ΑΛΜΥΡΙΚΙΑ.

 Έτσι.. να κάθεσαι  αραχτός κάτω από τ’ αλμυρίκι
να μη σε νοιάζει για δουλειά λογαριασμούς και νοίκι
να παίζουν κοριτσόπουλα στη θάλασσα  τα τόπια
κι εσύ να ελέγχεις γύρω σου όλα τα...
κατατόπια.

Να κάθεσαι αναπαυτικά, και πίσω απ’ το γυαλί σου
με τρόπο κατασκοπικό –να μη με δει η καλή σου-
το βλέμμα το ευθύβολο να στέλνεις  με τα φάλτσα,
ο άντρας σας πληροφορώ είναι διαβόλου κάλτσα.

Κι όπως σεισμός ταρακουνάει όλες τις περιφέρειες
σκέφτομαι: ωραία η ζωή σ’ όλες τις λεπτομέρειες,
κάτω από μια παχιά σκιά με ουζάκι και παγάκια
φιλοσοφώντας σκέπτεσαι: τι είμαστε; ανθρωπάκια.

Κι εκεί στο μεσοπέρασμα της μέρας της λαμπρής
τη κρίση να ντριπλάρης τρόπο ψάχνεις να βρεις.
Δεν καταλήγεις πουθενά φαλάγγι σ’ έχουν πάρει
για να ξεφύγεις δεν μπορείς σε παίρνουνε χαμπάρι.

Το πόρισμα σαφέστατο πως θα μας βρούνε κι άλλα
χιλιάδες τα προβλήματα θα πέφτουνε σαν μπάλα.
Σας το δηλώνω ευθαρσώς μας κυβερνάν καθήκια
εγώ ο Κώστας Καστρινός κάτω απ’ τα’ αλμυρίκια.

          Καστρινός