Του Θανάση Νικολαΐδη (“Φίλος μεν Πλάτων, φιλτέρα δε η αλήθεια”)
ΤΟΥΣ μάζεψε, τους οργάνωσε ο κ. Αυτιάς και ξαμοληθήκαν για «αγώνα». Όπως τον νιώθει ο κ. Μαριάς, που δεν ξέρουμε αν πατάει στη δουλειά του. Δίνει το παρών του κάθε πρωί στην έπαλξη, ακολουθεί ο κ. Μητρόπουλος και έπεται το βαρύ πυροβολικό ονόματι Κασιμάτης. Το μπουκέτο (υπο)στηρίζεται από αντιπολιτευόμενους που έχουν το...
δικαίωμα να φωνασκούν και να στρώνουν το έδαφος για τον «εξαφανισμένο» κ. Σαμαρά και «πολύχρωμους» υποστηριχτές του στα…παραθύρια.
ΕΜΕΙΣ δεν το’ χουμε καημό να «μείνει ο Παπανδρέου», αλλά το να «φύγει ο Παπανδρέου» και το «αυτή η δραχμή είναι δική σου» μας πάει σε χρόνους που η δεξιά δεν έφερε την άνοιξη. Κι ούτε τα κατορθώματα και το ήθος της νεοδεξιάς ξεχνάμε, που τόσο καλά τα πήγε με τους «κουμπάρους» και τα Βατοπέδια, που «κάηκε η Αθήνα», πριν «καεί ολόκληρη η Ελλάδα». Ωστόσο, εδώ, στο τελευταίο σκαλί, καλοδεχούμενος και ο κ. Σαμαράς και όποιος άλλος άλλος/άλλη βγει καλύτερος απ’ τον κ. Παπανδρέου. Είτε, λοιπόν, «μιλήσει» ψύχραιμα η κάλπη, είτε το ένστικτο της αυτοσυντήρησης γεννήσει άλλο σχήμα που θα σώσει την Ελλάδα και σωθούμε, πρέπει να βγούμε πιο «σοφοί». Και, βέβαια, να κρατήσουμε τη «σοφία», μη ξανακατρακυλήσουμε στα ίδια και πάλι απ’ την αρχή.
ΠΑΝΤΩΣ, συμβαίνουν περίεργα σε επίπεδο κλάδων που επιμένουν, σαν όλα να’ ταν μια χαρά. Περίεργη και η αντίληψη πως είναι επικίνδυνο κάτι ν’ αλλάξει και άρα να επιμείνουμε στα ίδια. Χρόνια και χρόνια πέρασαν με το «σύστημα», η βάση δεν το’ ξερε(;) και η κορυφή καμώθηκε πως δεν το βλέπει. Μέχρι που όλα σάπισαν στην Ελλάδα της ρεμούλας και τραβάμε τα μαλλιά μας.
ΝΑ συμφωνήσουμε, λοιπόν, πως όλοι κι όλα πρέπει ν’ αλλάξουν και πως δεν υπάρχουν μάγοι και σωτήρες. Μέχρι στιγμής, δεν βλέπουμε τη συναίνεση να σκάει μύτη, ακούμε τσιρίδες και το σύστημα δεν πρόκειται ν’ αλλάξει, εκτός αν μας το επιβάλουν οι ξένοι και η ανάγκη. Κι αν βγούμε απ’ το τέλμα, να δεις που θα μας ξαναβουλιάξουν παλιές «συνήθειες» και συμφέροντα. Θα αναβιώσουν αντιλήψεις που «απέδωσαν» και θα εφαρμοσθούν πρακτικές που μας χαντάκωσαν. Με την ατιμωρησία σε απείθαρχους, την εξουσιομανία των πολιτικάντηδων και τη διαφθορά να τρυπώνει στους ίδιους σάπιους χώρους.
ΑΡΑ, οι κ.κ. Αυτιάδες θα ’ταν απείρως χρησιμότεροι αν προπαγάνδιζαν υπέρ π.χ. των ελληνικών προϊόντων, παρά να (προ)ετοιμάζουν «ομάδες διαδοχής». Είναι αστείο, στη σημερινή συγκυρία.
