Παρατηρήθηκε άστρο που καταπίνεται από μια μαύρη τρύπα

Για πρώτη φορά οι αστροφυσικοί μπόρεσαν να παρατηρήσουν τις τελευταίες στιγμές ενός άστρου καθώς αυτό «καταπίνεται» από μια μαύρη τρύπα. Και το φαινόμενο είναι εντυπωσιακό από όλες τις απόψεις.

Η εικόνα δείχνει το άστρο λίγο πριν το καταπιεί η μαύρη τρύπα

Αφού η μαύρη τρύπα κατάπιε το άστρο δημιούργησε πίδακες ακτίνων Χ υψηλής ενέργειας καθώς και ακτίνες γάμμα, οι οποίες διατηρήθηκε σε ένα εξαιρετικά φωτεινό επίπεδο για αρκετές εβδομάδες μετά το...
γεγονός. Συγχρόνως προέκυψαν λαμπρές φωτοβολίδες καθώς κομμάτια του άστρου έπεφταν μέσα στη μαύρη τρύπα.

Η εξαιρετική φωτεινότητα από αυτό το γεγονός οφείλεται στο ότι φώτισε ένα μικρό μόνο μέρος του ουρανού, που δείχνει έναν πίδακα φωτός προς την κατεύθυνση του Γαλαξία μας, και ο οποίος εντοπίστηκε στη Γη 3, 8 δισεκατομμύρια χρόνια αφού διάλυσε το άστρο.

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Warwick απεικόνισαν μια μαύρη τρύπα που καταναλώνει ένα μεγάλο άστρο στο κέντρο ενός γαλαξία, κάπου 3,8 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά μας. Μετά το γεγονός αυτό εκπέμπονται δύο πίδακες ενέργειας από τη μαύρη τρύπα, η μία εκ των οποίων είναι ακριβώς στραμμένη προς το δικό μας γαλαξία, που μας επιτρέπει έτσι να γνωρίσουμε αυτό το γεγονός, που ονομάστηκε Sw 1644+57

Ο Andrew Levan, επικεφαλής ερευνητής της έρευνας από το Πανεπιστήμιο του Warwick, δήλωσε: «Παρά την ισχύ αυτού του κατακλυσμικό γεγονότος εμείς τυχαία το ανακαλύψαμε επειδή το ηλιακό μας σύστημα έτυχε να βρίσκεται ακριβώς κάτω από τον πίδακα ενέργειας. "

Η νέα ερευνητική εργασία ορίζει σαφώς ότι η πηγή αυτού του γεγονότος – γνωστό πλέον ως Sw 1644 57 – βρίσκεται ακριβώς στην καρδιά ενός μακρινού γαλαξία,, προς ένα σημείο το οποίο θα ήταν στον αστερισμό του Δράκοντος.

Ο Andrew Levan από το ίδιο Πανεπιστήμιο δήλωσε: «Η μόνη εξήγηση που μέχρι τώρα ταιριάζει στο μέγεθος, την ένταση, την κλίμακα του χρόνου, και το επίπεδο της διακύμανσης στο παρατηρούμενο γεγονός, είναι ότι μια τεράστια μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία έχει ‘ρουφήξει’ ένα μεγάλο αστέρι και το διέλυσε εξ αιτίας των παλιρροϊκών δυνάμεων που ασκήθηκαν πάνω του. Η περιστρεφόμενη μαύρη τρύπα δημιούργησε τότε δύο πίδακες, η μία από τις οποίες στόχευε κατ ‘ευθείαν στη γη. "

Το άστρο, όπως αναφέρουν οι δύο ειδικοί, πρέπει να παρέκλινε από την πορεία του και να βρέθηκε πολύ κοντά στη μαύρη τρύπα οπότε πιάστηκε από τις τεράστιες βαρυτικές δυνάμεις της, που κυριολεκτικά το συνέθλιψαν. Αρχικά επιμηκύνθηκε παίρνοντας «σχήμα μπανάνας» και τότε η εσωτερική άκρη του – αυτή που βρίσκεται προς την πλευρά της τρύπας – περιστρέφεται πολύ πιο γρήγορα από την εξωτερική, με αποτέλεσμα το άστρο να επιμηκύνεται ακόμη περισσότερο και να παίρνει σχήμα δίσκου ο οποίος «τυλίγεται» γύρω από την τρύπα.

Καθώς μέρος της μάζας του αρχίζει να πέφτει μέσα σε αυτήν, το άστρο συμπιέζεται ακόμη περισσότερο και απελευθερώνει τεράστια ακτινοβολία κάνοντας «ορατή» τη μαύρη τρύπα. Το φαινόμενο, το οποίο αποκαλείται μίνι-κβάζαρ, είναι εξαιρετικά σπάνιο – υπολογίζεται ότι συμβαίνει μια φορά κάθε εκατό εκατομμύρια χρόνια σε έναν γαλαξία.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, το δορυφόρο Swift και το Παρατηρητήριο Chandra για τη μελέτη της έκρηξης. Το τηλεσκόπιο Burst Alert του Swift ήταν το πρώτο που ανακάλυψε την πηγή, στις 28 Μαρτίου του 2011, όταν ξέσπασε η πρώτη από μια σειρά εκρήξεις ακτίνων Χ.

Πηγή: ScienceDaily
(από physics4u)