίου. Άναυδος παρακολουθούσε, μέσα από τα ΜΜΕ της μαύρης διαπλοκής, τους κυρίους αυτούς να αποφασίζουν γι αυτόν χωρίς αυτόν και να του κόβουνε τη ζωή, τις ελπίδες, το μέλλον του.
Ανακατέψανε το νοικοκύρεμα της χώρας με το ξεπούλημά της, τα εγκληματικά λάθη με τις απλές αποφάσεις. Προσπάθησαν να ενοχοποιήσουν τον λαό και να τον γεμίσουν τρόμο, γιατί θέλουν να κουκουλώσουν και να θολώσουν το τοπίο της ρεμούλας και της κατάχρησης της δημόσιας περιουσίας. Κάνουν το παν για να σώσουν εαυτούς και ημέτερους και βυθίζουν τη χώρα όλο και περισσότερο.
Ο κόσμος βιώνει τη βαρβαρότητα και την πληρώνει με αίμα και, πολλές φορές, δυστυχώς με την ίδια του τη ζωή.
Πολύ σοφά, λοιπόν, τους πετάει στα σκουπίδια και στρέφει τις ελπίδες του στο καινούργιο, στο άφθαρτο. Ο κ. Τσίπρας, πέρα από το γεγονός ότι δεν φύτρωσε έτσι ξαφνικά (ήταν από τις ελάχιστες φωνές πραγματικής αντιπολίτευσης αυτά τα 2 1/2 χρόνια), τιμά την εντολή που του δόθηκε και ήδη έχει αναπτερώσει το ηθικό μας. Μέσω αυτού, επιτέλους, ακούγεται διεθνώς η κραυγή της απόγνωσής μας.
Η φωνή μας ενώνεται με των άλλων ευρωπαϊκών λαών (Γάλλων, Ιταλών, Πορτογάλων, Ισπανών, Ιρλανδών). Βέβαια, από ό,τι βλέπω βιάζονται κάποιοι να τον χαρακτηρίσουν δημαγωγό και ανεύθυνο. Για να δούμε, αν θα δικαιωθούνε. «Καιρός φέρνει τα λάχανα καιρός τα παραπούλια», έλεγε η γιαγιά μου….
Εγώ για ένα πράγμα βάζω το χέρι μου στη φωτιά. Εάν αποκτήσει εμπιστοσύνη αυτός ο λαός σε μια ηγεσία μπορεί να κάνει θαύματα. Ο πολιτικός αρχηγός που θα κερδίσει την πίστη μας θα είναι εκείνος που, με μερικές κινήσεις «ρουα ματ» (και αυτό είναι δυνατόν να συμβεί και όλοι το ξέρουμε), θα καθαρίσει το τοπίο από τη σκοτεινιά της διαπλοκής, παίρνοντας την πρωτοβουλία να ελεγχθεί το χρέος της χώρας , να λειτουργήσει η Δικαιοσύνη και να αποδοθούν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι -και έτσι να δώσει ελπίδα για το μέλλον μας. Και μετά δουλειά από όλους μας. Όχι με λαϊκισμούς και ανταλλαγές, όπως έκανε μετά τη Μεταπολίτευση το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ και κατάστρεψαν τη χώρα. Δεν θα την πατήσουμε ξανά έτσι, ωριμάσαμε. Αυτή τη φορά θα είναι ουσιαστικά, τολμηρά, πραγματικά, με αξιοπρέπεια και με τις δυνάμεις μας.
«Θα ψηφίσω πάλι το ίδιο κόμμα»
- Έχεις αποφασίσει τι θα ψηφίσεις αν επαναληφθούν οι εκλογές;
Θα ψηφίσω ό,τι ψήφισα και τώρα και, μάλιστα, είμαι ακόμα πιο σίγουρη ότι έχω επιλέξει σωστά. Και θα ευχηθώ να μην έχουμε 35% αποχή αυτή τη φορά, αλλά 100% προσέλευση, αν είναι δυνατόν. Με την αποχή αποδυναμώνεται η φωνή ενός λαού. Υπάρχουν άνθρωποι σ’ όλο τον κόσμο που ελπίζουν στην αντίστασή μας. Μην το κάνουμε αυτό!