ΤΟΥΣ μάζεψε, τους οργάνωσε ο κ. Αυτιάς και ξαμοληθήκαν για «αγώνα». Όπως τον νιώθει ο κ. Μαριάς, που δεν ξέρουμε αν πατάει στη δουλειά του. Δίνει το παρών του κάθε πρωί στην έπαλξη, ακολουθεί ο κ. Μητρόπουλος και έπεται το βαρύ πυροβολικό ονόματι Κασιμάτης. Το μπουκέτο (υπο)στηρίζεται από αντιπολιτευόμενους που έχουν το...
δικαίωμα να φωνασκούν και να στρώνουν το έδαφος για τον «εξαφανισμένο» κ. Σαμαρά και «πολύχρωμους» υποστηριχτές του στα…παραθύρια.
ΕΜΕΙΣ δεν το’ χουμε καημό να «μείνει ο Παπανδρέου», αλλά το να «φύγει ο Παπανδρέου» και το «αυτή η δραχμή είναι δική σου» μας πάει σε χρόνους που η δεξιά δεν έφερε την άνοιξη. Κι ούτε τα κατορθώματα και το ήθος της νεοδεξιάς ξεχνάμε, που τόσο καλά τα πήγε με τους «κουμπάρους» και τα Βατοπέδια, που «κάηκε η Αθήνα», πριν «καεί ολόκληρη η Ελλάδα». Ωστόσο, εδώ, στο τελευταίο σκαλί, καλοδεχούμενος και ο κ. Σαμαράς και όποιος άλλος άλλος/άλλη βγει καλύτερος απ’ τον κ. Παπανδρέου. Είτε, λοιπόν, «μιλήσει» ψύχραιμα η κάλπη, είτε το ένστικτο της αυτοσυντήρησης γεννήσει άλλο σχήμα που θα σώσει την Ελλάδα και σωθούμε, πρέπει να βγούμε πιο «σοφοί». Και, βέβαια, να κρατήσουμε τη «σοφία», μη ξανακατρακυλήσουμε στα ίδια και πάλι απ’ την αρχή.
ΠΑΝΤΩΣ, συμβαίνουν περίεργα σε επίπεδο κλάδων που επιμένουν, σαν όλα να’ ταν μια χαρά. Περίεργη και η αντίληψη πως είναι επικίνδυνο κάτι ν’ αλλάξει και άρα να επιμείνουμε στα ίδια. Χρόνια και χρόνια πέρασαν με το «σύστημα», η βάση δεν το’ ξερε(;) και η κορυφή καμώθηκε πως δεν το βλέπει. Μέχρι που όλα σάπισαν στην Ελλάδα της ρεμούλας και τραβάμε τα μαλλιά μας.
ΝΑ συμφωνήσουμε, λοιπόν, πως όλοι κι όλα πρέπει ν’ αλλάξουν και πως δεν υπάρχουν μάγοι και σωτήρες. Μέχρι στιγμής, δεν βλέπουμε τη συναίνεση να σκάει μύτη, ακούμε τσιρίδες και το σύστημα δεν πρόκειται ν’ αλλάξει, εκτός αν μας το επιβάλουν οι ξένοι και η ανάγκη. Κι αν βγούμε απ’ το τέλμα, να δεις που θα μας ξαναβουλιάξουν παλιές «συνήθειες» και συμφέροντα. Θα αναβιώσουν αντιλήψεις που «απέδωσαν» και θα εφαρμοσθούν πρακτικές που μας χαντάκωσαν. Με την ατιμωρησία σε απείθαρχους, την εξουσιομανία των πολιτικάντηδων και τη διαφθορά να τρυπώνει στους ίδιους σάπιους χώρους.
ΑΡΑ, οι κ.κ. Αυτιάδες θα ’ταν απείρως χρησιμότεροι αν προπαγάνδιζαν υπέρ π.χ. των ελληνικών προϊόντων, παρά να (προ)ετοιμάζουν «ομάδες διαδοχής». Είναι αστείο, στη σημερινή συγκυρία.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου