Η μοιραία δημοσκοπική ρωγμή

Από τη στιγμή που η πολιτική είναι κυρίως υπόθεση συμβολισμών και προσώπων, το πώς «φωτογραφίζουν» κάθε φορά οι δημοσκοπήσεις τον εκάστοτε ηγέτη, συνιστά κρίσιμη παράμετρο για τη συνολική τύχη μιας ολόκληρης παράταξης.

Βλέποντας τη «φωτογραφία στιγμής» της «Public Issue», με το ΠΑΣΟΚ να υφίσταται μια ιστορικά πρωτόγνωρη πολιτική υποχώρηση, κάποιος… υποψιασμένος θα κοιτάξει λίγο παραπέρα, για να δει τα...
ποιοτικά χαρακτηριστικά του Γιώργου Παπανδρέου. Και θα διαπιστώσει ότι ο Πρωθυπουργός, που μέχρι προ μερικών μηνών φάνταζε ως το τελευταίο ανάχωμα στην πτώση, όπως συμβαίνει με κάθε ηγέτη ο οποίος φθείρεται με πιο αργούς ρυθμούς από την παράταξή του, βρίσκεται σε τροχιά «ελεύθερης κατάδυσης». Με αναπόφευκτη συνέπεια, να επιταχύνει την πτώση του ΠΑΣΟΚ.

Τόσο σε επίπεδο προσωπικής δημοφιλίας, όσο και στο ερώτημα περί της πρωθυπουργικής καταλληλότητας, ο Γιώργος Παπανδρέου υπέστη μια μάλλον μοιραία δημοσκοπική ρωγμή. Στην προσωπική δημοφιλία έχει χάσει μέσα σε ένα μήνα 8%, με αποτέλεσμα να βρεθεί μέσα σε ένα μήνα από το 34% στο 26%. Παράλληλα, είδε το «αντίπαλο δέος» του δικομματισμού, τον Αντώνη Σαμαρά, να αυξάνει την κοινωνική αποδοχή του, από το 33% στο 35%, συνεχίζοντας την ανοδική πορεία των τελευταίων μηνών.

Στην πρωθυπουργική καταλληλότητα, οι δυο αρχηγοί συγκεντρώνουν από 23%. Μόνο που ο Αντώνης Σαμαράς σημειώνει αύξηση 1%, ενώ ο Γιώργος Παπανδρέου έχασε μέσα σε ένα μήνα 10%, καθώς βρισκόταν στο 33%. Μια ποσοτική υποχώρηση που φαίνεται ότι είχε άμεσο αντίκτυπο και στην αίσθηση της κοινωνίας για το ποιο κόμμα θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές. Στην παράσταση νίκης λοιπόν, η Νέα Δημοκρατία βρίσκεται πλέον μπροστά με 27% έναντι 22% του ΠΑΣΟΚ, τη στιγμή που στην προηγούμενη μέτρηση, τον Μάιο, το ΠΑΣΟΚ βρισκόταν στο 43% και η Νέα Δημοκρατία μόλις στο 16%. Η αλλαγή συσχετισμών δηλαδή καταγράφει απώλειες για το ΠΑΣΟΚ κατά 21%, που μεταφράζονται σε αντίστοιχη αύξηση για τη Νέα Δημοκρατία κατά 11%.

Οι αριθμοί είναι μπροστά μας, και όπως συμβαίνει πάντα, «λένε» την αλήθεια. Αρκεί να έχει κανείς την ειλικρίνεια και το σθένος να μην τους διαβάζει, όπως θα ήθελε ο ίδιος να τους βλέπει…

(από statesmen)