Κι Όμως! Υπάρχει κόμμα με Καραμανλή-Βορίδη-Μητσοτάκη!

Γράφει ο Τυχαίος.

...και όπως σωστά μαντέψατε, αυτό το κόμμα είναι από σήμερα η Νέα Δημοκρατία του κ. Σαμαρά!

   Αποτελεί κοινό τόπο, ότι η αντίληψη περί πολιτικής τακτικής στη χώρα μας είναι εξαιρετικά ελαστική. Οι Έλληνες πολίτες, διαχρονικά, έχουν αποδεχθεί και επιδοκιμάσει ακόμη και στην κάλπη,  θεαματικές μεταστροφές σε θέσεις, απόψεις και πρακτικές των...
εκάστοτε πολιτικών ηγετών.

Από τις περίφημες "βάσεις" του Α. Παπανδρέου που έμεναν φεύγοντας, μέχρι το "λεφτά υπάρχουν" του Γ. Παπανδρέου - χωρίς άλλα σχόλια παρακαλώ!- και από την "επανίδρυση του κράτους" του κ. Καραμανλή, μέχρι τους αντι-μνημονιακούς στοχασμούς του κ. Σαμαρά, οι πολιτικοί ηγέτες των κομμάτων εξουσίας ανέκαθεν απολάμβαναν μεγάλων περιθωρίων ελιγμού, χωρίς οι πολίτες-εκλογείς να νοιάζονται και ιδιαίτερα.

Αξίζει όμως να επισημάνουμε ότι σπανίως θα συναντήσει κανείς τόσο συχνές και τόσο θεαματικές μεταστροφές, οι οποίες δεν άπτονται μόνο στο πεδίο του πολιτικού τακτικισμού  αλλά αναβαθμίζονται στο επίπεδο της ιδεολογικής ανάπλασης, όσο αυτές που μετέρχεται ο κ. Σαμαράς.

Αυτή τη στιγμή - γιατί κανείς δε γνωρίζει τι θα συμβεί "στον επόμενο τόνο" στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας" - καταγράφουμε στην παράταξη τρεις διαφορετικές "κατηγορίες" στελεχών/βουλευτών:

• Βουλευτές που ψήφισαν ΝΑΙ στο πρώτο Μνημόνιο και ΝΑΙ στο δεύτερο. Παραδείγματα; Οι κ.κ. Γεωργιάδης και Βορίδης, οι οποίοι εντάχθηκαν άρτι στη Νέα Δημοκρατία. Εντούτοις το κόμμα της κ. Μπακογιάννη δημιουργήθηκε εκ της διαγραφής της, γιατί επίσης είχε ψηφίσει ΝΑΙ στο πρώτο Μνημόνιο και βεβαίως συνέχισε με ΝΑΙ στο δεύτερο!
• Βουλευτές που ψήφισαν ΟΧΙ στο πρώτο Μνημόνιο, ευθυγραμμιζόμενοι βεβαίως με τη γραμμή του κόμματος τότε, αλλά διατήρησαν την ίδια γραμμή - την οποία ο κ. Σαμαράς είχε αλλάξει στο μεταξύ - ψηφίζοντας ΟΧΙ και στο δεύτερο, και έτσι διεγράφησαν όπως ο κ. Κεφαλογιάννης. 
• Βουλευτές που ψήφισαν ΟΧΙ στο πρώτο και ΝΑΙ στο δεύτερο, συντονιζόμενοι με τη βούληση του Προέδρου του κόμματος και τις μεταβολές της, ένας από αυτούς είναι και ο πρώην Πρωθυπουργός ο κ. Καραμανλής καθώς και ο κ. Μητσοτάκης.

Ένα πρώτο συμπέρασμα:

Ο κ. Σαμαράς έχει διαγράψει μέσα σε διάστημα περίπου δύο ετών, βουλευτές του κόμματός του για τον αντίθετο ακριβώς λόγο! Δηλαδή, έχει διαγράψει βουλευτές του γιατί έχουν ψηφίσει Μνημόνιο και επίσης έχει διαγράψει βουλευτές του γιατί ΔΕΝ έχουν ψηφίσει Μνημόνιο!

Ας δούμε τα πράγματα και λίγο παραπέρα.

Δε νομίζω ότι χρειάζεται να παραθέσω κάποια σχετική πηγή γιατί φαντάζομαι πως η πλειονότητα των αναγνωστών θα θυμούνται την περίφημη δήλωση Καραμανλή πως "δεν συνεργάζεται με τα άκρα" απαντώντας σε ερώτημα που αφορούσε ενδεχόμενη συνεργασία του με το ΛΑΟΣ. 

Βεβαίως δεν ισχυρίζομαι ότι η προσχώρηση των κ.κ. Γεωργιάδη και Βορίδη στη Νέα Δημοκρατία - δεδομένου δε ότι οι ίδιοι έχουν παραιτηθεί και των βουλευτικών τους εδρών - συνεπάγεται συνεργασία ΝΔ και ΛΑΟΣ. Όμως, δεν μπορώ να μην παρατηρήσω την πολιτική αμηχανία που εκτιμώ ότι θα χαρακτηρίζει τη συνύπαρξη υπό την ίδια πολιτική στέγη ενός πρώην Πρωθυπουργού  διαχειριστή  του "μεσαίου χώρου" και έχοντας δώσει απτά δείγματα των θέσεών του - θυμίζω ότι η εκλογή του κ. Παπούλια στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα ήταν ένα από αυτά - με πρώην κορυφαία στελέχη ενός κόμματος όπως το ΛΑΟΣ.

Το προκύπτον ερώτημα είναι ποιος μετακινήθηκε και προς ποια ιδεολογική κατεύθυνση ώστε να καταστεί η συνύπαρξη βιώσιμη. Κι αν πάλι δεν υπήρξε μετακίνηση τότε η Νέα Δημοκρατία πόσο μπορεί να διευρυνθεί χωρίς να παρατηρηθούν ρωγμές;

Στη συνέχεια, δεν μπορεί να παραγνωρίσει κανείς μια πιο φιλελεύθερη τάση που κατά την εκτίμησή μου ενυπάρχει στη Νέα Δημοκρατία και εκφράζεται - ας πούμε - από τον κ. Μητσοτάκη αλλά και από άλλους. Μια τάση που ναι μεν κινείται εντός κομματικών πλαισίων, δεν αρνείται όμως να διατυπώσει άποψη και ενίοτε όχι τόσο κοντά στην τρέχουσα κομματική γραμμή.

Μπορεί να συμβιβαστεί ο "εθνικο-φιλελευθερισμός" των Γεωργιάδη-Βορίδη με το "μεσαίο χώρο" του κ. Καραμανλή και τις φιλελεύθερες τάσεις του κ. Μητσοτάκη;

Υπό άλλες συνθήκες, η Νέα Δημοκρατία - όπως και το ΠΑΣΟΚ - στο δρόμο προς την εξουσία θα μπορούσαν να χωρέσουν ακόμη και στελέχη της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, για τον απλούστατο λόγο ότι η εξουσία όντως λειτουργεί ως συγκολλητική ουσία εξαιρετικά ισχυρή.

Σήμερα όμως;

Μια πρόβλεψη

Η ένταξη των πρώην βουλευτών του ΛΑΟΣ στη Νέα Δημοκρατία δεν είναι ούτε ανώδυνη ούτε συγκυριακή. Οι σεισμικές δονήσεις που προκάλεσαν στα κόμματα εξουσίας οι ανάγκες υπερψήφισης των Μνημονίων και που όπως όλα δείχνουν θα είναι επαναλαμβανόμενες και στο εγγύς και ορατό μέλλον,  δεν πρόκειται να σταματήσουν. Οι βαθιές ιδεολογικές αντιφάσεις μεταξύ των Νεο-Δημοκρατικών τάσεων πολλαπλασιάζονται, τα χάσματα γίνονται ορατά και μεγάλα και η διαρκής ανάγκη υπερψήφισης οδυνηρών μέτρων καθιστά αυτές τις διαφορές κεντρικές.

Η τακτική του κ. Σαμαρά - που δεν μπορεί να διευκρινιστεί στην παρούσα φάση αν πρόκειται περί συνήθους πολιτικής αβελτηρίας ή όχι - δεν οδηγεί σε αυτοδύναμη κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας. Αντιθέτως, ενισχύει τα εσωτερικά ζητήματα του κόμματος σε μια φάση που δε θα έπρεπε ή δε θα ανέμενε κανείς καθώς ήδη το κόμμα προέρχεται από μια σοβαρή κρίση, με τη διαγραφή σημαντικού αριθμού βουλευτών του.

Ευθέως λοιπόν αναρωτιέμαι: αποτελεί πραγματικά στόχο του κ. Σαμαρά η αυτοδυναμία ή διαβλέποντας τα επερχόμενα φροντίζει να εξασφαλίσει ότι ο επόμενος Πρωθυπουργός θα στηρίζεται σε μια Κυβέρνηση συνεργασίας;

Αυτά ως προς τις στοχεύσεις.

Τα αναπάντητα όμως ερωτήματα δεν είναι αυτά.