- Τι θα καθορίσει την ψήφο σου; Το πρόγραμμα του κόμματος ή ο θυμός; Το ρωτώ διότι πολλοί σκέφτονται να επιμείνουν δίνοντας «αντιμνημονιακή» ψήφο, ενώ άλλοι θα κινηθούν εκ νέου «φιλευρωπαϊκά».
Ο ελληνικός λαός είναι από τους πλέον φιλοευρωπαϊκούς. Όμως, οι όροι του Μνημονίου δεν συμβαδίζουν με τις αρχές της Ευρώπης και της Δημοκρατίας.
Την ψήφο μου την καθορίζει ο λόγος, η στάση, οι θέσεις, η πρόθεση και η ιστορία των κομμάτων και των πολιτικών εκφραστών τους. Και σαν εμένα, πιστέψτε με, είναι πολύς κόσμος. Πρέπει να πάψουμε να υποτιμούμε τόσο την κριτική σκέψη των Ελλήνων. Παράλληλα, με βοηθάει και η πληροφόρηση που έχω και που έρχεται από πάρα πολλές πηγές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Η κύρια πηγή ενημέρωσής μου είναι το διαδίκτυο, γι αυτό και η πληροφορία έρχεται από παντού…. Και η πληροφορία είναι μια. Το σύστημα που μας έχει οδηγήσει σε αυτά τα αδιέξοδα καταρρέει και, μάλιστα, με γδούπο…
«Πολεμάνε λυσσαλέα τον Αλέξη Τσίπρα»
- Ανεξάρτητα απ’ το κόμμα που θα ψηφίσεις, ποιον θα ήθελες να δεις νέο πρωθυπουργό; Πείθει ο Αλέξης Τσίπρας;
Αν δεν έπειθε δεν θα είχε πάρει αυτή την εντολή από τον λαό.. Βέβαια, ξέρω πολύ καλά ότι το κατεστημένο της χώρας και ιδιαίτερα της γενιάς μου, αντί να τον βοηθήσει θα τον πολεμήσει λυσσαλέα. Ήδη το βλέπουμε να συμβαίνει. Ας χαλαρώσουν επιτέλους! Ανήκω, δυστυχώς, κι εγώ στη γενιά των «δεινοσαύρων» και γι αυτό μπορώ να τους καταλάβω. Ξέρω τους κώδικές τους, αν και θεωρώ ότι ποτέ μου δεν συμπεριφέρθηκα σαν τέτοια.
Η Ελλάδα ανήκει, στους νέους ανθρώπους. Ας παραδώσουμε, επιτέλους, εν ειρήνει τη σκυτάλη… Μη μας πιάνει κόμπλεξ. Ας τους ακούσουμε και ας είμαστε δίπλα τους, όπως κάθε ώριμος άνθρωπος θα έκανε, για να τους βοηθήσουμε και να τους οδηγήσουμε, όποτε μας το ζητήσουν και όποτε χρειαστεί, με τη γνώση μας και την πείρα μας.
- Από ποια κόμματα θα ήθελες να συγκροτείται η κυβέρνηση που θα σχηματιστεί;
Μακάρι να υπήρχε η δυνατότητα να είναι όλα τα δημοκρατικά κόμματα. Δυστυχώς, απ’ ό,τι βλέπουμε αυτό δεν γίνεται. Έχει χαθεί η εμπιστοσύνη μεταξύ τους (και δικαιολογημένα) και δεν υπάρχει περίπτωση να τα βρούνε, έστω και αν αυτό είναι το ζητούμενο. Ο λαός, βλέπεις, έχει ωριμάσει πιο γρήγορα από την πολιτική του εξουσία…
Σαφώς πρέπει να είναι κόμματα που προωθούν την κοινωνική ευημερία και πολεμούν την απληστία.
Γιατί ο κοινός νους λέει ότι για να ζούμε καλά πρέπει ΟΛΟΙ να ζούμε με αξιοπρέπεια και κοινωνική δικαιοσύνη.
Γιατί το μέλλον λέει ότι αυτό που μετράει είναι η ανάπτυξη της συλλογικής συνείδησης και όχι τα συμφέροντα ενός σαθρού συστήματος.
Γιατί πρέπει να πάψει το 1% της ανθρωπότητας να ζει εις βάρος του 99%.
