Φοβερός…πολιτικός λόγος («Να ξεκουμπιστούν» και «στα τσακίδια»)

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΕΙΝΑΙ η ώρα της αριστεράς. Παγκόσμια, ευρωπαϊκά, ελληνικά. Για λόγους…τιμής και για τη ρεβάνς. Χρεοκόπησε ο κομουνισμός σε χέρια «κομουνιστών», έφαγε χώμα η πλάτη του, και τρέχει να προλάβει τον καπιταλισμό, με λόγια και στρακαστρούκες. Κι όσο η Δύση του καπιταλισμού τείνει το δάκτυλο στα θλιβερά κατάλοιπα - υπολείμματα κρατών που επιμένουν (Β. Κορέα, Κούβα…), τόσο οι κοινωνίες θα ζαρώνουν τρομαγμένες και παραδομένες στην...
αγκαλιά του καπιταλισμού. Με τους Αμερικάνους να στήνουν παιχνίδια χωρίς αντίπαλο και μερίδα ευφάνταστων του πλανήτη να ποντάρουν στην «ανερχόμενη» Κίνα(!) και στο δυνάμωμα των Ρώσων(!!).

ΑΣ έρθουμε στα δικά μας, ντόπια και ιστορικά, σημερινά και… μελλοντικά. Έχει την ιστορία του το ΚΚΕ, το παρελθόν και τα «λάθη» του, με την τακτική του δεν έχει μέλλον. Άλλοτε δεν το άφηναν. Σήμερα δεν μπορεί κι ας ευνοείται απ’ τη συγκυρία. Όχι μόνο γιατί η στάση και η τακτική του συνιστά συμπεριφορά μιας περίεργης συνιστώσας της αριστεράς που επιμένει με…δρεπάνια και σφυριά. Ούτε γιατί άνθρωποί του αποδείχτηκαν…καπιταλιστικότεροι των καπιταλιστών στην καθημερινότητα του κέρδους και της κονόμας. Μιλάμε για πολιτικό λόγο αδύναμο να πείσει και τον πιο ώριμο να ξεφύγει απ’ τις δαγκάνες των «ιδεολόγων» της ελεύθερης οικονομίας.

ΝΑ πούμε απλά και πρακτικά. Ο «αγώνας» της αριστεράς είναι μια άρνηση συνολική, παραλήρημα χωρίς θέση, πρόταση και πρακτική. Με αφορισμούς του τύπου «να ξεκουμπιστούν». Το ΚΚΕ, απ’ την άλλη, κάνει πολιτική με 2-3 λέξεις στα χείλη των «ιδεολόγων» του κι αν κάποιος ξεχαστεί και τη λέξη «πλουτοκρατία» δεν την αναφέρει, έχει λειψό λεξιλόγιο, δεν είναι καλός κομουνιστής, και ο καπιταλισμός θα ξεσαλώσει (περεταίρω), βολτάροντας ανενόχλητος.

ΠΡΕΠΕΙ οι λαοί να αντιταθούν και η αμερικανοκρατία τους ταΐζει… τρομοκρατία. Οφείλουν οι «δικοί μας» να πείσουν πως η Ε.Ε. είναι κατασκεύασμα των Αμερικανών κι αυτοί ξεστομίζουν τα ανώδυνα και κατινίστικα «στα τσακίδια» για τους ευρωπαίους ανθέλληνες. Θα’ πρεπε να στρωθούν στην εμπροσθοφυλακή για να σταθεί στα πόδια της η Ελλάδα κι αυτοί περιμένουν την ώρα να φράξουν λιμάνια ή να ξεδιπλώσουν πανό στον Παρθενώνα.

ΕΙΝΑΙ ώρα της αριστεράς, παγκόσμια, και ο καπιταλισμός στέκει ατάραχος χαμογελώντας κι άλλοτε κινείται κορδακιζόμενος, σε περιβάλλον ευνοϊκό και φιλικό. Με τον «αντίπαλο» περιδεή, να εκτονώνεται με αφορισμούς και ευχολόγια. Παγκόσμια, ευρωπαϊκά και…ελληνικά.