Ή να γίνει πάλι ΠΑΣΟΚ ή να το διαλύσουν...

Tου Παναγή Δ. Κουτουφά

Λοιπόν, να το ξεκαθαρίσουμε... Το κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ ποτέ δεν ήταν ΠΑΣΟΚ... Όχι μόνο τα δύο τελευταία χρόνια, όταν ξεπέρασε ακόμη και τη Ν.Δ. σε σκληρές νεοφιλελεύθερες δεξιές θέσεις και απόψεις για την οικονομία και την κοινωνία, αλλά και τα προηγούμενα, τότε που αρχηγός του ήταν ο Γιώργος, προηγουμένως ο Σημίτης και νωρίτερα ο Αντρέας (έκανε και αυτός... τις εκπτώσεις του, ειδικά τη...
δεύτερη τετραετία), τότε που άρχισε τα προγράμματα προσαρμογής της οικονομίας.

Η φράση «δεν θα γίνει ποτέ κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ» κυριαρχούσε στα χείλη πολλών στελεχών, τα οποία παρακολουθούσαν τις «πράσινες» κυβερνήσεις του Αντρέα και ειδικότερα του Σημίτη (καλά, για του Γιώργου ούτε συζήτηση) να μετατοπίζονται όλο και πιο συντηρητικά, όλο και δεξιότερα, να διαλέγουν τη βαρβαρότητα απέναντι στους εργαζόμενους...

Και δυστυχώς όλοι έβλεπαν τη στραβή πορεία, την οποία ποτέ δεν επιχειρούσαν να διορθώσουν... Κυρίως αυτοί που έλεγαν πολλά και μεγάλα λόγια και διαχρονικά συμμετείχαν σχεδόν σε όλες τις κυβερνήσεις του...

Είχαν βρει το κόλπο: μόλις το ΠΑΣΟΚ περνούσε στην αντιπολίτευση, θυμόντουσαν τον αριστερό τους εαυτό, παρίσταναν τους «επαναστάτες» τύπου Τσε Γκεβάρα, χάνοντας βεβαίως ορισμένοι τη σοβαρότητα και την αξιοπιστία τους, όχι όμως και τη βουλευτική τους έδρα...Κατάφερναν οι περισσότεροι απ' αυτούς, να πείσουν τους ψηφοφόρους ότι όσο πιο «πονηροί» και πιο «μάγκες» είναι οι εκπρόσωποί του, τόσο ο κόσμος τούς ήθελε στην Βουλή μπας και τον βοηθήσουν σε καμιά «υποθεσούλα».

Ούτε ίχνος αυτοκριτικής

Τι ήταν λοιπόν αυτό που έλειπε; Είχαν μάθει όλοι να κάνουν κριτική για τους άλλους, όμως κανένας δεν έκανε την αυτοκριτική του... Κάπως έτσι διασύρθηκαν και όσα σωστά και ιδιαίτερα χρήσιμα για τους εργαζόμενους έγιναν από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ... Και όπου οι ευθύνες ήταν πασιφανείς, τα στελέχη του ποτέ δεν ζητούσαν καταλογισμό των ευθυνών.

Ελάχιστες φορές – δεν θυμάμαι... καμία για να λέμε την αλήθεια – έστειλαν κάποιον στο σπίτι του γιατί τα 'κανε μαντάρα... Η ιδέα ότι κάποιος κουβαλάει μαζί του πολλά ψηφαλάκια τους έκανε όλους επιφυλακτικούς. Κάπως έτσι έφτιαχναν διάφοροι τύποι μηχανισμούς και παράγοντες για να τους στηρίζουν και έτσι να αναπαράγεται αυτό το σύστημα... που οδήγησε στο σημερινό «μνημονιακό ΠΑΣΟΚ» της ντροπής και της χλεύης φίλων και αντιπάλων του.

Ένα ΠΑΣΟΚ που στράφηκε με «μένος» εναντίον των κοινωνικών δυνάμεων που τόσο χρόνια το στήριζαν και, πρωτοστατούντος του Γιώργου Παπανδρέου, κατάφεραν να μετατρέψουν ένα από τα πιο δυναμικά πολιτικά κινήματα στη χώρα μας σε «άδειο πουκάμισο», χωρίς τις αναφορές του στην κοινωνία.

Κατάφεραν με τα τσιτάτα του τύπου «μαζί τα φάγαμε» να κάνουν τα στελέχη του να αισθάνονται ένοχοι για όσα κατά καιρούς έλεγαν, να αισθάνονται στην κυριολεξία εξαπατημένοι ενώ την ίδια ώρα στον βωμό της νομής της εξουσίας και ενός άθλιου κυβερνητισμού, με τα συμφέροντα να κάνουν «πάρτι», κάποιοι να τρώνε με χρυσά κουτάλια και τους εργαζόμενους να βρίσκονται σε διαρκή λιτότητα..

Ένα Κίνημα που δεν έχει καμία σχέση με τις διακηρύξεις του πραγματικού ΠΑΣΟΚ, του κόμματος δηλαδή το οποίο εκατομμύρια άνθρωποι, πολίτες αυτής της χώρας, όλα αυτά τα χρόνια, στήριξαν και έφεραν στην εξουσία κάνοντας και αυτοί άλλου είδους λάθη – κάτω από την επιρροή των μηχανισμών και φυσικά των ΜΜΕ – ειδικά σε ό,τι αφορά τα πρόσωπα, που έπαιζαν και θα παίξουν έναν καθοριστικό ρόλο στην πορεία του Κινήματος.