Γιατί πρέπει να έλθει κάποια ισορροπία αλλιώς θα εξαφανιστούμε…
«‘Αόρατος’ για μένα ο Γιώργος Παπανδρέου»
- Αν έπεφτες πάνω στον Γιώργο Παπανδρέου τι θα του έλεγες;Τίποτα…Είναι τέτοιο το μέγεθος της υποκρισίας και τοσο εμφανής ο ρόλος που ανέλαβε να παίξει αυτός και οι “φίλοι” του σε αυτό το έργο που λέγεται εξόντωση του ελληνικού λαού, που πραγματικά δεν έχεις να πεις τίποτα …Για να μη θυμώσω λοιπόν και χάσω την ψυχραιμία μου τώρα που την έχω απόλυτα ανάγκη θα γίνει απλά….αόρατος. Άλλωστε έτσι κάνω σε αυτές τις περιπτώσεις…
- Αν έπρεπε οπωσδήποτε να επιλέξεις πρωθυπουργό μεταξύ των κυρίων Σαμαρά, Τσίπρα και Βενιζέλου ποια θα ήταν η επιλογή σου και γιατί;
Θεωρείτε ότι πρέπει να σας απαντήσω σε αυτή την ερώτηση;
Νομίζω ότι σας έχω καλύψει από αυτά που έχω πει ήδη… Ο πρωθυπουργός πρέπει να είναι αξιόπιστο άτομο που θα χαίρει της εμπιστοσύνης του λαού και από πριν θα έχει σχεδιάσει, μαζί με τους άλλους αρχηγούς, μια κοινή στρατηγική για να βγει η χώρα από το αδιέξοδο. Όλη η Ελλάδα περιμένει αυτή την εθνική συνεννόηση…
- Τα τελευταία χρόνια άνθρωποι του Πολιτισμού και των Τεχνών μετέχουν ενεργά στα πολιτικά πράγματα. Χρειάζεται η Πολιτική ανθρώπους του Πολιτισμού;
Οι καλλιτέχνες, και γενικότερα οι σκεπτόμενοι άνθρωποι, είναι πάντα παρόντες πολιτικά, διότι μέσα από την Τέχνη τους, εμβαθύνουν στα πράγματα. Μέσα από το έργο τους καλλιεργούν την πνευματικότητα και αναδεικνύουν τις ηθικές αξίες που έχουμε όλοι ανάγκη για να υπάρχουμε. Την ίδια στιγμή έχουν τη δυνατότητα της δημόσιας τοποθέτησης ως αναγνωρισμένες προσωπικότητες. Οι πολιτικοί έχουν διοικητικά χαρίσματα. Μπορούν να ελίσσονται, να χρησιμοποιούν διπλωματική γλώσσα, να διαθέτουν τεχνοκρατικό ορθολογισμό.
Αυτό που θα έπρεπε να συμβαίνει -παλαιότερα εν μέρει συνέβαινε- είναι η άσκηση της πολιτικής να συνοδεύεται από πνευματικότητα.
Η θλιβερή παγκόσμια πραγματικότητα είναι ότι οι πολιτικοί ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά με αριθμούς και όχι με ανθρώπους. Έτσι, η πνευματικότητα των ανθρώπων της Τέχνης και της σκέψης οφείλει να είναι στο πλευρό , και όχι στη βιτρίνα της πολιτικής και να δίνει τον τόνο “υπενθυμίζοντας” τις ηθικές αξίες και “επαναφέροντας” τα πράγματα στις ανθρώπινες διαστάσεις. Δυστυχώς, όμως, οι πολιτικοί προσπαθούν συνήθως να εκμεταλλευτούν την αξιοπιστία των πνευματικών ανθρώπων.
«Έχω πεί ‘όχι’ σε προτάσεις να πολιτευτώ»
- Σου έχει γίνει ποτέ πρόταση να πολιτευτείς; Θα το έκανες;
Όποτε μου έγινε η πρόταση αυτή, έγινε από ανθρώπους που εκτιμούσα βαθύτατα και, έτσι, μπόρεσα να τους εξηγήσω τις απόψεις μου. Κατανόησαν απόλυτα τις όποιες αντιρρήσεις μου.
- Η Χάρις Αλεξίου μιλώντας στο aixmi.gr είπε ότι θέλει να ξαναγαπήσει την Ελλάδα και τους Έλληνες. Τελικά, πρέπει πρώτα να επανακτήσουμε εμείς την αυτοεκτίμησή μας πριν το κάνουν οι Ευρωπαίοι για μάς;
Η Χάρις εξέφρασε τη στεναχώρια της και ζήτησε, όπως όλοι μας, να μας ξαναφέρουν πίσω τη πατρίδα και τον λαό μας, όπως ήταν πριν τον καταντήσουν έτσι. Για μας τους παλιότερους υπάρχει η ανάμνηση μια άλλης Ελλάδας, πιο αυθεντικής και αθώας, και καμιά φορά μας πιάνει παράπονο αλλά και μεγάλος θυμός. Η πλασματική ευμάρεια και το πελατειακό κράτος που φτιάξανε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ όλα αυτά τα χρόνια, μας έφερε στη σημερινή κατάσταση και άντε τώρα να ξαναβρεί ο λαός την πραγματική του όψη… Βλέπεις, «ψηθήκαμε» ότι κάπως έτσι είναι το να ζεις καλά. Με δανεικά, και με life style της εικονικής πραγματικότητας, που μας έτριψε στη μούρη το σκουπιδαριό μεγάλης μερίδας των ΜΜΕ. Δες πού καταλήξαμε και ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του. Τέλος πάντων, εγώ είμαι αισιόδοξη γιατί πιστεύω στους νέους και άφθαρτους ανθρώπους Κάθε γενιά είναι οπλισμένη με τα κατάλληλα “αντισώματα” . Αισθάνομαι ότι μέσα από το υγιές κομμάτι της νεολαίας μας θα βρεθούν και τώρα οι δυνάμεις για να ξαναπάρουμε τα πάνω μας. Ένας λόγος παραπάνω που η γνώση και η κριτική σκέψη είναι προσβάσιμες από παντού. Πολύ γρήγορα, πιστεύω, θα δούμε τα αποτελέσματα αυτής της διαδικασίας εξέλιξης.
- Πώς αποτιμάς τη φασαρία που έγινε με τον Γιώργο Νταλάρα και τις δωρεάν συναυλίες του το Μάρτιο;
Αυτοί οι τρόποι αντίδρασης από μέρος του κοινού είναι εντελώς έξω από τον πολιτισμό μου και γι αυτό με βρίσκουν κάθετα αντίθετη. Όπως σας είπα και παραπάνω, εγώ όταν έχω αντιρρήσεις ή και θυμό με κάποια δημόσια πρόσωπα και δεν είμαι σε θέση να εκφραστώ δημόσια δεν μπαίνω σε τέτοιες διαδικασίες συμπεριφοράς όχλου. Τους διαγράφω παντελώς και δεν τους ακολουθώ όπως και δεν ακούω τίποτα που να έρχεται από αυτούς. Τους αγνοώ και τους κατατάσσω σε μια κατηγορία.
Αυτή των… «αόρατων».
- Ρώτησα και τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, στη συνέντευξή μας για το aixmi.gr. Διάλεξε έναν συνθέτη, ένα τραγούδι και έναν ερμηνευτή ή μια ερμηνεύτρια.
Δεν μπορώ να διαλέξω, γιατί υπάρχουν πραγματικά πολλοί άξιοι δημιουργοί και ερμηνευτές. Ήδη ο κόσμος τους έχει διαλέξει, τους υποστηρίζει και τους παρακολουθεί. Μιλάω για πραγματικούς καλλιτέχνες, για εκείνους που δεν έχουν ανάγκη από μιντιακά δεκανίκια. Δεν μιλάω για τους “εικονικούς” …
«Ο Μητροπάνος; Γενναιόδωρος – Ο Μπιθικώτσης; Άρχοντας»
- Ο Μητροπάνος είχε πει στην aixmi.gr, λίγες εβδομάδες πριν πεθάνει, ότι θα ήθελε να είχε τη φωνή του Καζαντζίδη και το ρεπερτόριο του Μπιθικώτση. Πες μου μια κουβέντα για τους τρεις κορυφαίους λαϊκούς τραγουδιστές.
