Η…μετάλλαξη

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΔΕΝ είναι το ΠΑΣΟΚ του Πεπονή, του Γεννηματά και του Κακλαμάνη. Το…φρόντισαν οι μεταγενέστεροι, το γέρασε ο χρόνος κι άντε να το φωνάξεις δυνατά πως «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά». Και, βέβαια, το ΄ξερε η πονήρω η δεξιά πως θα’ ρθει καιρός που οι γενιές θ’ αλλάξουν. Τα κατορθώματά της θα γίνουν παρελθόν κι η ίδια δεν θα χωράει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
ΚΙ έγινε τόσο αργά και σταθερά η αλλαγή της...
αλλαγής (διάβαζε μετάλλαξη) του ΠΑΣΟΚ, που κάποιοι νεοσσοί κατάφεραν το Κίνημα «σαν Κίνημα να μη μοιάζει». Το τραβολόγησαν μια ‘δω μια ΄κει, με την ιδεολογία στο (πίσω) τσεπάκι και την επανεκλογή τους όνειρο και ζητούμενο.
ΗΤΑΝ υπόθεση οικογενειακή το θέμα της κας Αποστολάκη και το’ καναν θέμα ΠΑΣΟΚ. Με προεκτάσεις κοινοβουλευτικής πρακτικής που εξοργίζουν τον πολίτη. Δεν έστερξε το Κοινοβούλιο (διάβαζε συντεχνία εκλεγμένων συμφεροντολόγων) να άρει την βουλευτική της ασυλία για να ‘χουν λόγο τα ελληνικά δικαστήρια και είχαν λόγο τα ξένα. Τα ευρωπαϊκά που δικαίωσαν τον «αντίπαλο» κι εμείς πληρώσαμε. Οι έλληνες φορολογούμενοι κι ας ήταν λιγοστό και αμελητέο το ποσόν για την πάμπλουτη κυρία.
ΚΑΙ, βέβαια, η…ταλαιπωρία μας ως ανώνυμων φορολογούμενων δεν τελειώνει εδώ. Οι πληροφορίες λένε πως η κα Αποστολάκη βγήκε στη σύνταξη! Ως ευδοκίμως υπηρετήσασα στην «Ολυμπιακή» και εισπράττει τα 2-2,5 χιλιαρικάκια της το μήνα. Η ζωή συνεχίζεται με «αγώνες» ανθρώπων του ΠΑΣΟΚ που «δεν είδαν, δεν άκουσαν, δεν ξέρουν». Και με τον ψηφοφόρο να ψηφίζει με πάθος πρόσωπα και κόμματα, μη «χαθούν οι εκλογές» και μας λείψουν οι…αρμεχτές.
ΚΙ όσο τέτοια συμβαίνουν στο ΠΑΣΟΚ, τόσο και τα παλικαράκια της Ν. Δ.…λησμονούνται και περνούν στο περιθώριο. Και του κ. Άρη (Σπηλιωτόπουλου) οι δαπάνες σε σουίτες και γλέντια στην αλλοδαπή και του κ. Στυλιανίδη και της συνοδείας του, με τα αεροπορικά εισιτήρια της συζύγου του χρεωμένα στο Υπουργείο κι από ‘κει στα…κορόιδα.
ΣΤΙΣ δημόσιες εμφανίσεις παλικαριών και κυριών σαν τους παραπάνω, δεν χρειάζεται θεματολόγιο και αναζήτηση ερωτήσεων. Πριν αρχίσει η τηλεοπτική κουβέντα, ο δημοσιογράφος οφείλει να τους υποβάλει στη βάσανο των ερωτήσεων που σχετίζονται με τα παραπάνω. Θα’ ναι το ξεκίνημα, γιατί όχι και η επωδός. Να δεις, τότε, πώς το βάζουν στα πόδια, παρατάνε το ύφος και τις μεγαλοστομίες και δεν ξαναπατάνε σε στούντιο.