Οι πρωταίτιοι ψάχνουν σωτηρία

Σήμερα βρισκόμαστε στην ίδια φάση... Οι κυβερνητικοί πρωταίτιοι και συνένοχοι της κατάντιας του ΠΑΣΟΚ, είτε παριστάνουν τους πρωτοκλασάτους είτε όχι, επιχειρούν να διασωθούν με τον ίδιο τρόπο... Κάνοντας κριτική στους άλλους και ξεχνώντας την αυτοκριτική και την ανάληψη της ευθύνης... Παριστάνουν ότι δεν ξέρουν τίποτε για το έγκλημα που έγινε σε βάρος του ελληνικού λαού την τελευταία διετία.

Και δεν αρκεί αυτό. Έχουν αρχίσει και οι άθλιοι μηχανισμοί (ένθεν κακείθεν) να ενεργοποιούνται... για να σερβίρουν τα παραμύθια τους, υποτιμώντας βέβαια τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ.. Αλληλοκατηγορίες, υπονοούμενα, υπαινιγμοί παριστάνοντας τις αθώες περιστέρες.

Σε λίγο θα ακούμε πάλι για «αποστασίες» για «αχαριστίες», για «συνωμοσίες», για «κόλπα των Αμερικάνων», για υπονόμευση του αρχηγού Γιώργου από το εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ!!! Υπονόμευση δηλαδή από τους βουλευτές του, όπως επίσης – και το χειρότερο – από «τραπεζίτες» ή από «διαπλεκόμενα», λες και σε αυτή την χώρα κατοικούν «Αρειανοί», που δεν καταλαβαίνουν και δεν βλέπουν το έργο του Μεγάλου Ηγέτη... Δεν ακούνε καθημερινά τη γνώμη του ελληνικού λαού για την για όλα όσα έχουν συμβεί.

Και κάτι ακόμη... Ανάληψη ευθύνης δεν είναι να λες μόνο «ναι, έφταιγα κι εγώ» και καθάρισες... Αναλήψη ευθύνης, αλλά να μην μπορείς να μιλάς ως αρχηγός, ως δελφίνος, ως διάδοχη κατάσταση που θα αλλάξει τα πράγματα. Να δίνεις την παραίτησή σου, να πηγαίνεις στο περιθώριο και στην άκρη και να αφήνεις νέες και ζωντανές δυνάμεις να προχωρήσουν μπας και περισώσουν τίποτε...

Η ώρα της αλήθειας

Λοιπόν, για να τελειώνουμε, γιατί, θέλουν - δεν θέλουν ορισμένοι, έρχεται η ώρα της αλήθειας... Όλοι όσοι παριστάνουν τους μεγαλόσχημους σήμερα, όλοι όσοι κάθισαν γύρω από το τραπέζι του υπουργικού συμβουλίου, όσοι έδιναν γη και ύδωρ για να φανούν πρόθυμοι, καλύτερα να το αφήσουν... Μην το παιδεύουν και μην μας παιδεύουν...

Ο κόσμος δεν είναι σε φάση για να τους ακούει να μιλάνε τώρα για κεντροαριστερά, για κοινωνικό κράτος, για λάθη που έκαναν... Ας αναλάβουν τις ευθύνες τους... Ας πάνε σπίτι τους... Ας πάνε να βρουν δουλειά αλλού... Ας πάνε στις δουλειές που έκαναν πριν... Ή τελικά ας πάνε σε καμία τράπεζα ή στις Αγορές που τόσο θεοποίησαν...

Ριζοσπαστικό ανανεωτικό σοκ

Ας κάνουν στην άκρη να έλθουν οι νεότερες γενιές... Να έλθουν στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ νέα – στην κυριολεξία – πρόσωπα, «άπειροι» 40άρηδες και 30άρηδες, άντε και μερικοί βία 50ντάρηδες, όπως περίπου ήταν τα στελέχη του όταν ξεκίνησε το 1974 και έγινε κυβέρνηση το 1981...

Άντε μήπως και το ΠΑΣΟΚ δει καμιά «άσπρη μέρα»... Μπας και καταφέρουν με νέες ιδέες να το ανανεώσουν, να το φέρουν ιδεολογικά και πολιτικά στον χώρο του, να του δώσουν ένα «φιλί της ζωής»...

Η διακυβέρνηση της χώρας δεν είναι αυτοσκοπός... Καλύτερα ένα ΠΑΣΟΚ που θα θητεύσει στα έδρανα της αντιπολίτευσης, εκφράζοντας με σοβαρότητα την κοινωνία και τους εργαζόμενους, παρά ένα ξεφτιλισμένο ΠΑΣΟΚ που σκύβει το κεφάλι, που προσπαθεί να διασώσει τις τράπεζες και τις αγορές... Μπας και το εμπιστευθούν πάλι οι πολίτες... Μπας και αποκαταστήσει την σχέση του μαζί τους...

Ας το καταλάβουν επιτέλους ο Γιώργος Παπανδρέου καθώς και οι νυν και τέως επιτελάρχες του και όσοι πρόθυμοι έχουν συνευθύνη για ότι έγινε τα 2 τελευταία χρόνια... Ότι ή το ΠΑΣΟΚ θα γίνει και πάλι ΠΑΣΟΚ, με νέα πρόσωπα, νέες ιδέες και σύγχρονες θέσεις και απόψεις ή καλύτερα ας το διαλύσουν... Μην συνεχίζουν να το διασύρουν... Το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται ένα ανανεωτικό ριζοσπαστικό σοκ... Αντί πρόθυμους, χρειάζεται αντιρρησίες...

(από topontiki)