Ο Δημήτρης Μητροπάνος ήταν ο τελευταίος από το είδος που λέμε αυθεντικός , έντιμος και γενναιόδωρος λαϊκος τραγουδιστής. Ήταν άνθρωπος με αρχές και αταλάντευτες αξίες. Όλοι νιώθουμε τεράστιο κενό με την απουσία του. Έφυγε πολύ νωρίς, δυστυχώς… Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, με τον οποίο είχα τη τιμή να συνεργαστώ στο ξεκίνημά μου, ήταν ένας λαϊκός άρχοντας, μια μοναδική φωνή και μια μεγάλη καρδιά. Για τον Στέλιο Καζαντζίδη δεν ξέρω πολλά .Η φωνή του είναι αναμφισβήτητα μεγάλη…
- Είσαι από τις καλλιτέχνιδες που δίνεις ευκαιρίες και βήμα σε νέους δημιουργούς, αφήνοντάς τους να σταθούν στο πλάι σου και να εκφραστούν. Το κάνεις απλώς επειδή πιστεύεις στο «τόπο στα νιάτα!» ή προσπαθείς να προλάβεις και «κινήσεις φυγής» νέων που απογοητεύονται από τη χώρα τους και σπεύδουν να μεταναστεύσουν; Τρώει η Ελλάδα -και καλλιτεχνικά- τα παιδιά της;
Κακά τα ψέματα η χώρα μας διώχνει τα παιδιά της. Γιατί να είναι διαφορετικά στη μουσική;
Όχι, δεν προσπαθώ να τους κρατήσω εδώ, ίσα – ίσα τους παροτρύνω να ανοίξουν τα φτερά τους και να φύγουν.
Θα πω για άλλη μια φορά πως, ό,τι δίνω στους νέους ανθρώπους, το παίρνω αμέσως πίσω μέσα από τη μουσική τους. Η σχέση μου, λοιπόν, με τους νέους είναι επί ίσοις όροις- τουλάχιστον μουσικά. Με ενδιαφέρει πολύ η μουσική και θέλω συνεχώς να εξελίσσομαι μέσα από αυτόν τον “διάλογο” με τις νεότερες γενιές των μουσικών.
Τώρα συνειδητοποιώ ότι έχουν μεσολαβήσει κοντά 20 χρόνια! Από το «Χάραμα» και μετά πιστεύω ότι είναι η πιο δημιουργική περίοδος της ζωής μου. Και ευτυχώς συνεχίζεται, γιατί διαπιστώνω όλο και περισσότερο ότι σ’ αυτά τα χρόνια έχω ανοίξει έναν διάλογο με τις νεώτερες γενιές -πράγμα που με έχει γεμίσει όρεξη και δύναμη. Η πιο πρόσφατη μαγική στιγμή σε αυτόν τον διάλογο με τους νέους είναι η συνάντηση με τον Βασσιλικό που αποτυπώθηκε και σε έναν δίσκο (Live στο GaZarte), αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές από παντού.
- Ετοιμάζεις κάτι αυτή την περίοδο; Πόσο επηρεασμένο και «εμπνευσμένο» είναι από τις σημερινές συνθήκες;
Ετοιμάζω πολλά και ονειρεύομαι ακόμα περισσότερα…!
Κατ’ αρχήν το καλοκαίρι μια σειρά συναυλιών με τη Χαρούλα Αλεξίου σε όλη την Ελλάδα για να κλείσουμε, με αυτόν τον τρόπο, την τόσο αγαπημένη συνεργασία και για να μπορέσει να μας δει όσο γίνεται περισσότερος, ακόμα, κόσμος. Την ίδια στιγμή (μέχρι τέλος Ιουνίου) κυκλοφορεί σε διπλό cd η ζωντανή ηχογράφηση των παραστάσεων που κάναμε στο «Παλλάς» τον χειμώνα.
Παράλληλα γράφουμε τραγούδια και μουσικές με τον Χρυσόστομο Μουράτογλου σε στίχους Παρασκευά Καρασούλου για έναν δίσκο με συγκεκριμένο concept, που ευελπιστούμε να βγάλουμε έως το τέλος του χρόνου. Δουλεύω και άλλα εξαιρετικά δημιουργικά πράγματα που ακόμα είναι σε ένα στάδιο σχεδιασμού.
Κλείνω, απαντώντας στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης. Κάθε καλλιτέχνης είναι μέρος της κοινωνίας, ζει και αναπνέει μαζί της. Δεν μπορεί να μένει ανεπηρέαστος από όσα συμβαίνουν. Θέλει δεν θέλει, αυτό που ζει, αυτό που ζούμε όλοι μας, καταγράφεται στο έργο του και το επηρεάζει ανάλογα.
(από aixmi)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου